De afgelopen tijd ook weer twee prachtige folkontdekkingen gedaan:

Ichiko Aoba - 0

Folkartieste uit Japan met een betoverende stem, prachtig klassiek gitaarspel en nummers die heel natuurlijk vloeien.



Richard Youngs - Sapphie

Desolate en verstilde folk met sombere tokkels en melancholische vocalen, bijna akoestische slowcore.



[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 08-06-2020 19:48]

Bloedmooie track.

De nieuwe plaat van Japanse folkartieste Ichiko Aoba (Windswept Adan) is gisteren uitgekomen en is echt een pareltje geworden. Liefhebbers van Björk, Joanna Newsom en Julia Holter raad ik sowieso de plaat zwaar aan.

quote:

---

Op 3 december 2020 22:04 schreef HierIsMike het volgende:
De nieuwe plaat van Japanse folkartieste Ichiko Aoba (Windswept Adan) is gisteren uitgekomen en is echt een pareltje geworden. Liefhebbers van Björk, Joanna Newsom en Julia Holter raad ik sowieso de plaat zwaar aan.

---

Klinkt niet verkeerd. Even de betreffende webshop bekeken en je bent wel een klein fortuin kwijt tegen dat het album hier op de mat ligt.

quote:

---

Op 4 december 2020 12:11 schreef Count Usher het volgende:
Even de betreffende webshop bekeken en je bent wel een klein fortuin kwijt tegen dat het album hier op de mat ligt.

---

Ja, echt jammer! Ik hoop dat er op een gegeven moment ook Europese versies van de albums gaan komen.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 04-12-2020 18:35]

Vandaag deze plaat voor het eerst beluisterd: Catherine Ribeiro + Alpes - Paix. Wauw, wat een prachtplaat! Catherine Ribeiro's stem is echt ongelofelijk: enorm krachtig, gepassioneerd en karaktervol. Vooral de twee langere nummers hebben prachtige dronende psychedelische folkinstrumentatie die een hele dromerige en melancholische sfeer oproept.

Exact wat jij zegt. Met die typische roeperige 70's zang. Doet me denken aan Les Poppys.

Nog een folk-parel ontdekt deze maand: Circuit des Yeux - Reaching for Indigo. Prachtige dronende experimentele folk met krankzinnig mooie vocalen. Zangeres Haley Fohr heeft een behoorlijk androgyne stem en doet me denken aan Nina Simone met de vocale flexibiliteit van een Tim Buckley. De melancholische sferen voelen dan weer meer aan als de experimentele folkplaten van Nico (The Marble Index, Desertshore). Ook elementen van minimal music als Terry Riley.

Circuit des Yeux is top, ja. Paar jaar geleden in de Janskerk in Utrecht gezien tijdens Le Guess Who?, dat was een memorabel optreden. Reaching for Indigo moet ik eens de aandacht geven die het verdient, ik ben blijven hangen bij In Plain Speech.

Fohr brengt onder de naam Jackie Lynn ook nog gave synthpop uit, check bijvoorbeeld het album 'Jacqueline' uit 2020. Daarop wordt ze bijgestaan door Bitchin Bajas. Erg goed.

quote:

---

Op 23 januari 2021 12:30 schreef zodiac lung het volgende:

Fohr brengt onder de naam Jackie Lynn ook nog gave synthpop uit, check bijvoorbeeld het album 'Jacqueline' uit 2020. Daarop wordt ze bijgestaan door Bitchin Bajas. Erg goed.

---

Ik ken de track Odessa, die klinkt wel lekker.

Het nieuwe album van Jim Ghedi, In the Furrows of Common Place, is overdonderend mooi.

Kijktip: de documentaire over Blaze Foley, 'Duct Tape Messiah'. Eén van de allergrootsten.

Amerikaanse band die klinkt als Britse 60s/70s folk. Referenties: Incredible String Band, Bert Jansch, Donovan. Dit nummer klinkt goed. Binnenkort de rest van het album eens opsnorren.

https://aroojaftab.bandcamp.com/album/vulture-prince

chamber folk met elementen van pakistaanse traditionele muziek

Ik blijf dit een fijn topic vinden, compleet gemist dat tomcatha hierboven Arooj Aftab tipte. Vanochtend nog geluisterd naar haar album Vulture Prince. Haar optreden op Le Guess Who? vorige maand was echt fantastisch. Begeleid door een uitzonderlijk goede muzikanten op contrabas en harp, zij met een glas wijn in de hand, blij dat er voor de verandering iets van leven in het publiek zat want het waren geen mystieke nummers, maar gewoon "songs about love and loss and, well, intoxication". Beste album van het jaar wat mij betreft.

Maar daar kwam ik niet voor, ik wilde alleen even Bill Fay noemen. Alles wat ik van hem ken is zeer de moeite waard, maar vooral Time of the Last Persecution is fenomenaal. Maar hij maakt vijftig jaar later nog steeds geniale albums. Life Is People uit 2012 is een andere favoriet.

Mijn grootste ontdekking van het jaar in het algemeen is Catherine Ribeiro + Alpes. Dat is misschien ook wel mijn meest beluisterde artiest van het jaar. Kort gezegd: de Franse evenknie van Nico.









De singer-songwriter/folkplaat die ik ook dit jaar heb ontdekt en veel heb gedraaid is Luka Bloom - Turf, een plaat uit 1994. Vooral op mistige dagen zeer passend, met melancholische dronende gitaarpartijen.





Van dit jaar was ik zeer gecharmeerd van Katherine Priddy - The Eternal Rocks Beneath. Mooie moderne Britse folkplaat met prachtige kraakheldere vocalen.





En als Lingua Ignota - Sinner Get Ready als een folkplaat mag beschouwd worden (wat mij betreft wel), is dat een absoluut muzikaal hoogtepunt van 2021. Over een moderne Nico gesproken.

De eerste ijzersterke folkplaat van het jaar is er: Grace Cummings - Storm Queen. Een vrouw met een immens doorleefd stemgeluid, dezelfde kwaliteiten als een Haley Fohr (Circuit des Yeux), maar dan wat minder opera. De plaat is erg gevarieerd als geheel, ondanks dat het geheel grotendeels ingetogen is. Zo staan er Bob Dylan-achtige nummers op, maar ook à la Joni Mitchell, Tom Waits, en de titeltrack zou zelfs een Nick Cave graag op zijn naam willen hebben.

Nieuwe fijne folkplaat: The Order of the 12 - Lore of the Land. Britse folkrock, voor liefhebbers van Fairport Convention, Pentangle en Trees.





Oudere folkplaat die ik recentelijk heb ontdekt door een Emma Ruth Rundle-interview: Sibylle Baier - Colour Green. Jaren '70-opnames (1970-1973) die pas in 2006 werden uitgebracht, voor liefhebbers van Linda Perhacs en Vashti Bunyan.

quote:

---

Op 18 december 2021 15:59 schreef HierIsMike het volgende:
Van dit jaar was ik zeer gecharmeerd van Katherine Priddy - The Eternal Rocks Beneath. Mooie moderne Britse folkplaat met prachtige kraakheldere vocalen.

---

Nou en of.

Daniel Rossen (ook bekend van het fantastische Grizzly Bear) heeft echt een fenomenale progressieve folkplaat uitgebracht:

Mike, ken je Myriam Gendron? 'Ma délire - Songs of love, lost & found' is een aanrader.