Mijn vader wacht zijn dood af tewijl er nog zoveel is om voor te leven. Mijn moeder heeft alle vechtlust uit hem weggenomen. Ze heeft hem gebroken en ik denk niet dat ik haar dat ooit kan vergeven

ja, ik denk dat ik er dan beter vanaf ben gekomen.

Dat gaat het niet om. Ik heb het huis uit gegaan, heb afstand genomen en ben eigenlijk best gelukkig. Wat mijn ouders me niet konden geven kreeg ik gelukkig wel van familie, ik ben dus nix te kort gekomen. Het einige wat ik probeerde duidelijk te maken is dat getrouwde ouders niet gelijk staan aan een goed huwelijk en een gelukkige jeugd.

dat staat denk ik sowieso al vast.

ja dat is zo. Je hebt gelijk, ik zal ophouden met zeuren. Na al die therapie sessies zou ik er toch minder door geraakt moeten zijn.....

Sommige dingen raak je gewoon niet snel kwijt
Ouders is bij mij ook nog steeds een heel erg gevoelig punt

[Dit bericht is gewijzigd door rajackar op 29-11-2001 15:46]

Ja ik denk dat het altijd zo zal blijven. Het zijn toch mijn/jouw ouders

Bedankt voor je steun

quote:

---

Op 29 november 2001 15:46 schreef rajackar het volgende:
Ouders is bij mij ook nog steeds een heel erg gevoelig punt

---

Bij mij niet meer. Ik sta erg emotieloos tegenover mijn ouders. Woon sinds kort weer bij m'n moeder, na enorme haat jegens haar in eerdere jaren, maar ik heb haar "vergeven" en het gaat nu relaxed. Spreek m'n vader ook nog wel... heel oppervlakkig.

Zo oppervlakkig ga ik dus met mijn moeder om. En dat werkt prima

quote:

---

Op 29 november 2001 15:57 schreef Lady Rose het volgende:
Bedankt voor je steun

---

dat is wederzijds

je ouders hoeven niet per se gescheiden te zijn om om in een gebroken gezin te wonen, dat kan ook op andere manieren

quote:

---

Op 22 november 2001 13:45 schreef Blackjack het volgende:
Ik ben nu 21. Op mn 18 kondigde mijn "vader" aan te willen scheiden van mn moeder want hij had de ware gevonden en dat was zijn secretaresse (28 jr., maatje 34 en extreem goed verzorgd: tot in de puntjes).
Mijn moeder was toen 49 (nu 51) en al jaren geen maatje 34 meer. Aangezien er een familiezaak is opgebouwd en beide ouders daar eigenaar van zijn is het logisch en eerlijk dat de beide evenveel recht hebben op de winst, ja toch?
Nee dus: hij wilde alles hebben: mijn moeder heeft hij financieel geprobeerd te wurgen, mij betaald hij nix meer (ja, 300 piek die hij van de rechter moet betalen).
Hij laat ooit meer wat van zich horen, ik weet niet of het hem niet interesseert of dat hij te schijterig is want hij krijgt de wind van voren als ik hem zie. Hij leeft nu verder in een joekel van een huis, heeft twee auto's etc etc. en wij kunnen zien hoe we de eindje s aan elkaar binden!
Ziek word ik er van als ik er aan denk! Die vuile gore schoft!
Verder heeft die hele situatie me tot 3 zelfmoordpogingen gedreven (en daar ga ik nu niet verder op in).

Ik stop nu effe want ik heb er nu even geen zin meer in

---

hmmm vergelijk bare situatie als die van mij.
'k ga nu naar een psycholoog, en moest daar formulieren invullen. 1 vraag was : heb je vaak last van steken in de hartstreek. Ik begon spontaan te janken, omdat ik daar heel erg last van heb.zo erg dat ik echt soms dacht dat ik een hartaanval had. Nu ben ik eerder heeel erg kwaad omdat iemand gvd zo'n invloed op je verdere leven kan hebben. aaaaaaarrrggghhh heeft iemand zin om te vechten.?


[Dit bericht is gewijzigd door Cadaveria op 11-12-2001 13:18]

quote:

---

Op 11 december 2001 13:11 schreef Cadaveria het volgende:
...1 vraag was : heb je vaak last van steken in de hartstreek. Ik begon spontaan te janken, omdat ik daar heel erg last van heb.zo erg dat ik echt soms dacht dat ik een hartaanval had...

---

Dat heb ik ook vaak. Doodeng is dat.

i.d naar de dockter gaan durf je niet omdat je gaat denken dat je misschien een verontrustende ziekte heb.

mijn psycholoog vertelde dat het iniedergeval een "normale" aandoening is voor mensen met een troumatische ervaring.
Er zijn nog veel meer klachten die er bij naar voren kunnen komen zoals misselijkheid, plaatsen op je lichaam die ineens doof wordne (dat heb ik ook bijn mijn schouderblad erg raar gevoel)buikpijnen. vormen van hoofdpijn. (het gevoel hebben dat je een band om je hoofd hebt ect.

Ik vond het fenomeen al raar dat iets wat in je geest rondbazuint ook zo'n invloed op je lichamlijke conditie kan hebben.

quote:

---

Op 11 december 2001 14:16 schreef Cadaveria het volgende:
i.d naar de dockter gaan durf je niet omdat je gaat denken dat je misschien een verontrustende ziekte heb.

mijn psycholoog vertelde dat het iniedergeval een "normale" aandoening is voor mensen met een troumatische ervaring.
Er zijn nog veel meer klachten die er bij naar voren kunnen komen zoals misselijkheid, plaatsen op je lichaam die ineens doof worden (dat heb ik ook bij mijn schouderblad erg raar gevoel)buikpijnen. vormen van hoofdpijn. (het gevoel hebben dat je een band om je hoofd hebt ect.

Ik vond het fenomeen al raar dat iets wat in je geest rondbazuint ook zo'n invloed op je lichamlijke conditie kan hebben.

---

Dat soort klachten heb ik ook.
heb je er al iets op gevonden? zo ja dan hoor ik het graag


[Dit bericht is gewijzigd door Sassette op 11-12-2001 17:28]

Ik herken het verhaal van Lady Rose ook wel redelijk .... mijn vader was vroeger altijd moe, overspannen en vreselijk onredelijk tov mijn moeder (en eigenlijk mijn zusje en ik ook wel). Eigenlijk had mijn moeder gewoon van hem moeten scheiden maar dat heeft ze nooit gedaan want ze kreeg van niemand steun. Nu is mijn moeder dood en is mijn vader totaal veranderd. Als ik nu zie hoe mijn vader met kleine neefje speelt ... dan ben ik daar wel eens jaloers op want zo'n vader heb ik nooit gehad. Ik ben wel blij dat hij veranderd is en begint nu ook wel door te krijgen dat hij vroeger niet al te lief was. Er is dus nog hoop.

[Dit bericht is gewijzigd door Paul op 11-12-2001 17:48]

Wat een openhartige woorden heb ik hier gelezen, daar heb ik echt heel veel respect voor. Zelf vind ik het moeilijk zo openhartig te zijn, zelfs op het internet. Ik kom zelf ook uit een zogenaamd "gebroken" gezin. Mijn ouders zijn 4 jaar geleden gescheiden. Ik ben het met sommige van jullie eens dat ouders die echt niet gelukkig zijn moeten scheiden en niet hun kinderen moeten lastig vallen met hun voordurende ruzies. Wat dat betreft is alles nu beter. Erg jammer alleen dat een ouder nu weer hertrouwd en gelukkig is en de andere een psychisch wrak.

hm kom ik ook nog even *heb je ff?

2 jaar geleden was m'n moeder internet verslaafd enzo, ze stond ermee op en ging ermee naar bed...tja ik kwam achter haar passwoord *en ik was fucking nieuwsgierig, dus ik haar email en alles gelezen* en bleek dat ze dus gigantisch zat te geilen op dat internet. Op een gegeven moment ging ze opeens 2 x per week met vriendinnen weg (zei ze) en ik wist gvd bij welke gozers etc ze zat. En me moeder wist dat ik ut wist, maar bleef me zo onder druk zetten, dat ik gewoon nix tegen me pa durfde te zeggen. Dat is ong. een half jaar zo door gegaan, en zoveel bewijs voor me pa zijn neus gelegd, dat hij ut wel moest weten..tja, uhh hun ruzie, zij weg..ik woon bij me pa.
me moeder een jaar niet gezien. In dat jaar ben ik gigantisch kapot gegaan, met veel praten etc. ben ik weer heelemaal de oude.
En tja een jaar later zit het zo, dat ze het weer langszaam aan willen proberen, na haar een jaar niet hebben gezien, mis je haar toch wel...en ben bereid om het haar te vergeven, vergeten doe ik het nooit, zij moet er voor zorgen dat ik haar leer te vertrouwen, want recht in de ogen kijken, kan ik niet..

owjah en heb asj. geen melij ofzo heb k al genoeg gehad..

quote:

---

Op 11 december 2001 13:11 schreef Cadaveria het volgende:
hmmm vergelijk bare situatie als die van mij.
'k ga nu naar een psycholoog, en moest daar formulieren invullen. 1 vraag was : heb je vaak last van steken in de hartstreek. Ik begon spontaan te janken, omdat ik daar heel erg last van heb.zo erg dat ik echt soms dacht dat ik een hartaanval had. Nu ben ik eerder heeel erg kwaad omdat iemand gvd zo'n invloed op je verdere leven kan hebben. aaaaaaarrrggghhh heeft iemand zin om te vechten.?

---

Nee, nooit last gehad van steken in de hartstreek (alhoewel? kan ik me in ieder geval niet herinneren op dit moment. Ik had gewoon last van concentratie-stoornissen, was heel erg agressief, ben bijna doorgeslagen tot alcoholisme(net op tijd mee gestopt), mijn verdriet&pijn gewoon zwaar weggedronken. Ik ben er nu grotendeels overheen(wat betreft depressies enzo) maar ik vergeet niet. De "wond" is redelijk geheeld, en daar mag ik mn familie heel erg voor bedanken (van mn moeders kant, die andere kant heb ik nooit wat aan gehad en heb ik ook geen contact meer mee.

quote:

---

Op 11 december 2001 14:16 schreef Cadaveria het volgende:
i.d naar de dockter gaan durf je niet omdat je gaat denken dat je misschien een verontrustende ziekte heb.

mijn psycholoog vertelde dat het iniedergeval een "normale" aandoening is voor mensen met een troumatische ervaring.
Er zijn nog veel meer klachten die er bij naar voren kunnen komen zoals misselijkheid, plaatsen op je lichaam die ineens doof wordne (dat heb ik ook bijn mijn schouderblad erg raar gevoel)buikpijnen. vormen van hoofdpijn. (het gevoel hebben dat je een band om je hoofd hebt ect.

Ik vond het fenomeen al raar dat iets wat in je geest rondbazuint ook zo'n invloed op je lichamlijke conditie kan hebben.

---

Ja ik ken het. Ik ben een jaar elke dag misselijk geweest. Elke morgen hing ik over de wc-rand. En das geen pretje.

Het gekke van psychische klachten is dat ze zich vaak manifesteren na verloop van tijd. Vaak pas veel later dan de traumatische ervaring pas vond. Vandaar dat je vaak ook zo schrikt, je legt het verband niet meteen naar iets psychisch.

Ik heb vanaf jonge leeftijd erge migraine gehad. Het is gelukkig nu wat minder, maar ik heb er nog steeds last van. Maar als kind was het veel erger. Dat heeft misschien ook wel (voor een deel?) te maken met zoals dingen gegaan zijn.

quote:

---

Op 11 december 2001 18:09 schreef -|-Black Tears-|- het volgende:
hm kom ik ook nog even *heb je ff?

2 jaar geleden was m'n moeder internet verslaafd enzo,

---

Ik denk dat het ook 'voordelen ' heeft als je ouders zwakke kanten hebben .dat jij ze minder snel zult hebben omdat je ziet hoe
verevelend dat voor andere mensen in de omgeving kan zijn .

quote:

---

Op 12 december 2001 22:27 schreef Satan het volgende:
Ik denk dat het ook 'voordelen ' heeft als je ouders zwakke kanten hebben .dat jij ze minder snel zult hebben omdat je ziet hoe
verevelend dat voor andere mensen in de omgeving kan zijn .

---

jah klopt wel. Je weet hoe mensen je kapot kunnen maken, je leert ook je zwakke plekken kennen. En je reageert anders dan als je zoiets heb meegemaakt, want iedreen heeft er zo'n grote mond over, maar als het echt gebeurd dan piepen ze wel anders.