Nee, volgens mij is de beste man niet zo'n prater. Het enige dat ik in dat verband altijd lees is dat Eddie van Halen een enorm grote invloed op zijn gitaarspel is geweest.

Er zijn natuurlijk wel interviews met Trey van vroeger, maar die gaan naar naar mij gevoel vooral over andere dingen (bandperikelen, betekenis van teksten, filosofische overtuigingen etc.). Misschien is dat ook iets van die tijd. Ik heb het idee dat gear talk enzo ook meer iets van nu is. Of wellicht kom ik er door internet makkelijker mee in aanraking en moest je vroeger gespecialiseerde muzikantentijdschriften kopen.

Ik kon het niet laten om even te googelen naar Trey Azagthoth guitar en influences en één van de eerste hits is dit artikel: https://scarsandguitars.com/trey-azagthoth-the-mysterious-death-metal-guitar-icon-in-morbid-angel/

Geen boeiend stuk, maar deze deze passage vond ik wel van toepassing.

quote:

---

what we as an audience do know about Azagthoth we know by and large through the man’s outstanding guitar performance on Morbid Angel records. [...] There is an absence of interviews with Azagthoth, which forces us to focus on the music he creates.

---

Dank, mensen

Hier maar verder over Morbid Angel. Ik ben de band zwaar aan het ontdekken op m'n toer langs de klassiekers die ik vroeger heb gemist. Ik denk dat ik inmiddels Covenant tot een van mijn favoriete death metal platen reken. Er is iets met die vloeiende gitaarsound in combinatie met het gerammel van Sandoval wat me er keer op keer intrekt. Evenals de halfslachtige grunt van Vincent, die daardoor kwaadaardiger klinkt dan de meeste death vocals.

Altars of Madness vind ik behoorlijk thrashy, wat niet gek is voor de tijd, maar met terugwerkende kracht kan ik er duidelijk in horen wat MA op latere MA platen tot MA maakt. Ik waardeer vooral de mix. Helder, bijtend en organisch genoeg.

Domination. De sound is wat gelikter, maar een paar van mijn favoriete riffs staan hierop.

Formulas en Gateways kende ik al aardig, maar moet ik opnieuw wat meer induiken nu.

Kortom: Covenant. Dayum.

Je slaat hun beste album over! Blessed are the Sick.

quote:

---

Op 19 september 2025 15:21 schreef Sater het volgende:
Je slaat hun beste album over! Blessed are the Sick.

---

Ja, ga ik doen, maar ik heb het uitgesteld omdat het voor het grootste deel ouder materiaal is dan Altars? (klopt dit?) En mijn verwachting is dus automatisch: thrash.

Klopt niet. Dat is Abomonitions of Desolation.
Blessed is een gevarieerdere plaat dan Altars, waar voor het eerst ook die typisch slependere sludgy stukken hun intrede doen (vooral titelnummer), maar ook een klassiek gitaarstuk en een dungeon synthstuk op staan. Er staat trouwens wel één hergebruikt demonummer op, maar dat is op Covenant ook het geval (Angel of Disease).

Ah thanks voor de info. Verbaast me trouwens niks van Angel of Disease, hoewel lekker, het klinkt als een totaal andere band. Will check!

Bij Morbid Angel altijd gewoon het alfabet aanhouden, dan weet je waar je je in de tijd bevindt.

Ai caramba. En: hoe diep.

Maar ook: handig, thanks. Was me oprecht niet opgevallen haha.

quote:

---

Op 19 september 2025 17:06 schreef Dirge for november het volgende:
Maar ook: handig, thanks. Was me oprecht niet opgevallen haha.

---

Dude.

quote:

---

Op 19 september 2025 17:06 schreef Dirge for november het volgende:
Ai caramba. En: hoe diep.

Maar ook: handig, thanks. Was me oprecht niet opgevallen haha.

---

En Sigh spelt steeds opnieuw "Sigh". En er zullen wel meer bands zijn die zo'n grapje uithalen.

Ik vind altars eigenlijk hun beste, dat vond ik echt een mijlpaal in de death metal, maar als ik spontaan zin krijg om iets van deze band te beluisteren, dan is het negen van de tien keer blessed are the sick.

saai ding. Alleen Formulas is real imho

Gister tussendoor ook nog even kort Formulas en Gateways aangeslingerd, waar ik voor mn spree relatief het meest bekend mee was, maar het komt niet echt binnen. Een paar vette riffs/stukken, maar vooral veel saaiere vocals en twijfelachtige sound. Nog steeds wel vet, maar nu ik Covenant ken boeit het me minder.

De titels van de eerste 5 platen van Sacred Sin spellen DEATH.

De eerste 4 Morbid Angel platen (AABC) zijn onaantastbaar, zowel qua composities als karakteristiek.

Formulas is instrumentaal zeer sterk, maar je merkt dat Tucker dan nog niet zo goed in de teksten zit als op Gateways. Langdradige teksten met sludgy gitaarstukken helpen ook niet echt.

Eens, ik denk dat ik Gateways beter vind dan Formulas. Inmiddels Blessed gecheckt en wat me vooral opvalt is dat het tegen mijn verwachting in dichter bij Covenant en later werk zit, waar ik had verwacht dat het direct door zou gaan op Altar's stijl. Het klinkt door de typische MA grooves verrassend modern.

Ook hoor ik steeds vaker in ouder werk de blauwdrukken voor riffs en structuren van latere tracks.

Vette band, hoewel ik toch meer en meer het gevoel krijg dat na de eerste vier idd het onheilige vuur een beetje op was.

Ik ben me toch ook even aan het wagen aan Illud (zie ook muziek algemeen) en dat valt me alleszins mee.