DADERS OF SLACHTOFFERS

Zowel de media als de Sociale Wetenschappen zijn gefascineerd door de seriemoordenaar; iemand die twee of meer mensen met tussenpozen vermoordt. Hoe komt iemand tot zo'n daad?Is iemand gek of gewoon slecht? Met andere woorden, moeten we dit soort mensen stevig berechten, zoals in sommige staten in Amerika gebeurt met de doodstraf? Of moeten we ons afvragen wat er aan vooraf ging? Moeten we misschien meer van dit gedrag proberen te begrijpen?

In de media zijn (serie)moordenaars vaak nieuws, maar in de filmwereld gelden ze ter vermaak. Denk maar aan alle series op de televisie die over moord, criminaliteit en het oplossen ervan gaan. Sociale wetenschappers doen pogingen het verschijnsel seriemoord te beschrijven, te verklaren of te voorspellen. Op deze manier proberen ze een antwoord te vinden op onder andere de vraag:
zijn seriemoordenaars nu daders of slachtoffers zijn, of allebei?

3 voorbeelden

Jeffry Dahmer

Hij had een vrij normale opvoeding en groeide uit tot een van de beruchtste seksmoordenaars. Tijdens de verhoren praatte hij openlijk over de moorden. Niets liet hij onbesproken. Zijn verdedigers hadden hem dit afgeraden, maar hij biechtte alles op omdat hij zich zelf als een belangrijk en zeldzaam studieobject beschouwde.

In zijn appartement werden lichaamsdelen van slachtoffers gevonden en zeven doodshoofden, drie ervan had hij beschilderd. In de diepvries had hij nog vier hoofden opgeborgen. Drie lichamen had hij in een grote ton gestopt. Er werden ook foto's van zijn slachtoffers gevonden. Hij had ze gefotografeerd toen ze leefden en toen ze dood waren.

Jeffry is seksueel onrijp, pervers, gefrustreerd, passief, eenzaam, bang om niet geaccepteerd te worden in de vijandig wereld. Zijn eigen ambivalente houding ten opzichte van zijn seksueel gedrag en het vooruitzicht op afwijzing door anderen, drijft hem tot seksueel sadisme. Bevelende en vernietigende aandacht voor zijn slachtoffer en de bron van haat zorgen voor de aan trekking en de behoefte om controle en macht te hebben.

Hij is een jonge seriemoordenaar. Hij is 31 jaar als hij het lokale en nationale nieuws haalt. Als kind was hij altijd alleen. Hij groeide op in een disfunctioneel gezin. Vader en moeder hadden vaak ruzie en hij koesterde gevoelens van haat tegen hen.

Zijn moeder was depressief en zijn vader ging helemaal op in zijn carrière. Vanaf zijn adolescentie verdreef hij zijn angsten met alcohol. Hij worstelde met zijn homoseksualiteit. Hij voelde zich vaak gefrustreerd door zijn homoseksualiteit. Die frustratie sloeg om in een seksueel sadistische houding ten opzichte van de mensen die zijn homoseksualiteit wel accepteerden.

Aantrekkingskracht en afwijzing leidden tot zijn eerste moord. Hij was achttien toen hij het jonge slachtoffer wurgde. Hij verhuisde naar Milwaukee. Daar nam hij tussen 1988 en 1990 zijn jonge slachtoffers mee naar huis. Hij beloofde hen geld als je voor hem poseerden. Na de fotosessie had hij seks met hen en vervolgens vermoorde hij ze.

Andrej Tsjikatilo - De Rostov Ripper

Een vriendelijke toegewijde leraar Russische literatuur, maar ergens is er iets geheel mis. De Rostov Pipper werd een van de grootste seriemoordenaars aller tijden. Tijdens zijn proces in 1992 bekende hij 53 vrouwen te hebben vermoord en een aantal meisjes en jongens in een periode van twaalf jaar. Hij kon ongestoord zijn gang gaan, omdat de Sovjet Unie officieel geen misdaad kende. Toen in de kranten de vrouwen summier werden gewaarschuwd, veranderde hij zijn koersen vermoordde hij jongens.

Als kind voelde Andrej zich buiten gesloten. Zijn vader had tijdens de tweede wereldoorlog in een Duits kamp gezeten, zijn vader was geen oorlogsheld. Zelf had Andrej slechte ogen. Dit gevoel werd nog erger toen bleek dat hij zijn droom niet zou uitkomen. Hij zal nooit een politieke carrière maken.

Hij was bang voor vrouwen, met als gevolg dat hij ongelukkig seksleven had. Dit hij compenseerde hij met zijn rare fantasieën. Die fantasieën namen hem steeds meer in beslag. Het begon met een verlangen om te over heersen, maar nam spoedig een vorm aan van een ongezonde belangstelling voor kinderen, vooral jonge meisjes. Op 22 december 1978 vermoordde hij het eerste meisje. Het hek was van de dam.

Hij was een pure sadist. Doden was voor hem het belangrijkst, maar wat hem niet onderscheidde van andere seriemoordenaars is dat ook hij zijn daden zorgvuldig voorbereidde.


Wim Smulders

Wim Smulders wordt ervan verdacht dat hij Tanja Groen, die Maastricht studeerde in 1993, heeft vermoord. Wim trok al als klein kind de aandacht van de politie. Hij verrichtte seksuele handelingen bij een klein kind. Hij is een stalker: iemand die zijn slachtoffer observeert, contact zoekt en dan toeslaat. Brabant, Limburg en Zeeland zijn gebieden waar hij heeft toegeslagen. Hij heeft contact gehad met Tanja en in de periode dat zij als vermist opgegeven is, stond hij met een caravan op een camping in Valkenburg aan de Geul.

De politie is ervan overtuigd dat hij vijf moorden gepleegd heeft. Ze vermoeden echter dat hij meer mensen om het leven gebracht heeft, waar niemand iets van weet. Smulders heeft een slechte jeugd gehad. Zijn vader zat voor dubbele moord. Zijn broer zat achter de tralies voor moord. Wim zat als kind in tehuizen waar hij dikwijls weg rende.