Een vaak gehoorde stelling is dat metal ontoegankelijke muziek zou zijn en veel versgebakken metaalhoofden zijn trots op het feit dat zij die vermeende complexiteit weten te trotseren in tegenstelling tot de 'rest'. Maar is dat zo?

Mijn stelling is namelijk dat metal, zelfs in de meest extreme vormen, muzikaal helemaal niet ontoegankelijk is, omdat het in beginsel allemaal aan de traditionele structuren van muziek voldoet die al sinds het begin van de 'liedjestijdperk' (19 eeuw pakweg) gelden. Het lijkt wel vaak ontoegankelijk voor het gehoor maar de muzikale concepten zijn 'old and tried'. Zelfs de meest vuige en obscure black metal act kan je door middel van simpele stappen transformeren naar een prettig in het gehoor liggende Elvis track.

De echte muzikale ontoegankelijkheid doet zich voor bij artiesten die zich buiten de gebaande paden begeven en muziek maken dat ondanks een soms ogenschijnlijk 'prettige' klank juist wel heel vreemd, en vaak vervreemdend, is omdat het geen enkele referenetiepunt in de traditie heeft voor de luisteraar. Ik doel hierbij op experimentele artisten van weleer zoals:

Nihilist Spasm Band, Merzbow, Throbbing Gristle, The Residents, Steve Reich, John Cage, Neil Young (jaja hij heeft ook experimenteel werk achter zijn naam) en vele anderen.

Hun 'muziek' is voor de gemiddelde luisteraar ondoorgrondelijk en 9 van de 10 mensen zouden ze het niet eens als muziek aanduiden. Zo zijn er ook een aantal hedendaagse artiesten die dit doen: The User (fantastische symfonie met dot matrix printers), Boards Of Canada (die zijn nog relatief 'normaal'), Kid 606 (extreem vage elektronische shit die echt het beluisteren waard is) en een aantal anderen die ik aan de geïntereseerden kan aanraden.

Helaas ben ik bekend met weinig bands binnen de metal die ik echt avantgarde of experimenteel zou durven noemen, daarom sta ik open voor suggesties (graag zelfs). Zelf kom ik niet veel verder dan Ephel Duath, Rakoth, Fleurety, Ved Buens Ende en Virus. Overigens vind ik de door mij genoemde namen nog niet eens zo extreem experimenteel....

En nee Stallagh, Hell Icon e.d. vind ik hierrin niet passen, zij lenen naar mijn idee teveel van de 'klassiekers' en zijn verder TE afhankelijk van hun 'spannende' biografie om echt serieus over te komen.

Wat ik me dus afvraag is, zijn er hier ook mensen die denken dat echte muzikale ontegankelijkheid schuil gaat in bijzondere, non-orthodoxe vormen en niet alleen in zwaar of vuig gestemde gitaren en wat screams? Verder houd ik me open voor suggesties van experimentele artiesten (ik denk dat filosofme wellicht een aantal namen kan spuien).

Laat ik verder nog bijvermelden dat die ontoegankelijkheid opzich voor mij geen doel vormt. Ik ben enkel geïntereseerd in hoe mensen dat definiëren en welke bands/artiesten men daar toe rekent.

Ik ben het in grote lijnen met je eens. Maar goed, daarover zijn in het verleden hier al wel wat discussies geweest.
Metal is idd over het algemeen erg toegankelijk, het is echter niet *prettig*. De meeste mensen trekken het niet zo goed als je metal draait, omdat het een luide, opdringerige klank heeft, het is "lelijk".

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:27 schreef Chelman het volgende:
Hun 'muziek' is voor de gemiddelde luisteraar ondoorgrondelijk en 9 van de 10 mensen zouden ze het niet eens als muziek aanduiden. Zo zijn er ook een aantal hedendaagse artiesten die dit doen: The User (fantastische symfonie met dot matrix printers), Boards Of Canada (die zijn nog relatief 'normaal'), Kid 606 (extreem vage elektronische shit die echt het beluisteren waard is) en een aantal anderen die ik aan de geïntereseerden kan aanraden.

---

Boards of Canada is erg toegankelijk, hoogstens een beetje vaag. Check Autechre, en dan vooral de latere albums als 'Confield' en 'Draft 7.30'.

quote:

---

Helaas ben ik bekend met weinig bands binnen de metal die ik echt avantgarde of experimenteel zou durven noemen, daarom sta ik open voor suggesties (graag zelfs). Zelf kom ik niet veel verder dan Ephel Duath, Rakoth, Fleurety, Ved Buens Ende en Virus. Overigens vind ik de door mij genoemde namen nog niet eens zo extreem experimenteel....

---

Avantgarde/experimenteel/ontoegankelijk... hmmm. Kijk een band als Atheist is volgens mij best nuttig geweest voor het techno/death/fusion hokje, maar an sich was het zeer goed te pruimen. En zo zijn er wel veel meer bands te bedenken die een nieuw genre hebben 'opengebroken' maar die toch niet als experimenteel te betitelen zijn (bv. Venom! hehe).

Veel bands die 'experimenteel' gevonden worden vind ik vooral vakkundige 'mixers'. Ik noem een Ulver of een Arcturus (hmm die misschien wat minder).
Ken je Korova? Golden Dawn? Beide Oostenrijks, beide komen uit de black metal hoek. Misschien dat dat ook wel in het straatje 'experimenteel' past (dan wel de tweede albums van beide bands).
Ik hou eigenlijk ook niet zo van avant-garde metal, de stijl leent zich er niet echt voor vind ik, te lomp, te bruut, te bot. Als je dan 'avant-garde' wil zijn doet het al snel erg geforceerd aan.

De meeste metalheads zien hun muziek ontoegankelijk voor mensen die normaal naar pop muziek luisteren. Ze denken niet op de manier als jij chelman, vandaar dat ze deze conclusies trekken. Er zijn niet veel mensen die naar top 40 muziek luisteren en naar metal muziek luisteren.

Maar volgensmij als ze metal muziek voorgeschoteld zouden krijgen, zou er weinig tot geen verschil zijn.

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:35 schreef M. het volgende:
Ik ben het in grote lijnen met je eens. Maar goed, daarover zijn in het verleden hier al wel wat discussies geweest.
Metal is idd over het algemeen erg toegankelijk, het is echter niet *prettig*. De meeste mensen trekken het niet zo goed als je metal draait, omdat het een luide, opdringerige klank heeft, het is "lelijk".

---

Je verwoordt precies wat ik dus bedoelde.

quote:

---

Boards of Canada is erg toegankelijk, hoogstens een beetje vaag. Check Autechre, en dan vooral de latere albums als 'Confield' en 'Draft 7.30'.

---

BoC is inderdaad niet echt extreem experimenteel. Autechre kan ik zeer goed waarderen

quote:

---

Avantgarde/experimenteel/ontoegankelijk... hmmm. Kijk een band als Atheist is volgens mij best nuttig geweest voor het techno/death/fusion hokje, maar an sich was het zeer goed te pruimen. En zo zijn er wel veel meer bands te bedenken die een nieuw genre hebben 'opengebroken' maar die toch niet als experimenteel te betitelen zijn (bv. Venom! hehe).

---

De reden waarom ik allerlei fusion acts en (sub)genre creerende acts(Venom et al) niet direct tot de echte avantgarde reken is omdat zij in beginsel nog steeds muziek maken volgens een traditionele formaat met enkel her en der een enkele aanpassing. Een 'Metal Machine Music' b.v. was iets wat echt volledig buiten alle tot dan toe gedefinieerde paden stapte en verdient daarom weer wel het predikaat experimenteel/avantgarde

quote:

---

Veel bands die 'experimenteel' gevonden worden vind ik vooral vakkundige 'mixers'. Ik noem een Ulver of een Arcturus (hmm die misschien wat minder).
Ken je Korova? Golden Dawn? Beide Oostenrijks, beide komen uit de black metal hoek. Misschien dat dat ook wel in het straatje 'experimenteel' past (dan wel de tweede albums van beide bands).

---

Ulver heb ik bewust net niet genoemd omdat ik ze dus iets TE traditioneel vind. Korova en Golden Dawn ken ik van naam en ga ik zeker eens een beurt geven.

quote:

---

Ik hou eigenlijk ook niet zo van avant-garde metal, de stijl leent zich er niet echt voor vind ik, te lomp, te bruut, te bot. Als je dan 'avant-garde' wil zijn doet het al snel erg geforceerd aan.

---

Dat klopt enigszins, al moet ik zeggen dat bands als bv Ephel Duath dit best goed en 'eerljik' weten te doen.

Eigenlijk nu ik erover nadenk is zoiets als avantgarde metal al per definitie niet echt experimenteel. Exht experimentele muziek zou zich niet moeten lenen om in een andere genre te passen.

Een aantal bands die mij te binnen schieten (in meer of mindere mate experimenteel):

Dark Lunacy
Dimension F3H
Maudlin of the Well
Sigh

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:27 schreef Chelman het volgende:


Wat ik me dus afvraag is, zijn er hier ook mensen die denken dat echte muzikale ontegankelijkheid schuil gaat in bijzondere, non-orthodoxe vormen en niet alleen in zwaar of vuig gestemde gitaren en wat screams? Verder houd ik me open voor suggesties van experimentele artiesten (ik denk dat filosofme wellicht een aantal namen kan spuien).

---

Ontoegankelijkheid is in het algemeen is niet te definiëren. Of iets non-orthodox is, is erg relatief. Ik vind bijv.oosterse en/of afrikaanse muziek niet om aan te horen terwijl veel esne daar anders over denken.
En zekergeldt : ontoegankelijkheid is niet alleen een resultante van complexheid. Ook de presentatie van de muziek speelt hierbij een belangrijke rol. Cannibal corspe, relatief simpel, is voor 95% v/d mensheid niet te bevatten.

Ontoegankelijkheid .... Waarom vluchten m'n vrienden m'n huis uit als ik b.v. Funeral Mist opzet en blijven ze wel zitten als ik b.v. Joy Division opzet? Dat heeft in mijn opinie ook niets te maken met (on)toegankelijkheid. Eerder met de snelheid, rauwheid en 'hardheid' van de muziek. Op 't werk draait men b.v. de hele dag 538 en dan gooi ik er wel eens een Mayhem doorheen. Dat klinkt dan heel raar..... maar ontoegankelijk? Neen, de exxxtreemste Black en Doom Metal zijn terug te leiden naar vooral de Blues. (een van de struikelblokken van die mongool Varg). Ontoegankelijke muziek gooit al die beginideeen van de blues en jazz omver en men doet iets geheel nieuws.

Ik ben er wel achter dat ik niet naar die muziek (?) kan luisteren. Dingen als Merzbow, Boards of Canada, etc. Afschuwelijk. Voor mij moet muziek dus nog toegankelijk zijn .... al kan 't mij soms niet extreem genoeg zijn.

sunn o))) doet bijvoorbeeld op hun laatste werkje (White 1) hele aardige dingen. Een mengeling tussen Godspeed You Black Emperor en de feedback-drone van Earth. Extreem, maar voor mij nog toegankelijk. Verder moet ik in de metal, naast eerder genoemde bands, nog denken aan b.v. Maudlin of the Well, Solefald, Sigh, Khanate, Bethlehem en Esoteric welke zeer ontoegankelijke muziek schijnen te maken. Het spelen van verschillende metal-smaken naast en door elkaar b.v. Of het tergend langzaam spelen van hun muziek.

Buiten de metal weet ik dus niet van zoveel bands die als ontoegankelijk gekenschetst kunnen worden. Electronische spielerij van eerder genoemde bands doet mij helemaal niets.... Ik heb wel veel gehoord, maar houd 't toch beperk tot de wat toegankelijkere bands als Sigur Ros, Godspeed You Black Emperor, King Crimson en Radiohead.

Zoals ik al zei: misschien is 't wel dat muziek voor mij nog genietbaar moet zijn. Met die ontoegankelijke muziek als b.v. Merzbow kan ik mij niet voorstellen dat iemand zich daar bij ontspant of er eens lekker een boek bij leest.

Interessant topic Chelman!

Ik ben het met je eens dat "het afwijken van geijkte paden" muziekstukken ontoegankelijker kan maken.

Maar, is het niet zo dat elk genre waar je niet in thuis bent in een zekere zin "ontoegankelijk" is omdat je moet wennen aan de invulling van de structuur?

De meeste R&B is voor mij zwaar ontoegankelijk omdat de invulling (zang, melodiëen e.d.) mijn maag doet samentrekken. Het staat mij tegen naar deze muziek te luisteren. Is dat niet exact hetzelfde wat mensen die niet gewend zijn naar metal te luisteren voelen als ze een stevige deathmetalplaat horen?

Ook denk ik dat wat in het metalgenre als "progressief" aangeduidt wordt in een zekere mate ontoegankelijk is door de onvoorspelbaarheid die voorvloeit uit de afwijkende structuren die toegepast worden.

De noodzaak je te moeten concentreren om naar muziek te kunnen luisteren maakt die muziek ontoegankelijk. De mate waarin je getraind bent naar bepaalde muziek te luisteren bepaald de mate van ontoegangelijkheid.

[Dit bericht is gewijzigd door Snaack op 09-05-2004 22:56]

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:49 schreef attila_de_hun het volgende:
Ontoegankelijkheid is in het algemeen is niet te definiëren. Of iets non-orthodox is, is erg relatief. Ik vind bijv.oosterse en/of afrikaanse muziek niet om aan te horen terwijl veel esne daar anders over denken.

---

Dat klopt, maar dit komt juist door wat ik zei...de muzikale structuren die daarin voorkomen zijn voor ons heel erg vreemd.

quote:

---

En zekergeldt : ontoegankelijkheid is niet alleen een resultante van complexheid. Ook de presentatie van de muziek speelt hierbij een belangrijke rol. Cannibal corspe, relatief simpel, is voor 95% v/d mensheid niet te bevatten.

---

Complexiteit heeft er inderdaad geen ene fuck mee te maken. Sterker nog John Cage die zo ongeveer een van de meest ontoegankelijke artiesten van d 20ste eeuw is, is een ultieme minimalist.

Ik ben met je chter oneens dat 95% van de mensheid CC niet zou trekken. Ik denk dat dit percentage veel en veel lager ligt. De muziek is voor een 'gemiddelde' mens esthetisch onprettig maar wel (onbewust) begrijpelijk omdat het opgebouwd is uit dezelfde simpele basisblokjes als een willekeurig ander 'liedje'. Een compositie van John Cage die uit 4 minuten en 33 seconden absolute stilte bestaat is wat moeijlijker te bevatten en het is wat moelijker om de zin daarachter te ontdekken.

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:27 schreef Chelman het volgende:
Een vaak gehoorde stelling is dat metal ontoegankelijke muziek zou zijn en veel versgebakken metaalhoofden zijn trots op het feit dat zij die vermeende complexiteit weten te trotseren in tegenstelling tot de 'rest'. Maar is dat zo?

Mijn stelling is namelijk dat metal, zelfs in de meest extreme vormen, muzikaal helemaal niet ontoegankelijk is, omdat het in beginsel allemaal aan de traditionele structuren van muziek voldoet die al sinds het begin van de 'liedjestijdperk' (19 eeuw pakweg) gelden. Het lijkt wel vaak ontoegankelijk voor het gehoor maar de muzikale concepten zijn 'old and tried'. Zelfs de meest vuige en obscure black metal act kan je door middel van simpele stappen transformeren naar een prettig in het gehoor liggende Elvis track.

---

Ik merk aan mezelf dat ik dat soort toegankelijke bands op de lange termijn gewoon saai ga vinden. Na een paar luisterbeurten heb je alles ontdekt wat er te ontdekken valt. Per cd heb ik wel een paar favoriete nummers, maar de rest skip ik bij het luisteren meestal...

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:27 schreef Chelman het volgende:
De echte muzikale ontoegankelijkheid doet zich voor bij artiesten die zich buiten de gebaande paden begeven en muziek maken dat ondanks een soms ogenschijnlijk 'prettige' klank juist wel heel vreemd, en vaak vervreemdend, is omdat het geen enkele referenetiepunt in de traditie heeft voor de luisteraar. (...)

---

Het mooie aan "ontoegankelijke" muziek vind ik dat het veel langer meegaat. Elke luisterbeurt ontdek je weer wat wat je daarvoor nog niet opgevallen was. Zo'n cd luisteren is ook een belevenis op zich, waarbij het ook niet in je zal opkomen om een nummer te skippen.
Voor mij persoonlijk geldt zo'n beetje hoe complexer, des te gaver ik het vind (zeker op de lange termijn).

Is muziek niet gewoonweg 'ontoegankelijk' wanneer je de afkomst en de bedoeling van de muziek (de achterliggende emoties) niet begrijpt of er onbekend mee bent?

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:55 schreef Chelman het volgende:
(...)
Ik ben met je chter oneens dat 95% van de mensheid CC niet zou trekken. Ik denk dat dit percentage veel en veel lager ligt. De muziek is voor een 'gemiddelde' mens esthetisch onprettig maar wel (onbewust) begrijpelijk omdat het opgebouwd is uit dezelfde simpele basisblokjes als een willekeurig ander 'liedje'.

---

Tja, ben ik niet helemaal met je eens. Waar het bij de meeste metal draait om herkenbare, gemakkelijk in het oor liggende riffs, is het bij death metal meestal chaos troef.

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:55 schreef Chelman het volgende:
Een compositie van John Cage die uit 4 minuten en 33 seconden absolute stilte bestaat is wat moeijlijker te bevatten en het is wat moelijker om de zin daarachter te ontdekken.

---

Hmz, tsja, wat moet je daar nu weer van zeggen...

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:53 schreef filosofem het volgende:
Neen, de exxxtreemste Black en Doom Metal zijn terug te leiden naar vooral de Blues. (een van de struikelblokken van die mongool Varg). Ontoegankelijke muziek gooit al die beginideeen van de blues en jazz omver en men doet iets geheel nieuws.

---

Volledig mee eens.

quote:

---

Zoals ik al zei: misschien is 't wel dat muziek voor mij nog genietbaar moet zijn. Met die ontoegankelijke muziek als b.v. Merzbow kan ik mij niet voorstellen dat iemand zich daar bij ontspant of er eens lekker een boek bij leest.

---

HIer kan ik weer ook wel inkomen. Ik vind Merzbow op experimenteel niveau interessant maar ik vind het niet prettig om naar te luisteren. Er zijn echter artiesten zoals de door mij sinds gisteren gepromote Residents of recenter The User die ondanks hun hoge experiment gehalte wel prettig zijn om naar te luisteren.

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:54 schreef Snaack het volgende:
De meeste R&B is voor mij zwaar ontoegankelijk omdat de invulling (zang, melodiëen e.d.) mijn maag doet samentrekken. Het staat mij tegen naar deze muziek te luisteren. Is dat niet exact hetzelfde wat mensen die niet gewend zijn naar metal te luisteren voelen als ze een stevige deathmetalplaat horen?

---

Je haalt hier IMHO esthetiek en structuur door elkaar. Een willekeurige RenBie nummer heeft een structuur die op een abstract niveau helemaal niet zo ver weg van een willekeurige DM stomper ligt.

quote:

---

De noodzaak je te moeten concentreren om naar muziek te kunnen luisteren maakt die muziek ontoegankelijk.

---

Dat is denk ik idd een zeer valide punt.

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:55 schreef altx het volgende:
Het mooie aan "ontoegankelijke" muziek vind ik dat het veel langer meegaat. Elke luisterbeurt ontdek je weer wat wat je daarvoor nog niet opgevallen was. Zo'n cd luisteren is ook een belevenis op zich, waarbij het ook niet in je zal opkomen om een nummer te skippen.

---

Das stimmt genau.

quote:

---

Op 9 mei 2004 23:00 schreef altx het volgende:
Hmz, tsja, wat moet je daar nu weer van zeggen...

---

Eigenlijk veel meer dan je zou denken. Bedenk jezelf dat John Cage in een concertaal plaats neemt met zijn orchestra en niks doet. Er ontstaat dan geroezemoes, mensen gaan praten, jehoort allerlei 'echte' geluiden. Zijn punt was dat het publiek moest participeren in het creeren van een natuurlijk kunstwerk en waarbij mensen tot de ontdekking kwamen dat de muziek in iedereen schuilt. Het was dan ook meer een concept wat hij probeerde aan te duiden dan een 'liedje'.

quote:

---

Op 9 mei 2004 23:02 schreef Chelman het volgende:
Je haalt hier IMHO esthetiek en structuur door elkaar.

---

Nee, dat ben ik niet met je eens. Imho zijn zowel esthetiek als structuur de componenten die de toegankelijkheid van een muziekstuk definiëren.

quote:

---

Op 9 mei 2004 22:54 schreef Snaack het volgende:
De meeste R&B is voor mij zwaar ontoegankelijk omdat de invulling (zang, melodiëen e.d.) mijn maag doet samentrekken. Het staat mij tegen naar deze muziek te luisteren. Is dat niet exact hetzelfde wat mensen die niet gewend zijn naar metal te luisteren voelen als ze een stevige deathmetalplaat horen?

---

Ik wilde hiermee dus aantonen dat R&B niet door de complexiteit maar juist door de "esthetiek" voor mij ontoegankelijk is.


Ik zie hier ook termen als "metal is lelijk" als 'feit' voorbij komen, onzin, het esthetisch oordeel over muziek is individueel en subjectief.

Voor mij is het geluid van een distorted gitaar het mooiste geluid op Aarde

[Dit bericht is gewijzigd door Snaack op 09-05-2004 23:11]

Het eerste wat me te binnen schiet als "avant-garde" "metal":

-Peccatum
-zelfs Emperor (die laatste)
-Ildjarn
-Weakling

quote:

---

Op 10 mei 2004 0:14 schreef Gunman het volgende:
Het eerste wat me te binnen schiet als "avant-garde" "metal":

-Peccatum
-zelfs Emperor (die laatste)

---

Idd, Peccatum is een heel erg vreemd en heel complex famillieproject, maar wel mooi NP: Peccatum - Murder

Emperor is al lang avant-garde als je het mij vraagt, zelfs al met In the Nightside Eclipse, de sfeerd doorheen de cd doet het hem gewoon, Prometheus is verdori moeilijk om te luisteren, zo technisch

AAARRGH komen mensen met Peccatum aanzetten.... dat was echt met afstand het ergste dat ik ooit heb gehoord (in Tilburg, 1999 of zo). Avant-garde was het zeker, maarreh, mag ik even vomeren....

quote:

---

Op 9 mei 2004 23:06 schreef Chelman het volgende:
Eigenlijk veel meer dan je zou denken. Bedenk jezelf dat John Cage in een concertaal plaats neemt met zijn orchestra en niks doet. Er ontstaat dan geroezemoes, mensen gaan praten, jehoort allerlei 'echte' geluiden. Zijn punt was dat het publiek moest participeren in het creeren van een natuurlijk kunstwerk en waarbij mensen tot de ontdekking kwamen dat de muziek in iedereen schuilt. Het was dan ook meer een concept wat hij probeerde aan te duiden dan een 'liedje'.

---

Pfff, ideetjeskunst .

is er niet een soort formule of getallenrij (fibonacci) op te stellen voor "geluid dat leuk klinkt".

volgens mij verschillen muziek soorten niet echt van melodietjes maar van presentatie, complexiteit, onvoorspelbaarheid, en klank(distortion, screams enzo)

een manier om een liedje simpel te maken toegankelijk als het melodietje zich veel herhaald en dus niet-progressief is wat veel bij top 40 gebeurt.

quote:

---

Op 10 mei 2004 0:40 schreef ElitE het volgende:
is er niet een soort formule of getallenrij (fibonacci) op te stellen voor "geluid dat leuk klinkt".

---

Ik denk dat zoiets bestaat. Ik denk echter dat een fibonacci reeks zich daarvoor niet leent aangezien dat een steeds hoger wordende tonen of steeds harder klinkende geluiden zou omschrijven....niet prettig dus.

quote:

---

Op 10 mei 2004 0:42 schreef Chelman het volgende:
Ik denk dat zoiets bestaat. Ik denk echter dat een fibonacci reeks zich daarvoor niet leent aangezien dat een steeds hoger wordende tonen of steeds harder klinkende geluiden zou omschrijven....niet prettig dus.

---

dat wist ik ook wel, maar door dan het getal wat ervoor staat eraf te trekken ofzoiets, wel interessant ik ga even encartaën

maar ik heb wel ooit iets gehoord van een bestaande formule voor melodietjes dat altijd wel leuk klinkt

Edit:

Fibonacci, getallen van, door Fibonacci (eigenlijk: Leonardo van Pisa) in 1202 gepubliceerde rij van getallen die aldus worden gedefinieerd: elk getal van de rij (behalve de eerste twee) is gelijk aan de som van de twee voorgaande getallen. Het begin van de rij van de getallen van Fibonacci is als volgt: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, .... Deze rij speelt een rol in de beschrijving van verscheidene natuurprocessen. Door Fibonacci zelf werd de rij gebruikt om het aantal nakomelingen van één konijnenpaar te tellen. Voor grote waarden van n nadert de verhouding van tn : tn+1 tot 1 : y(1 + √5), de verhouding van de gulden snede.

niet echt handig de vorige ervan af te trekken

misschien als je het toe past op een noten balk van 12 noten en dan na 12 weer verder gaat naar 1 oid

[Dit bericht is gewijzigd door ElitE op 10-05-2004 1:07]

Ik denk dat meneer de topicstarter met dit topic alleen even wil laten zien hoe ontoegankelijk de muziek waar hij naar luistert wel niet is

Ik denk dat Claw aan het projecteren is en maar wat graag zelf zo'n topic gestart zou hebben .

en meneer de ex mod wil even laten zien hoe goed hij wel niet is in commentaar geven zonder iets toe te voegen.

Wat een ongelofelijk ver gegrepen pseudo-intellectueel gelul hier over iets waar ik vooral gewoon van wil genieten PFFFTT

quote:

---

Op 10 mei 2004 0:58 schreef ElitE het volgende:
en meneer de ex mod wil even laten zien hoe goed hij wel niet is in commentaar geven zonder iets toe te voegen.

---

Nee maar dit voegt wat toe, tssk.

Maar ja, ik luister alleen naar muziek die nergens te koop is en die ik niet kan downloaden, natuurlijk.