Helder verhaal waar ik in mee kan gaan.

Grappig om te lezen dat je Arif ook kent, zo blijkt maar weer eens hoe klein de scene is.

Wat Jeroen zegt. Met name de prijs was stevig. Voor de kwaliteit van de bands was het wel correct in deze tijd, maar van die kwaliteit kon ik van tevoren geen inschatting maken. Ik ken aardig wat underground black, maar voor mij was alles nieuw behalve Saturnalia Temple en Concrete Winds. Tormentor heb ik door het festival zelf ontdekt. (En uiteraard beken ik kleur door toe te geven dat ik veel van de klassiekers heb gemist ghehe)
Ergens had het logischer gevoeld als het tot een dag beperkt was gebleven met op z'n minst een kwart minder bands. Desnoods 1 podium. En dan de 2e editie groter uit te pakken. Andere kant van de munt is dat ik het verder wel prettig vond dat het niet stampvol was. Dat geeft me altijd wat meer gevoel van vrijheid.

quote:

---

Op 22 september 2025 9:39 schreef zodiac lung het volgende:
[...], en zou ook deels verklaren waarom een cultband als Tormentor (hier) gek genoeg weinig volk trekt.

---

Of het feit dat, hoe je het ook wendt of keert, Tormentor eigenlijk alleen één demo heeft, en dat wellicht toch net wat mager is als headliner voor 80 euro.

[Dit bericht is gewijzigd door KwelgeestIV op 22-09-2025 16:06]

Troe.

quote:

---

Op 21 september 2025 18:24 schreef KwelgeestIV het volgende:
Daarna krijg je Into the Pandemonium. Een wat experimenteler album met gothic rock/dark wave-invloeden. Hiermee heeft Celtic Frost ook maar even een fundament voor gothic en doom metal gelegd. Eigenlijk direct ook het laatste post-black metal-album ooit. Ik kan het niet aanhoren. Die opener, Mexican Radio, een cover nog wel, ik ben er direct helemaal klaar mee! Zelden iets zo wanstaltigs gehoord.

---

Into the Pandemonium vind ik een geniaal album, een streepje wave & gothic van tijd tot tijd vind ik dan ook niet te versmaden. 'Mexican Radio' is trouwens een cover van Wall of Voodoo, ik vind die meer dan geslaagd.
Ik heb wel een zwak voor Celtic Frost over de verschillende albums heen. Ze hebben een soort van onderkoelde groove in hun muziek die zeer herkenbaar en aanstekelijk is. Ik snap de link naar Darkthrone, maar dan wel niet naar Transilvanian Hunger. Daar zit geen groove in, enkel hypnotisch nihilisme. En daar ga ik nog het hardst van al op.

[Dit bericht is gewijzigd door mikkasscar op 22-09-2025 13:08]

Ja check. Iets in de feel van hoe Celtic Frost de muziek brengt komt op mij meteen uniek over. Zelfs Mexican Radio heeft dat bijna industrieel strakke spel. Hoewel ik dus nu al een compleet punthoofd krijg van die track. De rest van die plaat moet ik nog wat meer horen, maar dat komt vooral omdat MT en TMT zo ontzettend vet zijn ghehe.

quote:

---

Op 22 september 2025 13:24 schreef Dirge for november het volgende:
Ja check. Iets in de feel van hoe Celtic Frost de muziek brengt komt op mij meteen uniek over. Zelfs Mexican Radio heeft dat bijna industrieel strakke spel. Hoewel ik dus nu al een compleet punthoofd krijg van die track. De rest van die plaat moet ik nog wat meer horen, maar dat komt vooral omdat MT en TMT zo ontzettend vet zijn ghehe.

---

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik CF heb leren kennen via de Parched With Thirst I am Dying-compilatie. Hier staan vooral rariteiten en alternatieve versies op van iets 'ouder' materiaal. Ik was wel direct hooked, maar vanuit deze kennismaking is de stap naar Into The Pandemonium wel een pak kleiner dan als je van aan het begin start.

Dat Drengskapur klinkt wel goed moet ik zeggen.