quote:
Op 9 november 2003 22:50 schreef Phriar het volgende:
Voorbeeld: De winst gaat achteruit, de druk op de managers neemt toe om meer aan kostenbesparing te doen, om de werknemers harder aan het werk te krjgen en ze meer produkten te laten promoten/de winkel schoon te houden/prijskaartjes bijwerken/garantie-plannen aanprijzen, dat soort dingen. Dit vertaald naar manager speak komt bij hun binnen vanaf de directie en zet hen op scherp.
Nu is het zo dat als je eenmaal in de hogere salaris schalen komt dat je meer gaat uitgeven, ik ken persoonlijk niemand die dit niet doet, je geeft uit wat je uit kan geven... Hoe meer je koopt, hoe meer je denkt te kunnen kopen, en langzaamaan stapelen de schulden en leningen zich op, iedereen die werkt heeft wel eens een maand waarin hij of zij teveel uitgeeft of niet?
Als je druk binnen het bedrijf opteld bij de tanende economische situatie waar iedereen mee doodgegooid wordt plus het feit dat veel nederlanders, (en niet alleen jongeren) veel minder schuw zijn om schulden te maken, en daar ook nog eens de angst voor werkloosheid bij betrekt is het niet verwonderlijk dat ik persoonlijk mee heb gemaakt dat managers elkaar achterbaks in de rug hebben gestoken, roddels verspreid, hun collega's afdeling hebben bekritiseerd en aangegeven bij de directie en dat soort geintjes.
Als de managers onder druk staan merkt de mederwerker op de vloer dat ook wel, meer stress, gezeik, mierenneukerij, allemaal tekenen dat er veranderingen binnen de machtstructuur gaande zijn.
Dit is logisch redeneren, en daar hoef je geen expert voor te zijn.
Wat een generalisaties toch allemaal...
Ten eerste lijk je het alleen maar over een bepaald soort manager te hebben, namelijk over 'de klootzak'. In alle sectoren vind je klootzakken, zo ook onder managers. Dat is niet inherent aan het bedrijfsleven maar inherent aan de mens.
Ten tweede lijk je de recessie te gebruiken als een argument waardoor mensen meer geneigd zijn elkaar erbij te naaien; de meeste mensen merken niet eens wat van de recessie, het is stemmingmakerij.
Ten derde maak jij de volgende stap: een keer teveel uitgeven in een maand --> in de schulden steken. De meeste managers zitten helemaal niet in de schulden, en mocht je een maand een keer teveel uitgeven dan ga je écht geen lening nemen hoor. Zo dom zijn mensen nu ook weer niet.
Ten vierde, ik krijg de indruk dat je je voorbeelden en persoonlijke ervaringen betrekt op basis van 'managers' uit een bepaalde sector, te weten de commerciële handel (van V&D tot en met de HEMA zeg maar). Dat soort managers zijn iig bij lange na niet representatief voor 'de managers' (een groepering die net zo divers is als 'de kantoorwerkers', 'de metalheads' of 'de Nederlanders').
Ten vijfde, en dit moet me echt even van het hart, het bedrijfsleven is niet de grote boze wereld die jij ervan maakt. Dat jij nu geen kleding met knopen wil dragen en een kraag ziet als weer een schakel in de ketting die je vrijheid beknot, betekent nog niet dat iedereen in een pak een willoze, hersenloze slaaf van het grootkapitaal is. Ik denk dat je, als je een jaar bij een bedrijf zou werken in een normale functie (dus niet als vakkenvuller/typist/telemarketeer/helpdesker oid, nee een échte baan dus op je opleidingsniveau) je wel anders zou praten. In het bedrijfsleven werken namelijk normale mensen die op een normale manier met elkaar omgaan. En daar zitten ook klootzakken tussen, maar dat is niets bijzonders.
