Aangezien het bijna lijstjestijd is, is het misschien eens tijd voor een ander soort lijstje.

Welke platen/bands ontdekte je het afgelopen jaar, maar kunnen niet in de jaarlijst wegens niet uitgebracht in 2019? Post ze hier!

Bij mij steken volgende drie er met kop en schouders bovenuit:



--> vage, wazige, maar o zo verslavende shoegaze/goth/post-punk



--> rammelende, ritualistisch aandoende black



--> prachtige 80's wave, poppy maar o zo melancholisch, hoort voor mij thuis in het rijtje Joy Division en The Sound

[Dit bericht is gewijzigd door mikkasscar op 26-11-2019 22:19]

Één, twee, twee en een hallef, twee en een kwart. Nee, ik kan er geen drie van maken.

Voor de drie was een ander topic nodig.

Zo, aangepast, kan het andere topic dicht?

Een zeer welkom topic dit jaar. De twee beste albums die ik dit jaar heb leren kennen zijn nmlk van vorig jaar.



Begonnen als toch best wel "Altars of Madness"-worship geeft deze plaat de band een eigen smoelwerk. Licht progressief, tikje melodieus, lekker riffwerk en subtiel jaren'70-sausje.



Gösta.., tja, wat is het. Psy, kraut wat fusion. Iig geen metal, maar wel verantwoordelijk voor hét optreden van Roadburn 2019.

En dan nog deze:

Stuk miner har en schel dan hun werk waar ik bekend mee ben. Niet mee zo punky/oi!/RAC, meer burzumeske.

Dit jaar, zoals altijd, vooral ontdekkingen die niet zijn uitgebracht in dit millennium. Überhaupt weinig metal geluisterd dit jaar.

Met terugwerkende kracht had Joy's Reflection Is Sorrow van Sharron Kraus wel in de top vijf vorig jaar gemoeten. Psychfolk met een donker randje.



Als ik het had gekend, was ook Calm Black Water van Rezn in de jaarlijst geëindigd. Plaat gaat alle kanten op. Onmiskenbaar invloeden van zowel OM, Electric Wizard als YOB, maar alleszins een fris, eigen geluid.

quote:

---

Op 27 november 2019 19:19 schreef KwelgeestIV het volgende:


Begonnen als toch best wel "Altars of Madness"-worship geeft deze plaat de band een eigen smoelwerk. Licht progressief, tikje melodieus, lekker riffwerk en subtiel jaren'70-sausje.

---

Snel samen onder het Eric Northman-dekentje, Chapel of Disease luisteren?

Doe jij deze keer de rode pruik op?

De absolute mooiste ontdekking van dit jaar moet echt wel de eerste drie platen van De La Soul zijn. Ze hebben het gemakkelijk tot mijn top 10 favoriete artiesten geschopt daardoor. Geniale muziek.

Verder into reggae gedoken (Burning Spear, Bounty Killer en nog een hoop anderen). Qua ZM-muziek zal het vooral Life of Agony zijn.

Ken je deze, Ben? Persoonlijke favoriet.

Kende ik niet, maar het is heerlijk! Komt op de lijst. Een uurtje geleden beluisterd en het spookt nog in mijn hoofd rond.

Cool topic! Mijn drie favoriete ontdekkingen van 2019 die niet uit 2019 komen:

Talk Talk - Laughing Stock

Spirit of Eden kende ik al een hele tijd, maar op de een of andere manier had ik Laughing Stock nog nooit beluisterd. Adembenemend mooie plaat in zijn verstilling. De voorloper van de post-rock met zijn fluisterzachte en stekelige passages, met een jazzy atmosfeer en zeer veel aandacht voor detail. Dit album is behoorlijk slecht verkrijgbaar, maar ik heb hem afgelopen zomervakantie voor 3 euro op CD gevonden.



Duster - Stratosphere

Heerlijke dromerige en lome lo-fi slowcore die al vaak de soundtrack van vroege treinritten is geweest.



Enya - Watermark

Enorm zweverig, ronduit heerlijk om bij weg te dromen. Bloedmooie lagen van bezwerende vocalen en dromerige instrumentatie, en met een goed volume op de stereo komt er een machtig en rijk geluid uit je speakers.







[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 29-11-2019 22:01]

ken jij toevallig ook Hollis' solo album/?

Kende de singles natuurlijk al jaren, maar het hele album Songs of faith and devotion van Depeche Mode pas dit jaar geluisterd.

Wat een fijne plaat.

quote:

---

Op 29 november 2019 23:49 schreef spectre het volgende:
ken jij toevallig ook Hollis' solo album/?

---

Die ken ik zeker! Prachtplaat.

'Dit is een van de meest interessante albums die ik dit jaar heb mogen horen!'Aldus de Zwaremetalen review van Cor de Vos.
'avant-garde psychedelic blackened stoner doom'
Tof album uit Nederland dat meer aandacht verdiend.


Plague Vendor heeft met By Night een van m'n favoriete albums uitgebracht. Rauwe, moderne rock / punk. Je kan invloeden horen van The Hives en Refused maar het is anders.


In de categorie weird. Ze schijnen verkleed op te treden. Dit is een vet nummer en een aparte videoclip.




[Dit bericht is gewijzigd door Bang Your Radio op 04-12-2019 0:05]

Godallejezus wat is dit? In ieder geval mijn ontdekking, maar dan niet uit 2019...

Post-hardcore met wat black erin. Jij zou er normaliter je neus voor ophalen.

Oathbreaker

Vind ik net één van de meest interessante groepen uit die hele Church of Ra-scène.

quote:

---

Op 5 december 2019 21:43 schreef iPim het volgende:
Post-hardcore met wat black erin. Jij zou er normaliter je neus voor ophalen.

---

Nee hoor. Vergis je niet, ik ben geenszins een narrow-minded blekkie. Bij mij gaat het van prog naar black, via death en post-hardcore weer terug richting sympho of gothic.

Vergis je niet, hein. Sacrale kult.

quote:

---

Op 9 december 2019 19:32 schreef KwelgeestIV het volgende:
Vergis je niet, hein. Sacrale kult.

---

Wel een heel dikke plaat natuurlijk, Rheia

Ongeveer een mm of 2 a 3 toch? Valt wel mee dus.





[Dit bericht is gewijzigd door Natural Disaster op 09-12-2019 21:10]

Witherfall - A Prelude to Sorrow

Semi-progressieve heavy metal, beetje op hetzelfde grensvlak waar Nevermore ook zat. Plaat is van eind 2018, precise op de sweet spot waar melodie, wanhoop en duisternis elkaar ontmoeten wat mij betreft.