Bands of albums die je zo goed vond dat je ze te vaak hebt geluisterd en nu niet meer kan horen.

Melechesh - Ladders to Sumeria
Deathspell Omega - Kenose

Niet meer kunnen horen is sterk uitgedrukt, maar ik was een goeie 25 jaar geleden of zo zwaar onder de indruk van 'Ego Art' van Altar. Lekker agressief. Maar nu doet het mij al een pak minder.

Ik snap het idee, maar gezien we het hier in het algemeen over niet-populaire muziek praten is het wel erg je eigen schuld als je dit probleem hebt. Het is niet alsof DSO voortdurend over de radio / in de supermarkt te horen is :-P

Anyway, dat gezegd hebbende, Metallica. Zoveel naar geluisterd dat ik er niet meer naar hoef te luisteren, weet toch wel wat er gaat gebeuren. Eerste... 6? albums (t/m ReLoad, weet even niet hoeveel albums dat is) dodelijk vaak geluisterd.

Probleem lijkt het me niet. Maar het is wel geinig hoe sommige albums irritant worden terwijl je ze eerst echt vet vond.

quote:

---

Op 6 september 2024 12:26 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
Ik snap het idee, maar gezien we het hier in het algemeen over niet-populaire muziek praten is het wel erg je eigen schuld als je dit probleem hebt. Het is niet alsof DSO voortdurend over de radio / in de supermarkt te horen is :-P

---

Naja, je weet natuurlijk pas dat je iets te veel hebt gedraaid als het zover is. Het is weliswaar je eigen schuld, maar lijkt me ook erg moeilijk om dit voor te zijn.

Ik vraag me wel af wat precies het verschil is tussen moeheid en gewoon veranderde smaak. Zo zet ik Irreligious nooit meer op, omdat ik die plaat door en door ken. Maar wellicht vind ik hem gewoon niet zo heel erg goed meer.

Een gerelateerd fenomeen is dat ik best wel wat desert island discs (bijv. Bloody Kisses) heb die ik vrijwel nooit draai. En albums die ik als beduidend minder goed zou bestempelen (de laatste twee van Type O) draai ik veel frequenter.

Edit: Animatronic van The Kovenant vond ik een tijd heel vet en kan ik nu niet meer uitstaan.

[Dit bericht is gewijzigd door Sater op 06-09-2024 17:11]

Mijn vriendin heeft Spindrift wel redelijk voor mij verpest. de tering, wat draaide zij dat vaak!

Op een geven moment kwam ik met regelmaat bij mensen over de vloer waarvan er een altijd, maar dan ook echt altijd Invaders must Die van The Prodigy op repeat had aanstaan. Nou vind ik The Prodigy geen vervelende band, en volgens mij is dit eigenlijk best een goed album, maar die kan ik dus ook echt niet meer aanhoren.

quote:

---

Op 6 september 2024 17:09 schreef Sater het volgende:
Naja, je weet natuurlijk pas dat je iets te veel hebt gedraaid als het zover is. Het is weliswaar je eigen schuld, maar lijkt me ook erg moeilijk om dit voor te zijn.

Ik vraag me wel af wat precies het verschil is tussen moeheid en gewoon veranderde smaak. Zo zet ik Irreligious nooit meer op, omdat ik die plaat door en door ken. Maar wellicht vind ik hem gewoon niet zo heel erg goed meer.

Een gerelateerd fenomeen is dat ik best wel wat desert island discs (bijv. Bloody Kisses) heb die ik vrijwel nooit draai. En albums die ik als beduidend minder goed zou bestempelen (de laatste twee van Type O) draai ik veel frequenter.

Edit: Animatronic van The Kovenant vond ik een tijd heel vet en kan ik nu niet meer uitstaan.

---

Toen ik 14 was dacht ik dat Rammstein best goede muziek was. Als ik iets echt iet meer kan uitstaan.. !!

Irreligious is natuurlijk best wel een gemakkelijk, lief, poppy, song based album. Dat ken je op een geven moment wel. Heb je wel gehoord. Het is best een goed album.
Maar natuurlijk speelt persoonlijke ontwikkeling en veranderende smaak mee. Cradle of Filth was echt mij gateway-band. Nou, dat vind ik echt iet meer zo goed als destijds. Hoewel Ik V Empire, Duks [...], en Cruelty[...] (objectief) echt nog wel geode albums vind.

Oceanborn van Nightwish. Stond zo ongeveer op repeat bij een maar tijdens een weekje behangen en schilderen. best aardig in het begin maar op een gegeven moment weet je het wel.
Kan tegenwoordig trouwens niet meer naar dat gejubel luisteren, zeker niet de latere. Geldt voor al die musical- en operettebands trouwens, niet mijn ding.

quote:

---

Op 6 september 2024 17:09 schreef Sater het volgende:
Een gerelateerd fenomeen is dat ik best wel wat desert island discs (bijv. Bloody Kisses) heb die ik vrijwel nooit draai. En albums die ik als beduidend minder goed zou bestempelen (de laatste twee van Type O) draai ik veel frequenter.

---

Dit herken ik wel. Dat heeft twee aspecten voor mij. Van een aantal van die albums ben ik bang dat ik de magie verbreek als ik het tot in den treuren draai. Die bewaar ik dan 'voor speciale gelegenheden'. :')

En dan aan de andere kant zijn er nog de gateway albums die onaantastbaar en heilig voor me zijn (Filosofem, Transilvanian Hunger, Stronghold, ...) maar die ik misschien eens per jaar nog eens opzet.

quote:

---

Op 6 september 2024 17:09 schreef Sater het volgende:
Naja, je weet natuurlijk pas dat je iets te veel hebt gedraaid als het zover is. Het is weliswaar je eigen schuld, maar lijkt me ook erg moeilijk om dit voor te zijn.

---

Goed punt!

Denk dat ik het niet zo vaak heb dat ik iets dood luister omdat ik bezig blijf met nieuwe dingen luisteren. Zoals ook voor jou en vele anderen hier geldt, natuurlijk. Dus bij de dingen die ik luisterde 'in den beginne' wat vermoeidheid, misschien, maar toen kende ik ook gewoon nog niet zoveel.

quote:

---

Een gerelateerd fenomeen is dat ik best wel wat desert island discs (bijv. Bloody Kisses) heb die ik vrijwel nooit draai. En albums die ik als beduidend minder goed zou bestempelen (de laatste twee van Type O) draai ik veel frequenter.

---

Dat heb ik ook, ja! Niet dat ik het bewust niet aanzet, maar komt dan minder snel in me op schijnbaar. Maar dan weer niet dat ik ander/later werk van de betreffende artiest dan vaker op zou zetten dan de 'desert island disc'.

Wat ik wel periodiek heb is dat een bepaalde 'desert island' band een totale herluistering krijgt Dus alles wat ik heb, en/of goed vind, chronologisch langs komt. Is een goed moment om te herijken, om te kijken of het inderdaad wat was / je smaak veranderd is, et cetera.

Ik heb dan weer een lijstje van een 3 tal platen van elk decennia (vanaf '60) waarvan ik vind dat ze het summum zijn van betreffend decennium. Die albums heb ik zo vaak gehoord dat ze nu, ironisch genoeg, maar eens in de 10 jaar voorbij komen.

[Dit bericht is gewijzigd door spectre op 12-09-2024 11:02]

quote:

---

Op 6 september 2024 11:05 schreef Dypfrys het volgende:
Bands of albums die je zo goed vond dat je ze te vaak hebt geluisterd en nu niet meer kan horen.

Melechesh - Ladders to Sumeria
Deathspell Omega - Kenose

---

Door jou en dit topic ben ik Kénôse na lange tijd weer gaan luisteren, dus als ik oorvermoeid raakt is het jouw schuld!

[Dit bericht is gewijzigd door Ascendant Grotesque op 10-09-2024 15:46]

quote:

---

Op 10 september 2024 15:31 schreef spectre het volgende:
Ik heb dan weer een lijstje van een 3 tal platen van elk decennia (vanaf '60) waarvan ik vind dat ze het summun zijn van betreffend decennium. Die albums heb ik zo vaak gehoord dat ze nu, ironisch genoeg, maar eens in de 10 jaar voorbij komen.

---

Ha, leuk idee! Zou ik niet zo paraat hebben.

Is het (soms) ook niet dat we iets niet meer hoeven te luisteren, omdat we het al zo geinternaliseerd hebben? Dat je de muziek al kan terughalen zonder te luisteren, maar vooral het gevoel en de ervaring. En dan, waarom iets herbeleven wat je toch al nog scherp hebt (denkt te hebben), en er ook nieuwe dingen zijn.

Omdat sommige platen zo goed zijn.

Ik heb afgelopen zaterdagnacht nog drie nummers van don't break the oath van Mercyful Fate geluisterd.

Die plaat kan ik werkelijk dromen. En toch heb ik er geregeld weer ontzettende zin in. Net zoals de mini lp van Mercyful Fate en hell awaits van Slayer, die drie platen vervelen mij in ieder geval nooit.

En ik ken ze al heel even. Maar het kan natuurlijk dat andere mensen zoiets nooit hebben.

Opeth, ik draaide het grijs, maar tegenwoordig ben ik een beetje Opeth moe.

edit: Opeth t/m Watershed, alles daarna luister ik sowieso niet

foutje

[Dit bericht is gewijzigd door Ravnajuv op 10-09-2024 17:12]

Wat Wim zegt heb ik ook.

Heb ik met
The Black Dahlia Murder -Statutory Ape
Naglfar - The Perpetual Horrors
Infant Annihilator - Three Bastards

Luister ik al sinds ze uit zijn en blijft goed. Alsof je ze voor het eerst hoort terwijl ze al honderden, zelfs duizenden keren mijn oor hebben bevredigd. Terwijl bijvoorbeeld Dark Funeral - Diabolis Interium ook zeker 200 luisterbeurten heeft gehad maar waar de vlam wst meer is uitgedoofd.

Queen - Live At Wembley '86 had ik vaak op staan als ik naar school fietste of krantenwijk liep. Kon werkelijk iedere noot dromen. Sinds die tijd nauwelijks meer geluisterd, maar het zit nog steeds zo geramd dat ik iedere andere versie van de nummers die ze daar speelden in het begin "raar" vind klinken.

[Dit bericht is gewijzigd door Dweller op 10-09-2024 20:51]

quote:

---

Op 10 september 2024 15:45 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
vooral het gevoel en de ervaring

---

Mijn eerste liefde zei me ooit, na lichtelijk aandringen van mijn kant voor een bepaalde handeling: "Het moet wel speciaal blijven speccie". Zo is het ook met die platen, vind ik. Plus, wat leg je op na bv Animals?

Ik vind Animals nou eigenlijk niet bepaald Floyds sterkste album..

boeiend.

Niet minder dan jouw ontboezeming.

quote:

---

Op 12 september 2024 17:04 schreef KwelgeestIV het volgende:
Ik vind Animals nou eigenlijk niet bepaald Floyds sterkste album..

---

Jawel joh