De afgelopen tijd ook weer twee prachtige folkontdekkingen gedaan:

Ichiko Aoba - 0

Folkartieste uit Japan met een betoverende stem, prachtig klassiek gitaarspel en nummers die heel natuurlijk vloeien.



Richard Youngs - Sapphie

Desolate en verstilde folk met sombere tokkels en melancholische vocalen, bijna akoestische slowcore.



[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 08-06-2020 19:48]

Bloedmooie track.

De nieuwe plaat van Japanse folkartieste Ichiko Aoba (Windswept Adan) is gisteren uitgekomen en is echt een pareltje geworden. Liefhebbers van Björk, Joanna Newsom en Julia Holter raad ik sowieso de plaat zwaar aan.

quote:

---

Op 3 december 2020 22:04 schreef HierIsMike het volgende:
De nieuwe plaat van Japanse folkartieste Ichiko Aoba (Windswept Adan) is gisteren uitgekomen en is echt een pareltje geworden. Liefhebbers van Björk, Joanna Newsom en Julia Holter raad ik sowieso de plaat zwaar aan.

---

Klinkt niet verkeerd. Even de betreffende webshop bekeken en je bent wel een klein fortuin kwijt tegen dat het album hier op de mat ligt.

quote:

---

Op 4 december 2020 12:11 schreef Count Usher het volgende:
Even de betreffende webshop bekeken en je bent wel een klein fortuin kwijt tegen dat het album hier op de mat ligt.

---

Ja, echt jammer! Ik hoop dat er op een gegeven moment ook Europese versies van de albums gaan komen.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 04-12-2020 18:35]

Vandaag deze plaat voor het eerst beluisterd: Catherine Ribeiro + Alpes - Paix. Wauw, wat een prachtplaat! Catherine Ribeiro's stem is echt ongelofelijk: enorm krachtig, gepassioneerd en karaktervol. Vooral de twee langere nummers hebben prachtige dronende psychedelische folkinstrumentatie die een hele dromerige en melancholische sfeer oproept.

Exact wat jij zegt. Met die typische roeperige 70's zang. Doet me denken aan Les Poppys.

Nog een folk-parel ontdekt deze maand: Circuit des Yeux - Reaching for Indigo. Prachtige dronende experimentele folk met krankzinnig mooie vocalen. Zangeres Haley Fohr heeft een behoorlijk androgyne stem en doet me denken aan Nina Simone met de vocale flexibiliteit van een Tim Buckley. De melancholische sferen voelen dan weer meer aan als de experimentele folkplaten van Nico (The Marble Index, Desertshore). Ook elementen van minimal music als Terry Riley.

Circuit des Yeux is top, ja. Paar jaar geleden in de Janskerk in Utrecht gezien tijdens Le Guess Who?, dat was een memorabel optreden. Reaching for Indigo moet ik eens de aandacht geven die het verdient, ik ben blijven hangen bij In Plain Speech.

Fohr brengt onder de naam Jackie Lynn ook nog gave synthpop uit, check bijvoorbeeld het album 'Jacqueline' uit 2020. Daarop wordt ze bijgestaan door Bitchin Bajas. Erg goed.

quote:

---

Op 23 januari 2021 12:30 schreef zodiac lung het volgende:

Fohr brengt onder de naam Jackie Lynn ook nog gave synthpop uit, check bijvoorbeeld het album 'Jacqueline' uit 2020. Daarop wordt ze bijgestaan door Bitchin Bajas. Erg goed.

---

Ik ken de track Odessa, die klinkt wel lekker.

Het nieuwe album van Jim Ghedi, In the Furrows of Common Place, is overdonderend mooi.

Kijktip: de documentaire over Blaze Foley, 'Duct Tape Messiah'. Eén van de allergrootsten.