Het polsbandje is gehaald. Vanavond draag ik Don't Break the Oath.

The Soft Moon! Nog geen polsbandje.

quote:

---

Op 16 april 2025 18:21 schreef KwelgeestIV het volgende:
Het polsbandje is gehaald. Vanavond draag ik Don't Break the Oath.

---

Tof, ik trek heb mijn Melissa al aan

quote:

---

Op 17 april 2025 12:14 schreef spectre het volgende:
Tof, ik trek heb mijn Melissa al aan

---

Die ligt thuis. Vandaag is het Hawkwind - Warrior at the Edge of Time, grijs, onder een Blood Incantation-hoodie.

Zodiac Lung draagt overigens Darkthrone. Zijn chaperonne zag ik zo snel niet welk bandshirt ze aanheeft.

quote:

---

Op 16 april 2025 18:21 schreef KwelgeestIV het volgende:
Vanavond draag ik Don't Break the Oath.

---

quote]Op 17 april 2025 12:14 schreef spectre het volgende:
Tof, ik trek heb mijn Melissa al aan[/quote]

Ik word hier op afstand een soort van blij van. Of zo.

Enjoy!

..

[Dit bericht is gewijzigd door spectre op 20-04-2025 16:57]

..

[Dit bericht is gewijzigd door spectre op 20-04-2025 16:57]

We starten met stukje Utrecht vandaag, dus is Terzij de Horde geworden!

Woensdag begonnen met The Spark. Deze werd door Temple Fang afgestrapt. In mijn herinnering en beleving was TF space rock; het openingsnummer was echter 20 minuten psychedelische desert rock/drone die mij qua sfeer zowel aan Kyuss als Earth deed denken. De nummers daarna waren wat bondiger, meer de sound die ik verwachtte bij deze band. Eigenlijk een beetje de sound waarvoor ik sinds 2011 hierheen kom, maar de laatste jaren erg is verwaterd: psychedelische, stoner rock/metal. Erg goed optreden, zeer geslaagd begin van het festival.
Dan Rattenburcht. De band maakt, zoals ik op basis van de naam ook had verwacht, crust/punk met black metal. En dan erg primitief, erg simpel. Ik hoor u, geachte lezer, denken: "Ja, zo hoort dat, mongool! Dat is het genre", maar dit was wel heeel erg primitief en simpel. Hier viel gewoon niets interessants of boeiends te ontdekken. Vocalen van de zangeres totaal overdetop; nee.. dit was het niet. Ook niet (echt) slecht, maar gewoon totaal overbodig.
Thou; een band die ik vanwege het publiek die ze aantrekt altijd heb genegeerd, maar nu toch maar een kans geven. En blij dat ik dat heb gedaan. Wat een vette show, wat een vette band! Bondige, harde sludge die afentoe best wist te swingen.

Wel een nadeel: gratis + Rattenburcht + Thou = veel crusties.

Woensdag, begin van het echte festival. Aan Xiu Xiu de eer om te beginnen. Een band die vorig jaar voor veel enthousiasme zorgde. Vermoedelijk niet mijn ding, maar waarom niet. Lastig om een labeltje op te plakken, maar helemaal niet onaardig. Volgens Discogs is het post-punk. Daar vond ik het wel erg rockend en gitaargedreven voor, maar het zal. Niet erg lang gekeken; mijn gezelschap vond er niets aan. Als ik dit jaar weer alleen was geweest, was ik wat langer blijven hangen, maar waarschijnlijk niet de volle vijftig minuten. Hebben (ook) een Twin Peaks-album en een collaboratie met Merzbow. Die ga ik beide toch eens opzoeken.
Oranssi Pazuzu speelde Muuntautuja. Om een of andere reden deze band altijd een beetje genegeerd. Psychedelische black metal uit Finland. Waarschijnlijk assosieerde ik het, geheel onterecht(!), met Hexvessel. Dit is duister, hard, dissonant, schurend, ongemakkelijk. Meerdere (soorten) keyboards op het podium om de gitzwarte maalstroom van claustrofobische geestverruiming te voorzien.
Stukje Morvigor. Black/death metal. Ik vi/ond het vooral black. Geluid stond wat te hard. De drums overstemde de rest heel erg, wat rondzingende tonen, en de 'cleane' zang kwam totaal niet uit. Dit was even inkomen. Er bleken uiteindelijk wat toch best wel aanstekelijke, slepende riffs in te zitten. De pogingen nummers van een dansbare passage te voorzien waren wat minder geslaagd. Na een minuut of twintig klaarde het geluid op. De details op de gitaar kwamen opeens uit. Toch wel leuke muziek.
'Helaas' tijd om een van Kylesa mee te gaan pakken. Voor mij persoonlijk een moeilijke band. Ze hebben echt wel toffe dingen, maar de hybride met core die ze maken scheurkt soms gevaarlijk dicht tegen de skatepark/petjesmallkiddycore aan. Desalniettemin lekkere, pakkende stonerriffs hooks en ritmes. Ze speelden hard, maar waren ook wel onnodig veel lucht aan het verplaatsen.
Na een minuut of 35 naar Ex-Easter Island Head. Experimentele, avant-gardistische percussiegroep. Ik wist/weet niet of ik de muziek leuk vind, maar het is zeker bijzonder wat ze doen, en daarom iets dat je live moet zien. Zeer experimentele en onconventionele inzet van instrumenten zoals gitaren als slaginstrument, deze met strijkstok als viool, of met een vibrerende telefoon bespelen. Het openingsnummer was echte percussiemuziek. Erg knap en bijzonder, maar richting het einde begon het mij toch wel de keel uit de hangen. Het gevoel eigenlijk gewoon naar een soort bongomuziek te kijken bekroop mij. Tweede nummer sloot muzikaal al beter bij mijn persoonlijke smaak aan. Het derde nummer werd heel subtiel, heel sterk steeds verder opgebouwd. Een duistere, hypnotiserende trip van strijkers. Ik moest mezelf echt lostrekken om naar Faetooth te gaan.
Stoner doom is eigenlijk dé sound die ik met Roadburn associeer, maar er steeds minder te horen is. Dus de kans om dit middels Faetooth te ervaren, wilde ik niet laten schieten. En hoe gaaf Ex-Easter Island Head ook was, blij hierheen te zijn gegaan: lekkere, aanstekelijke stoner met, net als Kylesa, pakkende riffs, hooks en ritmes, maar dan zonder (kiddy)core. De afwisselende cleane en rauwe vocalen tussen de twee zangeressen werkte goed en dynamisch. De muziek (en vocalen) was rauwer en dissonanter, én beter dan ik had verwacht. Best hard, best rauw.
Als afwisseling Fire!. Experimentele jazz op hetzelfde label als Hedvig Mollestad, dé ontdekking van Roadburn2024, dus dat konden we niet laten schieten. Ondanks de rij nog redelijk optijd in de zaal weten te geraken. Zoals gezegd, harde, rauwe, dissonante jazz. Scheurende sax en dwarsfluit. Wederom heel gaaf, heel hard!
Als aflsuiter keiharde black metal: Black Curse en Concrete Winds. Twee zeer gelijkende bands die samem op tour zijn. Bestial/war black/death metal. Voor beide bands geldt/gold hetzelfde. Hard, geluid hard, waardoor er flinke muur op je afkomt, waarbij het even duurt voordat je de nuances en de vette, thrashende gitaarriffs en -riedeltjes hoort. Lekkere, pakkende ritmes die de muziek een bepaalde smeu en schwung geven die bij Rattenburcht dus ontbreekt. De muziek werd met een flinke hoeveelheid energie en agressie gespeeld. Een flinke bak geweld.

Kromme zinnen, taal- en spelfouten, onleesbare herhaling van woorden, ik schrijf dit vanaf mijn telefoon..

Voor Oranssi Pazuzu alleen al was ik heel graag geweest, helaas valt Roadburn dit jaar volledig niet te combineren met de werk- en gezinsagenda.

Ik zag ze een paar jaar geleden ook al eens op Roadburn en dat was evenzeer een briljant concert. Een band die zowel live als op plaat kan overtuigen.

quote:

---

Op 18 april 2025 10:25 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
We starten met stukje Utrecht vandaag, dus is Terzij de Horde geworden!

---

Vigljos met een Conan-hoodie.

Gisteren nog geprobeerd beetje sfeer te proeven door een terrasje te pakken in de ‘weirdo canyon’, maar daar is het tegenwoordig heel rustig.

quote:

---

Op 19 april 2025 8:41 schreef Mark Z het volgende:
Gisteren nog geprobeerd beetje sfeer te proeven door een terrasje te pakken in de ‘weirdo canyon’, maar daar is het tegenwoordig heel rustig.

---

Ja, door alle eet- en drinktentjes bij 013 en de Koepelhal. Kun je in principe gewoon langs. Bij de Koepelhal is de meeste sfeer, al controleren ze soms op een bandje voor je het terrein op gaat.

quote:

---

Op 19 april 2025 8:41 schreef Mark Z het volgende:
Gisteren nog geprobeerd beetje sfeer te proeven door een terrasje te pakken in de ‘weirdo canyon’, maar daar is het tegenwoordig heel rustig.

---

Een groot gedeelte van het festival speelt zich tegenwoordig in/bij Spoorzone af. Zowel daar als schuintegenover 013 staan vanuit Roaburn foodtrucks en bierstandjes. Het is minder (niet) nodig om het festival te verlaten.
Spoorzone is volgens mij zonder bandje te betreden. Kan je daar een biertje doen, hapje eten, mensen kijken, en hier melden welk shirt je draagt.

Donderdag. Throwing Bricks & Ontaard, indrukwekkend! Het was even inkomen. Tijdens het openingsnummer stond het geluid niet goed, te hard. Was het teveel een brij. Nou lijkt het mij ook geen sinecure om zeven man goed op elkaar afgesteld te krijgen. Nummer twee wisselden een paar man van instrument en/of podium (een ritueel dat zich het gehele optreden meerdere malen zou herhalen), en maakte de zangeres plaats voor een zanger. Deze liep wel heel tough guy te posen. Toen er nog een tweede wigger op het podium verscheen leek deze collaboratie vooral bedoeld om een potje flinke herrie te maken. Wat zou het optreden zich anders ontwikkelen.. ! Vanaf nummer drie (of is het één nummer met meerdere acts/hoofdstukken?) had men de juiste afstemming gevonden. Ook de muziek gaf meerdere subtiliteiten, tempowisselingen, intermezzo's en algehele dynamiek bloot. Black metal, sludge, vleugjes core en industrial, een post-black passage; een diversiteit aan stijlen en muzikanten zette nauwgezet een uitgesponnen en gelaagd narratief neer. Tijdens de apotheose stonden er twaalf man op het podium. Het werkte perfect.
Na deze overweldigende pot black metal naar totaal het tegenovergestelde: de intieme en ingetogen (neo-)folk van De Mannen Broeders. De heren hadden een achtergrondkoor, en ter ondersteuning een toetseniste mee. Ook hier kwam een rijk scala aan instrumenten voorbij. Subtiele show. Passend bij de muziek.
Nog stukje Messa meepakken. Had het nieuwe album nog niet gehoord. Kwam binnen toen de sax een lekkere jazz-passage inzette. Sterk, overtuigend optreden. De gitarist liet zich veelvuldig gelden, maar de man kan het dan ook. Ik vond live de stijlwijziging niet echt overkomen. Retro, proto-metal, doomy, jazzy gitaren. Gaaf.
Na een paar biertjes in de zon aangesloten bij Warrington Rucorn New Town Development Plan. Spacey ambient/Berliner Schule Kraut. Er stond een laptop op het podium, maar deze was gelukkig ter ondersteuning. Meneer stond daadwerkelijk live geluidsgolven op te wekken, te manipuleren en tot muziek op te bouwen. Verder weinig podiumpresentatie. Dus mooi moment om op het balkon de voetjes even rust te geven.
Hierna de band waar het festival dit jaar om draait: Harvestman! Steve von Till stond samen met iemand geluiden van zijn Triptych ten gehore te brengen. Laagje voor laagje bouwden ze de psychedelische desert drones van het drieluik op. De mannen hadden er duidelijk plezier in. Wat onnodig veel percussie van een bandje. Dat had best ook/wel live gemogen/gekund, maar voor de rest maakten ze de verwachtingen zeker waar. Heerlijke trip!
Bijna aids gekregen van Cave In. Hopelijk was het onbeschermde contact te kort voor een infectie.
Toen Gnod Drop out with White Hills. Twee hele gave bands en niet direct een voor de hand liggende collaboratie, als je het mij vraagt. Dit hebben ze echter vaker gedaan. Een oude CD heb ik thuisliggen. Vind het individuele werk toch sterker. Maar op papier is dit geweldig. Space rock/kraut jam. Vol op het wow-pedaal. Flinke fuzz en psychedelica. En hoewel er heerlijke, trippy stukken voorbij kwamen, miste het geheel toch net wat pit. Afwisselend genieten en dan toch net wat mat en mak. Leuk, maar niet geheel overtuigend.
De dag afgesloten met nog een keer Thou. Blijft jammer dat de band een manifestatie van slavenmoraal is, maar wat een vette set weer! Nu werd hun laatste album, Umbilical gespeeld. Harde, bondige sludge, subtiele drone, dissonanten met een perfect geluid in de grote zaal. Heel gaaf.

Shiva Hypothesis-shirt!

Roadburn 2019 Bordeaux rood met Blood Incantation-hoodie. Oftewel, heb je niets aan ter herkenning.

Molassess afgetopt met een marginaal hellacopterspetje. Smote was heel fijn gisteren, perfecte afsluiter.

quote:

---

Op 19 april 2025 11:23 schreef KwelgeestIV het volgende:
Nog stukje Messa meepakken. Had het nieuwe album nog niet gehoord. Kwam binnen toen de sax een lekkere jazz-passage inzette. Sterk, overtuigend optreden. De gitarist liet zich veelvuldig gelden, maar de man kan het dan ook. Ik vond live de stijlwijziging niet echt overkomen. Retro, proto-metal, doomy, jazzy gitaren. Gaaf.

---

In welk opzicht niet overkomen? Dat de oudere en nieuwe nummers nog steeds goed op elkaar aansluiten?

Grey Auravoorleesuurtje was gaaf! Sowieso de interessantse en misschien wel de beste nlbm.

quote:

---

Op 19 april 2025 17:00 schreef Sater het volgende:
In welk opzicht niet overkomen? Dat de oudere en nieuwe nummers nog steeds goed op elkaar aansluiten?

---

Dat indd. Ik hoorde het niet.

quote:

---

Op 19 april 2025 17:09 schreef bokkie666 :
[...] misschien wel de beste nlbm.

---

Zeker niet.

Nu Silver Knife afwachten.

Dystopia shirt, zwart; uit protest dat die niet gewoon op het festival gezet zijn ipv op de Offroad. Wat een show gister en een truckers cap met witte voorkant en Le Garage erop!

quote:

---

Op 19 april 2025 17:32 schreef KwelgeestIV het volgende:
Zeker niet.

Nu Silver Knife afwachten.

---

Silver Knife is toch voor het grootste deel Belgisch? Alleszins minstens een mengelmoes

En België gehoort tot Nederland!

quote:

---

Op 20 april 2025 13:21 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
Dystopia shirt, zwart; uit protest dat die niet gewoon op het festival gezet zijn ipv op de Offroad. Wat een show gister en een truckers cap met witte voorkant en Le Garage erop!

---

Don't Break the Oath opnieuw.