Positief verrast door The Endless River!

quote:

---

Op 14 november 2014 17:18 schreef BenKnuckles het volgende:
Ik besef dat ik nog heel wat in te halen heb in verband met deze band.

---

Ik kan je best mijn favoriete rijtje opgeven maar je hebt er weinig aan, deze band heeft veel diverse albums gemaakt zodat iedereen zo zijn eigen favorieten heeft.

Gewoon allemaal luisteren.

Vrijwel alles wat ze hebben uitgebracht is geweldig ja. Maar er zijn wel verschillende periodes aan te merken waardoor het als beginnend luisteraar makkelijker is een idee te krijgen waar te beginnen. In chronologische volgorde:

Syd Barrett era
Album: The Piper At The Gates Of Dawn
In hun begintijd, met Syd Barrett nog aan het roer, maakte Floyd zeer psychedelische muziek. Doet soms wat naief en kinderlijk aan. Moet je van houden, maar dat het tamelijk geniaal was staat voor velen toch wel vast. Non-albums singles Arnold Layne en See Emily Play zijn ook aanraders.

Op zoek naar een nieuwe sound
Albums: A Saucerfull Of Secrets, Ummagumma, Atom Heart Mother
Nadat Syd Barrett gek werd was de band samen met nieuwe gitarist/zanger David Gilmour een tijdje zoekende. Ze kwamen er namelijk al snel achter dat ze niet van die korte, pakkende pareltjes konden schrijven als Barrett. Dan maar precies het tegenovergestelde proberen moeten ze hebben gedacht, wat veelal resulteerde in lange experimentele soundscapes. Ik vind het zelf één van hun meest interessante periodes, maar misschien niet de makkelijkste om mee te starten.

Definitieve sound gevonden en de doorbraak
Albums: Meddle, Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here
Terwijl de bandleden voorheen veelal nummers individueel schreven beginnen ze nu echt samen te werken. Het levert een meer gefocust geluid op en dit wordt gezien als hun meest vruchtbare en succesvolle periode. Mijn inziens ook de beste instappers deze drie albums.

Roger Waters era
Albums: Animals, The Wall, The Final Cut
Waters invloed groeit per album. Zowel qua songwriting als vocalen begint hij dominanter te worden. Het zorgt ervoor dat de band steeds donkerder en cynischer begint te klinken. Niet iedereen is daar even blij mee en de band valt langzaam uit elkaar. Je zou The Final Cut zelfs al zijn eerste solo album kunnen noemen.

David Gilmour era
Albums: A Momentary Lapse Of Reason, The Division Bell, The Endless River
De jarenlange driving force achter de band gaat dus solo. Gilmour besluit een doorstart te maken. Met succes, maar veel fans missen toch het venijn van Waters.

Mocht je hierna nog meer willen horen, de band heeft ook een aantal filmsoundtracks uitgebracht: More, Zabriskie Point en Obscured By Clouds. Verder zijn de solo albums van de verschillende bandleden erg goed. Met name die van Syd Barrett en Richard Wright mag ik graag luisteren.

[Dit bericht is gewijzigd door faalhaas op 16-11-2014 20:09]

Nog even over die film soundtracks. Als je het album 'Obscured By Clouds' er bij pakt hoor je zo goed de opmaat naar 'Dark Side of the Moon'. Ik heb altijd de overgang tussen Meddle en DSOM erg groot gevonden maar dat is veel minder als je Obscured luistert. Heel duidelijk hoor je er al de Synthi A en bepaalde motiefjes die ze blijkbaar op dit album aan het uitproberen zijn.

quote:

---

Op 16 november 2014 20:35 schreef spectre het volgende:
Nog even over die film soundtracks. Als je het album 'Obscured By Clouds' er bij pakt hoor je zo goed de opmaat naar 'Dark Side of the Moon'. Ik heb altijd de overgang tussen Meddle en DSOM erg groot gevonden maar dat is veel minder als je Obscured luistert. Heel duidelijk hoor je er al de Synthi A en bepaalde motiefjes die ze blijkbaar op dit album aan het uitproberen zijn.

---

Hmm zie dat album (Obscured By Clouds) toch meer als een snel tussendoortje. Dark Side heette eerst The Eclipse Suite en werd al gespeeld tijdens de Meddle tour. En ze werkten ook al in de studio aan Dark Side voordat ze Obscured maakten.

Wat veel negativiteit hier over "A Momentary Lapse Of Reason". Fantastische plaat vind ik dat.

Ik zal die 'nieuwe' eens downen.

Ik moet dat album nog steeds luisteren

'It's What We Do' lijkt alvast flink op 'Shine On You Crazy Diamond'.

quote:

---

Op 16 november 2014 21:52 schreef Onweerwolf het volgende:
Wat veel negativiteit hier over "A Momentary Lapse Of Reason". Fantastische plaat vind ik dat.

---

Kun je uitleggen wat je er zo fantastisch aan vindt?

quote:

---

Op 16 november 2014 22:54 schreef faalhaas het volgende:
Kun je uitleggen wat je er zo fantastisch aan vindt?

---

Moeilijk. Ik vind de overall sound van het album erg goed. Is ook het enige PF album waar geen enkel minder stuk op staat voor mij. Hij boeit van begin tot eind. Alsof de balans tussen alleen facetten van de muziek perfect is.

AMLOR is het donkerste PF album en die depri feel bevalt mij erg goed. Het is ook een album waar niet echt op wordt geëxperimenteerd en hoewel daar niets mis mee is ben ik er bij PF nooit echt fan van geweest.

Als High Hopes afsluiter was geweest van AMLOR ipv TDB, en dat had voor mij gevoelsmatig zo kunnen zijn, dat had de plaat in mijn top 10 aller tijden gestaan, denk ik.

Die nieuwe plaat is trouwens best ok zeg.

quote:

---

Op 16 november 2014 23:10 schreef Onweerwolf het volgende:
Moeilijk. Ik vind de overall sound van het album erg goed. Is ook het enige PF album waar geen enkel minder stuk op staat voor mij. Hij boeit van begin tot eind. Alsof de balans tussen alleen facetten van de muziek perfect is.

AMLOR is het donkerste PF album en die depri feel bevalt mij erg goed. Het is ook een album waar niet echt op wordt geëxperimenteerd en hoewel daar niets mis mee is ben ik er bij PF nooit echt fan van geweest.

Als High Hopes afsluiter was geweest van AMLOR ipv TDB, en dat had voor mij gevoelsmatig zo kunnen zijn, dat had de plaat in mijn top 10 aller tijden gestaan, denk ik.

---

Hmm ik vind de overall sound juist nogal kut. Waardeloze, doffe, galmende productie. Het songmateriaal vind ik ook erg zwak. En donker en depri? Dat hoor ik niet zo. Het neigt meer naar oppervlakkige, pompeuze stadionrock. Met TDB herpakten ze zich weer enigszins, High Hopes is idd een prachtnummer.

quote:

---

Op 16 november 2014 23:27 schreef faalhaas het volgende:
pompeuze stadionrock.

---

Het gaat over... Pink Floyd, die hebben het begrip pompeuze stadionrock zo'n beetje uitgevonden. :')

quote:

---

Op 16 november 2014 23:32 schreef Onweerwolf het volgende:
Het gaat over... Pink Floyd, die hebben het begrip pompeuze stadionrock zo'n beetje uitgevonden. :')

---

Ze speelden vanaf DSOTM in grote stadions ja. Maar hun muziek is altijd heel fijnzinnig gebleven. Dat mis ik op AMLOR.

Noem eens een voorbeeld van die fijnzinnigheid dan?

quote:

---

Op 16 november 2014 23:40 schreef Onweerwolf het volgende:
Noem eens een voorbeeld van die fijnzinnigheid dan?

---

Serieus? Nou vooruit..

Run rabbit run, dig that hole, dont sit down its time to dig another one

De fijnzinnigheid zit hem in Gilmours subtiele, emotionele gitaarspel icm Waters diepzinnige teksten misschien? Zijn teksten zijn heel direct maar zetten wel aan tot nadenken omdat er een diepere laag onder zit. (Even ter verduidelijking; nee dit nr gaat niet over een konijn, OWW )

En dan hebben we het nog niet eens over Richard Wrights verfijnde spel gehad, precies de juiste sfeer weten neer te zetten, nooit een noot teveel spelen.

Ik mis dit allemaal op AMLOR.

Hmz, ja tekstueel heb ik nooit erg veel met PF gehad. Dat fantastische gitaarwerk + toetsenspel zit echter op AMLOR in overvloed wat mij betreft. Bijvoorbeeld op Yet Another Movie, dat vind ik echt een van de beste PF tracks ooit.

quote:

---

Op 17 november 2014 1:08 schreef Onweerwolf het volgende:
Hmz, ja tekstueel heb ik nooit erg veel met PF gehad. Dat fantastische gitaarwerk + toetsenspel zit echter op AMLOR in overvloed wat mij betreft. Bijvoorbeeld op Yet Another Movie, dat vind ik echt een van de beste PF tracks ooit.

---

Speciaal voor jou maar weer eens ff aangezet.. Verschrikkelijk die galmende drums en die typische jaren 80 synths. Die bombastische, gedateerde sound past helemaal niet bij Pink Floyd. Verder heeft het nr als compositie ook weinig om het lijf. (slechts mijn mening uiteraard)

Tsja, het is wel PF in de 80's dat zeker. Ik hou zelf enorm van de 80's zeker voor wat betreft Synthpop/New Wave, etc. dus bij PF vind ik dat ook fijn klinken.

Ik hou er ook enorm van hoor, maar bij Pink Floyd werkt het niet. En het aantal goeie nummers is erg mager. Dogs Of war, On The Turning Away en Sorrow zijn nog aardig, de rest is ondermaats.

Ik vind hun seventies albums weer helemaal niet gedateerd klinken trouwens. Jij wel?

[Dit bericht is gewijzigd door faalhaas op 17-11-2014 1:32]

Nu som je precies de drie nummers op die ik van die plaat goed trek. De rest gaat volledig langs me heen (ook op vinyl ).

quote:

---

Op 17 november 2014 1:30 schreef faalhaas het volgende:
Ik vind hun seventies albums weer helemaal niet gedateerd klinken trouwens. Jij wel?

---

Gedateerd niet. Hangt er van af wat je onder die term verstaat.

Platen als TDSOTM en WYWH zijn wel typisch '70's vind ik maar in de huidige tijd klinken ze niet oubollig of zo, iets waar de echte progrock bands van toen wat meer last van hebben, zoals Genesis, Van Der Graaf Generator, King Crimson, etc.

Al moet ik zeggen dat ik zelf gewoon luister naar waar ik zin in heb en als ik een oude VDGG plaat op zet dan weet ik wat ik kan verwachten en erger ik me zeker niet aan een bepaalde tijdsgeest op zo'n plaat.

Daarnaast heb ik het idee dat vooral in de '10's echt alles wel weer 'kan'. Alsof het een era van zowel revival-potpourri als post/experimenteel/avantgarde-everything betreft en dat vind ik prima.

Overigens heeft AMLOR zeker een typische '80's productie maar dat geeft de plaat, mijns inziens, een eigen gezicht en dat vind ik positief. TDB, maar ook bv TDSOTM klinken veel cleaner en dat kan ten koste gaan van sfeer al geeft het misschien inderdaad meer ruimte voor die fijnzinnigheid.

Maar ik hou wel van platen die anders zijn. Ik vind het geen gebrek meer een facet.

Een goede vergelijking is misschien Eld van Enslaved waar al jaren tot in den treuren over de sloppy drums wordt gezeken. En het klopt dat de drums 'anders' zijn, maar die geven Eld nou juist die unieke organische, licht folky, sound, die Enslaved nergens anders wist te bereiken (een beetje op Monumension, maar dat was muzikaal gezien weer een heel ander spoor). Eld is daarom vrij uniek binnen het Noorse black metal genre en dat is voor mij aantrekkelijk.

Allemaal super subjectief natuurlijk, maar mijn punt is dat er vaak een tweedeling wordt gemaakt tussen goede productie en kut productie. En dat is voor mij te zwart/wit. De productie is gewoon anders.

Overigens, een voornaamste reden waarom ik Yet Another Movie zo mooi vind is dat aanzwellende brug stuk, wat me heel erg doet denken aan het klassieke stuk 'Vltava' van de Tsjechische componist Bedřich Smetana. (bekend als doodgedraaide reclame muziek van Bar-Le-Duc helaas).



vanaf 2:43 ongeveer



vanaf 0:56 ongeveer

Zowel de melodie (ongeveer) als het aanzwellende volume. Fantastisch vind ik dat.

quote:

---

Op 17 november 2014 16:13 schreef Onweerwolf het volgende:
Overigens heeft AMLOR zeker een typische '80's productie maar dat geeft de plaat, mijns inziens, een eigen gezicht en dat vind ik positief.

---

Dat de plaat anders klinkt dan al het voorgaande werk ben ik met je eens. Maar geldt dat niet voor alle PF albums dat ze een eigen gezicht hebben? Misschien niet qua productie, maar wel qua sfeer. En dat mis ik juist op dit album, de sfeer, het komt zielloos op mij over.

quote:

---

Op 17 november 2014 16:13 schreef Onweerwolf het volgende:
TDB, maar ook bv TDSOTM klinken veel cleaner en dat kan ten koste gaan van sfeer al geeft het misschien inderdaad meer ruimte voor die fijnzinnigheid.

---

Dat denk ik ook. Wat betreft die ruimte voor fijnzinnigheid dan.

quote:

---

Op 17 november 2014 16:13 schreef Onweerwolf het volgende:
Maar ik hou wel van platen die anders zijn. Ik vind het geen gebrek meer een facet.

---

Ik hou ook van platen die anders zijn. Ik kan het vrijwel altijd waarderen wanneer een band wat nieuws probeert. Tenzij er op een hele goedkope, krampachtige manier geprobeert wordt te scoren. En dat is dus ook mijn probleem met dit album. Het komt niet authentiek over. Ik krijg erg het gevoel dat Gilmour wilde bewijzen dat hij het zonder Waters ook kon. Alles wordt uit de kast getrokken om maar te verbloemen dat het ontbreekt aan echt sterke nummers. Resultaat: overgeproduceerde, bombastische kitsch zondere enige bezieling.

quote:

---

Op 17 november 2014 16:13 schreef Onweerwolf het volgende:
Overigens, een voornaamste reden waarom ik Yet Another Movie zo mooi vind is dat aanzwellende brug stuk, wat me heel erg doet denken aan het klassieke stuk 'Vltava' van de Tsjechische componist Bedřich Smetana. (bekend als doodgedraaide reclame muziek van Bar-Le-Duc helaas).



vanaf 2:43 ongeveer



vanaf 0:56 ongeveer

Zowel de melodie (ongeveer) als het aanzwellende volume. Fantastisch vind ik dat.

---

Ik hoor de overeenkomst ook maar ik hou er niet van, teveel pathos.

[Dit bericht is gewijzigd door faalhaas op 18-11-2014 17:29]

Uiteindelijk is het dan ook gewoon een kwestie van smaak.

Dat argument over dat Gilmour te hard geprobeerd heeft om van een solo plaat een gekunstelde PF plaat te maken hoor je trouwens vaak.

Ik hoor het er niet aan af, voor mij is het net zo PF als andere platen. Maar goed, daar ben ik duidelijk een minderheid in.

Overigens moet ik stellen dat AMLOR de eerste PF plaat was die ik integraal leerde kennen. Toen 'ie net uit was had een oudere neef er een tape van gekocht en die kwam toen bij ons op verjaardagsvisite, hij had die tape bij zich om in de auto te draaien en toen heb ik hem gekopieerd op een dubbel cassette deck.

Tot dan toe kende ik alleen maar de bekende losse PF nummers en geen volledige albums.

Er zit dus wel een stukje jeugdcement bij, denk ik.