| ElitE |
| Man Is But a Worm |
 |
 |
|
 Posted 07-06-2014 10:53 by ElitE |
  |
|
quote:
Op 5 juni 2014 11:35 schreef PandroidJack het volgende:
Een iets hippere old fellow
Alexander Shulgin - 'the Godfather of Ecstasy' - is maandag in de VS aan kanker overleden. Shulgin was de man die in de jaren 60 MDMA herontdekte en zelf meer dan tweehonderd hallucinogene stoffen creëerde en testte. De omstreden chemicus werd 88.
(van de site van De Morgen)
Begin jaren 70 stelde de chemicus MDMA voor aan Leo Zeff, een psycholoog uit Oakland. Doel was om het product in zeer kleine dosissen te gebruiken als hulpmiddel voor mensen in therapie. Algauw gebruikten psychologen over heel de Verenigde Staten het middeltje om patiënten te doen ontspannen, waardoor ze vrijuit durfden praten. Meteen ook de reden waarom Shulgin zelf niet van de naam ecstasy hield. "De drug zou empathy in plaats van ecstasy geheten moeten hebben", zei de chemicus daarover. "Er is helemaal niets extatisch aan xtc. Je krijgt er net een warm, open en helder gevoel van." Dat xtc vanaf de jaren 80 een populaire, recreatieve drug in het feestmilieu werd, had de chemicus dan ook nooit verwacht. Het was oprecht zijn bedoeling geweest hulp te bieden aan mensen in therapie.
Via psychedelische drugs hoopte Shulgin de menselijke geest te ontrafelen. Zijn obsessie voor dergelijke middelen ontstond toen hij als soldaat in het Amerikaanse leger een shot morfine toegediend kreeg. Hij begon zich af te vragen hoe het mogelijk was dat hij zichzelf zo gemakkelijk van zijn helse pijnen kon distantiëren. Niet veel later ging Shulgin - Sasha voor de vrienden - dan ook biochemie aan de universiteit van Berkeley studeren. Nadat hij daar een doctoraatstitel behaalde, ging de jonge chemicus bij farmabedrijf Dow Chemical aan de slag. Omdat de doctorandus daar al snel een succesvol pesticide ontwikkelde, kreeg hij van zijn werkgever carte blanche om allerlei (hallucinogene) middelen te ontwikkelen. Belangrijke wetenschappelijke tijdschriften, zoals Nature en Science, publiceerden geregeld zijn bevindingen.
Na verloop van tijd kwamen er wel barstjes in het succesvolle parcours van Shulgin. Werkgever Dow distantieerde zich van de bijzondere wetenschapper, waardoor hij naar het laboratorium in zijn tuin verbannen werd om zijn werk verder te zetten. Daar, in zijn tuinhuis in San Francisco, deed de wetenschapper wat hij wou. Met toelating van het Amerikaanse Drug Enforcement Agency (DEA) besteedde hij al zijn tijd aan het bestuderen en ontwikkelen van synthetische drugs. Ter compensatie draafde hij op in gerechtelijke drugszaken als expert of gaf hij les aan agenten van DEA.
Alles wat Shulgin deed, gebeurde legaal. Toch werd de aarde hem vanaf de jaren 80 stilaan te heet onder de voeten. De Amerikaanse overheid startte een oorlog tegen drugs, wetenschappelijke bladen wilden hem niet meer publiceren en ook DEA trok de handen van Shulgin af. Daarop besloot de wetenschapper zijn bevindingen zelf uit te brengen in twee boeken: Pihkal(Phenethylamines I Have Known and Loved) en Tihkal (Tryptamines I Have Known and Loved). Beide werken - drugsspecialist Timothy Leary noemde de boeken "verwant met Darwins The Origin of Species" - worden omschreven als 'kookboeken voor drugs'. Via de bevindingen van Shulgin kunnen lezers zelf honderden psychedelische middelen fabriceren.
Pihkal en Tihkal bleken uiteindelijk de wetenschappelijke doodsteek van Shulgin. Iedereen keerde zich tegen de chemicus. De kritiek dat hij mensen zou aanzetten om drugs te nemen, was oorverdovend. In 1993 viel de politie binnen in zijn laboratorium. Zijn spullen werden in beslag genomen, zijn licentie was hij kwijt. Afkicken van zijn onderzoek deed Shulgin echter nooit.
Held deze man!
De verachting van wetenschappers is gewoon tijdsgeest en de war on drugs. Deze man deed niet anders dan beschrijven van nieuwe psychoactieve stoffen. Waar huidige psychologie geen raad mee weet.
♂ <o((((>< <o((((>< <o((((>< ♀<o(((>< <o(((><
|
