In de metal zijn er veel mensen die zelf ook in een band spelen. Nu vraag ik me af of die mensen ook anders naar metal zijn gaan luisteren sinds ze een instrument bespelen?
Ik speel nu zelf zo'n 2,5 jaar gitaar, en ik kan niet echt zeggen dat dat mijn muzieksmaak heeft veranderd, het is alleen zo dat ik sommige bands die ik vroeger live geen zak aan vond nu wel leuk kan vinden als dat ze een erg gave solo-gitarist hebben, maar ik zou er geen cd's van kopen of uberhaupt luisteren thuis.
Maar ik ben sinds kort er ook bij gaan drummen, en ik moet zeggen dat ik nu toch wel heel wat meer op de drums let bij veel bands. Ik denk dat ik bands als Origin of Nile een stuk minder interessant zou vinden als dat ik niet zou drummen. Soms merk ik echt op dat ik alleen maar op de drums aan het letten ben, en ik me gewoon moet concentreren om niet naar 1 specifiek instrument te luisteren maar naar het totaal plaatje. Dit ervaar ik als behoorlijk storend moet ik zeggen.
Meer mensen hier last van?

Verder valt het me op dat eigenlijk vooral de mensen die zelf actief zijn in de metal, niet alleen als muzikant, maar ook als redacteur van een metalzine/geluidsman/programmeur en noem maar op, vaker in de metal blijven hangen dan mensen die er verder niet actief mee bezig zijn. Hoe komt dit? Gaat metal vervelen wanneer je er niet zo'n beetje iedere dag mee bezig bent? Of hebben muzikanten en programmeurs en dergelijke gewoon de drang hun 'werk' zo goed mogelijk te doen en gaan ze daarvoor steeds op zoek naar nieuwe bands waar ze invloeden of ideeen vandaan kunnen halen?

Post je ervaringen/meningen hier..

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:20 schreef Kramy het volgende:
,,,

---

Interessante vragen, ik heb niet veel tijd maar ik wil over je laatste punt even dit zeggen; ik denk dat mensen die in de metal blijven 'hangen', de mensen zijn die het meest van metal houden en daarom ook uberhaupt redactiewerk o.i.d. gaan doen.

Bij mij werkt het een beetje andersom. Hoor ik een goeie band maar stoor ik me aan de drummer (bijvoorbeeld), dan heb ik moeite de rest te waarderen. Verder let ik vaak op hoe de band als geheel op elkaar ingespeeld is en kleine details (aparte breaks), als daar iets origineels of aparts in zit kan ik daar weer erg veel waardering voor hebben. De spelvreugde moet tevens hoorbaar zijn, te klinische bands doen me weinig.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:27 schreef ZelThoR het volgende:
Interessante vragen, ik heb niet veel tijd maar ik wil over je laatste punt even dit zeggen; ik denk dat mensen die in de metal blijven 'hangen', de mensen zijn die het meest van metal houden en daarom ook uberhaupt redactiewerk o.i.d. gaan doen.

---

Hmmz, zal voor een aantal gevallen inderdaad wel kloppen, maar ik ken ook mensen waarmee ik een paar jaar terug een hoop discussies heb gevoerd over metal en ook mee naar wacken ben geweest, ze hebben ook op ZM gezeten (Sjaan en Etter bijvoorbeeld), maar nu zijn ze er totaal niet meer mee bezig, en ze luisteren het ook nog amper. Ze waren er tot voor een jaar ofzo terug evenveel mee bezig als ik, alleen ik speelde dan nog gitaar.
En ik ken niet alleen die 2 voorbeelden, maar ik heb dit over zoveel mensen gehoord. En toevallig allemaal mensen die geen 'metal-instrument' hebben bespeeld.

Ik speel zelf gitaar een aantal jaar en ik ben wel anders naar muziek gaan luisteren.

Soms zie je een kutband met bijvoorbeeld een te gekke bassist en dan kan ik gewoon genieten van hoe iemand staat te spelen terwijl ik de muziek zelf compleet ruk vind.

Ook ben ik veel meer waardering gaan krijgen voor bands die met hele eenvoudige nummertjes maken, maar die wel ontzettend lekker in het gehoor liggen. Vroeger (toen ik pas gitaar speelde) moest alles moeilijk en interessant zijn voor mij. Nu luister ik veel meer naar een nummer op zich en hoe het geheel staat. En als 3 barre akkoordjes staan als een huis dan vind ik dat nu veel interessanter dan muzikanten zien die op hun tanden spelen en het geheel verzuipt in overdaad aan op zichzelf gave dingen.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:36 schreef Kramy het volgende:
Hmmz, zal voor een aantal gevallen inderdaad wel kloppen, maar ik ken ook mensen waarmee ik een paar jaar terug een hoop discussies heb gevoerd over metal en ook mee naar wacken ben geweest, ze hebben ook op ZM gezeten (Sjaan en Etter bijvoorbeeld), maar nu zijn ze er totaal niet meer mee bezig, en ze luisteren het ook nog amper. Ze waren er tot voor een jaar ofzo terug evenveel mee bezig als ik, alleen ik speelde dan nog gitaar.
En ik ken niet alleen die 2 voorbeelden, maar ik heb dit over zoveel mensen gehoord. En toevallig allemaal mensen die geen 'metal-instrument' hebben bespeeld.

---

Nou goed, dan geldt dus mijn uitspraak niet alleen voor redactie-mensen, maar ook voor muzikanten

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:37 schreef renYek het volgende:Ook ben ik veel meer waardering gaan krijgen voor bands die met hele eenvoudige nummertjes maken, maar die wel ontzettend lekker in het gehoor liggen. Vroeger (toen ik pas gitaar speelde) moest alles moeilijk en interessant zijn voor mij. Nu luister ik veel meer naar een nummer op zich en hoe het geheel staat. En als 3 barre akkoordjes staan als een huis dan vind ik dat nu veel interessanter dan muzikanten zien die op hun tanden spelen en het geheel verzuipt in overdaad aan op zichzelf gave dingen.

---

+1!

Never underestimate the power of simplicity!

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:33 schreef Stefan het volgende:
Bij mij werkt het een beetje andersom. Hoor ik een goeie band maar stoor ik me aan de drummer (bijvoorbeeld), dan heb ik moeite de rest te waarderen. Verder let ik vaak op hoe de band als geheel op elkaar ingespeeld is en kleine details (aparte breaks), als daar iets origineels of aparts in zit kan ik daar weer erg veel waardering voor hebben. De spelvreugde moet tevens hoorbaar zijn, te klinische bands doen me weinig.

---

Eens. Ik heb dat eerste voornamelijk met zang. Voorbeeld: veel mensen vinden bijv Dream theater helemaal geweldig, maar ik stoor me enorm aan die slechte zang (voor mij dan) En het gepiel van die gitaren. Ik vind dat het allemaal wel erg goede muzikanten zijn, maar ik kan er maar moeilijk naar luisteren.
Het is zo, dat als ik muziek hoor dat ik een paar keer de cd gehoord moet hebben. Ik luister vaak naar de instrumenten apart.
Het hoeft ook allemaal niet per se technisch te zijn. Nou ja technisch kan op verschillende manier gezien worden. Bijv My dying bride heeft niet echt moeilijke riffs, maar hoe het inelkaar zit vind ik persoonlijk geweldig. Zo kan iets me erg aanspreken.
Ook schreeuw ik wel eens dat ik een bepaalde band een kutband vind, en dan reageren mensen vaak, "ja maar het zit toch goed in elkaar? of dit is wel heel technisch of whatever"
Maar dat punt kan ik ook zeker wel horen, en waarderen, maar dan nog kan het zijn dat het mij niet aanspreekt. Doet me niets, vind ik iri.

De kunst van het weglaten he.

Ik luister toch het liefst muziek die voor mij onmogelijk lijkt om na te spelen, dat motiveert me.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:33 schreef Stefan het volgende:
Bij mij werkt het een beetje andersom. Hoor ik een goeie band maar stoor ik me aan de drummer (bijvoorbeeld), dan heb ik moeite de rest te waarderen. Verder let ik vaak op hoe de band als geheel op elkaar ingespeeld is en kleine details (aparte breaks), als daar iets origineels of aparts in zit kan ik daar weer erg veel waardering voor hebben. De spelvreugde moet tevens hoorbaar zijn, te klinische bands doen me weinig.

---

Maar je luistert dus wel echt naar metalbands als een muzikant. Als dat je zelf geen metal zou maken zou je veel minder verstand hebben van wat nou een goede drummer is en of een break apart is of niet, en dan zou je je er dus ook niet aan storen lijkt me?
Ik begrijp zoiets niet. Ik kan echt wel horen of een gitarist iets technisch of origineels doet of niet, maar ik kan me er totaal niet aan storen als die dat niet doet. Waar ik me wel aan kan storen is de sound van de band. Ik luister bijvoorbeeld vrijwel geen nu-metal omdat het gitaar geluid met 99 van de 100 keer totaal tegenstaat, en bij bands als dismember en unleashed kan ik weer helemaal verheugd raken van het gitaargeluid. Ik laat ook wel eens bands links liggen wegens een slechte zang of irritante snare. Maar ik heb nog nooit een band niets gevonden omdat ze niet technisch genoeg waren ofzo.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:41 schreef Audiophile het volgende:
Ik luister toch het liefst muziek die voor mij onmogelijk lijkt om na te spelen, dat motiveert me.

---

Of het frustreert je...

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:39 schreef ZelThoR het volgende:
Nou goed, dan geldt dus mijn uitspraak niet alleen voor redactie-mensen, maar ook voor muzikanten

---

Maar je kan niet zeggen dat die mensen zich niet zoveel interesseerden in metal. Ik weet niet of je Sjaan nog meegemaakt hebt op dit forum, maar die heeft hier ook lang en veel rondgezworven en is hier weggegaan omdat het op den duur te weinig over metal ging. Hij had alleen niet zo de behoefte om zelf muzikant te worden. Dat ik had ik in principe ook niet. Ik ben geheel toevallig een goedkope gitaar tegengekomen van iemand van dit forum, en toen heb ik ook nog eens toevallig een adresje gevonden met een goede lerares, anders was ik ook nooit een muziek instrument gaan bespelen. Nu vraag ik me af of ik dan nog wel zoveel met metal bezig zou zijn of uberhaupt nog zou luisteren?

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:42 schreef Kramy het volgende:
Maar je luistert dus wel echt naar metalbands als een muzikant. Als dat je zelf geen metal zou maken zou je veel minder verstand hebben van wat nou een goede drummer is en of een break apart is of niet, en dan zou je je er dus ook niet aan storen lijkt me?
Ik begrijp zoiets niet. Ik kan echt wel horen of een gitarist iets technisch of origineels doet of niet, maar ik kan me er totaal niet aan storen als die dat niet doet. Waar ik me wel aan kan storen is de sound van de band. Ik luister bijvoorbeeld vrijwel geen nu-metal omdat het gitaar geluid met 99 van de 100 keer totaal tegenstaat, en bij bands als dismember en unleashed kan ik weer helemaal verheugd raken van het gitaargeluid. Ik laat ook wel eens bands links liggen wegens een slechte zang of irritante snare. Maar ik heb nog nooit een band niets gevonden omdat ze niet technisch genoeg waren ofzo.

---

Dan lees je mijn reactie niet goed, het hoeft namelijk van mij ook niet technisch te zijn. Ik vind juist heel veel bands niks omdat het TE technisch is (en daarom niet lekker weg bangt, zeg maar). Het moet wel goed gespeeld worden, niet onstrak ofzo.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:46 schreef Stefan het volgende:
Dan lees je mijn reactie niet goed, het hoeft namelijk van mij ook niet technisch te zijn. Ik vind juist heel veel bands niks omdat het TE technisch is (en daarom niet lekker weg bangt, zeg maar). Het moet wel goed gespeeld worden, niet onstrak ofzo.

---

Maar wanneer stoor jij je dan aan een drummer? Als die juist te technisch doet? Of te standaard? Of kan je je alleen aan het drumgeluid op zich storen?

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:49 schreef Kramy het volgende:
Maar wanneer stoor jij je dan aan een drummer? Als die juist te technisch doet? Of te standaard? Of kan je je alleen aan het drumgeluid op zich storen?

---

Lars Ullrich is een mooi voorbeeld. Die gast heeft technisch alles goed voor mekaar en kan goed drummen, nmaar die feel van hem is zo verrot en slaat nergens op. Als je het eerste gedeelte van One van Metallica luistert: sommige fills zijn geniaal door de feel van hem, maar het merendeel slaat de plank volledig mis door die feel van hem, daar erger je je dan aan.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:49 schreef Kramy het volgende:
Maar wanneer stoor jij je dan aan een drummer? Als die juist te technisch doet? Of te standaard? Of kan je je alleen aan het drumgeluid op zich storen?

---

Bij sommige bands als het te technisch is (Dream Theater), terwijl ik weer enorm veel waardering heb voor de drummer van Tool bijvoorbeeld. Het is de combinatie van alles, maar dat zei ik in m'n eerste reactie al. Als de band als geheel klinkt is er niks aan de hand, ik ga me storen als ik simpele riffs hoor met supertechnische drums of simpele drumstukkies met moeilijke riffs bijvoorbeeld. En bij sommige bands zoals Dream Theater is het gewoon te ver doorgeschoten naar de technische kant en is het meer het 'klinische' waar ik me aan stoor.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:52 schreef Audiophile het volgende:
Lars Ullrich is een mooi voorbeeld. Die gast heeft technisch alles goed voor mekaar en kan goed drummen, nmaar die feel van hem is zo verrot en slaat nergens op. Als je het eerste gedeelte van One van Metallica luistert: sommige fills zijn geniaal door de feel van hem, maar het merendeel slaat de plank volledig mis door die feel van hem, daar erger je je dan aan.

---

+1!

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:52 schreef Audiophile het volgende:
Lars Ullrich is een mooi voorbeeld. Die gast heeft technisch alles goed voor mekaar en kan goed drummen, nmaar die feel van hem is zo verrot en slaat nergens op. Als je het eerste gedeelte van One van Metallica luistert: sommige fills zijn geniaal door de feel van hem, maar het merendeel slaat de plank volledig mis door die feel van hem, daar erger je je dan aan.

---

Godver! Daar heb ik het weer... nooit op die drums gelet eigenlijk, aangezien het gitaarwerk daar best interessant is (ook alleen maar omdat ik het zelf ook met een band gespeeld heb maar goed ), maar die drums zijn inderdaad vrij irritant.. hij lijkt er steeds net naast te zitten maar dat doet hij eigenlijk niet... aargh!

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:41 schreef Audiophile het volgende:
Ik luister toch het liefst muziek die voor mij onmogelijk lijkt om na te spelen, dat motiveert me.

---

Nee vaak willen muzikanten laten horen wat ze kunnen, of houden zelf van die stijl, maar ik vind het zo pielerig of soms zitten er erg rare brakes in (ik heb het niet over alle) dat ik het niet lekker meer vind luisteren. Dit is mijn mening.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:55 schreef Stefan het volgende:
Bij sommige bands als het te technisch is (Dream Theater), terwijl ik weer enorm veel waardering heb voor de drummer van Tool bijvoorbeeld. Het is de combinatie van alles, maar dat zei ik in m'n eerste reactie al. Als de band als geheel klinkt is er niks aan de hand, ik ga me storen als ik simpele riffs hoor met supertechnische drums of simpele drumstukkies met moeilijke riffs bijvoorbeeld. En bij sommige bands zoals Dream Theater is het gewoon te ver doorgeschoten naar de technische kant en is het meer het 'klinische' waar ik me aan stoor.

---

Mjah, ik hier kan ik me wel in vinden. Ik kan ook echt niet luisteren naar die veel te technische bands, het gaat bij mij toch om de sfeer en wat de muziek bij me oproept. Zoals thrash bij jou waarschijnlijk een lekker headbang gehalte heeft en een zeker oppeppend karakter heeft, en dan moet het inderdaad niet te klinisch zijn... En als ze dan zo'n gave headbang riff gaan 'verneuken' door er een vaag drumritme onder te zetten vol met voorslagen en dergelijke dan gaat het je storen.. of zit ik er nu ver naast?

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:59 schreef Kramy het volgende:
Mjah, ik hier kan ik me wel in vinden. Ik kan ook echt niet luisteren naar die veel te technische bands, het gaat bij mij toch om de sfeer en wat de muziek bij me oproept. Zoals thrash bij jou waarschijnlijk een lekker headbang gehalte heeft en een zeker oppeppend karakter heeft, en dan moet het inderdaad niet te klinisch zijn... En als ze dan zo'n gave headbang riff gaan 'verneuken' door er een vaag drumritme onder te zetten vol met voorslagen en dergelijke dan gaat het je storen.. of zit ik er nu ver naast?

---

Je slaat de spijker heel erg hard op z'n kop nu.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 12:59 schreef Kramy het volgende:
Mjah, ik hier kan ik me wel in vinden. Ik kan ook echt niet luisteren naar die veel te technische bands, het gaat bij mij toch om de sfeer en wat de muziek bij me oproept. Zoals thrash bij jou waarschijnlijk een lekker headbang gehalte heeft en een zeker oppeppend karakter heeft, en dan moet het inderdaad niet te klinisch zijn... En als ze dan zo'n gave headbang riff gaan 'verneuken' door er een vaag drumritme onder te zetten vol met voorslagen en dergelijke dan gaat het je storen.. of zit ik er nu ver naast?

---

Een beetje nadenken bij headbangen kan geen kwaad, ik vind dat juist gaaf, zoals bij sommige stukjes Textures, The Dillinger Escpae Plan, Meshuggah.

quote:

---

Op 25 augustus 2005 13:01 schreef Stefan het volgende:
Je slaat de spijker heel erg hard op z'n kop nu.

---

+1

Bands als Bloodbath en Ribspreader doen mij meer, dan een band als Cryptopsy of Necrophagist (hoewel ik dat ook niet verkeerd vind).

Amerikaanse DM bands vind ik vaak te clinisch. Doe mij maar een lekkere old-school Scandinavische band.
Liever groovy ritmes dan ellenlange hersenloze blast-beats.

Ik kan me enorm ergeren aan bands die zichzelf overschatten. Muzikanten die dan op een podium staan en op de rand van hun kunnen staan te spelen.
Ook bands die een zaal of waar dan ook binnen komen stormen met een air van 'opzij, wij zijn de band' hebben het bij mij snel verpest, of ze nu goed kunnen spelen of niet.

Ik zie het nog steeds als een voorrecht om op een podium te mogen staan en mijn muziek te spelen voor anderen.

Ik let bij optredens vaak wel op de drummer, maar dan voornamelijk bij optredens van bands waar ik de muziek niet erg goed van ken. Optredens van bands waar ik muziek goed van ken is het gewoon meebleren en bangen.

Tja, ik heb ook weleens dat ik een nummer ronduit kut vind, maar het wel een super baslijn heeft, en dus leuk is om te spelen.
Daft Punk-Around the world is zo'n nummer, hehe.

Door het mee te spelen, voel ik me net een groovy klein negertje op de bas.

[Dit bericht is gewijzigd door Sargatanas op 25-08-2005 13:48]