quote:
Op 26 oktober 2014 16:29 schreef caron het volgende:
Net alsof Barnes per toeval een dreadlockende wiet-lurkende hippie werd toen hij met Six Feet Under begon.
Neen.
SFU is ongeacht het uiterlijk van Barnes sowieso zaaddodend saaie superellende, en Barnes is ongeacht zijn uiterlijk gewoon een ontzettende klootviool.
quote:
Op 26 oktober 2014 12:12 schreef caron het volgende:
Kort samengevat kunnen we stellen dat Carcass een beter potentieel tot identiteit verschaft, omwille van hun exploitatiemogelijkheden. Gegroeid uit grindcore, deathmetal om nadien tot hun hartwerk en zwanenzang te verschaffen.
At The Gates heeft de poel geëffend tot een assortiment van vijvers waarin enkele mooie zwanen maar vooral veel lelijke eenden zijn gebaard.
The meek inherit the earth, Soilwork en In Flames versaagden op hun beurt tot lagere regionen, getuige de nu-metal invloeden en rasta-imago's.
Op zijn beurt is At The Gates dan ook weer de boter gegeten van die lagere divisies.
De evolutie van ATH is ahw zeer gelaagd.
Het process van Carcass is continu.
Niet aanwendbaar of fair dus om deze twee rechtstreeks te gaan vergelijken.
Die nieuwe Carcass is veel te vlak en ingetogen en had wat mij betreft gewoon lekker achterwege kunnen blijven. Voegt werkelijk niets toe. En dat terwijl zij inderdaad in een stijl opereren waar er nog heel veel ontwikkeling mogelijk is. Gemiste kans, doodzonde. Commercieel gaat het geloof ik wel aardig met die release, en genoeg lui trappen erin.
Die nieuwe At the Gates kan ik nog niet helemaal plaatsen. Zij opereren dan weer in een stijl die creatief vrijwel dood is. Dat is inderdaad de lijn die van hun oude werk is doorgetrokken en doodgeslagen door andere bands. Al zou ik daar In Flames niet per se onder willen scharen, die zijn eigenlijk gewoon echt wat anders gaan doen. Met name Arch Enemy etc. zijn de vaandeldragers van het alle inventiviteit en pit uit deze stijl slopen en een zielloos glad product achterlaten. Dark Tranquillity gaat nog aardig door in deze lijn, dat zit nog wel leuk in elkaar enzo, maar al met al toch ook weinig spannend en wat overbodig geworden. Er kan denk ik ook gewoon niet zoveel in dit stramien.
Dat gezegd hebbende weet ATG er nog best wat van te maken. Riffs zijn leuk, gevarieerd, soms zelfs spannend en inventief. Het geluid is lekker, en de songs zijn best geslaagd. Zang en drums vind ik wel zwak, al went dat eerste misschien nog wel. En hoewel het geluid op zich best goed is had ik het graag toch wat smeriger/venijniger gezien, en dat geldt ook wel wat voor de riffs (mits dat niet ten koste zou gaan van de complexiteit). Maar goed, ten eerste toch vooral knap dat ze binnen deze relatief simpele en doodgebloede stijl iets hebben neergezet wat én At the Gates én modern én echt niet overbodig is. Verder moet ik nog maar zien of ik het echt wat vind
