Wanneer je een kind leert, dat hij een tik krijgt als hij iets stouts doet, wat voor invloed kan dat hebben op hun latere gedrag? Er zullen kinderen zijn die denken dat een tik uitdelen de perfecte manier is om alles op te lossen.

Het ligt natuurlijk ook helemaal aan het soort tik. Is het tegen het hoofd? Op de hand? Of op de kont? Het ligt er aan de manier van 'tikken', de locatie, de situatie, en de boodschap die ermee overgebracht dient te worden.

Ik heb ook wel eens een pak voor m'n broek gehad vroeger, maar dat deed me weinig. Wanneer mijn ouders teleurgesteld waren (wat hierboven ook al verschillende keren genoemd is) vond ik dat echter verschrikkelijk.

quote:

---

Op 29 september 2010 18:21 schreef Silence het volgende:
Wanneer je een kind leert, dat hij een tik krijgt als hij iets stouts doet, wat voor invloed kan dat hebben op hun latere gedrag? Er zullen kinderen zijn die denken dat een tik uitdelen de perfecte manier is om alles op te lossen.

---

Ik heb dit even aan xxs gevraagd en haar reactie was:

Dat kun je best proberen maar dan staat er een vork rechtop in je tepel.



[Dit bericht is gewijzigd door XXL op 29-09-2010 18:36]

Op zich is er niets mis met een corrigerende tik, maar dan hebben we het ook over een tik en niet een volledig pak slaag. Neem van mij aan dat ik als klein kind ook wel eens een tik heb gehad en dat mijn ouders groot gelijk hadden.

In het onderwijs heb ik de gevolgen gemerkt: kinderen die vinden dat ze een ander wel een dreun (dus geen tik) mogen geven maar dat men andersom de handen thuis hoort te houden, want die kinderen hebben geleerd dat de hele wereld om hen draait door overbezorgde en overcompenserende ouders. De gevolgen hebben we al in dit topic gezien (zie o.a. Mottighaerd). Ik kan mij boos maken om het feit dat dit soort a-socialen dus het recht hebben de opvoeding en educatie van anderen om zeep te helpen, terwijl het leven echt gewoon een kwestie van geven en nemen is... En dat zien we terug in de huidige verknipte maatschappij waar we allemaal over klagen en weinig zelf aan doen.

Vroeger had je een diploma nodig om ondernemer te mogen worden en ik heb al vaak gezegd dat zoiets misschien helemaal niet slecht zou zijn voor ouders. Trek deze woorden niet uit het verband en ik denk dat we het allemaal wel eens zijn: opvoeden is meer dan het kind geven wat het wil, soms moet je het in bescherming tegen zichzelf nemen om later grote ellende te voorkomen!

Corrigerende tik: voor in extreme gevallen, maar nooit een pak slaag of als chronisch middel!

quote:

---

Op 29 september 2010 19:47 schreef Vampire John het volgende:
Op zich is er niets mis met een corrigerende tik, maar dan hebben we het ook over een tik en niet een volledig pak slaag. Neem van mij aan dat ik als klein kind ook wel eens een tik heb gehad en dat mijn ouders groot gelijk hadden.

In het onderwijs heb ik de gevolgen gemerkt: kinderen die vinden dat ze een ander wel een dreun (dus geen tik) mogen geven maar dat men andersom de handen thuis hoort te houden, want die kinderen hebben geleerd dat de hele wereld om hen draait door overbezorgde en overcompenserende ouders. De gevolgen hebben we al in dit topic gezien (zie o.a. Mottighaerd). Ik kan mij boos maken om het feit dat dit soort a-socialen dus het recht hebben de opvoeding en educatie van anderen om zeep te helpen, terwijl het leven echt gewoon een kwestie van geven en nemen is... En dat zien we terug in de huidige verknipte maatschappij waar we allemaal over klagen en weinig zelf aan doen.

Vroeger had je een diploma nodig om ondernemer te mogen worden en ik heb al vaak gezegd dat zoiets misschien helemaal niet slecht zou zijn voor ouders. Trek deze woorden niet uit het verband en ik denk dat we het allemaal wel eens zijn: opvoeden is meer dan het kind geven wat het wil, soms moet je het in bescherming tegen zichzelf nemen om later grote ellende te voorkomen!

Corrigerende tik: voor in extreme gevallen, maar nooit een pak slaag of als chronisch middel!

---

Hear hear!

"Todaij we chonna pleey polies skoohool!"

quote:

---

Op 29 september 2010 14:34 schreef powertieke het volgende:
Maar met een kind van 2 hoor je niet te discussiëren, die moet je duidelijk maken dat hij/zij op het bepaalde hekelpunt geen inspraak heeft, en hoort te luisteren.

Dat gaat nu eenmaal niet altijd even goed met woorden.

---

Hm... En waarom zouden de meningen en wensen van een tweejarige minder belangrijk zijn dan die van volwassenen? Waarom zou een tweejarige niet gehoord mogen worden?

En waarom zou een tweejarige met woorden niet te bereiken zijn?

Naar mijn mening zijn kinderen net zo belangrijk als volwassenen (immers, ze zijn mensen, net als iedereen) en ik hoef mijn kind echt niet altijd te overrulen wanneer hij iets wil wat mij toevallig effe wat minder goed uitkomt. Als ik hem mee wil slepen naar de supermarkt kan het ook best zijn dat dat hém niet goed uitkomt.

In een relatie zou je het nooit pikken dat de ander altijd zijn zin doordrijft, niet uitlegt waarom bepaalde dingen wel of niet kunnen en desnoods fysiek overwicht inzet om zijn zin door te zetten. Kinderen pikken bijna alles van hun ouders, omdat ze volledig afhankelijk zijn. Maar dat maakt het alleen maar extra belangrijk om ze met respect te behandelen. Uiteindelijk leren kinderen van hun ouders hoe ze met anderen om moeten gaan. Ik leer mijn kind liever iets beschaafders dan het recht van de sterkste.

De state of mind die leidt tot unconditional parenting maakt niet alleen het ouderschap, maar het hele leven lichter en vrolijker. Da's natuurlijk niet metal, maar hell, metal is sowieso gay en overrated.

Waarom zou je je kind niet uitnodigen tot samenwerking? Mijn veertienmaandertje vindt niets leuker dan meehelpen met boodschappen doen, eten klaarmaken, afwassen, opruimen. Hij leert nu al dat hij belangrijk is, dat zijn input telt. Hij weet dat hij gewaardeerd wordt, en als ik iets aan hem vraag dan geeft hij daar binnen zijn mogelijkheden graag gehoor aan. Samenwerken is leuker dan vechten.

En als hij een slechte dag heeft, als hij last heeft van zijn tandjes, van verkoudheid, van frustraties omdat hij veel meer wil dan hij kan, dan neem ik hem serieus. Ik ben er voor hem als hij slecht in zijn vel zit, dat lijkt me niet meer dan logisch.

Heel verhaal... Samenvatting: Corrigerende tik: Nee!

Ja en nee. Een tik is een noodgreep, laatste redmiddel, teken van zwakte, allemaal waar. Maar je bent ook als ouder mens, doet mindere dingen maar opvoeden doe je ook op gevoel. En soms weten die slimme rakkers je daar in uit te dagen. Een tik kan dan een zwaktebod zijn, maar wel verhelderend werken.
Slaan moet niet normaal of vanzelfsprekend zijn, en je moet het ook niet leuk vinden. Maar waarom mag een kind niet zien en wetem dat een ouder ook een slecht moment kan hebben en noodmiddelen aangrijpt om toch een grens aan te geven? Voorwaarde is wel dat je kind onvoorwaardelijke liefde krijgt en weet dat het gewaardeerd wordt, maar dan kan het best tegen een stootje als het goed is. Echt mis is het pas als een kind dat niet weet en met vervelend gedrag om aandacht blijft vragen.

quote:

---

Op 5 oktober 2010 22:21 schreef Aaargh het volgende:
Heel verhaal... Samenvatting: Corrigerende tik: Nee!

---

Goed verhaal.

Dat laatste blijkt alleen niet echt uit je verhaal, eerlijk gezegd.

Heb het interview met die Alfie Kohn van dat unconditional parenting eens gelezen.
Kinderen horen gewoon in een paar keurslijven, of je dat nu wil of niet. Als ouders geef je daar de richtlijnen in aan. Ze hoeven niet precies te doen wat je zegt en waar het kan, mogen ze wat mij betreft hun eigen beslissingen nemen. Daar leren ze ook van, en ze mogen ook zelf hun hoofd stoten als ze een verkeerde beslissing hebben genomen.
Maar ze hebben zich ook aan bepaalde regels en normen te houden die mijn vrouw en ik ze voorschrijven, omdat ze daar ook op afgerekend worden en op voorbereid moeten worden. Straffen en belonen is daar een belangrijk middel bij. De onvoorwaardelijke liefde krijgen ze sowieso, als ik mijn kinderen straf of beloon krijgen ze altijd te horen dat ik ze lief vind, en dat ik niet henzelf maar alleen hun gedrag van dat moment afkeur.
Doe ik trouwens ook altijd bij leerlingen die vervelend gedrag vertonen, die krijgen onmiddellijk consequenties daarvoor, maar ze horen ook meteen dat het niks persoonlijks is.

[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 06-02-2017 20:59]

quote:

---

Op 5 oktober 2010 23:24 schreef bastianus het volgende:
En soms weten die slimme rakkers je daar in uit te dagen. Een tik kan dan een zwaktebod zijn, maar wel verhelderend werken.

---

Dit, inderdaad. Hoeft ook absoluut niet hard, maar ik vergelijk het altijd een beetje met een panische volwassene die je een lichte pets verkoopt om hem/haar weer even bij de les en in de juiste realiteit te krijgen. Als allerlaatste redmiddel imho niets mis mee en tussen een corrigerende tik of geweld gebruiken ligt ook een wereld van verschil, jammer dat veel mensen die twee toch niet kunnen scheiden in een dergelijke discussie.

quote:

---

Op 7 oktober 2010 10:32 schreef Ralph het volgende:
Dit, inderdaad. Hoeft ook absoluut niet hard, maar ik vergelijk het altijd een beetje met een panische volwassene die je een lichte pets verkoopt om hem/haar weer even bij de les en in de juiste realiteit te krijgen. Als allerlaatste redmiddel imho niets mis mee en tussen een corrigerende tik of geweld gebruiken ligt ook een wereld van verschil, jammer dat veel mensen die twee toch niet kunnen scheiden in een dergelijke discussie.

---

Zulke mensen verdienen gewoon een tik.

Slaan zou ik nooit doen. Het is een teken van zwakte. Waarom zou ik mijn kinderen laten zien dat ik zwak ben?

quote:

---

Op 5 oktober 2010 22:21 schreef Aaargh het volgende:
...Woordenwoordenwoorden....

Heel verhaal... Samenvatting: Corrigerende tik: Nee!

---

Natuurlijk mag het kind gehoord worden, maar een kind kan nu eenmaal niet alles zelf bepalen. Jij hebt het nu overigens over een 14 maandertje: Ik kan me niets bedenken waarvoor een kind van 14 maanden een tik zou moeten krijgen, dus valt dit voor mij volledig buiten de discussie.

Ik heb het over de dreumes van twee-drie, die luid en duidelijk zijn mening kan verkondigen, dwars kan liggen, medewerking weigeren, etc... (Ook ongetwijfeld heel veel leuke/lieve dingen, maar daar gaat deze discussie niet over). Ik ga niet met mijn zoontje in discussie als hij geen zin heeft om onder de douche te gaan, of niet naar bed wil, simpelweg omdat hij in die zaken geen inspraak heeft (Ik vind het een beetje raar als je een kind op die leeftijd dat soort zaken zelf laat beslissen. Misschien in het begin lekker makkelijk (Weinig stress voor pappie en mammie door ontwijking van kleine conflictjes), maar je gaat het ze heel erg moeilijk maken als ze op op school ineens wel mooi stil moeten zitten, en moeten rekenen als de leraar dat zegt).

Nogmaals, ik heb de tik nooit hoeven geven, en ik sta zeker open voor de wensen van mijn kinderen, en sommige dingen mogen ze zelf beslissen en andere weer niet. Het is niet eerlijk, maar dat is het leven ook niet...

quote:

---

Op 7 oktober 2010 10:42 schreef Black Jew het volgende:
Slaan zou ik nooit doen. Het is een teken van zwakte. Waarom zou ik mijn kinderen laten zien dat ik zwak ben?

---

Omdat je als ouder heus niet altijd sterk hoeft te zijn? En daar ook eerlijk in mag zijn naar je kinderen toe? Mijn ouders toonden zelden emoties, als je ergens iets niet van snapt als kind.

quote:

---

Op 7 oktober 2010 10:55 schreef bastianus het volgende:
Omdat je als ouder heus niet altijd sterk hoeft te zijn? En daar ook eerlijk in mag zijn naar je kinderen toe? Mijn ouders toonden zelden emoties, als je ergens iets niet van snapt als kind.

---

Emotie tonen zie ik zeker niet als zwakte!! Je moet je emotie kanaliseren en niet laten uitbarsten als een vulkaan.

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:02 schreef Black Jew het volgende:
Emotie tonen zie ik zeker niet als zwakte!! Je moet je emotie kanaliseren en niet laten uitbarsten als een vulkaan.

---

Lastig. Ik ben lerende.

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:04 schreef bastianus het volgende:
Lastig. Ik ben lerende.

---

Zeker. Dat blijf je ook tot je deaud gaat. IEDEREEN.

Ik heb nog geen kinderen maar ik loop wel eens weg bij een gesprek omdat ik heel graag wil slaan.

Ik loop wel eens weg bij ouders die met hun kind in gesprek zijn, omdat ik zin heb om te slaan. (De ouder dan he)

Toch blijf ik op de een of andere manier 'slaan' en 'een tik geven' twee hele verschillende dingen vinden..

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:22 schreef Ralph het volgende:
Toch blijf ik op de een of andere manier 'slaan' en 'een tik geven' twee hele verschillende dingen vinden..

---

Kun jij mij dat dan uitleggen??

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:21 schreef powertieke het volgende:
Ik loop wel eens weg bij ouders die met hun kind in gesprek zijn, omdat ik zin heb om te slaan. (De ouder dan he)

---

Verdomme nou. Al die kinderen die alleen maar geleerd hebben om het maximale voor zichzelf eruit te onderhandelen. Jaren later hebben ze daar nog last van. Gelukkig komt er altijd een moment dat ze niet hun zin krijgen. Wegens funeste gevolgen of karaktergebrek lijkt het me echter beter om ze hier in de opvoeding al op voor te bereiden.

[Dit bericht is gewijzigd door bastianus op 07-10-2010 11:29]

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:22 schreef Black Jew het volgende:
Kun jij mij dat dan uitleggen??

---

Wil het wel bij je voordoen

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:28 schreef Jenje het volgende:
Wil het wel bij je voordoen

---

Ik denk het niet jenje, ik denk het niet

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:22 schreef Black Jew het volgende:
Kun jij mij dat dan uitleggen??

---

Nee, of lastig, dat is meer een gevoel/interpretatie van de term. Onder slaan versta ik echt fysiek geweld, onder een tik niet.

Stel je voor dat je of een stomp in je gezicht krijgt, of een lichte pets met de vlakke hand; dat verschil ongeveer.

quote:

---

Op 7 oktober 2010 11:28 schreef bastianus het volgende:
Verdomme nou. Al die kinderen die alleen maar geleerd hebben om het maximale voor zichzelf eruit te onderhandelen. Jaren later hebben ze daar nog last van. Gelukkig komt er altijd een moment dat ze niet hun zin krijgen. Wegens funeste gevolgen of karaktergebrek lijkt het me echter beter om ze hier in de opvoeding al op voor te bereiden.

---

Duidelijkheid:

Pappa: de baas (Tenzij Mamma erbij is). Jij, terwijl heel schattig en lief en belangrijk: Niet de baas, want dat is pappa.