Hmm hells to the no wat mij betreft: Black Masses blijft een van mijn favorieten, maar ik kan me voorstellen dat die voor jou iets teveel richting de spacerock ging Marcel. Daarnaast was Witchcult Today voor mij ook al een dijk van een plaat. Achja, iets met smaken waarschijnlijk. De smaakvlieger gaat echter niet op bij die nieuwe.

Meh, ook op We Love the Dead hoor ik een rehash riff. Het voelt me op het eerste gehoor iets teveel aan als een samenvatting van de gehele catalogus. Wel een ontzettend fijne, dikke sound en hier en daar krachtige tracks... Maar niet echt onderscheidend. Nog maar een paar keer horen, maar op m'n jaarlijst komtie niet denk ik.

Beste Electric Wizard album in jaren.

Geniet ervan.

Ik vind em echt matig.. dan nog liever Black Masses.

Na poging twee nog steeds daarmee eens. Matig.

Niets vernieuwend (had ik ook niet verwacht) en bij sommige stukjes denk ik, hey die riff hebben ze eerder gebruikt.
Desondanks wel weer lekker.

Kan nu niet luisteren, nieuwste van YOB is pas binnen gekomen

quote:

---

Op 23 september 2014 15:40 schreef bokkie666 het volgende:
Beste Electric Wizard album in jaren.

---

Vier, ja. Niet zo goed als Black Masses, maar puike plaat weer. Wreed gitaargeluid.

Na heel wat meer luisterbeurten is het oordeel: toch weer een fucking vette plaat. Was bij voorbaat eigenlijk al klaar met dit album dankzij de soap met Greening en met name het beroerde voorproefje in de vorm van verreweg het zwakste nummer van de plaat: SadioWitch. Maar eerlijk is eerlijk, Time To Die is een stuk gemener en verknipter dan de laatste paar platen. Eindelijk weer goede jams met vage samples en een 'hazy' sfeertje. En zoals gezegd het héél zieke gitaargeluid. Acht prachtalbums op rij, petje af.

Zaterdag Desertfest. Ik neem me dan een kopietje mee.

Twee van die nummers die hier al langs kwamen vind ik inderdaad wel de zwakste.

Beter dan Black Masses, deze, wat mij betreft. En prachtsound ja.

[Dit bericht is gewijzigd door M. op 09-10-2014 21:26]

10 November is er een nieuw album, Wizard Bloody Wizard.

Er staat al een nummer op spotify blijkbaar.

Die is heel cool. Lekker bluesy (/sludgy).

Ah ok. Ik heb ergens nog een spotifyaccount, eens opzoeken dan maar. Youtube says no!

Teleurstellende hoes wel.

quote:

---

Op 11 september 2017 13:46 schreef zodiac lung het volgende:
Die is heel cool. Lekker bluesy (/sludgy).

---

Een beetje Come my fanatics ook wel. Door de zang misschien?

quote:

---

Op 11 september 2017 15:37 schreef bokkie666 het volgende:
Een beetje Come my fanatics ook wel. Door de zang misschien?

---

Hmm, nee, die hoor ik er niet direct in terug. Voor zover ik het op basis van dit ene nummer in kan schatten, lijken ze echt een nieuwe weg ingeslagen. Fucking smerige blues. Vorige week toevallig nog eens gaan zitten voor Time To Die, datzelfde misselijkmakende, súperstonede sfeertje heeft See You In Hell ook. Mind Transferral (die bonustrack van Dopethrone) heeft dat ook. Het is allemaal veel minder lomp dan de oudere albums, maar uiteindelijk minstens zo effectief. Gasten weten wel waar ze mee bezig zijn.

Bah. Vies. Lekker.

quote:

---

Op 12 september 2017 13:38 schreef zodiac lung het volgende:
Hmm, nee, die hoor ik er niet direct in terug. Voor zover ik het op basis van dit ene nummer in kan schatten, lijken ze echt een nieuwe weg ingeslagen. Fucking smerige blues. Vorige week toevallig nog eens gaan zitten voor Time To Die, datzelfde misselijkmakende, súperstonede sfeertje heeft See You In Hell ook. Mind Transferral (die bonustrack van Dopethrone) heeft dat ook. Het is allemaal veel minder lomp dan de oudere albums, maar uiteindelijk minstens zo effectief. Gasten weten wel waar ze mee bezig zijn.

---

Ik vind Come my fanatics ook wel iets bluesy hebben. Mind Transferral ken ik niet, die staat niet op de eerste versie. Time to Die vond ik eigenlijk weer teruggrijpen op de agressie en kwaadaardigheid van Dopethrone en Let us Prey en dat miste ik op de albums voor Time To Die.

Sja. Ik heb 'm natuurlijk nog lang niet vaak genoeg gehoord, maar EW is niet meer de frisse wind die het ooit was. Veel mensen noemen 'm 'Poor man's Black Sabbath'. Ik snap waar het vandaan komt. Waar ze op de vorige zichzelf leken te coveren zijn ze nu full-on Sabbath gegaan. Met name op de eerste helft van het album. Best lekker eigenlijk, maar wat blijft er over om EW te onderscheiden van de meute? De baslijnen zijn in ieder geval om de vingers bij af te likken.

Ik ben er nog niet over uit. Er staan toch wel wat oorwurmpjes op.

Duidelijk zo’n plaat die op vinyl móét. Ik ga er vanuit dat beide kanten drie nummers hebben en dan is het plotseling wel logisch. Kant A brakke Sabbath worship, op zich prima maar (voor nu) niet erg memorabel. Kant B gaat dan een stuk dieper met veel waziger materiaal. The Reaper is dan niet een random middenstuk, maar een gave opener van de tweede helft. Vanaf daar bergafwaarts in een bad trip, met Mourning of The Magicians als hoogtepunt van de plaat.

Helemaal eens. Kant B zou zeker mijn voorkeur hebben, op de freaking catchy opening track na.

quote:

---

Op 13 november 2017 10:36 schreef Dirge for november het volgende:
Best lekker eigenlijk, maar wat blijft er over om EW te onderscheiden van de meute?

---

Nog even over nagedacht, enne, echt?
Het totaalplaatje, dat onderscheidt hen! Wizard Bloody Wizard is echt een schot in de roos. Alweer. Het is geen perfect album, maar wel een perfect Electric Wizard album. Wat dat betreft scoort deze plaat tien uit tien, vlekkeloos.

Dat zichzelf en hun invloeden maar eeuwig blijven herhalen en er voortdurend naar verwijzen? Bewust, lijkt me. Hun inspiratie uit exploitationfilms lijkt verder te gaan dan alleen wat samples links en rechts; ze brengen het gewoon in de praktijk. Zullen we het Sabbathsploitation noemen? Tot in de puntjes verzorgd. Ik bedoel, de albumtitel, kom op...

En tegelijkertijd wel gewoon goede nummers en dat authentieke, verneukte EW sfeertje. Niemand doet het beter.