Heb dezelfde 3 bands een dag ervoor met Renyek in Brussel mogen aanschouwen en Meshuggah was erg ok! Geluid was daar wel goed aanwezig zeg maar haha........

3 super vette bands en dat weet ik dan nu pas.... fijn

Onder een steen geleefd het laatste half jaar?

Was helaas net wat later binnen, maar de tweede helft van BTBAM's "Prequel to the Sequel" nog mee kunnen maken + het geniale "White Walls". Wat een band zeg..Ben het er wel wat mee eens dat het vrij statig overkomt allemaal, vooral de gitaristen, maar voordeel daarvan is is dat het oerstrak gespeeld wordt!

Dillinger heb ik, zoals Snaack al zei, ook wel eens energieker zien spelen plus het geluid kon iets beter. Maar het blijft een genot om deze atleten aan het werk te zien. Grappig ook trouwens dat in vergelijking met het Londen concert de nieuwe gitarist ook iets meer probeert te showen door bijvoorbeeld op de PA te klimmen. Hij is duidelijk in training bij Weinman

En toch was Meshuggah de band van de dag. Het geluid stond in het begin idd veel te zacht, maar dit werd later gelukkig iets bijgesteld. Als een machine denderde de band weer genadeloos een tiental nummers over het publiek heen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zelfs "Bleed" werd gespeeld (Haake ). Dus: te zacht, te kort, maar toch weer allesoverheersend!


Binnenkort uiteraard een uitgebreider verslag op FP

Wat meshuggah speelde (ja zelfs Bleed) leek nieteens zo moeilijk. Daarom zijn het geweldige muzikanten, omdat ze het spelen alsof het totaal geen moeite kost.

Wat een middag/avondje zeg. Pure genialiteit. Foto's te vinden op http://www.basementonline.nl

Between The Buried And Me:
Zoals al meer gezegd hier; perfect gespeeld, maar wel erg zacht en toch een stukkie minder bruut dan op CD. Graag een herkansing in een wat kleinere zaal met BTBAM als headliner.

The Dillinger Escape Plan:
Uiteraard weer lekker hyperactief, maar ook weer veeel te zacht. Het optreden in Amsterdam van eerder dit jaar was een stuk beter.

Meshuggah:
Eigenlijk hetzelfde verhaal als bij BTBAM, hoewel het geluid bij Meshuggah beduidend beter was. Maar zelfs een Meshuggah die niet helemaal in topvorm is, speelt nog erg veel bands naar huis.

Gespot:
FRNK
LLPhotograph
Snaack
Cainam Laidicus (o.i.d.?)
Colission-tammi (o.i.d.?)

[Dit bericht is gewijzigd door Tenderstrike op 23-06-2008 18:43]

Gisteren ontdekt dat Meshuggah in september alsnog naar Sheffield komt

Ik doe even mee met het spuien van indrukken:

BTBAM --> Bekende naam, onbekende muziek, maar het sprak me zeker aan. Mooi ook om te zien hoe geconcentreerd de band aan het spelen was. Hier ga ik eens wat spul van uitchecken.

TDEP --> Na twee nummers de zaal uitgelopen en pas tijdens de laatste dertig seconden weer teruggekomen. Vind TDEP technisch gezien een interessante band, maar de uiteindelijke muziek... nee. En bands die het nodig vinden om als een stel debielen over het podium te gaan springen en klauteren (sorry Dillenger-liefhebbers) hoef ik sowieso niet meer te aanschouwen.

Meshuggah --> Fantastisch. Het spel, de presentatie, de lichtshow, het klopte allemaal, maar eeuwig zonde dat het na een uurtje alweer voorbij was. Verder hoopte ik bij 'mijn eerste keer Meshuggah live' toch ook op een nummer als "Sickening". Maar uiteindelijk is en blijft Meshuggah natuurlijk een stel fenomenale muzikanten en hebben ze dat uur dat ze op het podium stonden stiekem wel even een steengoed optreden neergezet. Ik hoop dat ze niet al te lang wegblijven en de volgende keer een langere én breder samengestelde setlist hanteren (suggestie: meer van 'Destroy Erase Improve' en iets van 'Catch 33' en 'Contradictions Collapse').

BTBAM: T/m Alaska vind ik alles geweldig, maar dat laatste album kan me nog niet bekoren. Live vond ik het wel aardig. Mijn probleem is dat ik echt nergens goeie songstructuren kan herkennen in die nieuwe tracks. Zal wel aan mij liggen, maar het is te proggy.

DEP: Had ze al weer een tijd niet gezien, maar ze maakte weer al mijn verwachtingen waar. Ik blijf het een geniale liveband vinden; dat rondspringen, die energie, ze blijven het toch maar doen na al die jaren. Natuurlijk zijn ze wel wat professioneler geworden en Ire Works heeft met Black Bubblegum en Milk Lizard wel een beetje de emohoek gevonden. Maar goed, als je tracks als 43% Burnt, Panasonic Youth, Sunshine the Werewolf en Sugar Coated Sour op zo'n vette manier neerzet kan ik niets meer mijn lof uitspreken. Jammer dat ze The Mullet Burden niet speelden, dat wel.

Meshuggah: De eerste tonen van Perpetual Black Second: kenker, wat een kutgeluid! Maar binnen 2 minuten was het gelukkig al behoorlijk verbeterd. Meshuggah blijft live geweldig. De twee keer dat ik ze in de Melkweg zag, staan nog in mijn geheugen als behorend bij de beste concerten die ik gezien heb. Ook in de 013 stelden ze niet teleur. Heerlijke grooves, onmenselijk spel en een goeie set zorgde voor een heerlijke uurtje beuken. Wat een belachelijke uitvoering van Bleed trouwens, hoe makkelijk het allemaal eruit ziet, bizar. Alle opmerkingen over de monotone zanger (voor mij trouwens geen enkel probleem) en de statische podiumpresentatie (hoewel ze toch af en toe lekker synchroon stonden te knikken) laat ik even buiten beschouwing; Meshuggah is gewoon een hele goeie liveband en blijft een van mijn favo bands.

Setlist (gauw uit mijn hoofd)
obZen: Electric Red, Bleed, Pravus
Nothing: Stengah, Rational Gaze, Perputual Black Second, Straws Pulled At Random
Chaosphere: The Mouth Licking What You've Bled
DEI: Future Breed Machine, Suffer in Truth

quote:

---

Op 23 juni 2008 23:34 schreef Hexegot het volgende:


Verder hoopte ik bij 'mijn eerste keer Meshuggah live' toch ook op een nummer als "Sickening".

---

Quootje uit het interview in de Melkweg vier jaar terug met Thomas Haake:

"Toen we net even een soundcheck deden, besloten we om even een oudje als Sickening te spelen, maar dan merk ik dat ik toendertijd een totaal andere techniek en feeling had dan dat ik nu heb. Wat ik nu doe, kon ik toen lang niet, maar wat ik toen deed, heb ik nu gek genoeg moeite mee."

Dat vind ik nog steeds een erg vreemde uitspraak van een drummer van dit kaliber. Dat je je tecniek zó ontwikkeld en perfectioneert, dat je vergeet hoe je de techniek van de oudere nummers moet toepassen. Maar dat zal dus de reden zijn dat dat nummer niet gespeeld werd.

[Dit bericht is gewijzigd door NecRobert op 24-06-2008 0:34]

Ik vind er niks geks aan eigenlijk. Het is toch logisch dat je evolueert als muzikant en bepaalde richtingen op gaat, dat je daarbij andere technieken aanleert en daardoor niet meer zo klinkt als je dat je eerder deed is toch niet zo vreemd?

Dat het wat anders klinkt is inderdaad bepaald niet vreemd, maar hij geeft aan het nummer niet meer op die manier te kúnnen spelen. Vin'k toch wel een beetje gek eerlijk gezegd. Maar goed, ik ben dan ook geen drummer...

Ik kan het me goed voorstellen. Hij zal dan met nieuwe techniek zijn oude speelstijl moeten gaan nabootsen. Weet zeker dat hij het kan, maar het zal wel moeite kosten.

quote:

---

Op 24 juni 2008 0:29 schreef Cainam Ladicius het volgende:


DEP: Had ze al weer een tijd niet gezien, maar ze maakte weer al mijn verwachtingen waar. Ik blijf het een geniale liveband vinden; dat rondspringen, die energie, ze blijven het toch maar doen na al die jaren. Natuurlijk zijn ze wel wat professioneler geworden en Ire Works heeft met Black Bubblegum en Milk Lizard wel een beetje de emohoek gevonden. Maar goed, als je tracks als 43% Burnt, Panasonic Youth, Sunshine the Werewolf en Sugar Coated Sour op zo'n vette manier neerzet kan ik niets meer mijn lof uitspreken. Jammer dat ze The Mullet Burden niet speelden, dat wel.

---

En wat dacht je van When Good Dogs do Bad Things!! dat was een van de beste uitvoeringen gezien van ze!

[Dit bericht is gewijzigd door Stoerbaard op 24-06-2008 10:36]

n paar ploatjes , meer binnenkort misschien :

quote:

---

Op 24 juni 2008 3:11 schreef Stoerbaard het volgende:
En wat dacht je van When Good Dogs do Bad Things!! dat was gezien van ze!

---

Ja, die was inderdaad geweldig!!!

Balen dat ik er niet bij was, gelukkig heb ik Dillinger al een stuk of 6 keer gezien en meshuggah zie ik 3 september weer in Melkweg!

quote:

---

Op 24 juni 2008 11:07 schreef DrDoom het volgende:

... meshuggah zie ik 3 september weer in Melkweg!

---

Quote van de Melkweg-site:

"Metal voor masochisten is de beste omschrijving van het nieuwste Meshuggah-album Catch Thirty Three."

Right.

Even proberen of ik hier ook nog heen kan. Vrees van niet eigenlijk...

quote:

---

Op 24 juni 2008 0:41 schreef Snaack het volgende:
Ik kan het me goed voorstellen. Hij zal dan met nieuwe techniek zijn oude speelstijl moeten gaan nabootsen. Weet zeker dat hij het kan, maar het zal wel moeite kosten.

---

+1
Of gewoon als je lang iets niet gedaan hebt, verleer je het nogal. Perfectionistisch gezien dan.

[Dit bericht is gewijzigd door FRNK op 24-06-2008 19:08]

Dus dat betekent simpelweg dat ie zijn techniek in de loop van de tijd niet alleen heeft ontwikkeld, maar zelfs heeft aangepast, waardoor hij met bepaalde loopjes moeite heeft gekregen. Blijft een interessant verhaal imo.

ach al die theorieen.. die keerl moet dan gewoon meer oefenen hehe
2 jaar terug lukte het nog;
http://www.youtube.com/watch?v=bI6lziuxQVk