| KwelgeestIV |
|
 |
 |
|
 Posted 07-09-2025 23:56 by KwelgeestIV |
    |
|
quote:
Op 6 september 2025 14:32 schreef mikkasscar het volgende:
Betreffende de nu-metal en deftones-discussie kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat veel 'haat' gelieerd is aan de peergroepen waarin men zich in zijn/haar jeugd bevond. Uiteraard speelt jeugdsentiment ook mee in wat men later nog 'goed' of niet goed vindt. Persoonlijk was ik altijd al een muzikale Einzelgänger die geen peers vond in wat ik toen luisterde. Het begon met Obituary - The End Complete (van een neef gekregen), maar dat vond ik te traag. Death is just the Beginning II zwaaide de poorten volledig open (Sinister, Brutality, Afflicted, Revenant,...). Vanaf The Shadowthrone en Svartalvheim was ik ook verknocht aan het zwartste goed. Tussendoor luisterde ik ook bands die ik oprecht goed vond: Smashing Pumpkins, de eerste van Linkin Park, Nirvana,... Deftones heb ik pas later leren kennen, maar dat was liefde op het eerste gezicht. Emotionele riffs, begeesterde zanger en complexiteit gekoppeld aan ook gewoon lekkere rechtoe rechtaan moshriffs.
Veel nu metal vind ik simplistisch en formulaisch, maar als een riff mij pakt, dan kan ik het smaken en maakt het mij niet uit wie of wat het is. Toxicity vind ik dan ook een aanstekelijk nummer en Korn heeft ook zo een aantal nummers (Freak on a Leash bv.), of Slipknot, Wait and Bleed, zalig nummer in mijn oren. Staat allemaal niet in de weg dat mijn hart echt bloedt voor de meer duistere, obscure, geschifte, doorleefde, smerige stuff die ik meestal luister en waar maandlonen aan platen en cassettes (godbetert) aan opgaan. Maar dat doet mij niet neerkijken op andere muziek.
Waar ik dan weer een hekel aan heb, is muziek die te glad is, te blij en te vrijblijvend. Ik vind het meeste van Ghost dan ook zwaar kut. Of (neo)folk die te zoetsappig is, maar de grens is dun, want andere bands of zelfs nummers vind ik dan weer helemaal top. Lange post want ik was aan het meelezen, maar kon niet direct antwoorden. 
Tuurlijk is het gedeeltelijk (jeugd)sentiment. Voor mij waren die bands echter geen gateway. Ik liep er eerder tegenaan alszijnde obstakels. En natuurlijk dient men in principe te luisteren wat men leuk vindt. Ik denk alleen altijd aan de uitspraak die ik ooit hoorde:" Je vindt Andre Hazes niet leuk; je hebt gewoon nog nooit Bach gehoord". Ik denk dat veel mensen enigszins besmuikt aan hun tienersmaak terugdenken. Omdat ze achteraf hun smaak destijds nog niet volwassen en ontwikkeld vinden. Ook hier maak je naturlijk een bepaalde wasdom door.
Wait and Bleed vond ik destijds ook een goed nummer. Aan System of a Down altijd een pesthekel gehad. Die breaks, de vocalen, die zanglijnen.. bloed onder m'n nagels..
Maar ik vind dus een System of a Down, een Slipknot, een KoRn, et cetera, et ceterra, te glad en te blij, te zoetsappig. Hooks, Hollywood-productie, en maar luisteraars scoren! Daar zit geen enkel rauw of gevaarlijke randje meer aan. Die bands bezorgen ouders geen Satanic Panic.
|
