Ooit weleens een modversie gespeeld met free mouse look. Dat gaf wel echt het gevoel een moderne game te spelen met een oud visueel jasje. Nu vind ik de ps3 controller wel erg fijn trouwens.

quote:

---

Op 2 februari 2016 13:26 schreef Dirge for november het volgende:
O, werkt het zo

Ik ga ook echt niet op zoek naar de secrets overigens. Het is meer dat het cijfertje (dat aangeeft dat ik ze lang niet allemaal tegenkom) iets in me losmaakt . Mensen zijn simpel. Na één ga ik uiteraard door met twee. In de tussentijd speel ik drie.

---

Het oorspronkelijke Doom was daar berucht om inderdaad. Soms met meer dan de helft van alle geheimen willekeurige stukken muur die open gaan. In Doom II zijn deze er ook in mindere mate, maar veel geheimen zijn in feite (soms zelfs wat grootschalige) puzzels doorheen elk level. Maakt het ook een stuk interessanter vind ik

Sounds good. Als ik nu maar eens uit die verrekte Deimos Lab weet te komen met slechts een pistooltje in het begin . Demon's Souls woede alom. Ik ben wel moeilijk veel beter geworden in een korte tijd.

Het oude adagium is hier van kracht: "save early, save often." En die telt écht niet alleen voor Sierra adventures.

Doom I is een van de weinige games die ik af en toe nog bovenhaal, als notoir niet-gamer. Geweldig. Geweldig.

Ik vind het jammer dat ik die tijd gemist heb. Na de C64 heb ik vrij weinig aan gaming gedaan. Op een gegeven moment een supernintendo gekocht en een pentium 75 en op die pc mijn eerste fps gekocht, duke nuke'em. Daarna blood, shadow warrior, redneck rampage, quake etc. Heus wel eens doom toen gespeeld, maar dat is dan al lang zo leuk niet als die games die je dan aan het spelen bent.

Duke Nukem (3D toch) en Shadow Warrior staan dan inderdaad wel een stuk verder. Maar DOOM is een klassieker, heb ik me laten vertellen.

Ik hou ook enorm van Wolfenstein, het zal daar wel aan liggen. Om de een of andere reden heb ik dat in mijn piepjonge jaren nog vaak gespeeld.

3D, ja, vergeten. De originele wolfenstein in die tijd helaas ook gemist.

Die remake vond ik wel vrij vet, hehe.

Doom II was geniaal.
Destijds veel gespeeld op mijn supersnelle Pentium 75. ...en uitgespeeld.
Star Wars Dark Forces was overigens wel een betere shooter vond ik. Ook mooiere puzzels.
Iedereen die deze gespeeld heeft kent de frustratie van de lift puzzel.

Ik heb Dark Forces een keer of drie uitgespeeld, maar die liftpuzzel zegt me zo even niets.

quote:

---

Op 2 februari 2016 21:57 schreef BenKnuckles het volgende:
Ik hou ook enorm van Wolfenstein, het zal daar wel aan liggen. Om de een of andere reden heb ik dat in mijn piepjonge jaren nog vaak gespeeld.

---

Die oude Wolfenstein vind ik dan wel weer vet. Maar dat is een stuk jeugdsentiment. Begint me ineens te dagen dat ik die nog voor Quake gespeeld heb. En de Blake Stone sharewareversie. Doom destijds volledig overgeslagen.

Ik heb het ook wel meer gehad voor Wolfenstein dan Doom. Wel best nog een frustrerend gedoe.

"Hé wacht, die deur heb ik nog niet gezien. Of wel?"

Al die gangen lijken ook op elkaar ja. Bij die games gaat het bij mij nog een klein beetje, maar bij games zoals Myst of Riven, met stilstaande plaatjes in plaats van bewegend beeld, ben ik alle oriëntatie kwijt.

quote:

---

Op 2 februari 2016 21:57 schreef BenKnuckles het volgende:
Duke Nukem (3D toch) en Shadow Warrior staan dan inderdaad wel een stuk verder. Maar DOOM is een klassieker, heb ik me laten vertellen.

Ik hou ook enorm van Wolfenstein, het zal daar wel aan liggen. Om de een of andere reden heb ik dat in mijn piepjonge jaren nog vaak gespeeld.

---

Ondanks de naam was Duke Nukem nog niet volledig 3D. Daar zaten een aantal trucjes in, zoals brugconstructies waar je onder of boven langs kon, maar die buiten beschouwing gelaten was het nog net zo 2D met variatie in hoogte als Doom.

Uit mijn hoofd was Quake de eerste echte 3D FPS.

[Dit bericht is gewijzigd door altx op 03-02-2016 12:22]

Descent wordt doorgaans beschouwd als de eerste echte 3D FPS.

quote:

---

Op 3 februari 2016 9:26 schreef Ralph het volgende:
Descent wordt doorgaans beschouwd als de eerste echte 3D FPS.

---

Was die ouder joh...

Heb die zelf nauwelijks gespeeld. Werd er gedesoriënteerd van.

Als he het letterlijk hebt over "eerste echte 3D game" itt tot eerste first person shooter lijkt me Quake of Descent niet bepaald de eerste.

Ik bedoelde inderdaad FPS.

Ik kan me in ieder geval nog herinneren dat je met Doom en dus ook Duke Nukem 3D nog steeds niet iets had van meerdere verdiepingen boven elkaar. Ze wekten heel mooi de illusie van 3D, maar je kon steeds heel makkelijk de map van een level in 2D tekenen.

Laat ik het in ieder geval zo formuleren: Quake was de eerste FPS die ikzelf speelde waar je wel verdiepingen boven elkaar had en zo.

Omdat het nergens anders kan (geen idee) even hier, omdat het zo vet is.

Awesome.

Geweldig

Vet! Maar de NES-controller had slechts twee knopjes rechts - of vergis ik me nu?

Klopt. En geen schermpje. Eigenlijk zou de segs dreamcast controller realistischer zijn. ;-)

Coolste memorycard ooit die dreamcast!

Verdomme, nu moet ik weer aan Shenmue denken.

Begonnen met een ware klassieker. Baldur's Gate. Vroeger nooit mee gekregen, maar ik begrijp de charme direct.