quote:
Op 3 juni 2003 20:27 schreef TNightmare het volgende:
Over "goed" en "slecht" zijn meerdere opvattingen mogelijk. Ik ken zelf het utilisme (als je van situatie A naar situatie B gaat, mag het in situatie B niemand slechter gaan dan in situatie A, en met minstens 1 persoon beter dan in situatie A. Dan is iets "goed") en Kant (zou je willen dat een handeling een algemene wet zou worden? Dan is het een goede handeling).
Maar er zijn dus ook veel conflictsituaties te bedenken. Zelfopoffering is een issue: je kunt zelf dingen opgeven om het anderen beter te maken, in hoeverre is dat "goed"?
Ik ben van mening dat zowel de methode die Immanuel Kant hanteert voor het onderscheid tussen goed en slecht, de categorische imperativus, als de methode van de utilisten in theorie heel mooi klinken, maar dat er in beide gevallen heel veel haken en ogen aan zitten.
Bij de utilisten zelfs nog veel meer dan bij Kant.
Strikt genomen werkt hun ethiek niet zoals TNightmare hierboven zegt, maar werkt zij volgens het principe: handelingen die aan het eind het meeste geluk opleveren voor de meeste mensen zijn goed.
Een voorbeeld: 150 leden van de Klu Kluxclan verbranden op hun bijeenkomst 2 negers. Gevolg hiervan is dat er 150 mensen gelukkiger zijn en slechts 2 ongelukkig. Utilistisch gezien is dit dus goed, maar of het echt goed is?
Bij Kant zitten de problemen vooral in de manier waarop je de categorische imperativus formuleert en in het feit dat algemene wetten misschien ook wel verkeerd uit kunnen pakken.
Dan ook nog even voor Dargull, rationalisme en empirisme:
Ik heb verder niet zoveel kaas gegeten van ethica en het is alweer ruim anderhalf jaar geleden dat ik me er een beetje mee bezig heb gehouden, maar het lijkt mij nagenoeg onmogelijk om op rationele basis een onderscheid te maken tussen goed en fout. Ratio is namelijk volledig subjectief, terwijl de moraal volgens mij 100% objectief moet zijn.
Wat overblijft is dus het empirisme, dat natuurlijk meteen weer problemen, zoals het inductieprobleem, met zich meebrengt en daarbij is het volgens mij, zelfs als we het inductieprobleem buiten beschouwing laten, een immense opgave, zoniet onmogelijk door middel van empirisch onderzoek de scheidslijn tussen goed en fout te stellen.