caron |
Jay Vleugels |
|
|
|
Posted 05-02-2015 12:08 by caron |
|
|
quote: Op 5 februari 2015 10:50 schreef Kvelgeest het volgende:
Hier zat ik ook aan te denken, maar de kans is natuurlijk groot dat meneer niets met klassiek heeft.
Daarnaast hoor 'jij' (men, jij en ik) Bach natuurlijk helemaal niet. Ten eerste wordt het ingespeeld door een ander. Ten tweede is dat spel een interpretatie van de partituur, wellicht bedoelde Bach het net anders. Ten derde wordt veel oude muziek ten gehore gebracht om instrumenten die nog niet bestonden toen het stuk geschreven werd. Mozart op piano bijvoorbeeld, dat is net niet authentiek (tenzij je voor een authentieke eigen/hedendaagse interpretatie gaat).
Ik sluit niet uit dat Caron een trol is, maar niet voor de volle 100%. Hij zet hoogstens iets aan ter overdrijving of uit zelfspot. Z'n posts en analyses zijn coherent genoeg om te stellen dat hij wel echt iets met de black metalscene heeft of heeft gehad.Ik snap jouw punt, maar ben het er niet mee eens. Ik kan perfect naar jaren'50 Miles Davis luisteren en daarvan genieten. Of ik dat werk ook op een authentieke en autonome manier in haar context kan plaatsen, ik denk het niet. Daarvoor zijn de jaren'50 te lang geleden, ken ik Davis' biografie niet goed genoeg, en is mijn kennis van jazz te beperkt. Maakt dat uit? Nee, ik denk het niet. Ik kan vol overtuiging de pedant zetten op feestjes en borrels door proleten om de oren te slaan dat Davis een hogere kunstvorm is dan Grindbashers, en ik heb dan nog gelijk ook, vergis je niet.
Zelf heb ik de first en second wave niet meegemaakt. De eerste keren dat ik als snotneus Venom, Celtic Frost, VON en oude Darkthrone (om maar wat namen te droppen) hoorde, kon ik daar niets mee. Mede omdat ik indd (de juiste) context miste. Mij oortjes waren een moderner geluid, en iets minder simplistische composities gewend. Black metal is eigenlijk wel een acquired taste.
Echter, toen ik mij iets meer in de genealogie van black metal ging verdiepen, begon hier en daar het kwartje toch te vallen. Door schijven in hun context te plaatsen, krijg je een beter beeld van het idee er achter. Een "Apocalyptic Raids" zou nu niet meer dezelfde indruk maken als destijds, maar als je kijkt wat destijds de norm was en wat er allemaal al wel en vooral nog niet was uitgekomen, kan je het beter plaatsen en waarderen. Door werken chronologisch op een tijdlijn te plaatsen, interviews uit die tijd en longreads vol retrospectie te lezen, kan je do context weer een beetje opbouwen.
En sommige werken zijn achteraf gewoon niet zo goed, sommige doen het alleen of beter in zo'n context, en sommige zijn tijdloos.
Dat Miles Davis hoger niveau is dan black is duidelijk.
Black is dan ook contra-cultuur in al zijn vormen.
Met die oude thrashgoden heb ik ook pas recenter weten te appreciëren.
Toen ik 14 was en Schizophrenia hoorde, was ik redelijk geshockeerd maar vond ik het niet echt goed.
Nu is het mijn lijfplaat.
Soms moet je als persoon een ontwikkeling meemaken, ik kan dat toegeven.
Die 2nd wave en de toehorende kult en sacrale atmosfeer heb ik dan wel helemaal aanbeden.
En nu gaan we vegen
|