quote:

---

Op 20 augustus 2018 22:29 schreef zodiac lung het volgende:
Mike, ik wilde je attenderen op een interessant interview met Linda Perhacs dat ik tegenkwam in het (warm aanbevolen) It's Psychedelic Baby Magazine. Online versie hier. Wist niet goed waar, dus ik zocht hier maar naar een folktopic. Laatste post hier is van jouw hand, jaren terug en jawel, over Linda Perhacs. Zo zie je maar weer.

---

Thanks voor het delen van het interview! Net gelezen, vooral mooi om de betekenis of de ontstaansgeschiedenis van de songs te weten.

Linda Perhacs heeft in ieder geval later wel de erkenning gekregen die ze verdiend. Je hoort ook bij heel veel huidige folkartiesten haar invloed. Julie Byrne is er een; zij maakt echt prachtige dromerige folk waar je compleet in kunt verdwijnen. Natural Blue vind ik een van de mooiste nummers ooit gemaakt.

quote:

---

Op 21 augustus 2018 9:33 schreef Dirge for november het volgende:
Waanzinnig mooie plaat. Samen met The Pentangle en First Utterance m'n favoriet in die hoek. Uiteraard allebei getipt door... Zodiac.

---

Pentangle moet ik echt eens gaan beluisteren, First Utterance vind ik ook fantastisch. De laatste tijd luister ik wel veel naar Fairport Convention, en via FC is me Trees getipt, ook fantastisch. Die Britse folksound ligt mij ontzettend.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 21-08-2018 11:08]

Ik ken van Pentangle alleen de selftitled, maar die is... jazzy, psychedelic en zo donders goed opgenomen is dat het voelt alsof je erbij staat. Niveautje Love.

dit

dit gvd




in tegenstelling tot de flauwe pop die ze meestal maakt is dat extreem aangrijpend.

quote:

---

Op 21 augustus 2018 11:57 schreef Dirge for november het volgende:
Ik ken van Pentangle alleen de selftitled, maar die is... jazzy, psychedelic en zo donders goed opgenomen is dat het voelt alsof je erbij staat. Niveautje Love.

---

Klinkt goed, ik ga hem vandaag beluisteren. Wel erg toevallig trouwens, want ik wilde Forever Changes ook nog draaien vandaag. Een van mijn all time favoriete platen. Meesterlijke grimmige en melancholische ondertoon in een kleurrijke psychedelische plaat.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 21-08-2018 12:47]

Ik ga zometeen het debuut van Pentangle ook nog eens luisteren dan. Ik heb die niet in de kast staan, dus ik ken dat album wat minder goed dan andere platen van hen. Mijn favoriet is Cruel Sister, die zit wat dichter bij Fairport qua stijl. Maar alle platen uit de periode 1968-1973 zijn super.

Cruel Sister ook maar eens checken dan.

Ik verbaas me er telkens over hoe Jazzy de selftitled is. Dat is juist wat me aanspreekt. Maar gezien ik FC ook goed kan hebben zal ik de rest ook wel waarderen.

Klopt ja, dat heeft Pentangle op de meeste platen uit de periode wel, die jazz inslag. Cruel Sister is denk ik hun plaat met de meeste folkinvloeden, maar het wordt nooit echt folkrock zoals Fairport. Allemaal bewerkingen van traditionals met als uitschieter een versie van Jack Orion die de hele kant B van de plaat in beslag neemt. Goud.

Komt op de shortlist!

Net de eerste Pentangle-plaat beluisterd, dat is inderdaad fantastisch! Qua spel doet het me best wel denken aan Astral Weeks van Van Morrison, maar dan veel losser. Geweldige ritmesectie, meesterlijke gitaristen, prachtige zang. Ik denk dat ik de eerste zes platen maar gewoon ga checken.

Cruel Sister blijkt fijn, maar ik had niet anders verwacht. Idd iets meer richting FC.

Prachtige nieuwe plaat van Jessica Pratt! Releasedatum is 8 februari, maar hij is tijdelijk via NPR te beluisteren. Heerlijke dromerige jazzy sfeer. Haar stem is even wennen (denk aan Joanna Newsom), maar geeft de muziek wel echt een mystieke sfeer mee.

Ik zag haar tijdens Le Guess Who? afgelopen jaar in de Janskerk. Dat was een aangename kennismaking. Mooi uitgelicht in een prachtige locatie met super geluid. Door haar stem was mijn eerste associatie inderdaad ook Joanna Newsom. Nu ben ik een beetje verliefd op Joanna, dus ik was verkocht.

Ontopic bruggetje: ik had een dagticket voor Le Guess Who? gekocht om maar één artiest te zien: Vashti Bunyan. Eind jaren '60 trok zij twee jaar lang met hond, gitaar, paard en wagen door Schotland. Het resultaat was (vind ik) één van de beste folkalbums ooit gemaakt: Just Another Diamond Day. Hoge verwachtingen (ze werd de nieuwe Dylan, de nieuwe Marianne Faithfull genoemd) werden de grond in geboord, en Bunyan is gedesillusioneerd gestopt met muziek maken en is ergens een boerderijtje begonnen. Dertig jaar later werd het album herontdekt door lui als Joanna Newsom en Devendra Banhart en is ze beetje bij beetje weer muziek gaan maken. Inmiddels zijn er twee nieuwe albums uit (waarop eerdergenoemde artiesten ook meedoen), de één nog mooier dan de ander.

Ik ben nog steeds blij dat ik een duur kaartje heb gekocht enkel om haar live te kunnen zien. Nummers van alle albums, mooie verhalen en duiding en vooral een magische ervaring. Er zit een oprechtheid in haar nummers die je haast nergens hoort.

Van haar debuut:


En een lied van haar meest recente album, Heartleap uit 2014:

Mooi zeg. In de verte heeft het wel iets van de muziek van Jarboe soms, zou me niks verbazen als ze een inspiratiebron voor Jarboe geweest is in de Swans-tijd. Als ze zelf een boerderij is begonnen, is dat vast kleinschalig geweest, en ik vermoed dat ze gewoon vlees eet. Met de vegaworst van Unilever wil ze vast niks te maken hebben.
Alle gekheid op een stokje: ik ga hier meer van luisteren.

Pas op, hoor, zij zat volop in de Britse tegencultuur van die tijd die zich richtte op 'counterurbanisation'. Rurale idylle, zelfvoorzienend boeren, ontzettend naïef en hippieachtig allemaal.

Daar is ze inmiddels wel op terug gekomen, trouwens.

quote:

---

Op 24 mei 2019 9:16 schreef zodiac lung het volgende:

---

Mooie stem wel. De muziek doet me niet zo veel.

Het Ierse Lankum heeft echt een waanzinnig mooie plaat gemaakt. Eigen en traditionele Ierse folksongs in een dronend en zeer melancholisch jasje. De tien minuten durende uitvoering van The Wild Rover (de video hieronder is een edit) is magistraal. Ze staan volgend jaar op Roadburn.





[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 17-11-2019 18:27]

Heel cool, ik zie er naar uit ze op Roadburn te zien.

Ik heb The Livelong Day en Between The Earth And Sky allebei geluisterd vandaag, wat een prachtband.

De stukken met veel drone doen me al de hele dag ergens aan denken, maar ik kon de vinger er niet op leggen. Nu valt het me in: dit juweeltje van de onvolprezen Broeder Dieleman.

quote:

---

Op 20 november 2019 16:35 schreef zodiac lung het volgende:
De stukken met veel drone doen me al de hele dag ergens aan denken, maar ik kon de vinger er niet op leggen. Nu valt het me in: dit juweeltje van de onvolprezen Broeder Dieleman.

---

Ja, die snap ik wel. Lovenpolder, Boerengat is een prachttrack.

De afgelopen dagen heb ik al mijn Cocteau Twins elpees weer eens gedraaid en voor de grap eens gekeken of Elizabeth Fraser tegenwoordig nog actief is. Wat blijkt, ze levert een bijdrage aan het nieuwe album van ene Sam Lee, 'Old Wow'. Wat is dat een overdonderend mooi album. Tot nu toe mijn favoriete album van 2020, geen twijfel. Magisch.

quote:

---

Op 9 april 2020 11:46 schreef zodiac lung het volgende:
Wat blijkt, ze levert een bijdrage aan het nieuwe album van ene Sam Lee, 'Old Wow'. Wat is dat een overdonderend mooi album. Tot nu toe mijn favoriete album van 2020, geen twijfel. Magisch.

---

Erg mooie plaat, ja. Bedankt voor de tip!

Laura Marling zou haar nieuwe plaat pas later dit jaar uitbrengen, maar vanwege de huidige situatie heeft ze besloten om de digitale release van de plaat ver naar voren te schuiven. Song For Our Daughter is afgelopen vrijdag uitgekomen en is een waanzinnig mooie plaat geworden. Pure parels van songs. Voor liefhebbers van Joni Mitchell sowieso een enorme aanrader.

Nice.