quote:
Op 22 januari 2015 12:11 schreef Mythics het volgende:
Ik denk dat Silencer vooral de negatieve variant(en) van het subgenre gestimuleerd heeft. Voorafgaand aan deze band hadden we natuurlijk al Forgotten Woods en Abyssic Hate, waarbij dit vooral geïnspireerd leek te zijn op de meer gedeprimeerde kanten van Burzum's werk uit die periode. Ik krijg daar vooral het idee bij dat er een minder persoonlijke kijk van het negatieve meespeelt, maar meer een soort (algemene) wanhoop jegens de wereld op zichzelf. Beetje de weemoed die Varg ook tentoonspreidde in 'Hvis Lyset Tar Oss' later, of eerder met een nummer als 'A Lost Forgotten Sad Spirit'.
Silencer is vooral theatraal; men weet een 'ziekelijke' sfeer te vormen, maar het is vooral het opbouwen van imago met rare bandfoto's en vage verhalen welke niet lijken te kloppen. Idem voor de website, of de 'spirituele opvolger' Diagnose: Lebensgefahr. Een "suicide kit" verloten bijvoorbeeld. Punt is; het verschuift de toon van de teksten (en het imago) van een algemene wanhoop naar de persoonlijke variant. De wereld is niet zozeer ten einde, maar ik ben dat.
Schrijven over jezelf, of dit althans theoretisch doen (immers, niet iedereen die een liedje over liefde schrijft hoeft dit op dat moment te kennen of te ervaren, doch het zal ongetwijfeld helpen) is makkelijker aan te pakken dan het betrekken van (naar eigen mening geïnterpreteerde) filosofische wereldbeelden en daarmee krijg je wel een basis voor de wat mindere delen van een subgenre. Idem dito met de periode dat het opeens "stoer" was om een Satanistische black metal te hebben en iedereen opeens "overtuigd" satanist was. Hetgeen een uitwas is van een concept dat aanvankelijk wel op een goede manier in elkaar stak.
Daarbij snap je ook wel dat zelfbeschadiging - in de ruimste zin van het woord - lang niet alleen voorkomt bij de (negatieve) generalisatie(s) die je zelf maakt, maar dat terzijde. Echter, je trekt met bands als Shining (waar ik zelf ook een immense hekel aan heb, juist vanwege Kvarforth's acties en imago-vorming) wel bepaald negatief volk op je band af inderdaad - daar heb je volkomen gelijk in.
Bedoel je geheel terzijde niet Forgotten Tomb ipv Forgotten Woods maar dit is dus één detail.
Abyssic Hate neigt idd zwaar naar Filosofem muzikaal maar of dat door te trekken valt qua thematiek naar de Shinings of Lifelovers kan ik niet declareren.
Nog één uitstekende is Dolor van Veil.
Wat Silencer ken ik die background niet, ik had gelezen in de thankslist dat hij medicamenten en een psychiatrische instelling bedankt, als dat evenzeer pose is, is dat uiteraard onzinnig.
Ik vind dat Silencer qua muziek en sfeer als geen ander wel die klinische kilheid die je vaak in ziekenhuizen vindt, en ook in gevangenissen hebt, weer geeft.
Voor het subgenre als dusdanig kan ik niet zoveel declareren, om de eenvoudige reden dat ik het niet zozeer volg.
Ik ken Shining en Lifelover en dat is het.
Over zaken die ik niet goed ken, ga ik niet declareren, lijkt me vrij fair van mij.
