quote:

---

Op 9 september 2002 20:25 schreef attila_de_hun het volgende:
Ik

ac/dc!!!!
iron maiden!!!!!!

---

lol
ik ook niet, zie hoger :p

Nog nieuwe metalen levensverhalen?

Blah, dat klopt inmiddels dus óók niet meer....

[Dit bericht is gewijzigd door Rasputin op 13-05-2003 16:00]

Mijn vader is gitaarleraar, dus ik kwam al op vroege leeftijd met o.a. Metallica in aanraking. Eerst "the black album" daarna ontdekte ik de oudere platen.
Rond die tijd kwam ook Sepultura weet nog wel dat ik "Arise" eerst best wel herrie vond, maar het had iets duisters, waardoor ik ernaar bleef luisteren.
Op een gegeven moment kreeg ik van een klasgenoot de cd "By Time Alone" van Orphanage te leen en kort daarna een Opeth cd. Ik vond dit fantastische muziek en met het prachtige medium Napster ging ik op zoek naar andere muziek.
Zo kwam ik in aanraking met een aantal nummers van Dimmu Borgir, In Flames, Dark Tranquillity, Borknagar en Vintersorg, in die tijd met mijn mooie 56k modem ging het nog niet zo hard dus ik downde maar enkele mp3's om te zien welke bands ik cool vond.
Toen kwam Audiogalaxy en daarmee ook de meningen en adviesen van mensen over bands. Hierdoor beinvloed ging ik Ulver,Emperor en Burzum downloaden. Ik vond het gelijk fantastische muziek, geweldige sfeer.
Dit ging een paar maand zo door en toen ging ik op kamers wonen met bijbehorende snelle verbinding waardoor ik enorm veel bands ontdekte.
Tegenwoordig luister ik vooral veel naar black metal, (untrue en true, weinig COF trouwens, aantal nummers zijn wel leuk, maar de kritiek op deze band is mijnsinziens terecht.) Viking en Pagan metal, enkele doom en doom death bands (wordt de laatste tijd wel iets meer), af en toe wat Death metal (vooral Nile, Bolt Thrower , Death) en folk. Progressief gepiel zoals Dream Theatre gaat er ook af en toe goed in.

Op m'n 9e kreeg ik mijn eerste cd... Was een dubbelaar top40, paar jaren daarin blijven hangen. Op mijn 11e kwam ik voor het eerst in aanraking met gabberhardcore. Ik vond het op zich wel stoer. Het was eens wat anders en het beukte lekker hard en op fuiven gaf het een echt groepsgevoel als je met zijn allen stond te hakken. Op m'n 13e a 14e was ik het echter zo beu als wat, want het was vaak hetzelfde, toen heb ik een half jaar belgische trance geluisterd. Totdat ik Freak on A leash van Korn hoorde. FANTASTISCH!!! De energie die er vanuit gaat, ongelooflijk! Toen ging ik een beetje meer de alternatieve kant uit, de verplichte nevermind enzovoorts gekocht.... Totdat ik The Memory Remains van Metallica op TMF zag, dat vond ik wel zo energiek dat ik Reload aanschafte. Zo gelijk de hele shit van Metallica gekocht. Ik merkte dat ik de oudere cd's mooier vond. Op die manier bij Megadeth aangekomen. Ook geweldig!!! Toen kwam ook Slipknot, alleen 2e album vond ik weer minder, maar het eerste vond ik geniaal!!!! Wat een agressie en energie!!! Na een paar keer Cradle of Filth nummers op Wet & Wild gezien te hebben heb ik Midian gekocht, vond het supervet. Ondertussen ook al heel veel mp3's gedownload van allerlei metalsoorten, van Cannibal Corpse tot Machine Head tot Fear Factory tot Slayer......... Daar is het woord: SLAYER. Deze trash-goden vond ik toch wel zo geweldig!!! Ondertussen had ik ook Testament leren kennen omdat mij die aangeraden werd aangezien ik andere bay area bands ook leuk vond. Ook deze band vond ik geweldig. Iron Maiden kwam daar ook nog ergens tussenfietsen door CoF (Hallowed be thy name) Via Cradle of Filth bij Dimmu Borgir aangeland en bij Children of Bodom en uiteindelijk bij Immortal (na ze live gezien te hebben). Overlaatst ook Death ontdekt... Geniaal die Chuck Schuldiner! Na de Within Temptation hype After Forever, daarna Nightwish en uiteindelijk Tristania leren kennen. Gothic Metal sprak me ook redelijk aan. Uiteenlopende bands als Marduk, Demons & Wizards, Cryptopsy enz. volgden al heel snel. Uiteindelijk op dit punt aangekomen gaat mijn voorkeur uit naar de volgende genres: Trash (absoluut!!!), Nieuwere black metal, Brutal Death metal/grindcore, sommige Gothic metal en........ het is heel raar, maar muse kan ik prima waarderen! Doom kan absoluut mijn aand8 niet trekken. Ik moet over het algemeen energie van muziek krijgen, kan je van bijvoorbeeld My Dying Bride niet echt zeggen... Ik kan nog wel eindeloos doorzeuren over mijn muziekontwikkeling, maar ik denk dat dit het wel in grote lijnen weergeeft.

Binnen de metal ben ik begonnen met bands als Fear Factory, Sepultura, Machine Head.
Wat later kreeg ik bands toegespeeld als CoF en Dimmu, hierdoor ben ik mij gaan verdiepen in Black Metal, wat nu een van mijn favoriete genres is.
Vervolgens ben ik in een zeer rap tempo allerlei bands uit diverse genres gaan ontdekken en heb hierdoor een brede smaak opgebouwd. Er is eigenlijk niet een genre wat ik in zijn totaal niet leuk vindt. Dat had ik eerst wel met Death Metal, maar dat is inmiddels uigegroeid tot een der favorieten.

Doom-->black-->black/death/trash

Begon met metal zo'n 5 jaar geleden ofzo.. ik weet het niet eens meer.. Enniewee ik hoorde als eerste Pantera en was meteen verkocht, ik luisterde daarvoor top40 en daarna een tijdje niks meer(geen interesse in muziek) daarna dus pantera, eerste cd was Machine Head - The more things change.. en daarna ook wat sepultura geluisterd. Ging toen in sneltrein vaart naar wat ander spul zoals fear factory, criminal(trash), testament(met dat album Demonic, daar begon mijn deathmetal periode)
Verder met morbid angel, obituary.
Half jaar geleden begon ik echt met cannibal corpse, suffocation e.d.

Het begon eigenlijk bij mij met Guns N' Roses (jaja!) toen ik 11 was ('89).
Mijn ouders vonden het minder leuk, maar ze moesten toen eens weten waar dit naar toe ging

1 of 2 jaar later hoorde ik een keer het nummer One van Metallica op de radio . In die tijd kwam ook "The Black Album" uit en vanaf die tijd was ik fulltime Metallica-fan. Ook luisterde ik vaak naar een CD van Anthrax die ik bij de bibliotheek vandaan had (Persistence of Time).

Weer wat later luisterde ik vooral naar Metallica, Pantera, Sepultura, Megadeth en Slayer.

Toen ik op zekere dag weer wat nieuws wou hebben en weinig geld had, besloot ik om een teepje te kopen waarop stond "Death". Ik had ooit eens een cd-tje bij de biblio geleend (Spiritual Healing) en vond dit wel gaaf.
Dus ik dit teepje kopen, bleek dit geen Death te zijn maar "Death...Is Just The Beginning II". Hierop stonden (en staan nog steeds ) nummers van Dismember (Torn Apart ), Hypocrisy, Pungent Stench e.v.a.

Een nieuw tijdperk was aangebroken.
Al mijn zakgeld ging toen naar CD's van o.a. Dismember, Hypocrisy, Unleashed, Vader e.a.

Toen "Death...Is Just The Beginning III" uitkwam ('94) heb ik deze meteen gekocht. Op deze dubbelaar stonden weer veel bands waarvan ik het bestaan niet kende. Waarvan ook Cradle of Filth met het nummer "To Eve the Art of Witchcraft". Ik was verkocht. Black Metal was mijn roeping en dat is het nog steeds. Heb toen wat verzamelingetjes gekocht (World Domination 1 en Black Metal Compilation 1). Daarna stroomden de CD's binnen (had werk):
Marduk - Opus Nocturne
Emperor - In The Nightside Eclipse
Dissection - The Somberlain
Abigor - Nachthymnen
Immortal - Battles in the North
etc. etc.

Eind 20e eeuw kwam mijn interesse voor death metal ook weer terug gelukkig.
Nu heb ik zo'n 500 cd's black en death metal en ben nog steeds verslaafd.

Dure hobby.

Ik heb me heel lang niet geïnterreseert in muziek, maar sinds een jaar of 5 ben ik echt met muziek bezig, het begon allemaal met oude metal, Metallica AC/DC Guns 'n Roses etc. Dat vond ik erg leuk, daarna ben ik heel even in aanraking geweest met wat punk (voornamelijk The Offspring) daarna weer door met Red hot Chilli Peppers en Nirvana. (De eenvoud van deze muziek (m.u.v. RHCP) deed mij wel beslissen dat ik dit beter kon, dus ben ik gitaar gaan spelen.) Maar uiteindelijk wilde ik steeds harder en kwam ik weer uit bij Metallica enzo. Ik heb toen heel even wat nu-metal geluisterd, dit omdat je muziek je een beetje mee nam, maar dit verveelde mij al binnen de kortste keren. Toen liet een vriend van mij mij CoB en Immortal horen, ik was eigenlijk meteen verkocht. Ik ben toen veel black gaan luisteren en ben ik ook gaan kijken wat er aan death metal was. Ik ben albums van Obituary en Morbid angel gaan luisteren, en in deze muziek kon ik ook goed mijn agressie kwijt netals in black. Daarna hoorde ik over Thyrfing. De melodie en toch hardheid in deze muziek vond ik geweldig, en ik ben toen veel Viking en Pagan gaan luisteren. Ook wilde ik meer dan alleen de muziek, ik wilde de hele sfeer er omheen. Dus ben ik concerten gaan bezoeken en bandshirts gaan dragen.
Mijn smaak bestaat nu voornamelijk uit Black, Death, Viking en Pagan.

ff kort:

motorhead (ironfist)->iron maiden(7th son of a 7th son)->metallica(master of puppets)->napalm death(mentally murdered)->morbid angel(altars of madness) ...
en vanaf daar erg veel verschillende muziek (bijna alle soorten metal, en nog veel andere muzieksoorten) ... nu -> muziek en muziekinstrument verslaafd

k ben begonnen met metallica en guns n roses, daarna kwamen voivod, maiden en helloween! en langzaam ging ik richting motorhead, napalm death, deicide...
vandaag de dag luister ik bijna alle soorten metal...

uhm! ik luister eigenlijk nog steeds alles wat ik vroeger ook luisterde!(oude aerosmith,queen, en dergelijke) alleen wordt mun muzieksmaak steeds breder! denk aan jazz en blues, rock muziek weer heroontdekt-> madrugada, coldplay, cotton mather en dergelijke

ja en ook black metal/ en laatste tijd in iets mindere mate death! begint wel te verzadigen onderhand!

Ik luister nog vrij weinig naar bands waarnaar ik luisterde toen ik 15 was (Theatre of Tragedy, Moonspell, Lacrimosa, VNV Nation) Niet omdat ik ze niet meet goed vind, maar omdat ik andere dingen beter vind.
Maar Naar Megadeth luister ik al sinds ik 11 was, en bands als Dio en Maiden zijn ook nooit verdwenen,

Ik geloof niet dat ik ben gegroeid. Ik ben eerder breder en dieper geworden.

Ik begon met bands als Pearl jam, Alice in chains, Stone temple pilots etc. Nirvana vond ik nooit echt wat omdat iedereen daar zo mee dweepte. Toen hoorde ik No more tears van Ozzy op de radio en was ik verkocht. Bijna op dezelfde tijd kocht ik mijn eerste Megadeth cd (Youthanasia). Daarna hoorde ik op een radio show nummers van Gorefest en Obituary dus zo ben ik aan de death metal geraakt. Ik ben gewoon nogal nieuwsgierig naar muziek dus ik begon vanalles uit te proberen. En tegenwoordig luister ik naar alles wat zich een beetje in de metal/hardcore/punk richting bevind. Ik heb daarbuiten ook weinig te zoeken eigenlijk. Geen enkele muziekstroming heeft me zo weten te boeien als deze 3.

was al in aanraking met metal op m,n zevende.
Met de videoclip van "one"
En toen over naar Sepultura en Slayer
Toen daarna gelijk naar Deathmetal.
Dying fetus luisterde ik als eerste naar en nog steeds.

Ik luisterde altijd al naar Black Sabbath, maar heb tijdens rare episodes naar ongeveer alles geluisterd: toen gabber in was gabber, daarna tijdje top 40 en 2pac ( )
maar al gauw mondde dat uit in punk en nirvana, dit ontwikkelde zich snel naar punk en Hardcore punk (vooral old school) maar ik begon deze 'scene' al best wel vrij verneukt te vinden, en ik vond te weinig recentere punkbands die ik kon waarderen (bijna alle skatepunk ) rond die tijd begon rasputin steeds meer naar metal te luisteren en langzaam maar zeker kreeg hij me ook die richiting in
maar nu luister ik min of meer alles (dus ook rock, blues, folk, jazz) maar qua metalgerelateerde dingen toch vooral naar stonerrock en daarnaast ook nog sommige bands uit wel bijna elk genre...

Ik begon met 'metal' luisteren toen een aantal jaar geleden Nothing Else Matters van Metallica + S&M uitkwam. Toen heb ik heel lang alleen maar Metallica geluisterd, totdat iemand tegen me zei dat ik Pantera moest proberen. Mijn buurjongen toentertijd heeft me toen een stapeltje metal gegeven met onder andere
Life of Agony, Morbid Angel (A+B+Laibach), Pungent Stench, Pantera en Sepultura.
Toen heb ik lang Pantera, Sepultura en Metallica geluisterd, daarna ging ik me ook interesseren voor bands als Demons & Wizards en Rhapsody. Via Via een bijbaantje kwam iemand met Marduk en Noorse Black Metal Comilatie van Moonfog aanzetten, en dat heb ik toen een dagje geluisterd. Ik was vooral onder de indruk van Marduk () en dat ben ik toen vooral gaan luisteren, met onder andere Morbid Angel, en random Death Metal CD's aanschaffen, en van elke metalsite die ik kon vinden alle mp3'tjes downloaden. En toen kwam ik ineens op ZM, toen ben ik pas echt het licht gaan zien en dat is nu ongeveer anderhalf jaar geleden, nu interesseer ik me vooral voor Black Metal, en Death Metal van rond '90.

Iron Maiden ben ik pas actief gaan luisteren sinds een halfjaar oid, ik heb het daarvoor altijd een beetje ontkent Power Metal etc. kan ik verder absoluut niet tegen

Vroeger luisterde ik alleen maar Neil Diamond (28 CD's en een pak LP's). Later Dire Straits, Toto, Meat Loaf en Queen.
M'n eerste metal-CD's (of wat er in de buurt komt) waren van Van Halen en de Scorpions. Toen zat ik een paar maanden vol in de jaren '80-'glam'-metal (Whitesnake, Def Leppard, Dokken, White Lion, Winger en zo). Daarna ontdekte ik de oude CD's Metallica (ik dacht eerst dat ik er niks aan vond omdat ik alleen die nieuwere nummers kende, zoals die aanstellerige versie van Nothin Else Matters). Toen ik Iced Earth leerde kennen was ik daar meteen helemaal weg van, en niet veel later ontdekte ik ook Manowar, Dimmu Borgir (door TMF!!),After Forever (omdat ze op Pinkpop speelden) en HammerFall. Die vijf zijn eigenlijk nog steeds m'n favoriete bands. Dimmu Borgir en Dark Tranquillity zetten 'de deur open' tot black en death metal, maar bij extreem harde death en grindcore haak ik toch af. Er moet voor mij toch wel afwisseling inzitten en de tekst moet nog enigszins verstaanbaar zijn, liefst ook nog met een beetje melodie. De hardste bands die ik wel nog goed vind zijn Morbid Angel, Deströyer 666, Vader, Blood Red Throne, Amon Amarth en zo. Bands als Deranged, Limbonic Art en Dismember vind ik dan weer helemaal niks (ik noem maar een paar voorbeelden die me zo te binnen schieten, als ik ze nog 'n keer hoor vind ik ze misschien toch nog meevallen). Opvallend is dat ik het debuutalbum van Carcass verschrikkelijk vind, het tweede redelijk en de rest geweldig. Dat geeft misschien nog wel het beste aan waar bij mij de grens ligt.
Nu luister ik (terwijl ik een paar maanden geleden toen ik Testament en Annihilator ontdekte vrijwel alleen nog maar naar thrash metal luisterde) eigenlijk naar alle stijlen binnen de metal even veel. Alleen grindcore spreekt me dus niet zo aan, en met de meeste van die eighties-glam-bands heb ik 't eigenlijk ook wel gehad.
Nou wat 'n verhaal, alsof iemand dat allemaal gaat lezen Bezigheidstherapie heet dat geloof ik

[Dit bericht is gewijzigd door MetalTuupLimburg op 13-05-2003 20:03]

P.S. als je dit zo leest zou je misschien denken dat dit zich van de jaren '70 tot nu heeft afgespeeld, maar ik ben in 1985 geboren en heb pas in 2001 Queen, Van Halen en de Scorpions ontdekt. Ik ben dus met heel ouderwetse muziek begonnen, maar ik heb dus als een van de weinige metalfreaks van mijn leeftijd de Nu Metal overgeslagen. Ik kan me nog herinneren dat 'iedereen' toen ik in de derde Limp Bizkit-fan was, terwijl ik het bagger vond (mijn mening daarover is nog steeds onveranderd). Toch leuk om nu steeds te horen dat ik dus toch gelijk had
Dat wil trouwens niet zeggen dat alle ik nu metal slecht vind, er zijn best uitzonderingen: Flaw, Disturbed, Nickelback, Evanescence (van die laatste twee betwijfel ik ten zeerste of die daarbij horen, maar volgens veel mensen op dit forum wel). Geen enkele stijl is per defenitie kut.
Sjonge jonge, ik blijf bezig

[Dit bericht is gewijzigd door MetalTuupLimburg op 13-05-2003 20:12]

Eerste metalband was Moonspell, toen leerde ik Nokturnal Mortum en Abigor kennen van een maat later Type O Negative gekocht, en een beetje de naam blackmetal leren kennen. Toen kwam ik Under A Funeral Moon tegen in een platenzaak en de woorden True Norwegian Black Metal deden me besluiten deze te kopen, dit resulteerde in een voorliefde voor Noorse black, later Death metal gaan luisteren, thrash een beetje gaan waarderen. Heb nog gothic metal geluisterd maar daar was ik al snel weer op uitgekeken. Tegenwoordig luister ik heel veel underground black metal en af en toe wat oldschool death/thrash. Verder luister ik nieuwe anathema en katatonia enzo. Soms wat Ambientachtige zooi en industrial blackmetal.

1989. Marty naar de brugklas. Teepjes ruilen met "heftige" rockbands als Whitesnake, Bon Jovi, Van Halen, Dio, afijn u kent ze wel. Een half jaar later konden daar Metallica, Anthrax en Megadeth aan toegevoegd worden. Begon met gitaarspelen en werd zwaar fan van Joe Satriani en Steve Vai, ontdekte allerlei virtuozen (Marty Friedman, Jason Becker, Vinnie Moore) en draaide Pornograffitti van Extreme helemaal grijs. Oefenen, oefenen

Grunge jaar 1992 was voor mij het eerste omslagjaar. Hoewel ik nog steeds voornamelijk naar virtuoze gitaarshit luisterde waren het Alice in Chains, Nirvana, Pearl Jam en Soundgarden die mij blij maakten met goede SONGS. Ontdekte Faith No More, maakte in een klap alle voorgaande hardrock overbodig en leeg. Op metal gebied steeds verder de diepte in en ontdekte Pestilence, Death (dankzij mijn broertje) en Sepultura. 1993 was voor mij verder het jaar van het ontdekken van Dream Theater en Cynic. Aargh, zo technisch en toch zo bevlogen.

Tweede omslagjaar was 1994, toen ik benaderd werd door een bevriende punker om een bandje op te richten. Kreeg een teepje met allerlei soorten hardcore en ontdekte o.m. Dead Kennedies, Primus, Mucky Pup en Gorilla Biscuits. Energieke muziek met boodschap. Ging voor het eerst het clubcircuit in en bezocht veelal hardcore-avonden en rolde zo de hardcore scene in. Bleef intussen de gitaarhelden volgen, maar mijn smaak bleef zich verder ontwikkelen. Ontdekte fusion (Allan Holdsworth, Scott Henderson) en werd toegelaten op het conservatotium. Meshuggah bracht DEI uit. Refused hun Song to fan the flames of discontent, Helmet daarvoor al Betty. Ging jaarlijks naar DOA, en werd alsmaar fanatieker in het volgen van alle genres op het gebied van rock.

Derde omslagjaar was 1998. Ontdekte nl. op DOA 98 het bandje Far, bevlogen rock met hardcore inslag, kocht die plaat en ontdekte zo emocore, oftewel indierock met hardcore inslag én melodie. At The Drive-In en Sunny Day Real Estate volgden spoedig. Datzelfde jaar ontdekte ik via de VPRO en Lowlands mijn favo rockband Motorpsycho, de band die alles kan (IMHO). Ging naast mijn emohardcorebandje in een indiepop bandje spelen.

Tegenwoordig is het voornamelijk indiehardcore (Thursday! At The Drive-In!) en indierock (Motorpsycho, Sonic Youth, Last Days Of April) wat in huize Marty de klok slaat, ben enigszins van metal afgedwaald, maar volg het nog vanaf de zijlijn.

Da's dus mijn verhaal.

Doom --> Doom --> Doom (en een beetje Black)

hmm...
Begin bij korn en metallica
Eindigt bij Slayer, Ragnorok, Cannibal Corpse, Rhapsody, Type O Negative, Ozzy, tja beswel breed. Tussenperiode is te lang om op te noemen (of ik ben te lui).
Bijna alles waar ik naar luisterde luister ik nog steeds veel naar. Van Metallica tot Nile of whatever, alles wat ik tegenkom en goed is blijf ik goed vinden. Het is alleen wel leuk om te zien waar iedereen mee is begonnen en waar ze eindigen

Begon met bands als Metallica en Testament
Daarna ging ik naar Helloween en Stratovarius luisteren
Vervolgens kwam op een één of andere rede Vintersorg om de hoek kijken, waarnaar ik toen aardig wat Black Metalbands ben gaan beluisteren, vervolgens Death metal en af en toe wat gothic-achtige dingen (niet veel)

Daarnaast heb ik altijd Nederlandstalige muziek goed gevonden, Kneck's, T-louw, Blöf, Klein orkest etc.