quote:

---

Op 29 juni 2009 11:48 schreef kwelgeest het volgende:
Wat vindt men hier van In the Wake of Poseidon, komt die een beetje bij In the Court... in de buurt?

---

Nou, daar kan ik wel iets over roepen ja. "In The Wake Of Poseidon" lijkt behoorlijk veel op "In The Court Of The Crimson King", alleen dan minder goed. Ik moet wel zeggen, maar dat is persoonlijk, dat ik de piano in het nummer "Cat Food" alleen al de aanschaf waard vind. Maar verder zal je op "In The Wake..." weinig horen wat niet op "In The Court..." gedaan is.

Als je vooral kickt op "In The Court..." zelf, is "In The Wake..." een aanrader. Ze komen immers na elkaar in de discografie en lijken op elkaar! Als je meer nieuwsgierig bent naar King Crimson als geheel, kan je beter voor een ander album gaan. Ga bijvoorbeeld met reuzensprongen door hun discografie heen en koop nu "Red" of "Lark's Tongues In Aspic".

Of koop gewoon maar "Red" .

quote:

---

Op 2 juli 2009 0:05 schreef M. het volgende:
Nou, daar kan ik wel iets over roepen ja. "In The Wake Of Poseidon" lijkt behoorlijk veel op "In The Court Of The Crimson King", alleen dan minder goed. Ik moet wel zeggen, maar dat is persoonlijk, dat ik de piano in het nummer "Cat Food" alleen al de aanschaf waard vind. Maar verder zal je op "In The Wake..." weinig horen wat niet op "In The Court..." gedaan is.

Als je vooral kickt op "In The Court..." zelf, is "In The Wake..." een aanrader. Ze komen immers na elkaar in de discografie en lijken op elkaar! Als je meer nieuwsgierig bent naar King Crimson als geheel, kan je beter voor een ander album gaan. Ga bijvoorbeeld met reuzensprongen door hun discografie heen en koop nu "Red" of "Lark's Tongues In Aspic".

Of koop gewoon maar "Red" .

---

Bedankt, klinkt als halen.
Ik heb min of meer indirect (via deze topic) op jouw aanraden ook Red eb Thrakk gekocht. Maar een van die twee vond ik toch beduidend minder, weet alleen niet meer welke. Maar nou hoorde ik vd over dit album..

Ja, Red en Thrak zijn samen mijn favoriete KC albums. Ik vind ze allebei te gek.

Ik zou als ik jou was nog ff checken welke jou het beste beviel. Als dat Red was (wat ik zo inschat), zou ik voor Larks' Tongues... gaan. En als je knaken over hebt, Starless And Bible Black ook meenemen (zelfde "incarnatie" van KC).

quote:

---

Op 2 juli 2009 0:14 schreef M. het volgende:
Ja, Red en Thrak zijn samen mijn favoriete KC albums. Ik vind ze allebei te gek.

Ik zou als ik jou was nog ff checken welke jou het beste beviel. Als dat Red was (wat ik zo inschat), zou ik voor Larks' Tongues... gaan. En als je knaken over hebt, Starless And Bible Black ook meenemen (zelfde "incarnatie" van KC).

---

Ik lees het al, wordt weer spul beluisteren. Vd week ook al een lijst progressive/sympho/fusion mee naar huis gekregen waar me redelijk wat van beviel.

Np: Red.

A King Crimson Projekct – A Scarcity Of Miracles

Het begon als een onschuldige jamsessie tussen gitaristen Robert Fripp en Jakko M. Jakszyk, maar met de toevoeging van rietblazer Mel Collins en een ritmesectie bestaande uit Tony Levin en Gavin Harrison, groeide het zowaar uit tot een volwaardig nieuw ‘Projekct’.
Fripp, bandbrein en enige constante in de meer dan veertig jaar omspannende geschiedenis van progressieve rockgroep King Crimson en aanverwanten, lijkt sowieso al vele jaren te musiceren waar en wanneer het hem goeddunkt en volstrekt niet te hechten aan een geplande carrière.

Wellicht mede daardoor is hij er met zijn band(s) in geslaagd welhaast als enige van de oorspronkelijke lichting van Britse progressieve rockgroepen continu innovatief te blijven, waar generatiegenoten als Yes en Genesis in commerciële valkuilen zijn gelopen.

Ook dit keer levert die spontane aanpak weer een boeiende plaat op, die beduidend anders klinkt dan zijn voorgangers: ingetogener, vloeiender en toegankelijker. Nochtans zijn Collins en Levin (zeer) oude bekenden van Fripp. Enkel drummer Harrison heeft zijn sporen niet bij Fripps groep verdiend, maar bij Porcupine Tree.


Vervreemdend

Opvallend genoeg heeft opener en titelnummer A Scarcity Of Miracles met zijn melancholieke, maar pakkende karakter ook wel wat weg van die laatste band, hoewel het album naar het einde toe weer in meer vervreemdend (en – voor zover dat bestaat – typisch King Crimson) vaarwater terechtkomt.

Het resultaat is een sfeervolle, goed doorwrochte en zeker gedurende de laatste helft lichtelijk onrustbarende en excentrieke plaat, die iedereen die Fripp en co. door de jaren heen is blijven volgen, zal weten te bekoren.

https://www.dgmlive.com/shop/cgi-bin/shoplink.cgi?id=55


hmm ja link werkt niet goed ik bedoelde die box set ZIEK

[Dit bericht is gewijzigd door Black Jew op 11-09-2012 19:29]

Gaat niemand naar Projekct Crimson as vrijdag? Ik wel iig

Niemand? Was best te pruimen

Twee shows in TivoliVredenburg, 24 en 25 september. Voorverkoop begint om 10.00.

ben ik wel benieuwd naar.

het artwork kon niet lelijker.

Vandaag The Night Watch gekocht, een fenomenale liveregistratie uit 1973, opgenomen in het Concertgebouw in Amsterdam. Uit deze registratie komt de helft van het Starless and Bible Black-album. Toch wel mijn favoriete King Crimson line-up: Fripp, Bruford, Wetton en Cross.

Tyfus, wat een zenuwemuziek zeg. Dit is haast zo irritant als Textures.

KC blijft een onnavolgbaar geniale band

Persoonlijk ben ik meer van de Thrak periode, aangezien ik pas halverwege jaren '90 er intensief naar ging luisteren. Ook de klinische periode daarvoor vind ik prima genietbaar en al het warmere werk daarvoor ook, maar vind ik wat minder uniek. Het werk na Thrak met vertrek van Bruford kon me wat minder bekoren. Dan liever Earthworks imo.

Ook dit mag gehoord worden:

Op de Amerikaanse tour nemen ze overigens nu 4 drummers mee (geen Bruford):
http://consequenceofsound.net/2017/01/king-crimson-to-tour-the-us-in-2017-and-theyre-bringing-along-four-drummers/

Wat bedoel je met "klinisch"? Welke albums?

Overigens je moet eens het (enige?) Live album van UK tsjekken, die is mooi.

Ik bedoelde met klinisch de trilogie Discipline, Beat & Three of a perfect pair.

Ga je mond spoelen! Bah!







Zijn super platen. Niet klinisch at all. Boordevol emotie.

Nou ja smaken verschillen enzo

Ik zeg niet dat er geen emotie in zit. Ik vind de sound klinisch, zeker ivt de warmere sound van de platen ervoor.

Niet klinisch, maar afgezet tegen de albums ervoor snap ik wat je edoelt

King Crimson komt 13 juli 2018 weer naar Nederland en wel het Concertgebouw in Amsterdam.

Kaartjes variëren tussen de 90-100 euro.

quote:

---

Op 24 februari 2017 21:19 schreef bastianus het volgende:
Tyfus, wat een zenuwemuziek zeg. Dit is haast zo irritant als Textures.

---

Vergeleken veel KC werk vind ik Textures haast pop (qua opbouw/"makkelijk in het gehoor liggen", niet qua heaviness natuurlijk)

[Dit bericht is gewijzigd door Room101 op 24-11-2017 23:10]

Zekers. Ga denk ik wel weer naar ze toe volgens jaar. Volgens mij is Adrian Belde erbij.

Ook in London. Misschien wel leuk om te doen.

En ze komen weer en we gaan weer. Nijmegen 22 en 23 juni. Vermoedelijkbeter geluid dan Concertgebouw (wie verzint dat dan ook, zo'n grote rock band in zo'n ruimte).

Ik heb het even overwogen, maar juist daarom niet gedaan. De Vereeniging staat namelijk ook niet echt bekend om zijn goede geluid...
Blij dat ik ze in TivoliVredenburg heb gezien. Dat was gewoon perfect.

De Vereeniging is een drama voor versterkte muziek. Pas nog geweest, was geen chocola van te maken.