quote:

---

Op 26 mei 2004 16:14 schreef Azagthoth het volgende:

---

Maak je niet druk, schat. Hij heeft het over gitaristen...

quote:

---

Op 26 mei 2004 11:57 schreef enforcer het volgende:
je kan wel super technische zo vaag mogelijke muziek gaan maken met polyritmen vage maatsoorten etc. maar dan maak je alleen mzuiek voor muzikanten en niet "buik" muziek die de normale mens aanspreekt...

---

Dit hoor ik vaker ja. Dus de normale mens weet technische muziek niet te waarderen? Mensen die van technische muziek houden zijn geen normale mensen, en per definitie muzikanten?
Ik luister graag naar technisch shred-gedoe, maar niet naar alle gitaristen die shredden. Omdat lang niet alles mij aanspreekt.

Ik denk dat jouw uitspraak meer een kwestie van smaak is dan van pure feiten. Net zoals de een liever 'black' luistert en de ander 'death', krijgt de een een 'buik' gevoel van goed bedachte maar simpele accoordenprogressies en de ander van polyritmische technische poep.
Is mijn mening...

quote:

---

Op 26 mei 2004 16:28 schreef DeadBitchFuck het volgende:
Maak je niet druk, schat. Hij heeft het over gitaristen...

---

Schat? ik hoop dat je een vrouw bent.

[Dit bericht is gewijzigd door Azagthoth op 26-05-2004 16:35]

quote:

---

Op 26 mei 2004 16:34 schreef Azagthoth het volgende:
Schat? ik hoop dat je een vrouw bent.

---

Ik help het je hopen.

Ik vind een gitarist goed als hij een mooie klank uit een gitaar kan voortbrengen zonder gebruik te maken van allemaal overbodige trapkastjes en effectapparatuur.
Snelheid is niet zo belangrijk, eerder variatie. Ik waardeer de speelwijze van CoB zeer en ze spelen supersnel, maar na een paar nummers gehoord te hebben gaat het vervelen, omdat het allemaal in dezelfde speelstijl ligt.
Ik maak zelf altijd nummers die lekker in het gehoor liggen voor mij. Soms kan dat dan als Morbid Angel klinken, soms als Iron Maiden. Ik beperk mijzelf dan niet tot een soort metal, maar doe gewoon wat ik wil. In mijn vrije tijd speel ik zelfs veel andere muziek, zoals Dick Dale, Creedence Clearwater Revival, Doors, Rolling Stones en Dire Straits. Daarnaast luister ik naar klassieke muziek van Tschaikovski en Moussorgsky voor inspiratie. Verder zijn er nog meer factoren die ik gebruik bij het maken van muziek, maar ik denk dat het luisteren naar andere metal daar de minste van is.

Klinkt misschien raar, maar ik ben altijd meer fan geweest van slaggitaar dan van sologitaar. Ik hou echt van slagwerk zoals in ''Dont tread on me''(metallica). James is dan ook 1 van mijn favoriete gitaristen ookal is die echt niet technisch ofzo, alleen omdat ik zijn slagwerk geweldig vind om te horen en spelen. Maar solos kan ik ook goed waarderen maar ik vind het toch een soort bijzaak maar het kan een nummer wel op een hoger niveau leggen(bijv november rain).

oeps dubbelpost

[Dit bericht is gewijzigd door b 11 op 26-05-2004 16:57]

Haha, dat eeuwige gezever over gevoel in je spel leggen. Zo grappig. Als je het goed bekijkt is alles wat je speelt afhankelijk van techniek. Hoe je het ook wendt of keert. Zoals een bend die mooi uitgevoerd wordt, waardoor er emotie in LIJKT te zitten. Een goede gitarist weet hoe hij emotie kan opwekken bij de luisteraar. Door vibrato, bends, variatie in volume van het spel etc. Er zijn echt geen geheime krachten die je spel gevoeliger laten klinken als je je rot voelt of juist heel blij. Hooguit wordt er dan emotie 'getriggerd' waardoor je op een bepaalde manier speelt die aan die emotie refereert. Dat zou je gevoel kunnen noemen, maar iemand met een uitstekende techniek weet dat te allen tijde op te roepen. Iemand met een slechte(re) techniek is beperkter en kan het moeilijker overbrengen. Daarom begrijp ik nooit hoe rommelig of ruw spel van beperkte gitaristen zo gemakkelijk met emotie gespeeld genoemd wordt. De man of vrouw kan niet anders spelen, hoe heeft dat dan direct met 'emotie in je spel leggen' te maken?

Sepp

quote:

---

Op 2 maart 2006 1:11 schreef ShredderSepp het volgende:
Haha, dat eeuwige gezever over gevoel in je spel leggen. Zo grappig. Als je het goed bekijkt is alles wat je speelt afhankelijk van techniek. Hoe je het ook wendt of keert. Zoals een bend die mooi uitgevoerd wordt, waardoor er emotie in LIJKT te zitten. Een goede gitarist weet hoe hij emotie kan opwekken bij de luisteraar. Door vibrato, bends, variatie in volume van het spel etc. Er zijn echt geen geheime krachten die je spel gevoeliger laten klinken als je je rot voelt of juist heel blij. Hooguit wordt er dan emotie 'getriggerd' waardoor je op een bepaalde manier speelt die aan die emotie refereert. Dat zou je gevoel kunnen noemen, maar iemand met een uitstekende techniek weet dat te allen tijde op te roepen. Iemand met een slechte(re) techniek is beperkter en kan het moeilijker overbrengen. Daarom begrijp ik nooit hoe rommelig of ruw spel van beperkte gitaristen zo gemakkelijk met emotie gespeeld genoemd wordt. De man of vrouw kan niet anders spelen, hoe heeft dat dan direct met 'emotie in je spel leggen' te maken?

Sepp

---

Dit ben ik niet met je eens, kijk eens in het onzin forum bij ik geloof het gitaren topic, staat een clip van Stanley Corey dat ie heet geloof ik, zo snel en technisch als de tering, maar het gevoel ontbreekt in zn geheel.
Deze kerel kan vrij goed spelen lijkt me, en is technisch erg goed, heb ook veel aan zin instructie vids (Thnx FRNK!!, nogmaals ) maar hoe technisch hij ook is, ik kan nergens gevoel ontdekken:

mijn conclusie, in mijn ogen heeft emotie vrij weinig met techniek te maken.

quote:

---

Op 2 maart 2006 1:11 schreef ShredderSepp het volgende:
Haha, dat eeuwige gezever over gevoel in je spel leggen. Zo grappig. Als je het goed bekijkt is alles wat je speelt afhankelijk van techniek. Hoe je het ook wendt of keert. Zoals een bend die mooi uitgevoerd wordt, waardoor er emotie in LIJKT te zitten. Een goede gitarist weet hoe hij emotie kan opwekken bij de luisteraar. Door vibrato, bends, variatie in volume van het spel etc. Er zijn echt geen geheime krachten die je spel gevoeliger laten klinken als je je rot voelt of juist heel blij. Hooguit wordt er dan emotie 'getriggerd' waardoor je op een bepaalde manier speelt die aan die emotie refereert. Dat zou je gevoel kunnen noemen, maar iemand met een uitstekende techniek weet dat te allen tijde op te roepen. Iemand met een slechte(re) techniek is beperkter en kan het moeilijker overbrengen. Daarom begrijp ik nooit hoe rommelig of ruw spel van beperkte gitaristen zo gemakkelijk met emotie gespeeld genoemd wordt. De man of vrouw kan niet anders spelen, hoe heeft dat dan direct met 'emotie in je spel leggen' te maken?

Sepp

---

Ik denk daar ook iets anders over!!

[Dit bericht is gewijzigd door ratje op 02-03-2006 10:04]

quote:

---

Op 2 maart 2006 1:11 schreef ShredderSepp het volgende:
Haha, dat eeuwige gezever over gevoel in je spel leggen. Zo grappig. Als je het goed bekijkt is alles wat je speelt afhankelijk van techniek. Hoe je het ook wendt of keert. Zoals een bend die mooi uitgevoerd wordt, waardoor er emotie in LIJKT te zitten. Een goede gitarist weet hoe hij emotie kan opwekken bij de luisteraar. Door vibrato, bends, variatie in volume van het spel etc. Er zijn echt geen geheime krachten die je spel gevoeliger laten klinken als je je rot voelt of juist heel blij. Hooguit wordt er dan emotie 'getriggerd' waardoor je op een bepaalde manier speelt die aan die emotie refereert. Dat zou je gevoel kunnen noemen, maar iemand met een uitstekende techniek weet dat te allen tijde op te roepen. Iemand met een slechte(re) techniek is beperkter en kan het moeilijker overbrengen. Daarom begrijp ik nooit hoe rommelig of ruw spel van beperkte gitaristen zo gemakkelijk met emotie gespeeld genoemd wordt. De man of vrouw kan niet anders spelen, hoe heeft dat dan direct met 'emotie in je spel leggen' te maken?

Sepp

---

Dit is zo'n bullshit.

Jahh idd hey.. techniek is een ideale tool, maar bv @ zo'n bend & gevoel in leggen, dat gebeurt echt wel. ALs je gewoon heel kalm een nootje opdrukt, vibrato'tje er in, weinig gevoel, of je doet het echt uit je 'guts' zeg maar en gooit er een bult kracht en inleving/gevoel bij, dan is er echt wel verschil hoor..

hmm lastig uitleggen maar ben het iig totaal niet eens met sepp

quote:

---

Op 2 maart 2006 12:27 schreef FRNK het volgende:
Jahh idd hey.. techniek is een ideale tool, maar bv @ zo'n bend & gevoel in leggen, dat gebeurt echt wel. ALs je gewoon heel kalm een nootje opdrukt, vibrato'tje er in, weinig gevoel, of je doet het echt uit je 'guts' zeg maar en gooit er een bult kracht en inleving/gevoel bij, dan is er echt wel verschil hoor..

hmm lastig uitleggen maar ben het iig totaal niet eens met sepp

---

Hier sluit ik me graag bij aan

Metalgitarist die het voor mij allebei in huis heeft, techniek en gevoel : Jeff Loomis!!

quote:

---

Op 2 maart 2006 12:27 schreef FRNK het volgende:
Jahh idd hey.. techniek is een ideale tool, maar bv @ zo'n bend & gevoel in leggen, dat gebeurt echt wel. ALs je gewoon heel kalm een nootje opdrukt, vibrato'tje er in, weinig gevoel, of je doet het echt uit je 'guts' zeg maar en gooit er een bult kracht en inleving/gevoel bij, dan is er echt wel verschil hoor..

hmm lastig uitleggen maar ben het iig totaal niet eens met sepp

---

zeker wel!

Hey Frank, wat je over die bends schrijft bedoel ik nu net. Door je eigen gevoel, gemoedstoestand of hoe je het ook wilt noemen 'trigger' je dus een bepaalde manier van spelen. Die 'guts' dus, die jij bedoelt. Je kunt snel of langzaam benden, hard aangeslagen of zacht etc. Met 'gevoel' spelen wil volgens mij zeggen dat je automatisch neigt naar één van die opties. Maar het blijft dus een techniek die je toepast, want als je de mogelijkheden van de gitaar niet kent, kan het er ook niet uitkomen. Het is volgens mij vooral een kwestie van weten hoe je iets moet spelen om het op de juiste manier over te laten komen.
Ik blijf erbij, ik geloof er niet in dat je bepaalde 'bovennatuurlijke' krachten in een bepaalde klank kunt omzetten omdat je je blij of klote of wat dan ook voelt.

Sepp

Heuj

Ah zo ja.. joa dat bovennatuurlijke niet idd haha maar ik vatte het meer op dat je zonder gevoel het net zo kunt laten klinken. Maar dan probeer je meer te kopieeren ofzo. En dat hoor je imo wel. Tuurlijk, techniek heb je nodig, maar dat is imo om je gevoel te kunnen uiten, en tis niet zo dat je alleen maar gevoel nodig hebt om te kunnen spelen. Kzat net te denken, verschil en overeenkomst; 'k heb wat nummers van Necrohpagist uitgezocht, en heel veel nrs van Marcel Coenen meegespeeld, beiden super veel techniek in huis, maar Necrophagist heb je geen gevoel bij nodig, da's echt jezelf inprogrammeren, maar met Marcels show meespelen vereist ook net zo veel techniek alleen zit daar zoveel gevoel bij in, en dat gevoel moet je zelf ook zien te krijgen om het net zo te laten klinken hoor, anders klinkt het zo 'statisch'/kil ofzo. Vandaar die gekke bekken ook altijd haha

"weten hoe je iets moet spelen om het op de juiste manier over te laten komen".. niet mee eens hoor. Als je de techniek al hebt hoeft je niets meer te weten, gewoon op gevoel los gaan. Ofzo

[Dit bericht is gewijzigd door FRNK op 02-03-2006 14:23]

Zware kost hier...

quote:

---

Op 2 maart 2006 16:23 schreef Grim Sweeper het volgende:
Zware kost hier...

---

zware kots bedoel je!!

Gitaristen moeten niet zeiken en miereneuken. Spelen godverdomme!

quote:

---

Op 2 maart 2006 1:11 schreef ShredderSepp het volgende:
Haha, dat eeuwige gezever over gevoel in je spel leggen. Zo grappig. Als je het goed bekijkt is alles wat je speelt afhankelijk van techniek. Hoe je het ook wendt of keert. Zoals een bend die mooi uitgevoerd wordt, waardoor er emotie in LIJKT te zitten. Een goede gitarist weet hoe hij emotie kan opwekken bij de luisteraar. Door vibrato, bends, variatie in volume van het spel etc. Er zijn echt geen geheime krachten die je spel gevoeliger laten klinken als je je rot voelt of juist heel blij. Hooguit wordt er dan emotie 'getriggerd' waardoor je op een bepaalde manier speelt die aan die emotie refereert. Dat zou je gevoel kunnen noemen, maar iemand met een uitstekende techniek weet dat te allen tijde op te roepen. Iemand met een slechte(re) techniek is beperkter en kan het moeilijker overbrengen. Daarom begrijp ik nooit hoe rommelig of ruw spel van beperkte gitaristen zo gemakkelijk met emotie gespeeld genoemd wordt. De man of vrouw kan niet anders spelen, hoe heeft dat dan direct met 'emotie in je spel leggen' te maken?

Sepp

---

Ik ben het hier wel mee eens. Voordat je iets uit kunt beelden met je spel, moet je de techniek beheersen. Je moet weten wat je doet en hoe je het de volgende keer weer kunt doen. Het is net als met een taal: die kun je ook pas goed spreken als je de grammatica e.d. beheerst.

quote:

---

Op 2 maart 2006 18:35 schreef renYek het volgende:
Gitaristen moeten niet zeiken en miereneuken. Spelen godverdomme!

---

Hoe was't woensdag dan?

Dammit!

Een goede gitarist is er één die de techniek gebruikt om zijn emoties weer te geven. Tot zover ben ik het dus enigzins met Sepp eens...

Maar als je als gitarist geen gevoel in je spel legt, klinkt het o zo steriel! Dan zit er geen beleving of wat dan ook in. Je speelt dan alles misschien wel perfect, maar er zit geen bezieling in; iets dat (IMHO) toch een belangrijk aspect van het spel moet zijn: bezieling. Zonder bezieling, geen goede gitarist. Maar dat vind ik dan weer

quote:

---

Op 2 maart 2006 12:27 schreef FRNK het volgende:
Jahh idd hey.. techniek is een ideale tool, maar bv @ zo'n bend & gevoel in leggen, dat gebeurt echt wel. ALs je gewoon heel kalm een nootje opdrukt, vibrato'tje er in, weinig gevoel, of je doet het echt uit je 'guts' zeg maar en gooit er een bult kracht en inleving/gevoel bij, dan is er echt wel verschil hoor..

hmm lastig uitleggen maar ben het iig totaal niet eens met sepp

---

+1

BUURMAAAAAAAAAAANNNNNNNNNNNNNNNN!!!!!!!!!!! Jij LedZepHippyBuurmanGitaristMetGevoel

Dank u!! Maar mijn gevoel is nu dat ik me beroerd voel, en ziek thuis zit, misschien een goed moment om een deprie nummer te maken met gevoel?