Au, klinkt idd niet best zeg

Ahum...
4x Open Hartoperatie:
Transpositie van de grote bloedvaten.
4x nieuwe longslagader klep gekregen.
lek aan tricus pedalus klep
Hart ligt verkeerd.

6x hartcateresatie

Appendix kwijt

Ijzeren staaf door mn hand

Wie doet beter

euhM... havenarbeider?

quote:

---

Op 12 januari 2010 23:05 schreef SadomaS het volgende:
Ahum...
4x Open Hartoperatie:
Transpositie van de grote bloedvaten.
4x nieuwe longslagader klep gekregen.
lek aan tricus pedalus klep
Hart ligt verkeerd.

6x hartcateresatie

Appendix kwijt

Ijzeren staaf door mn hand

Wie doet beter

---

Misschien toch Becel gaan gebruiken?

quote:

---

Op 12 januari 2010 23:05 schreef SadomaS het volgende:
Ahum...
4x Open Hartoperatie:
Transpositie van de grote bloedvaten.
4x nieuwe longslagader klep gekregen.
lek aan tricus pedalus klep
Hart ligt verkeerd.

6x hartcateresatie

Appendix kwijt

Ijzeren staaf door mn hand

Wie doet beter

---

En wie mag U dan wel zijn?

Sadomas....al die pijntjes waren dus voor uwen plezier? Apart hoor.

quote:

---

Op 12 januari 2010 22:21 schreef Dentz het volgende:
Wie van jullie heeft de meeste ellende in of om het huis gehad? Ik zo ongeveer 50/50.

---

beide keren klaplong was in de kroeg. toen was het zo van "ja je hebt vast te veel gedronken en geblowed"

Dus ik zeg ja dat zou wel kunnen en gewoon doorgezet tot ik op den duur in de ambulance naar de tyfus aan het gaan was.

"ja we horen toch wat adem geruis, het is beter als je meegaat"

ik zeur liever niet maar tegenwoordig kijk ik wel uit.\\\\\

Jemig zeg, ik heb wel geluk gehad in het leven zie ik al. Op menstruatiepijn, migraine, darmkrampen en een gestoten teen hier en daar na heb ik helemaal niets ernstigs/pijnlijks gehad. Maar dat kan nog komen!

Den pedalus emmerus lekt.
Tijd voor een nieuwe zak denk ik zo

quote:

---

Op 12 januari 2010 23:37 schreef Mottighaerd het volgende:
Tijd voor een nieuwe zak denk ik zo

---

een zak over de hoofd bedoel je??

quote:

---

Op 12 januari 2010 23:37 schreef Mottighaerd het volgende:
Den pedalus emmerus lekt.
Tijd voor een nieuwe zak denk ik zo

---

stoma kapot?

Hmm hersenschudding vond ik niet echt pijnlijk, paar keer een lichte gehad, maar viel wel mee, een erge was toen ik daarna ging kotsen, weet ik niets meer van, en ben een jaar anders geweest is me verteld hehe.

Staalsplinter in mn oog vorig jaar was toch ook wel behoorlijk kut af en toe mega pijnlijk, en voor de rest kut dat je niets kunt en op feestjes gewoon in slaap valt omdat je niets ziet.

Een paar keer fors over motorkappen gevlogen met hersenschudding als gevolg. Het meest pijnlijke echter was operatief een stuk (teveel aan) bot weg laten snijden.

Ik krijg echt de kriebels van dit alles te lezen. Brrrr

quote:

---

Op 12 januari 2010 21:37 schreef FireFox het volgende:
Zelf gelukkig nooit gehad.. maar die scene in Turks fruit.. met die rits... *huiver* je weet wel.. dat lijkt me erg pijnlijk.

---

Leuter tussen de rits? Dat heb ik dus wel eens gehad.

Viel allemaal wel mee trouwens, hij bleef er niet echt vast tussen haken. Naderhand wel twee weken lang een bloeduitstorting gehad. Niet handig.

quote:

---

Op 12 januari 2010 23:54 schreef Hypnos het volgende:
stoma kapot?

---

Kijk even in de post van Sadomas naar het woord pedalus
Associaties en dergelijke.

Onverdoofde wortelkanaalbehandeling bij de tandarts.

Goede tweede was de verschoven ruggenwervel die ik aan een dronken val van een metershoog hek heb overgehouden. Die avond ben ik op de een of andere manier nog gewoon naar huis gefietst, de volgende ochtend ben ik door mijn huisgenoot uit bed getild, aangekleed en naar de huisarts gereden omdat ik me niet meer kon bewegen van de pijn. Goed verdoofd, ofzo.

quote:

---

Op 13 januari 2010 0:56 schreef Panzerke het volgende:
Onverdoofde wortelkanaalbehandeling bij de tandarts.

---

Ik heb de rest maar fijn niet gelezen.

Keel-angina en een oorontsteking, ik heb niet zoveel meegemaakt.

Hehe, op een zeer pijnlijke oorontsteking na heb ik ook nog niet zoveel meegemaakt. Daarnaast blijf ik erbij dat geestelijke pijn evenveel of nog meer pijn doet dat iets lichamelijks (niet de chronische pijn dan, iets wat ik zelf maar moeilijk kan begrijpen.. bijvoorbeeld migraine enzo, kan me er niks bij voorstellen anders dan 'ik kan niet want ik heb last van migraine smoejes') sorry mensen!

Mijn Pa lijdt al jaren aan de ziekte van Meniere, dit is niet zozeer een fysiek pijnlijke ziekte maar geestelijk wel funest. Constant duizeligheid (alsof hij dronken is) constant gesuis en gepiep in het oor, misselijkheid etc. Soort van 'je komt thuis van een te luid concert en je hebt een verschrikkelijk gesuis in je gehoor en bent zo bezopen dat je boven de plee moet kotsen' iets. Dit lijkt mij toch nét iets erger dan constant pijn op 1 plek (ookal moet ik zeggen dat ik met beide geen echter ervaring heb)...

[Dit bericht is gewijzigd door Argh op 13-01-2010 5:14]

Ow ik heb er nog een:

Ik droeg vroeg vaker tighty whity's en had een naar binnen gegroeid haartje op mijn zitvlees. Jep, abces. Groeien en groeien en groeien. Mijn vriendin wist nog van niks en schopte me voor de gein onder mijn reet. Ik lag op de grond te kermen.

quote:

---

Op 12 januari 2010 23:05 schreef SadomaS het volgende:
Ahum...
4x Open Hartoperatie:
Transpositie van de grote bloedvaten.
4x nieuwe longslagader klep gekregen.
lek aan tricus pedalus klep
Hart ligt verkeerd.

6x hartcateresatie

Appendix kwijt

Ijzeren staaf door mn hand

Wie doet beter

---

Ah een lotgenoot!

3 open hartoperaties ondergaan;
Reconstructie aorta klep '82, vervolgens donor aorta klep in '94, vervolgens in '98 voorzien van een kunstaorta klep en bijbehorend stukje kunstaorta.

Verder, zware hartritmestoornissen na de 2de hartoperatie, klaplong en nog wat andere narigheden.

Uiteindelijk is de klaplong mij misschien het meest bijgebleven, wegens het niet meer toe kunnen dienen van narcose of verdovingen moesten ze zonder dat gaan snijden en een slangetje in mijn borstkas brengen.

Daarnaast het verwijderen van hechtingen aan de binnenzijde van mijn bovenbeen, waar korsten overheen waren gegroeid (aansluiting hart/long machine).

Het uittrekken van een drain (afvoerslang bloed/vuil na operatie), die niet los wilde komen.

Zo dat was het wel weer

Een vrij pijnlijke en ook erg beangstigende ervaring heb ik tijdens m'n vorige baan beleefd. Ik heb 11 jaar op een kraanscheepje van 40 ton gewerkt. Op een gegeven moment hadden we een grote tros touw in de schroef waardoor alles vastliep. Toen met de kraan het schip naar de wal getrokken en met de knijpbak een paal over de kop van het schip vast gepakt en aangetrokken zodat de achterkant van het schip omhoog kwam. Toen heb ik een hardhouten plank op de schroef van het schip gelegd en ben ik met een mes naar de schroef gekropen. Helaas verloor de knijpbak toen de grip op de paal, waardoor het schip langzaam zakte. Resultaat: 40 ton staan wat op mijn heup kwam te rusten. Ik heb nog nooit zo geschreeuwd hehehe... Wonder boven wonder ben ik eraf gekomen met alleen maar kneuzingen. Ik heb wel een week als een bejaarde rondgelopen toen. Gelukkig zakte het schip langzaam, was het de grip in 1 keer kwijtgeraakt, had ik gewoon in tweeën gelegen.

Heftige dingen allemaal! Ik quote mezelf uit het andere topic:

Pijn kan zo heftig en onafgebroken doorgaan dat je geen leven meer hebt. Ik heb ongeveer 2 jaar lang zoveel zenuwpijn gehad dat ik dag en nacht lag te gillen ondanks extreem zware medicatie. Ik ben blij dat ik stevig in mijn schoenen sta, en dat ik er van af ben dmv een operatie.

Helaas ging dat van mij onafgebroken dag en nacht door, denk qua gevoel aan messensteken tot in je bot en alles van raspen tot prikken. Ben echt blij dat dat achter de rug is. Het nadeel van dat het zenuwpijn was is dat pijnstillende medicatie niet hielp. Morfine deed verder weinig, en zelfs ventanil plijsters (of hoe je dat ook schrijft) reageerde ik niet op.

Dit alles als resultaat van een schotwond waarbij de kogel mijn ene zei in in is gegaan en de andere weer uit. Dit deed alleen in vergelijking totaal geen zeer, door de lichamelijke reactie met door je lichaam gemaakte drugs.

Een van de pijnlijkste momenten was tijdens een van de vele experimenten om van de pijn af te komen in het ziekenhuis. Het idee was om mijn sympatische zenuwstelsel te verdoven. Dit moest met gigantische naalden in mijn rug gebeuren (naast je ruggengraat). Ik vroeg of ik verdoofd zou worden... Ja dat zouden ze doen. En toen begon het prikken (zonder verdoving). Wat bleek nouw, de plek waar het het meeste zeer deed moesten ze spuiten, oftewel het moest zonder verdoving. Ik zakte echt door de grond, met die dikke naald al vroetende in mijn rug.

Oh ja, heb eens een d4 teruggevonden... met mijn voet.