Hehe, dit topic zag ik ankommen.

Laat ik voorop stellen dat ik zelf geen kinderen heb, en in de nabije toekomst ook absoluut niet wil.
Ik zie dus niet wat er mis is met een corrigerende tik. En ik merk aan ouders van tegenwoordig dat ze ook niks meer durven, zo lijkt het. Ze proberen alles met woorden te regelen, gaan hele discussies aan met het kind. Maar, heeft discussiëren met een 2/3 jarige zin denk ik dan?

Op die leeftijd moet je gewoon luisteren naar je ouders, klaar.
Let wel, harde patsen vind ik niet kunnen, dan overschrijd je grenzen.

Vroeger had ik oppas kinders. Die werden ook amper gecorrigeerd. Wat een blagen waren dat zeg. En maar zaniken en zeuren als iets hun niet naar de zin ging. De oudste staat tegenwoordig in het dorp bekend als een enorme klier. IMHO omdat hij vroeger amper grenzen opgelegd kreeg.

quote:

---

Op 28 september 2010 16:20 schreef ZelThoR het volgende:
Ik voel wel iets voor dat eerste argument, alleen dan is bijvoorbeeld je stem verheffen, boos kijken of zelfs zeggen dat je teleurgesteld bent (:')) ook zinloos. Dat kun je op een gegeven moment ook niet nóg meer doen.

---

Nou, dat teleurgesteld zijn deed het hem toch altijd wel bij me hoor, nog steeds

Als ik vroeger in mijn wat "moeilijkere periode" weer wat uitvrat had straf of tikken totaal geen effect, maar als mn ma teleurgesteld was, wat voelde ik me dan een enorme teringlijer. En wonder boven wonder bleef dat gewoon werken.

quote:

---

Op 28 september 2010 16:36 schreef Sjaakie het volgende:
Nou, dat teleurgesteld zijn deed het hem toch altijd wel bij me hoor, nog steeds

Als ik vroeger in mijn wat "moeilijkere periode" weer wat uitvrat had straf of tikken totaal geen effect, maar als mn ma teleurgesteld was, wat voelde ik me dan een enorme teringlijer. En wonder boven wonder bleef dat gewoon werken.

---

OK. Zou dat voor iedereen blijven werken?

quote:

---

Op 28 september 2010 16:36 schreef Sjaakie het volgende:
Nou, dat teleurgesteld zijn deed het hem toch altijd wel bij me hoor, nog steeds

Als ik vroeger in mijn wat "moeilijkere periode" weer wat uitvrat had straf of tikken totaal geen effect, maar als mn ma teleurgesteld was, wat voelde ik me dan een enorme teringlijer. En wonder boven wonder bleef dat gewoon werken.

---

+1

Ik gok van niet inderdaad, maar het rare is is dat ik bij de meeste randgevallen die ik ken, kende of tegenkom wel altijd die terughoudendhied zie over teleurstelling.

quote:

---

Op 28 september 2010 16:36 schreef Sjaakie het volgende:
Nou, dat teleurgesteld zijn deed het hem toch altijd wel bij me hoor, nog steeds

Als ik vroeger in mijn wat "moeilijkere periode" weer wat uitvrat had straf of tikken totaal geen effect, maar als mn ma teleurgesteld was, wat voelde ik me dan een enorme teringlijer. En wonder boven wonder bleef dat gewoon werken.

---

Hoe erg waren die tikken, en vind het het heel erg dat je die tikken gehad hebt?

Overigens heb ik al gezegd dat het in de puberteit al veel minder effectief is, zodra je woordenschat en je begrijpertje zijn gegroeid is het de bedoeling dat de ouder daar ook op inspeelt.

Ik heb mijn dochter nog nooit een tik gegeven en ze luistert prima. Natuurlijk heeft ze wel eens haar buien dat ze geen zin heeft om te luisteren. Ik vraag haar iets 2 a 3 keer en leg bij de laatste keer uit wat het gevolg is als ze niet luistert. Meestal luistert ze dan wel. Ik denk dat je als ouder ook een beetje slim moet zijn in wat het gevolg dan kan zijn. Als mijn dochter die week heel erg graag met haar pet shop speelt dan kan het dus zijn dat als ze niet luistert haar pet shop de kast op gaat. Ik natuurlijk ook zeggen ik zet je op de gang, maar na een aantal keer heeft een kind daar niks meer van, dus je kan het beste iets verzinnen waardoor ze wel willen luisteren. Mijn moeder deed het bij mij net zo. Als ik mijn kamer voor het weekend niet opruimde dan kreeg ik geen zakgeld. Uiteraard was mijn kamer voor het weekend altijd netjes. Kinderen zoeken gewoon grenzen en ouders moeten die grenzen aangeven en daar consequent in zijn. Het probleem met de meeste ouders is dat ze denken dat ze consequent zijn, maar dat zijn ze meestal niet. Op mijn werk zie ik het ook altijd gebeuren. dan staat er een ouder met een kindje dat niet wil luisteren en die ouder geeft dan al een paar keer de grens aan, maar na een paar keer drammen van het kind word die nee uit eindelijk toch een ja. Ouders vinden het dan toch zielig voor het kind. Ik denk dat nu zijn ze nog klein, maar wacht maar tot ze ineens 8 zijn.
Slaan doen de meeste ouders denk ik uit onmacht en frustatie omdat ze de situatie niet meer kunnen handelen en geen geduld meer kunnen opbrengen. Ik denk niet dat de meeste ouders van te voren bedenken als je niet luistert dan krijg je een tik.
De meeste ouders willen hun kind namelijk helemaal niet slaan.
Opvoeden kost tijd en kan soms lastig zijn ja, maar dat ligt grotendeels aan jezelf en niet aan het kind.

[Dit bericht is gewijzigd door peer op 29-09-2010 13:23]

Van mijn ma kreeg ik vroeger weleens een draai om mijn oren als ik het te bont maakte, nadat dat gebeurde was het ook gauw uit met de pret! Was voor mij wel gelijk duidelijk dat ik bepaalde strapatsen aan het uithalen was die ik beter uit mijn hoofd had kunnen laten, en met een gloeiend oor of een gloeiend wangetje kwam de boodschap vrij goed over, haha. Zo van "hm, voorlopig maar niet meer doen". Geen traumaatjes aan over gehouden, sterker nog, ik lach erom.

quote:

---

Op 29 september 2010 13:19 schreef peer het volgende:
Ik heb mijn dochter nog nooit een tik gegeven en ze luistert prima. Natuurlijk heeft ze wel eens haar buien dat ze geen zin heeft om te luisteren. Ik vraag haar iets 2 a 3 keer en leg bij de laatste keer uit wat het gevolg is als ze niet luistert. Meestal luistert ze dan wel. Ik denk dat je als ouder ook een beetje slim moet zijn in wat het gevolg dan kan zijn. Als mijn dochter die week heel erg graag met haar pet shop speelt dan kan het dus zijn dat als ze niet luistert haar pet shop de kast op gaat. Ik natuurlijk ook zeggen ik zet je op de gang, maar na een aantal keer heeft een kind daar niks meer van, dus je kan het beste iets verzinnen waardoor ze wel willen luisteren. Mijn moeder deed het bij mij net zo. Als ik mijn kamer voor het weekend niet opruimde dan kreeg ik geen zakgeld. Uiteraard was mijn kamer voor het weekend altijd netjes. Kinderen zoeken gewoon grenzen en ouders moeten die grenzen aangeven en daar consequent in zijn. Het probleem met de meeste ouders is dat ze denken dat ze consequent zijn, maar dat zijn ze meestal niet. Op mijn werk zie ik het ook altijd gebeuren. dan staat er een ouder met een kindje dat niet wil luisteren en die ouder geeft dan al een paar keer de grens aan, maar na een paar keer drammen van het kind word die nee uit eindelijk toch een ja. Ouders vinden het dan toch zielig voor het kind. Ik denk dat nu zijn ze nog klein, maar wacht maar tot ze ineens 8 zijn.
Slaan doen de meeste ouders denk ik uit onmacht en frustatie omdat ze de situatie niet meer kunnen handelen en geen geduld meer kunnen opbrengen. Ik denk niet dat de meeste ouders van te voren bedenken als je niet luistert dan krijg je een tik.
De meeste ouders willen hun kind namelijk helemaal niet slaan.
Opvoeden kost tijd en kan soms lastig zijn ja, maar dat ligt grotendeels aan jezelf en niet aan het kind.

---

+1
Ik had ook niet de bedoeling om een uren lang gesprek te gaan houden met een 2 jarige. ( of met 12 jarige voor mijn part) Aan het einde van de dag ben/heb/draag ik de verantwoordelijkheid en zal het dus jammer genoeg ook zo gaan gebeuren. Maar een tik is niet nodig, je kan ook contact maken door een hand op een schouder te leggen.

Ik vind deze heel moeilijk... Er is voor mij wel 1 ding heel erg duidelijk: Een tik mag NOOIT uit onmacht of frustratie van de ouder komen, want dan is het een overreactie, die vaak op de lange termijn negatievere effecten heeft op het kind dan een korte gecontroleerde correctie.

Ik heb er nog geen hoeven uitdelen, voorlopig helpt de gang nog goed genoeg...

[edit]Ik heb zelf genoeg petsen en pakken billekoek gehad als klein kind (Allemaal terecht, achteraf gezien), en hier geen trauma's (die mij bekend zijn) aan overgehouden.[/edit]

@lalena: Ik doe er zoveel mogelijk aan dat soort situaties te voorkomen. Moet er niet aan denken dat ik m'n mannetjes niet meer zie.

[Dit bericht is gewijzigd door powertieke op 29-09-2010 14:17]

Tja.. een van de redenen dat ik al zo'n 10 jaar geen contact meer heb met mijn pa

quote:

---

Op 28 september 2010 14:15 schreef F.E.S. het volgende:
en niks mis met een sporadische corrigerende tik.... Er moet van geleerd worden, het moet geen hobby worden hehe

---

[Dit bericht is gewijzigd door F.E.S. op 29-09-2010 13:51]

Sneu voor je Lalena :/

quote:

---

Op 29 september 2010 13:56 schreef Mutilator het volgende:
Sneu voor je Lalena :/

---

ach sneuer voor hem, hij heeft waarschijnlijk spijt voor de rest van z'n leven

quote:

---

Op 29 september 2010 14:02 schreef Lalena het volgende:
ach sneuer voor hem, hij heeft waarschijnlijk spijt voor de rest van z'n leven

---

Haha, jemig, zo te lezen heb jij er in ieder geval niet veel moeite mee

ze heeft hem teleurgesteld aangekeken en daarna liep hij weg?

Een corrigerende tik is misschien effectief op korte termijn maar voor de lange termijn moet je toch echt iets anders bedenken

Het blijft een beetje een 'last resort'. Je komt er zo moeilijk overheen (sommige mensen dan weer wel, maar daar kun je je van afvragen of ze wel kinderen hadden moeten krijgen).

Maar met een kind van 2 hoor je niet te discussiëren, die moet je duidelijk maken dat hij/zij op het bepaalde hekelpunt geen inspraak heeft, en hoort te luisteren.

Dat gaat nu eenmaal niet altijd even goed met woorden.

Ik denk dat er best wat mensen zijn, die zich geen raad meer weten, en dan een tik uitdelen. Maar ik vind dat zelf niet ok. Ik heb nog nooit een tik gekregen, mijn moeder vond het al erg om me naar mijn kamer te sturen. Ik deed ook niet veel erge dingen.
Ik denk dat er andere middelen zijn om je kinderen dingen te leren of juist af te raden. Met uitleg en begrip, en aandacht aan het kind kom je al een stuk verder. Het werkt vast niet voor alles, maar het wordt zo vaak verkeerd gebruikt, en het is zo vaak niet nodig.

Ik heb nooit een echte tik of billekoek gekregen, maar toen ik klein was begreep ik de boodschap wel als mijn moeder me op mijn hand tikte, en dan bedoel ik ook echt HEEL zachtjes. Dat gebaar zegde genoeg. Ook ben ik wel eens over de knie gemoeten maar zelfs dat deed geen pijn. Ze deden het zacht omdat ze wisten dat het mentaal al genoeg effect heeft.

Ik weet niet of ik het later ook doe, dat kan ik pas zeggen als ik kinderen heb en uit ervaring weet hoe ik ze ga opvoeden. Ben daar nu nog te jong voor. Kan wel heel romantisch gaan zeggen dat ik ze nooit een tik ga geven en alles redelijk ga uitleggen, maar dat kan ik nu nog niet weten.

quote:

---

Op 29 september 2010 14:28 schreef Dappere-Speerwerper het volgende:
Een corrigerende tik is misschien effectief op korte termijn maar voor de lange termijn moet je toch echt iets anders bedenken

---

De pedagogische swaffel!

quote:

---

Op 29 september 2010 14:56 schreef kwelgeest het volgende:
De pedagogische swaffel!

---

...

:')

In Belgium

quote:

---

Op 28 september 2010 16:28 schreef Mottighaerd het volgende:
Hehe, dit topic zag ik ankommen.

Laat ik voorop stellen dat ik zelf geen kinderen heb, en in de toekomst ook absoluut niet wil.

Vroeger had ik oppas kinders. Die werden ook amper gecorrigeerd. Wat een blagen waren dat zeg. En maar zaniken en zeuren als iets hun niet naar de zin ging. De oudste staat tegenwoordig in het dorp bekend als een enorme klier. IMHO omdat hij vroeger amper grenzen opgelegd kreeg.

---

goed lezen he!

ik pas ook af en toe op een 3-tal musketiers... opvallend vind ik altijd dat ze bij mij de hele middag + avond heel veel lol hebben, "normaal doen", luisteren als het moet etc... en als dan de ouders terugkomen .... dak dur af!

niet dat ik zúlke opvoedskills heb, maar duidelijkheid i.c.m. gezonde aandacht scheelt al een hoop... en als ze alleen maar (edit)willen klootzakken, dan hebben we altijd nog een citaat van Arnold S:

"Todaij we chonna pleey polies skoohool!" (zijn ze gelijk weer rustig...).

[Dit bericht is gewijzigd door herrie op 29-09-2010 17:21]

quote:

---

Op 28 september 2010 15:46 schreef ElitE het volgende:
Okee deze discussie is niet verder te voeren zonder goed te definieren hoe hard slaan is.

Slaan tot er blauwe plekken over blijven vind ik geen bezwaar, maar dat mag dan alleen in situaties waarin je gaat stoeien met instemming van het kind, en je zelf ook al blauwe plekken oploopt

---

Zolang er geen blijvend letsel ontstaat is het toelaatbaar?