quote:
Op 9 maart 2018 13:46 schreef mikkasscar het volgende:
Met beide statements helemaal oneens 
Ik heb Sounds of Decay altijd al een heel interessante EP gevonden. BMD 'vloeit' meer en staat nog steeds als een huis, maar SoD heeft een rauwere sound en bevat tegelijk al elementen die terugkomen in Discouraged Ones, met nog steeds die onmiskenbare old school Katatonia-melodielijnen. Een echt juweeltje imo.
Met die nieuwe Abigor kan ik helemaal niets. Het is allemaal wel goed gedaan, maar ik mis gevoel en emotie. Ik heb dan ook maar snel terug hun oudere werk opgezet. Vanaf Satanized haak ik af en ondanks verwoede pogingen geraak ik niet terug opgehaakt.
Wat Abigor betreft is het bij mij net omgekeerd. Ik vond de laatste best wel aardig, maar minder goed dan de voorgaande albums. Misschien dat ik hem nog enkele keren moet luisteren voor ik erover oordeel...
Ik vind trouwens dat de albums die ze na hun split hebben gemaakt (vanaf 'Fractal Posssession' dus) vele malen interessanter dan hetgeen ze voor hun split uitbrachten. Ok, eerlijkheid gebied mij wel om erbij te vertellen dat ik van voor hun split nog geen enkel album volledig heb beluisterd. Maar als ik dan al eens een nummer van het oudere werk beluister heb ik toch het gevoel dat het latere werk van een veel hoger niveau is. Enkel die 'Channeling The Quintessence Of Satan' heeft wel iets vind ik. Denk dat ik die binnenkort maar eens in z'n volledigheid ga luisteren.
Er is ook gewoonweg een groot verschil tussen Abigor van voor de split en die van erna... Hun later werk is vele malen minder toegankelijk, vooral 'Time Is The Sulphur In The Veins Of The Saint' is een taaie brok.
[Dit bericht is gewijzigd door Steel Jaw op 10-03-2018 0:27]
