nou er was een op het vintersorg forum een topic over folk en daar werden

De Zweedse folk bands
Faust!
Skallagrim
Herr Arnes
Penningar
aangeraden vandaar.

Jullie vergeten The Pogues!

nog een heel erg goeie voor wie van doedelzakken houdt:
Tanahill Weavers, heerschende Schotse folk met soms echte geschifte doedelzakriffs , heerlijk om op te volksdansen

quote:

---

Op 27 november 2002 23:02 schreef B6R6A6M het volgende:
Jullie vergeten The Pogues!

---

Damn ja!

Nick Drake werd geboren in 1948 in het vroegere Birma, waar zijn vader ingenieur was. Na een kort tijd in India gewoond te hebben, waar zijn zus Gabrielle geboren wordt, komt het gezin in 1951 terug naar Engeland. Ze vestigen zich in Tanworth-in-Arden. Nick Drake groeit op in een muzikaal gezin en leert al snel piano en akoestische gitaar spelen.

De twintigjarige Nick Drake wordt ontdekt in 1968 en krijgt onmiddellijk een platencontract. Zijn debuutalbum Five Leaves Left verschijnt in 1969. Het album wordt gekenmerkt door de breekbare stem van Nick Drake, het delicate gitaarspel en de melancholie van de nummers.

Zijn tweede album, Bryter Layter, dat verschijnt in 1970, gaat op dezelfde muzikale weg verder. Geen van beide albums verkoopt goed en Nick Drake raakt in een depressie die hem vaak belet te schrijven en te componeren. Drake trekt zich meer en meer in zichzelf terug.

In 1972 komt Pink Moon uit, een akoestisch album vol naakte, sombere nummers dat in amper twee dagen opgenomen werd en waarin hij terug gaat naar de essentie van zijn muziek: zijn stem en zijn gitaar. De teksten staan bol van spijt, verlies en ontgoocheling. Ook nu weer blijft het succes uit. Nick Drake vertrekt naar Frankrijk waar hij samenwerkt met Françoise Hardy. Hij zou enkele nummers voor haar geschreven hebben, die nooit werden uitgebracht.

Na deze periode raakt Drake opnieuw in een depressie. Hij heeft het gevoel dat hij zijn doelpubliek onvoldoende kan bereiken en dat hij gefaald heeft in zijn opzet. Het is het begin van een periode vol psychische problemen, met een hospitalisatie van enkele weken als dieptepunt.

In 1974 gaat Nick Drake de laatste keer de studio in en neemt vier nummers op die op Fruit Tree, een postuum verschenen compilatie-album, verschijnen. De nummers zijn opnieuw somber en vol verwijzingen naar de dood.

Intussen woont Nick Drake opnieuw in het ouderlijk huis. In de nacht van 24 op 25 november 1974 neemt hij een overdosis van zijn anti-depressivum Tryptizol. De volgende dag vindt zijn moeder hem dood op zijn bed. Velen vermoeden dat hij zelfmoord pleegde, maar familie en vrienden spreken dit tegen. Volgens hen had hij de laatste maanden minder psychische problemen en is de overdosis een ongeluk. Toch blijft de twijfel, niet in het minst omdat naast zijn bed het boek De mythe van Sisyphus van Albert Camus ligt, een essay over het absurde van het bestaan en de existentiële vraag naar de zin van het leven.

Hij is begraven in Tanworth-in-Arden.

Hoewel Nick Drake tijdens zijn leven amper succes gekend heeft met zijn muziek en bitter weinig albums verkocht, is zijn populariteit na zijn dood enorm. Nick Drake wordt door vele artiesten genoemd als een belangrijke inspiratiebron voor hun eigen muziek. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste songwriters van de twintigste eeuw.

Is 16 Horsepower hier al eens genoemd?

quote:

---

Op 2 juni 2008 19:20 schreef Spletvlek het volgende:
Is 16 Horsepower hier al eens genoemd?

---

Nee, hoort hier ook niet thuis. Vandaar.

Hoezo niet, zijn toch behoorlijk wat Folk dingen in terug te vinden

quote:

---

Op 2 juni 2008 20:19 schreef Creepmime het volgende:
Nee, hoort hier ook niet thuis. Vandaar.

---

16HP heerscht mening metalband eruit als het gaat om sfeer, melancholie en zwartgalligheid

quote:

---

Op 5 juni 2008 16:27 schreef Tormented soul het volgende:
16HP heerscht mening metalband eruit als het gaat om sfeer, melancholie en zwartgalligheid

---

ja, maar wat heeft een folk-topic daarmee te maken?

Ben de laatste tijd veel aan 't luisteren naar Kulning.

http://en.wikipedia.org/wiki/Kulning

geinspireerd door Tarkovsky's Sacrifice.

Puurder dan dit wordt 't niet.

http://www.youtube.com/watch?v=V2DIdfIe5MY

quote:

---

Op 5 juni 2008 17:34 schreef Hades het volgende:
ja, maar wat heeft een folk-topic daarmee te maken?

---

Ik veronderstelde dat de rede van jou opmerking voortkwam uit de veronderstelling dat 16HP niet thuis is op een metalforum. Want ik kan me niet indenken waarom 16HP niet in een folktopic kan. Ook als er met hokjes als "Indie" en "americana' wordt gegooid. 16HP bewandeld meer dan genoeg folkpaadjes om in dit topic behandeld te kunnen worden.

En Cradle of Filth is geen echte black metal.

Ga nou maar gewoon naar Nick Drake luisteren.

Daar wil ik nog best wel eens een plaatje van draaien

Het enigste folk achtige wat ik nog wel eens ter afwisseling draai is Krynitza. Ik versta er uiteraard geen fuck van maar het klinkt lekker dramatisch.


http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendID=152270873

[Dit bericht is gewijzigd door runtothehills op 10-06-2008 0:05]

quote:

---

Op 10 juni 2008 0:03 schreef runtothehills het volgende:
Het enigste folk achtige wat ik nog wel eens ter afwisseling draai is Krynitza. Ik versta er uiteraard geen fuck van maar het klinkt lekker dramatisch.


http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendID=152270873

---

Damn, pagan is echt wel een hype in Rusland, de laatste paar jaar zijn er wel erg veel soortgelijke bandjes die als paddestoelen uit de grond poppen in Rusland.

Niemand bekend met Estampie?

[Dit bericht is gewijzigd door Beli Mawr op 10-06-2008 0:11]

Hahaha, "lekker dramatisch".

http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendid=178948195


Wardruna

vet

Deze week heb ik First Utterance van Comus ontdekt, echt een gave folkplaat. Er hangt een erg duister sfeertje aan, het gitaarwerk is ook een inspiratie voor Opeth geweest.

Goed album, ja. Paar jaar terug op Roadburn was cool. Geloof dat er sindsdien ook een nieuw album is uitgekomen?
Redelijke mindfuck toen ik na tienduizend keer Enemy of the Sun van Neurosis voor het eerst First Utterance hoorde. Gestoord sampletje in 'Cleanse' komt van die plaat.

Een hele goede folkdame, Linda Perhacs:



Haar enige plaat komt uit 1970 maar daar zal volgend jaar verandering in komen, dan komt er een nieuwe plaat uit waarop ze samen heeft gewerkt met Julia Holter, nog zo'n fantastische artiest! De muziek heeft een beetje een vibe die mij erg aan Joni Mitchell doet denken en dat is alleen maar positief.

Mike, ik wilde je attenderen op een interessant interview met Linda Perhacs dat ik tegenkwam in het (warm aanbevolen) It's Psychedelic Baby Magazine. Online versie hier. Wist niet goed waar, dus ik zocht hier maar naar een folktopic. Laatste post hier is van jouw hand, jaren terug en jawel, over Linda Perhacs. Zo zie je maar weer.

quote:

---

Op 23 november 2013 22:29 schreef HierIsMike het volgende:
Een hele goede folkdame, Linda Perhacs:



Haar enige plaat komt uit 1970 maar daar zal volgend jaar verandering in komen, dan komt er een nieuwe plaat uit waarop ze samen heeft gewerkt met Julia Holter, nog zo'n fantastische artiest! De muziek heeft een beetje een vibe die mij erg aan Joni Mitchell doet denken en dat is alleen maar positief.

---

Mooi. Zou me niet verbazen als The Staves dit nummer ook kennen.

Waanzinnig mooie plaat. Samen met The Pentangle en First Utterance m'n favoriet in die hoek. Uiteraard allebei getipt door... Zodiac.