quote:

---

Op 24 augustus 2004 15:34 schreef Jenje het volgende:
Make that 8, and we have a deal ......

---

Zullen we het houden op tussen de 6 en de 8 afhankelijk van het kind.

hoe kleiner het kind, hoe meer het afhankelijk is van slechts een paar mensen, die de geestelijke vorming van het kind bepalen.

Naarmate het kind ouder wordt en naar school gaat moet het leren omgaan met steeds meer verschillende personen binnen zijn of haar eigen sociale omgeving zonder daar op bloederige wijze wraak op te nemen.

Wat ik eigenlijk probeer aan te geven is misschien dat je als ouder zijnde het beste in de eerste schoolloze jaren een zo goed mogelijke mentale basis moet proberen te leggen waarvan uit het kind naarmate het ouder wordt relaties aan zal gaan, om zal gaan met dagelijkse beslommeringen en crisis-situaties of grote verleidingen. Dit kan met een heel sporadische tik op de billen of op de vingers, maar het vaak herhalen van dergelijke acties zou toch ook kunnen leiden tot een verwrongen ouder-kind relatie (gebaseerd meer op angst dan wederzijdse liefde)

ik vraag het mij af,

hoe hard is een tik?

Hangt een beetje af van wat ze hebben gedaan.

geslaan naar andere kindjes

beetje ironisch om dan te slaan omdat het niet mag zeker?

Inderdaad, opzicht wel en beetje hypocriet in dat opzicht... maar als er duidelijk wordt gemaakt dat hij een tik krijgt omdat het juist niet mag... Tja, ik weet het niet, ik heb het ook raar gevonden dat ouders tegen hun kinderen mogen schreeuwen (of leraren tegen leerlingen, for that matter), maar dat het niet toegestaan is wanneer de rollen omgewisseld zijn. Misschien dat kinderen daardoor het verschil zien tussen een tik van hun ouders en een tik aan andere kinderen?

quote:

---

Op 20 augustus 2004 13:55 schreef goblinjester het volgende:
Dr. Diana Baumrind[1] probeert een genuanceerde bijdrage te leveren aan de discussie die in de Verenigde Staten rond lichamelijk geweld tegenover kinderen wordt gevoerd en deed onderzoek naar de schadelijke gevolgen van het slaan van kinderen voor hun welzijn op latere leeftijd. Rekening houdend met de talrijke factoren die naast slaan ook van invloed kunnen zijn op de ontwikkeling van kinderen, probeert zij de langere termijneffecten van verschillende vormen van slaan te bepalen. Onder slaan verstaat ze het slaan van kinderen op de billen, de armen of de benen met een vlakke hand, zonder lichamelijk letsel toe te brengen en met de intentie het gedrag van het kind te corrigeren.
Wijze van onderzoek
Om een duidelijk beeld te krijgen van het effect van slaan op de langere termijn stelde Baumrind een aantal eisen aan de onderzochte groep ouders. Zij maakt onderscheid tussen ouders die hard en vaak slaan, en ouders die niet, zelden of soms slaan. Ouders die hun kind afwezen of andere negatieve opvoedingsmethoden hanteerden, werden niet toegelaten tot haar onderzoek. Daarnaast maakt zij onderscheid tussen de gevolgen van lichamelijk straffen en andere disciplinerende technieken, zoals bijvoorbeeld verbale terechtwijzingen. Haar gegevens verzamelde zij door ouders en kinderen in hun eigen omgeving te observeren en door interviews met kinderen, ouders en docenten. Daarnaast maakte zij gebruik van gestandaardiseerde, op het onderzoek afgestemde psychologische tests. Ten slotte hield Baumrind rekening met de mate waarin ouders konden voorzien in het welzijn van hun kinderen. Om de mogelijk nadelige effecten van armoede uit te schakelen werd het onderzoek uitgevoerd in gezinnen van een gemiddelde, of iets meer dan gemiddelde economische status en ouders die een hoge graad van scholing genoten.

---

De parameters van het onderzoek zijn zo ingesteld dat het hele onderzoek geen nut meer heeft, want:
Om te vergelijken welk effect slaan heeft als opvoedkundige methode MOET je juist WEL ook andere opvoedkundige methoden in je onderzoek opnemen omdat je anders geen vergelijkingsmateriaal hebt.
Bovendien is de mate waarin je ouders kunnen voorzien in je levensbehoeften een belanrijke factor die zij WEER buiten beschouwing laat (wil d'r best dieper op in gaan wát het verschil eventueel zou kunnen zijn).
Bovendien laat zij buiten beschouwing dat ouders hun kind niet op de hand, benen of billen slaan, heb ik nog NOOIT zien gebeuren die hand schiet altijd recht richting gezicht.
Waar ze ook geen rekening mee houdt is dat ouders dikwijls hun kinderen niet gepland hebben en DUS de opvoeding ook niet, wat weer een hoop frustratie tot gevolg heeft wat op het kind gebotvierd wordt.

quote:

---

Op 20 augustus 2004 13:55 schreef goblinjester het volgende:
Wanneer er niet meer dan gebruikelijk werd geslagen, vond Baumrind in deze groep geen verband tussen slaan en nadelige effecten op de langere termijn in de mate van competentie en aangepassingsvermogen van het kind. Sterker nog, ook in gezinnen waar iets meer dan gemiddeld werd geslagen, vond zij geen verband tussen het slaan en onaangepast gedrag van het kind op latere leeftijd. Wanneer het kind op latere leeftijd toch ongewenst gedrag vertoonde of verminderd competent was, dan hield dit verband met afwijkend en negatief gedrag dat het kind al van jongs af aan vertoonde, met de autoritaire opvoedingsstijl van de ouders, of met afwijzing door de ouders.

---

Afwijkend en negatief gedrag dat het kind al van jongs af aan vertoonde KAN betekenen dat het kind een neurologische afwijking heeft, het KAN ook betekenen dat de ouders het kind al vanaf de eerste dag verneukt hebben door het teveel aan verkeerde dingen bloot te stellen, een kind krijgt niet uit zichzelf ideeën, die krijgt hij/zij aangegeven door ouders en omgeving (en tot een jaar of zes zelfs vrijwel uitsluitend van hun ouders), dus als het afwijkend en negatief gedrag vertoont, dan is dat simpelweg een teken dat je meteen al iets goed verneukt hebt, want het kind KAN dat afwijkende en negatieve gedrag nergens anders vandaan gehaald hebben dan zijn/haar ouders en/of zijn/haar omgeving, de enige uitzondering is als er sprake is van een neurologische afwijking (kan het kind niets aan doen, kunnen de ouders niets aan doen).

quote:

---

Op 24 augustus 2008 12:47 schreef Ligeia. het volgende:
Inderdaad, opzicht wel en beetje hypocriet in dat opzicht... maar als er duidelijk wordt gemaakt dat hij een tik krijgt omdat het juist niet mag... Tja, ik weet het niet, ik heb het ook raar gevonden dat ouders tegen hun kinderen mogen schreeuwen (of leraren tegen leerlingen, for that matter), maar dat het niet toegestaan is wanneer de rollen omgewisseld zijn. Misschien dat kinderen daardoor het verschil zien tussen een tik van hun ouders en een tik aan andere kinderen?

---

Nee want het principe dat je je kinderen bij probeert te brengen is dat de handeling (slaan/schoppen) op zichzelf staand al fout is. Als dat waar is dan is die handeling (slaan/schoppen) dus nog steeds fout als ouders het doen. Door die tegenstelling in woord en daad breng je je kind dus alleen maar bij dat slaan mag zolang je er mee weg kan komen.

Overigens denk ik niet dat een volwassene überhaupt in staat is om in te schatten hoeveel schade zij doen door hun kind te slaan, allereerst is een kind pak hem beet 5 keer zo klein als een volwassene, wat jij (als volwassene, of volgroeide... ) een rustig tikje noemt daar gaat je kind van op zijn smoel en jij wilt niet de persoon zijn die zijn kind met een pedagogisch verantwoord tikje het ziekenhuis in helpt omdat hij/zij net verkeerd terecht kwam en (ik roep maar een voorbeeld) mijn zijn/haar hoofdje door een spiegel heen ging. Bovendien heb je geen manier om in te schatten wat er in het hoofd van je kind omgaat en dus ook geen manier om in te schatten of je het kind psychische schade toebrengt. Huilt je kind omdat hij/zij een bot gebroken heeft? Huilt je kind omdat hij/zij het niet eerlijk vindt? Huilt je kind omdat hij/zij weet dat hij/zij jou daar heel makkelijk mee kan manipuleren? Huilt je kind omdat hij/zij de hele situatie überhaupt al niet begrijpt? In al die gevallen gaat je kind precies hetzelfde huilen en niet erg spraakzaam zijn, hoe wil jij achterhalen OF je er wel goed aan gedaan hebt door ze te slaan? Dat kan je dus simpelweg niet en om dan alsnog het risico te nemen met je eigen vlees en bloed, dan moet je wel echt compleet gevoelloos zijn.

Daarbovenop kweek je een gewoonte door jezelf toe te staan je kind te slaan. Dan mag je een eufemisme gebruiken als "pedagogisch verantwoorde tik", maar het is en blijft een klap die voor een kind VEEL harder aankomt dan een volwassene in kan schatten.

Mijn excuus voor de lengte van dit relaas.


[Dit bericht is gewijzigd door Rouwend in de Mist op 25-08-2008 14:40]

Joh, je kan echt wel inschatten hoe hard een tikje moet zijn hoor. Daar gaat je kind echt niet van op zijn postzegel.
Kreeg zelf vroeger ook wel eens een corrigerende tik, geen centje pijn, wel schrik.
Dat was meestal gewoon met de wijsvinger tegen het achterhoofd. Of een pak voor mijn broek een enkele keer. Deed ook nooit echt zeer (dikke luiers ftw!)

Wat ook helpt als een klein kind bijvoorbeeld een woedeaanval heeft, onder de koude douche zetten, met kleren en al. Werkte bij mij in ieder geval erg goed, want ik kon nog al een drammer/driftkikker zijn.

Hoe dan ook, ik vind dat het moet kunnen. Het lijkt tegenwoordig echt compleet uit de hand te lopen. Koters mogen alles, hebben een grote mond, gaan echt veel te laat naar bed en worden amper gecorrigeerd. Ik vind het niks.

"Van op zijn postzegel." Weer een mooie term geleerd.

Tot uw dienst

quote:

---

Op 25 augustus 2008 14:37 schreef Mottighaerd het volgende:
Joh, je kan echt wel inschatten hoe hard een tikje moet zijn hoor. Daar gaat je kind echt niet van op zijn postzegel.
Kreeg zelf vroeger ook wel eens een corrigerende tik, geen centje pijn, wel schrik.
Dat was meestal gewoon met de wijsvinger tegen het achterhoofd. Of een pak voor mijn broek een enkele keer. Deed ook nooit echt zeer (dikke luiers ftw!)

Wat ook helpt als een klein kind bijvoorbeeld een woedeaanval heeft, onder de koude douche zetten, met kleren en al. Werkte bij mij in ieder geval erg goed, want ik kon nog al een drammer/driftkikker zijn.

Hoe dan ook, ik vind dat het moet kunnen. Het lijkt tegenwoordig echt compleet uit de hand te lopen. Koters mogen alles, hebben een grote mond, gaan echt veel te laat naar bed en worden amper gecorrigeerd. Ik vind het niks.

---

Ik zeg niet dat er NIET gecorrigeerd moet worden,
maar een kind wordt niet verwend omdat je het niet slaat, een kind wordt verwend omdat het roept:"BAh spruitjes dat lust ik niet", waarop pa of ma iets anders maakt ipv. zegt:"Dat hebben we vanavond en anders eet je gewoon niet".

Kinderen hebben schijt aan alles omdat ze nooit een goeie band met hun ouders gelegd kunnen hebben omdat de ouders vanwege hun carriére de koters op een kinderdagverblijf dumpen en vervolgens pas om 21 uur op komen halen om het thuis in bed te doen en 's morgens weer naar school te brengen (het kind heeft dan geen ouders, maar chauffeurs, je leert het meteen al aan om je als personeel te zien).

En tegen de tijd DAT ouders doorhebben dat er iets mis gaat is het al te laat en is dat kreng als en idioot aan het puberen en dat is al kut bij een kind wat wel goed opgevoed is.

[Dit bericht is gewijzigd door Rouwend in de Mist op 25-08-2008 14:48]

Daar ben ik het ook totaal mee eens, dat is het punt ook niet. Poste meer naar aanleiding van wat jij schreef m.b.t hoe hard de tik bij een kind aan kan komen en dat dit slecht in te schatten is voor een volwassene

quote:

---

Op 25 augustus 2008 14:47 schreef Mottighaerd het volgende:
Daar ben ik het ook totaal mee eens, dat is het punt ook niet. Poste meer naar aanleiding van wat jij schreef m.b.t hoe hard de tik bij een kind aan kan komen en dat dit slecht in te schatten is voor een volwassene

---

Ik bedoelde ook meer "per ongeluk", dat je kind net op het verkeerde been staat en je geeft en een "tikje" (voor jouw gevoel) en kind gaat liggen omdat het al uit balans is en jij daar in je graagte om het kind goed op te voeden niet op gelet had. Bovendien ligt te pijngrens in jouw volwassen hand een FLINK stuk hoger dan die van een klein kind (waar dan ook op het lijf van een klein kind).

Nou zou ik het overigens niet met statistieken kunnen staven, maar ik kan me niet voorstellen dat mensen nooit impulsief slaan, en ALTIJD eerst het kind vertellen waarom het geslagen wordt en dat het beheerst gaat, het probleem is juist dat het alleen beheerst gaat zolang de camera op je gericht is. Zodra je weet dat er een onderzoeker naar je zit te kijken gedraag je je meteen al niet meer zoals je dat normaal zou doen... dus dat maakt het hele onderzoek nutteloos. Het onderzoek had wel nut gehad als ze een ruime doorsnee van de bevolking (die alle aanwezige vormen van opvoeden hanteren en uit alle lagen van de maatschappij komen) had genomen en die ongemerkt bestudeerd had (okee, het is inbreuk op privacy, maar als je dit soort dingen wilt onderzoeken kan het niet anders, want je wilt niet zelf de oorzaak zijn van het inaccuraat zijn van de gegevens die je verzamelt).

Maar wat je eventueel wel of niet aan psychische schade doet, dat valt niet in te schatten, vooral in de leeftijden dat het kind nog niet zo behendig is met taal.... en daar maak ik me eigenlijk meer bezorgd om dan de fysieke schade. En dan krijg je het afwijkende negatieve gedrag, wat als resultaat nog meer "corrigerende tikken" heeft, wat vervolgens het probleem alleen maar nog erger maakt, en omdat "pedagogisch verantwoorde tikken" nou eenmaal gewoon moeten kunnen staat niemand stil bij het feit dat het kind mischien wel gewoon verneukt is door zijn ouders.

[Dit bericht is gewijzigd door Rouwend in de Mist op 25-08-2008 15:14]

Je gaat hier wel erg uit van een worst case scenario IMHO.

Zoals denk ik wel iedereen hier is er met mij niks gebeurd na een paar tikken. Geen gedrags afwijkingen, niet het ziekenhuis in, geen blauwe plekken, geen trauma's, niks.

Zoals ik al zei: Met wijsvinger tik op het achterhoofd. Geen pijn, wel schrik.

Ik zou het nooit doen, zelfs geen corrigerend tikje, het is gewoon niet nodig.

quote:

---

Op 25 augustus 2008 14:37 schreef Mottighaerd het volgende:
...Wat ook helpt als een klein kind bijvoorbeeld een woedeaanval heeft, onder de koude douche zetten, met kleren en al....

---

Dat werkt tegenwoordig nog kan ik je vertellen. Je moet je kind alleen geen 3 uur onder de koude douche laten staan

als je het vaak genoeg doet hoef je geen winterjas voor ze te kopen

Lol @ ElitE

En @ Attematic: Nee, dat lijkt me ook niet. Bij mij was een paar seconden al genoeg geloof ik, lang geleden, dus zou het eigenlijk niet meer weten hoe lang het was.

Lijkt me vreselijk, onder een ijskoude douche!
Ik zeg: gewoon negeren tijdens een woede aanval.

Geloof me, dat hielp bij mij toen niet. Heb mijn ouders op zulke momenten echt tot wanhoop gedreven. Gelukkig was ik daar door deze methode heel erg snel vanaf

Worst case scenario?

Ik heb het nog niet eens gehad over ouders die elke dag hysterisch tegen elkaar aan het bléren zijn en vervolgens de koters aftuigen met welk voorwerp en maar dichtbij is op dat moment om het minste of geringste wat ze fout doen (zelfs hele onbenullige shit die nergens over gaat).

Ik heb het nog niet eens over straatarme mensen gehad die zo in de zorgen zitten dat hun frustratie ze te machtig wordt en ze er niets aan zouden kunnen doen al zouden ze willen.

Ik heb het nog niet eens gehad over dat ene kind in de klas wat wanhopig elke dag bij zijn/haar vriendjes probeert te mogen blijven spelen omdat hij/zij weet dat die wel een normaal gezin hebben waar niet geslagen wordt of evt. met een vinger tegen het achterhoofd.

Heb nog geen woord gerept over verslaafde ouders, ouders die ZELF door hun ouder mishandeld zijn (en dus ook van niemand aan gaan nemen dat dat niet okee is), heb nog niets gezegd over ouders die hun kinderen bedreigen met dat ze munten gaan verhitten en in hun huid gaan drukken (ik heb het een moeder in een kinderdagverblijf tegen d'r eigen zoon horen zeggen en sorry hoor, maar dat zeg je nog nieteens tegen je kinderen, ZEKER niet terwijl er nog meer mensen om je heen staan)
Worst case scenario, I'm not even close man....
Het kan nog veel extremer, en het gebeurt...

En ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het gebeurt omdat er te makkelijk over gedaan wordt en er niet duidelijk is waar de grens precies ligt.

Wat jij nu een worst case scenario noemt zou voor sommige mensen een verademing zijn ten opzichte van wat ze elke dag thuis mee moeten maken.

[Dit bericht is gewijzigd door Rouwend in de Mist op 25-08-2008 15:47]

Alleen, heeft dat dan weer geen donder met een pedagogische tik te maken

Ik werd vroeger 3x per dag in elkaar geslagen.

Kan je nu nog zien

quote:

---

Op 25 augustus 2008 15:46 schreef Mottighaerd het volgende:
Alleen, heeft dat dan weer geen donder met een pedagogische tik te maken

---

Behalve dat het begon met een pedagogisch verantwoordde tik.... en eindigde met een kind in het ziekenhuis (en daarna in een psychiatrische inrichting).

Je vertelt je levensverhaal?