Mocht je ooit de gedachte krijgen om je te verdiepen in de Arabische/moslimcultuur, dan kan ik het lezen van "Arabieren kijken" van Hassnae Bouazza ten zeerste afraden. Vreselijk, hoe meer ik in dit boek lees over die gasten, hoe meer ik een hekel aan ze krijg, terwijl ik voorheen helemaal geen moeite met moslims had.
Ten eerste stoort me in dit boek het feit dat Hassnae er al vanuit gaat dat de gemiddelde westerling Arabieren slechts ziet als haatbaarden en boerkadraagsters die te pas en te onpas overal aanslagen plegen. Om dat te nuanceren probeert ze dan een breder beeld te schetsen aan de hand van Syrische en Egyptische soaps en films waarin allerlei zaken die "de islam" volgens ons ongenuanceerde westerlingen veroordeelt ongebreideld aan bod komen. En daar zit dan mijn eerste ergernis: zou het echt zo zijn dat de gemiddelde Arabische arbeider net zoals de gemiddelde westerse arbeider de preekstoel heeft laten vervangen door de "wijsheden" van romantische drama's en soapseries op de (Arabische) treurbuis?
Wat me verder erg irriteert, is dat Bouazza elke mogelijk gedateerde gemiddelde zienswijze van de Arabier uitentreuren beredeneert en vanuit historisch perspectief verklaart of m.i. zelfs indekt, terwijl het in het geval van "de westerling" wel duidelijk als kortzichtigheid of onwetendheid wordt geafficheerd.

Jammer, dit boek. Omdat ik Hassnae als talkshowgast en debatverlevendigster juist wel erg hoog had zitten. Maar in haar schrijfsels probeert ze zo genuanceerd en volledig te zijn, dat het niet alleen de leesbaarheid van haar boek maar ook de objectiviteit in de weg lijkt te zitten.

[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 20-03-2018 16:05]

Taaie boel, deze nobelprijswinnaar. Soms erg lange hoofdstukken, waarin er weinig spectaculairs gebeurd. Je zou nog kunnen zeggen dat je, als mannelijke lezer, zo wel een inzicht krijgt in het vrouwelijke brein, enfin, in een vrouwelijk brein. Bij momenten genoeg affiniteit met het hoofdpersonage om echt geïnteresseerd te zijn.



Dan was deze van een geheel ander kaliber. Een ware pageturner voor elke zichzelf respecterende metalfan. Op nog geen 24 uur vlotjes doorgelezen. Soms werd het een beetje saai, als het te detaillistisch werd over de (financiële) theorie van het runnen van een platenlabel. Maar het zijn vooral de vele, luchtig vertelde, anekdotes over de vele bands (Anathema, Paradise Lost, My Dying Bride,....) die het erg interessant en leuk maken.

Zelfs in pocketversie een zware sloef, maar eenmaal je niet meer probeert om al die duizenden namen te onthouden of te plaatsen, leest het nog redelijk vlot . Erg impressionant toch, hoe Tolkien zo'n heel universum gecreëerd heeft, alhoewel het duidelijk erg Bijbelse elementen bevat, met z'n 'origin'-verhaal. Ik zie Jackson hier ook nog wel 3 films uit puren, maar dan zou een groot deel van het erg uitgebreide verhaal wel moeten wegvallen denk ik.

Zojuist "De klap" van Christas Tsiolkas uitgelezen. Af en toe doorbijten, maar het gegeven van het verhaal maakt dat ik het toch niet weggelegd heb. Een vervelend, verwend kind krijgt tijdens een bbq een (verdiende) klap van één van de gasten. En vanaf dat moment verandert het leven van velen van de aanwezigen. Alles is vanuit het perspectief van de verschillende hoofdpersonen geschreven, en dat is knap gedaan. Nadeel is dat er soms wel erg veel op de psychologische en culturele achtergrond van de hoofdpersonen wordt ingezoomd, dat maakt het soms wat langdradig.

Net 'White Noise' uit van Don Delillo. Kennelijk een verplichte kots in de moderne Amerikaanse literatuur, maar ik vond het eigenlijk behoorlijk vervelend.

Nu bijna uit: De Onzichtbare Hand van Bas van Bavel. Razend interessante studie waarin hij laat zien dat de vrije markteconomie een zichzelf ondermijnend mechanisme is.

"Let the Devil Sleep" - John Verdon. Intelligente thriller.

Lees aardig weg, echt als een - hou je vast - trein . Omdat het in de seventies geschreven is, is het ook een mooi tijdsdocument. Leuke manier van reizen, lijkt me.

Haruki Murakami - Hard-Boiled Wonderland and the End of the World

Vroege Murakami, amusante (semi-)SF en altijd een prikkelende fantasie.

Philip K. Dick - Ubik
Heel gaaf van Dick, paranoïde SF met een paar behoorlijke mindfucks.

jaaa, mijn favoriete Dick

quote:

---

Op 14 mei 2018 9:59 schreef spectre het volgende:
jaaa, mijn favoriete Dick

---

Die grap laat ik liggen wegens te voor de hand liggend. Ben nu trouwens bezig met het boek van Astrid Holleeder. Had ik laten liggen omdat ik normaliter niet zo van die sensatieboeken ben. Maar tot nu toe (ik ben bij het derde hoofdstuk) valt het me niks tegen.

je maakt hem of je maakt hem niet, maar dit is een beetje slappe lul

Dit ben ik aan het lezen, nog bezig met het eerste deel.. allemaal omdat ik de film zo gaaf vond

Wat thrillers van John Verdon gelezen. Prima edoch niet spectaculair. Daarna "The Chalk Man" door C J Tudor, ook oké edoch niet specti, nu een oude King verzamelaar ("Just After Sunset")

[Dit bericht is gewijzigd door Fusion op 16-07-2018 9:24]

Philip Roth - The Human Stain

Heftige en zeer gelaagde roman, over succesvol universitair docent in Amerika die wegens vermeend racisme onder vuur komt. Graaft diep in de onderbuik van de USA, en sowieso in de onderbuik van "identiteitspolitiek".
Verder zag ik na afloop van het lezen dat in veel recensies dé spoiler van het boek al wordt weggegeven, dus mocht je googlen: pas op...

quote:

---

Op 26 maart 2018 7:31 schreef PandroidJack het volgende:

Dan was deze van een geheel ander kaliber. Een ware pageturner voor elke zichzelf respecterende metalfan. Op nog geen 24 uur vlotjes doorgelezen. Soms werd het een beetje saai, als het te detaillistisch werd over de (financiële) theorie van het runnen van een platenlabel. Maar het zijn vooral de vele, luchtig vertelde, anekdotes over de vele bands (Anathema, Paradise Lost, My Dying Bride,....) die het erg interessant en leuk maken.

---

Waar heb je die vandaan? Zag hem een tijdje terug maar vergeten te bestellen, nu lijkt die alleen nog maar als ebook te verkrijgen.

Via Facebook (een post op de pagina van My Dying Bride) stond er een link waarbij je hem rechtstreeks bij Hammy zelf kon bestellen. Ondertussen zou er trouwens al een hernieuwde uitgave zijn, met extra materiaal. Ik zou eens checken op de site van Peaceville.

quote:

---

Op 17 juli 2018 6:47 schreef PandroidJack het volgende:
Via Facebook (een post op de pagina van My Dying Bride) stond er een link waarbij je hem rechtstreeks bij Hammy zelf kon bestellen. Ondertussen zou er trouwens al een hernieuwde uitgave zijn, met extra materiaal. Ik zou eens checken op de site van Peaceville.

---

Daar had ik inderdaad gekeken maar helaas.

edit: gevonden https://peacevillelife.com/shop/

[Dit bericht is gewijzigd door CTTS op 17-07-2018 16:22]

Gisteren De Avonden voor het eerst uitgelezen. Een geweldig sentiment spreekt er uit dat boek, maar ook een hoop minder goede elementen wat mij betreft.

Nu even snel De Trein Der Traagheid, en daarna eens proberen hoe verschrikkelijk Ulysses is.

Bikkel!

On the road al gedaan?

quote:

---

Op 17 juli 2018 17:17 schreef powertieke het volgende:
On the road al gedaan?

---

Nope, iets in die avonturiersdrang van Kerouac trekt me niet.

quote:

---

Op 17 juli 2018 17:17 schreef powertieke het volgende:
On the road al gedaan?

---

Dat vond ik echt een fantastisch boek. Meesterlijke flow die je constant bij de strot grijpt.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 17-07-2018 22:39]

Net Judas van Astrid Holleeder uit. Nu heb ik helemaal een hekel aan Twan Huys.

Nu weer eens opnieuw begonnen aan “De schrift betwist” van Maarten ‘t Hart. Geweldige columns over wat een idioten Jezus en vooral God volgens de bijbel eigenlijk zijn. Zou Fusion ook moeten lezen.

ben benieuwd

quote:

---

Op 17 juli 2018 22:39 schreef HierIsMike het volgende:
Dat vond ik echt een fantastisch boek. Meesterlijke flow die je constant bij de strot grijpt.

---

Even mijn review in 3 delen.

quote:

---

Ben nu On the Road aan het lezen. Zit op ongeveer 1/4e en vind het nog niet zo veel.

---

quote:

---

Misschien dat dat beter wordt, maar juist die hele laat maar waaien instelling staat me tegen.

En misschien dat ik genoeg van die 'vrije geesten' en fladderaars heb meegemaakt in het echte leven dat ik ze in m'n boeken kan missen als kiespijn.

Maar het heeft nog 3/4e om het goed te maken...

---

quote:

---

Het heeft even geduurd. Het heeft het niet goedgemaakt.

De zin die het geheel voor mij een beetje samenvat: "So we didn't go to Italy."

---