quote:

---

Op 13 januari 2003 1:02 schreef Egregius het volgende:


Zolang je niet zover gaat zal het wel redelijk gaan pale

---

geen borderline betekend nog niet dat je "probleemloos" bent. als je ergens last van hebt ga dan naar de huisarts en die kun je doorsturen, het kan stress zijn of iets lichamelijk (bijvoorbeeld dat je hersens een bepaald stofje niet aanmaakt waardoor je erg angstig kunt worden en je niet kunt concentreren, ik ken iemand die dat heeft).

nooit wachten totdat het erger wordt als je er al last van hebt (dan wordt het alleen maar moeilijker om te genezen). als je jezelf als normaal beschouwd en je oke voelt is er natuurlijk niets aan de hand

Van een mug natuurlijk geen olifant maken he?

Angst voor angst is ook angst.

quote:

---

Op 13 januari 2003 15:01 schreef Egregius het volgende:
Van een mug natuurlijk geen olifant maken he?

Angst voor angst is ook angst.

---

nee maar ontkennig is nog erger. ik zei toch niet dat ze bij het eerste wissewasje de alarmbel moet luiden. als je denkt dat je borderline hebt dan lijkt het me niet dat je erg goed in je vel zit.

Hmmzz, toch maar even reageren.

Mijn vriendin heeft sinds een aantal jaren 'officieël' BPD. Nu ken ik haar pas sinds een aantal maanden maar aangezien ze toch redelijk vaak bij mij is (thuis situatie is niet zo heel erg denderend) kom je al snel een hele hoop dingen tegen waar je in eerste instantie niet bij stil staat als je aan een relatie met de persoon in kwestie begint. Mijn persoonlijke mening is dat BPD een van de moeilijkste dingen is om mee om te gaan binnen een relatie. Begrijp me hier dus even niet verkeerd; ik ben hartstikke gek op de meid en ik zit niet achter haar rug om te roddelen maar af en toe heb ik geen flauw idee waar ik mee bezig ben. Simpele dingen als rommel opruimen leiden vaak tot ruzies en dingen als intimiteit (knuffelen, en in mindere mate sex) zijn redelijk vaak onmogelijk. Ik sta zelf gelukkig redelijk stevig in mijn schoenen en blijf ik mezelf voorhouden dat ze sommige dingen niet meent (ze kan af en toe om de meest rare dingen kwaad worden en beginnen te vloeken). Ik probeer er zoveel mogelijk over te lezen en ga sinds een paar weken mee naar haar therapeut om te proberen het te begrijpen maar op sommige momenten vraag ik me af of ze niet meer heeft aan een vriendschap dan aan een relatie. Ik heb zelf nogal veel behoefte aan een lekkere knuffel en vooral de laatste tijd begin ik zelfs de sex te missen (wat ik nog nooit gehad heb, binnen een relatie vind ik het belangrijker dat we goed praten dan dat de sex goed is. Ook al vind ik sex op zich wel weer een belangrijk onderdeel van een relatie (als je het nu nog snapt)).

Al met al klinkt dit misschien negatiever dat het bedoeld is. Het is niet zo dat we nooit knuffelen, of nooit sex hebben. En het is ook niet zo dat ze niets doet. Ze probeert zelfs keihard te laten zien dat ze er wel degelijk aan werkt (stoppen met drinken en roken) door 's-middags op te bellen dat ze beneden de afwasmachine heeft ingeruimd en mijn bed heeft opgemaakt (om maar wat voorbeelden te noemen). Weet in ieder geval van tevoren heel zeker dat je serieus met de persoon verder wilt. Er komt een tijd dat ze te probeert weg te duwen terwijl ze je eigenlijk heel erg hard nodig heeft. In mijn geval heb ik meer dan eens op het punt gestaan om er een punt achter te zetten omdat ik het zelf even helemaal niet zag zitten maar als ze dan even lacht heb ik al meteen weer door dat ik veels te gek op die meid ben en dat ik dan eigenlijk alleen maar doe wat ze onbewust probeert te doen. Ze is in ieder geval meer dan de moeite waard. Door de relatie af te breken bevestig je alleen maar hun negatieve zelfbeeld ('kijk maar, hij kan het ook al niet met me uithouden'). Ik ben alleen heel erg blij dat ze in ieder geval, dankzij medicijnen en therapie, al een heel stuk vooruit gegaan is. Ze doet niet meer aan automutilatie en ze laat in ieder geval merken dat ze om me geeft op de momenten dat ze daar toe in staat is.

Het enige advies dat ik vanuit een relationeel/vriendschappelijk standpunt kan geven is: blijf voor jezelf duidelijk lijnen trekken. Het hele BPD concept bestaat uit een eindeloze reeks acties waarbij ze je eerst dichterbij haalt om je daarna weg te duwen. Je moet heel duidelijk in de gaten houden dat jij niet degene bent die rare eisen stelt...ik heb een artikel gelezen waarin verteld werd dat het juist gezond was als je het gedrag van de borderliner niet begreep. Ik vind het ook hartstikke moeilijk om precies uit te leggen hoe het in elkaar steekt want het wordt al snel een verhaal waarbij de persoon met BPD slecht uit de bus komt terwijl die er in principe vaak niets aan kan doen.

PS. Mochten er mensen geinteresseerd zijn, ik heb nog wel een aantal links waar ik zelf heel erg veel aan heb gehad in de afgelopen tijd. Contact me at drebkau@hotmail.com

heftig Ik wens je er veel succes mee. Ben blij dat ik er alleen op de werkvloer mee te maken heb.

Dat stuk hier 2 boven is erg exemplarisch. Kheb een vriendin waarbij ik mij dikwijls radeloos voel, omwille van haar manier van doen. Als ik dit stuk lees word ik weer iets wijzer, zelfs zonder echte 'diagnosestelling' bij die vriendin.

Ik had BPS (borderline persoonlijkheidsstoornis)
ben in therapie gegaan, nu heb ik geen kenmerken meer van die stoornis. Heb wel nog borderline dynamiek.
Anyways, ik mag de therapie afbouwen

[Dit bericht is gewijzigd door killerbarbie op 15-08-2006 10:58]

Dat is best wel een unicum weet je dat? Veel mensen met een BPD lukt het nog niet eens een soort van stabiliteit voor zichzelf te verkrijgen. Laat staan de kenmerken ervan te laten verdwijnen.

dat zei de psychiater ook, en vooral omdat ik pas sinds november vorig jaar fatsoenlijke therapie heb gehad. Ik heb heel erg veel geleerd in die 9 maanden

ik heb wel nog medicatie, maar ja, dat zal ik voorlopig nog wel even moeten slikken. Ach, als dat het enige is.

Ah dat is fijn, Karin!
Zulke verhalen hoor je inderdaad niet vaak. Kom het op mijn stage(s) eigenlijk ook niet tegen. Vaak toch wel chronisch.

Pillen: Liever 10 jaar te lang slikken dan 1 dag te kort.

quote:

---

Op 15 augustus 2006 11:33 schreef Slechtheid het volgende:
Pillen: Liever 10 jaar te lang slikken dan 1 dag te kort.

---

Ik neem aan dat je niet serieus bent?

quote:

---

Op 15 augustus 2006 11:33 schreef Slechtheid het volgende:
Pillen: Liever 10 jaar te lang slikken dan 1 dag te kort.

---

als ik ze nu per ongeluk vergeet een dag dan merk ik het meteen. Dus gewoon even dooreten die handel.

quote:

---

Op 15 augustus 2006 13:31 schreef Daops het volgende:
Ik neem aan dat je niet serieus bent?

---

100% serieus.

quote:

---

Op 15 augustus 2006 15:59 schreef Slechtheid het volgende:
100% serieus.

---

Tja, in sommige gevallen is het beter. Maar ik heb door mn werk met psychiatrische patienten toch ook voorbeelden meegemaakt waarbij je je vraagtekens kon zetten bij het voortzetten van het gebruik van pillen. Het ene geval is het andere niet natuurlijk, en als het je helpt.. prima. Zolang het maar puur de chemische uitwerking is, en niet de geestelijke verslaving.

[Dit bericht is gewijzigd door Daops op 15-08-2006 16:20]

Psychiatrische cliënten willen hun medicatie nog weleens laten staan, omdat (o.a.) het "voor hun gevoel een stuk beter met ze gaat, en ze dus wel kunnen stoppen met de medicatie".
Terwijl ze op dat moment niet doorhebben dat de medicatie voor stabilisatie zorgt.

Like a Virgin vond ik beter.

Ik Bon Jovi

quote:

---

Op 15 augustus 2006 19:29 schreef IJsregen het volgende:
Psychiatrische cliënten willen hun medicatie nog weleens laten staan, omdat (o.a.) het "voor hun gevoel een stuk beter met ze gaat, en ze dus wel kunnen stoppen met de medicatie".
Terwijl ze op dat moment niet doorhebben dat de medicatie voor stabilisatie zorgt.

---

Een maat had dat ook idd! Die dacht wel ff weer zonder te kunnen (psychotisch) > psychose! Opgenomen, zelfs politie dr bij. Lui die em kwamen halen vroegen of hij wilde dat de politie er bij kwam.Hij dacht dat hij een commando was op dat moment > "Ja doe maar, die kan ik tenmiste vertrouwen". Gevolg > 3 weken in inrichting ipv 1. Vertelde ie achteraf, heeft er goed van geleerd. Beste keerl verder

Maar da's geen borderline eigenlijk toch?

Volgens mij komt het vaak voor dat verschillende psychiatische klachten samen gaan of zelfs in bepaalde mate elkaar afwisselen. De combinatie van boderline met zware psychoses heb ik ook vaker gezien.

Ik heb nog het meest geleerd van een vroegere vriendin, die borderline leed. Ze was zeer expressief in haar heftige emoties. De positieve gevoelens de ze uitte maakten haar heel bijzonder en mensen kwamen dan als bijen op honing op haar af. Hierbij leek ze ook nauwelijks onderscheid te maken bij verschillende relaties. Ze kon bij wijze van iemand die ze nog nooit had gezien op dezelfde wijze benaderen, als haar vriendje. Vele vriendjes hadden ook extreem last van jaloezie. Echter kon haar positieve bui ineens omslaan en dan was alles helemaal mis. Dan ineens wilde ze me nooit meer zien en kon ik niets goed doen. Deze kant van haar is moeilijk te begrijpen voor anderen.

We spreken elkaar niet meer. Naar wat ik weet; het gaat nu goed met haar. Ik had ook niet anders verwacht.

Ook een ex die wel aardig die kant op kon gaan ja. Lastig

.......................joh.

buurman?

[Dit bericht is gewijzigd door FRNK op 16-08-2006 1:05]

Madonna is jarig vandaag.

quote:

---

Op 13 januari 2003 1:02 schreef Egregius het volgende:
Oh ja Borderline hield vaak ook in dat iemand zichzelf pijnigt. Kan dus zijn omdat ie pijn gewend is en dus niet uit de weg gaat of zelfs opzoekt (aangeleerde hulpeloosheid) of omdat het een manier is om positieve aandacht te krijgen.

Zolang je niet zover gaat zal het wel redelijk gaan pale

---

Ik meng me ook weer ff in deze eeuwen(?)oude discussie.
Volgens mij hoeft het niet altijd gepaard te gaan met pijn opzoeken: het gaat meer om destructief gedrag.

Verslavingen creeren bijv, aan drank, drugs, geld uitgeven, sex, aandacht. Dat zijn allemaal vluchtwegen die borderliners vaak opzoeken. Jezelf pijnigen komt idd voor, maar niet altijd. Al die goffik meisjes die zichzelf snijden (en die zie je steeds vaker, lijkt wel..) zijn dus ook niet automatisch meisjes met borderline