quote:

---

Op 19 april 2012 7:27 schreef M. het volgende:
Ik werd erg depressief van dat boek. Vooral ook toen hij vertelde over de problematiek in Montana, terwijl dat één van de mooiste, schoonste, groenste delen van deze planeet is.

---

Mja ik ken de staat Montana niet zo goed en de problemen die daar heersen. Maar hij schetste zelf ook dat er in zijn ervaringen toch flinke veranderingen zijn geweest en dat het huidige beleid de zaken wel erg drastisch aan het veranderen zijn. Maar de schade die tot nu toe gedaan is voorlopig nog niet zichtbaar. De manier van bosbeheer zorgt voor een flinke toename in bosbranden later nog plaats moet gaan vinden.

Daarbij blijft Montana nog lange tijd mooier als de vele gebieden in Europa. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er geen alarmerende dingen te vertellen zijn. De natuur is er mooier maar de mens is er tegelijkertijd veel roekelozer.

De verhalen in het boek zijn verhalen die wat moeilijk te reconstrueren zijn omdat het plotseling ingestortte culturen zijn. Maar wat Jared duidelijk wil maken is dat onze beschaving en onze economie volledig afhankelijk is van onze natuurlijke bronnen. Momenteel hebben we het idee dat "groen doen" iets voor economische betere tijden is en voornamelijk voor mooie recreatieve bezigheden terwijl het juist de basis is van ons bestaan.

Zo kun je de natuur in NL wegbezuinigen en gewoon lekker akkers bouwen, maar de winst van die akkers is wel afhankelijk van de omringende natuur. Momenteel zijn we bezig de grond uit te putten sneller dan het herstel. In NL valt het nog wel mee, maar in landen zoals brazilie zijn we tropisch regenwoud met eigenlijk een behoorlijke productie potentie aan het uitputten binnen iets van 10 a 20 jaar waarna er geen sojaboontje meer op wil groeien. Voor het herstel van die grond ben je makkelijk 50-100 jaar kwijt.

Het probleem is dat we teveel op korte termijn denken, 100 jaar is niets in natuurlijke begrippen, maar we hebben al moeite met 5 jaar vooruit kijken. Zelfs iets voorspelbaars als tragedy of the commons hebben we nog niet in de hand. Uitsterven als soort zal niet gebeuren maar WOIII heb je gemakkelijk voor elkaar, en hoe erger de uitputting hoe intenser te strijd. Zie ook Rwanda.

quote:

---

Op 19 april 2012 0:08 schreef ElitE het volgende:
Club van Rome was met sommige dingen inderdaad overdreven volgens hun zouden we nu al ingestort moeten zijn. we hebben naast enorme bevolkingsgroei ook enorme vooruitgang in landbouw gehad, echter staat die nu een beetje stil terwijl de bevolkingsgroei dat niet doet.

Doemrapporten zijn snel overdreven maar het wil niet zeggen dat het altijd onjuist is, gezien de zwaar gruwelijke ondergangen bij andere beschavingen is het echt niet ontdenkbaar dat het behoorlijk fout kan gaan. Veel technische maatregelen die we nu nemen zorgen of voor weer nieuwe andere problemen of stellen dingen uit maar echte oplossingen worden zelden gevonden.

---

Een deel van de oplossingen is niet populair: in een democratie worden ze niet genoemen ivm electorale consequenties, in dictaturen worden ze niet genomen omdat het onrust kan veroorzaken of omdat het zelfverrijking in de weg staat.

Visquota zijn daar een voorbeeld van: angst voor werkloze vissers zorgt er voor dat de visstand blijft afnemen. Natuurlijk moet er ook gegeten worden, maar op deze manier schiet het niet op met de visstand.

(Ik voorzie een mooie symbiose met windmolenparken: zodra die er staan worden dat een soort visreservaten, omdat daar moeilijker gevist kan worden. Als ze er dan ook nog van alles gaat groeien op de fundamenten, kan er een mooie diversiteit ontstaan.)

quote:

---

Op 19 april 2012 14:06 schreef White Tree het volgende:
Een deel van de oplossingen is niet populair: in een democratie worden ze niet genoemen ivm electorale consequenties, in dictaturen worden ze niet genomen omdat het onrust kan veroorzaken of omdat het zelfverrijking in de weg staat.

Visquota zijn daar een voorbeeld van: angst voor werkloze vissers zorgt er voor dat de visstand blijft afnemen. Natuurlijk moet er ook gegeten worden, maar op deze manier schiet het niet op met de visstand.

(Ik voorzie een mooie symbiose met windmolenparken: zodra die er staan worden dat een soort visreservaten, omdat daar moeilijker gevist kan worden. Als ze er dan ook nog van alles gaat groeien op de fundamenten, kan er een mooie diversiteit ontstaan.)

---

Idd een van de meest belangrijke vraagstukken nu. Vissen zullen niet zo erg snel uitsterven, dat is ook het probleem niet, maar vis je nu 10 jaar intensief door kan dat betekenen dat de natuurlijke visproductie komende 100 jaar zo laag is dat we vervolgens maar iets van 10% van het potentiele productie kunnen vangen.(fictief voorbeeld) De noordzee is al een goed voorbeeld daarbij is de visvangst zo onder druk gezet dat de populaties van de meest gevangen vissoorten zo'n 80 tot 99% is gedaald. Die lage populaties hebben ook veel minder vernieuwing. Alsof een boer elk jaar een te groot gedeelte van zn graan opeet en minder kan zaaien.


Windmolen parken zijn idd een goed idee, er kwam pas nog een onderzoek uit dat ze een hogere diversiteit brengen. open zee heeft al snel minder diversiteit dan ondiepe gebieden waar planten en dieren in het licht kunnen schuilen en vasthechten.

http://www.nu.nl/wetenschap/2787206/windmolenpark-zee-niet-schadelijk-vissen.html

Ook bij de kunstmatige eilanden van dubai is een positief effect te zien op de diversiteit.