Soms denk ik wel eens dat ik mensenvrees heb. Hou er niet van om me onder grote groepen mensen te begeven. Een winkel waar het druk is, feesten, festivals, concerten. Heb er altijd moeite mee. Kan me er wel toe aanzetten om toch onder mensen te komen, maar kost me best veel moeite. Een drukke winkelstraat doorlopen gaat nog wel, maar ook daar voel ik me nooit prettig. Echte vrienden heb ik ook niet, misschien wel om dezelfde redenen? Heb wel vrienden gehad vroeger, maar is allemaal uit elkaar gegroeid. Heb nu een lieve vriendin, maar dat is eigenlijk de enige persoon met wie ik om ga. Zijn er mensen die dit ook herkennen? Is er sprake van mensenvrees? Stoot ik hiermee onbewust mensen af, waardoor ik slecht vriendschappen sluit/opbouw? Misschien wil ik onbewust wel alleen zijn, dat weet ik eigenlijk ook niet. Bevalt me altijd wel om alleen te zijn.
Deze gedachten gaan al een tijdje door mijn hoofd en vroeg me af of er mensen hier zijn die er iets van herkennen. Hoop dat er serieus op ingegaan wordt in ieder geval.

hmmzz...lastig te zeggen, heb hier natuurlijk ook niet voor geleerd. Zou denken dat het misschien een combinatie is van denken en zijn; je bent misschien van nature wat afstandelijker maar daar je dit zelf ziet als mensenvrees wordt het wat aangesterkt? Misschien eens met iemand praten die hier voor geleerd heeft? Succes in ieder geval!

quote:

---

Op 30 september 2002 13:37 schreef JuronymouS het volgende:
Soms denk ik wel eens dat ik mensenvrees heb. Hou er niet van om me onder grote groepen mensen te begeven. Een winkel waar het druk is, feesten, festivals, concerten. Heb er altijd moeite mee. Kan me er wel toe aanzetten om toch onder mensen te komen, maar kost me best veel moeite. Een drukke winkelstraat doorlopen gaat nog wel, maar ook daar voel ik me nooit prettig. Echte vrienden heb ik ook niet, misschien wel om dezelfde redenen? Heb wel vrienden gehad vroeger, maar is allemaal uit elkaar gegroeid. Heb nu een lieve vriendin, maar dat is eigenlijk de enige persoon met wie ik om ga. Zijn er mensen die dit ook herkennen? Is er sprake van mensenvrees? Stoot ik hiermee onbewust mensen af, waardoor ik slecht vriendschappen sluit/opbouw? Misschien wil ik onbewust wel alleen zijn, dat weet ik eigenlijk ook niet. Bevalt me altijd wel om alleen te zijn.
Deze gedachten gaan al een tijdje door mijn hoofd en vroeg me af of er mensen hier zijn die er iets van herkennen. Hoop dat er serieus op ingegaan wordt in ieder geval.

---

Een hoop dingen die je omschrijft komen mij heel bekend voor, maar misschien is het ook wel zo (bij iig wel) hoe meer afstand je neemt van mensen hoe erger dit gevoel versterkt wordt.

quote:

---

Op 30 september 2002 13:37 schreef JuronymouS het volgende:
Soms denk ik wel eens dat ik mensenvrees heb. Hou er niet van om me onder grote groepen mensen te begeven. Een winkel waar het druk is, feesten, festivals, concerten. Heb er altijd moeite mee. Kan me er wel toe aanzetten om toch onder mensen te komen, maar kost me best veel moeite. Een drukke winkelstraat doorlopen gaat nog wel, maar ook daar voel ik me nooit prettig. Echte vrienden heb ik ook niet, misschien wel om dezelfde redenen? Heb wel vrienden gehad vroeger, maar is allemaal uit elkaar gegroeid. Heb nu een lieve vriendin, maar dat is eigenlijk de enige persoon met wie ik om ga. Zijn er mensen die dit ook herkennen? Is er sprake van mensenvrees? Stoot ik hiermee onbewust mensen af, waardoor ik slecht vriendschappen sluit/opbouw?
Misschien wil ik onbewust wel alleen zijn, dat weet ik eigenlijk ook niet. Bevalt me altijd wel om alleen te zijn.
Deze gedachten gaan al een tijdje door mijn hoofd en vroeg me af of er mensen hier zijn die er iets van herkennen. Hoop dat er serieus op ingegaan wordt in ieder geval.

---

Ik ken het verhaal helemaal! Bijvoorbeeld op het station, allemaal bewegende mensen, en allemaal lopen ze JOU in de weg. Af en toe begin ik dan spontaan te zweten en wil ik zo snel mogelijk weg uit die massa mensen.

Op zich in een metalcafe of op concerten heb ik daar niet zoveel last van. Als ik daar met niemand sta te praten kan ik altijd mooi muziek gaan luisteren, dat leidt dan weer mooi af.

Ik maak me er zelf niet zo druk om, ik erken dat ik sociaal gezien wat vreemd ben af en toe... Het lijkt wel alsof ik zeg maar sociaal gezien een verzadiging heb in het aantal mensen dat ik (goed) ken. Natuurlijk wil ik nog nieuwe mensen leren kennen, maar als ze me zo op het eerste gezicht oninteressant lijken vind ik het zonde van de tijd die ik er mogelijk in steek, en bouw ik automatisch een sociale barriere op voor die persoon. De ervaring leert dat goede vrienden van mij zo'n barriere langzaam kunnen afbreken, omdat zij wel met de betreffende persoon omgaan en ik dus steeds iets meer meepik over die persoon.

quote:

---

Op 30 september 2002 13:56 schreef TNightmare het volgende:
Ik ken het verhaal helemaal! Bijvoorbeeld op het station, allemaal bewegende mensen, en allemaal lopen ze JOU in de weg. Af en toe begin ik dan spontaan te zweten en wil ik zo snel mogelijk weg uit die massa mensen.

---

dit heb ik soms ook ja... (bv als je over de markt loopt ofzo... verschrikkelijk)

edit (spelfout verwijderd)

[Dit bericht is gewijzigd door FireFox op 30-09-2002 14:20]

quote:

---

Op 30 september 2002 13:37 schreef JuronymouS het volgende:
Soms denk ik wel eens dat ik mensenvrees heb. Hou er niet van om me onder grote groepen mensen te begeven. Een winkel waar het druk is, feesten, festivals, concerten. Heb er altijd moeite mee. Kan me er wel toe aanzetten om toch onder mensen te komen, maar kost me best veel moeite. Een drukke winkelstraat doorlopen gaat nog wel, maar ook daar voel ik me nooit prettig. Echte vrienden heb ik ook niet, misschien wel om dezelfde redenen? Heb wel vrienden gehad vroeger, maar is allemaal uit elkaar gegroeid. Heb nu een lieve vriendin, maar dat is eigenlijk de enige persoon met wie ik om ga. Zijn er mensen die dit ook herkennen? Is er sprake van mensenvrees? Stoot ik hiermee onbewust mensen af, waardoor ik slecht vriendschappen sluit/opbouw? Misschien wil ik onbewust wel alleen zijn, dat weet ik eigenlijk ook niet. Bevalt me altijd wel om alleen te zijn.
Deze gedachten gaan al een tijdje door mijn hoofd en vroeg me af of er mensen hier zijn die er iets van herkennen. Hoop dat er serieus op ingegaan wordt in ieder geval.

---

komt me in bepaalde mate wel bekend voor. OOk ik heb een afkeer van grote groepen (behalve metalconcerten). waaraan het ligt weet ik niet. het heeft voor mij niks met vrees te maken maar met een vorm van afkeer. iedereen hindert me dan gewoon en daar kan ik niet tegen.maar dan wonen we wel in het verkeerde land trouwens. zelfs als je buitenaf bent kom je overal mensen tegen.

ja ik herken dit dus ook. da van mij lijkt meer op agoraphobia omdat ik niet van grote openvlakken hou. ik zit liever opgesloten in een heel klein kamertje waar ik alle hoeken kan zien implaats van een ruime.
kreeg vroeger anxiety attacks toen ik bv op straat stond met HEEL veel mensen, het leek alsof ze me allemaal aanstaarden, dus ging alles draaien en kreeg ik het benauwd. maar het is allemaal weer wat minder geworden omdat ik andere dingen aan mn hoofd heb. andere zorgen. probeer me nix meer van andere mensen aan te trekken, ze zijn het niet waard om zorgen over te maken. a waste of energy.

Dit verschijnsel herken/heb ik ook. Nou zou ik het niet echt vrees willen noemen, want bang ben ik niet voor mensen (waarom ook). Ik ga ze echter wel uit de weg.

Drukte kan ik absoluut niet tegen, als ik bijvoorbeeld op een station loop versnel ik als automatisch mijn pas om daar maar zo snel mogelijk weg te kunnen zijn. Ik kom ook heel weinig op feesten en in kroegen. Van feesten moet ik zowiezo niets hebben, veel mensen én gemaakte gezelligheid. De kroeg schrikt mij ook meer en meer af, het hoeft voor mij niet zo nodig en het heeft een ietswat verstikkende werking op mij.

Een andere reden waarom ik mensen mijd, is dat ze gewoon niets te melden hebben. Mijn klasgenoten bijvoorbeeld, allemaal zitten ze op een totaal andere golflengte als ik en kunnen ze het alleen maar hebben over hun hockeyteam en het mooie wintersportweer (nu generaliseer ik eventjes de boel, maar dit is helaas wel de rode draad). Dan zonder ik mij liever af dan dat ik die holle vaten in de weg zit.

Vrienden heb ik weinig, maar genoeg voor mij. Ik heb een lieve vriendin en twee hele goede vrienden. Voor de rest hou ik er ook een handvol goede kennissen op na. Dat is voor mij genoeg.

quote:

---

Op 30 september 2002 14:24 schreef attila_de_hun het volgende:
komt me in bepaalde mate wel bekend voor. OOk ik heb een afkeer van grote groepen (behalve metalconcerten). waaraan het ligt weet ik niet. het heeft voor mij niks met vrees te maken maar met een vorm van afkeer. iedereen hindert me dan gewoon en daar kan ik niet tegen.maar dan wonen we wel in het verkeerde land trouwens. zelfs als je buitenaf bent kom je overal mensen tegen.

---

Ja, daar heb ik ook wel eens last van. Voel me dan ook enorm op mijn gemak in afgelegen gebieden (in andere landen...).

Ik krijg trouwens geen zweterig gevoel of whatever als ik door een druk winkelcentrum loop. Ik krijg daar een gehaast gevoel omdat i ker zo snel mogelijk weg wil. Voorbeeld is vorige week toen ik met mijn vriendin door Groningen liep om te winkelen. Ik merk dan gewoon dat ik op een gegeven moment weg wil en haar probeer mee te sleuren.

Geen last van.
Voel me op het gemak tussen grote groepen mensen.

En mensen op het station lopen me niet in de weg.
Ze gaan meestal opzij.

Ik heb er ook nooit last van, eerder andersom

Hmm, da's ook leuk ja. Van die lui die niet snappen dat als 2 personen bijna tegen elkaar lopen dat ze allebei een stukkie opzij moeten. Dat soort figuren zijn een typisch voorbeeld van een van de vele soorten mens die ik onder "looser" vat.

Ik heb er ook last van. Ik vermijd kontakt dan ook zoveel mogelijk, behalve met erg goede vrienden.
Ik word ongelukkig als ik gelukkige mensen zie, erg irritant.

Ik loop bijna altijd in een soort van roes als ik door de stad loop. Dan sluit ik me eigenlijk helemaal af van alles wat erom me heen gebeurt, dan is het alleen ik en me muziek.

Ik herken er wel een aantal dingen in, zeker dat je dan op een bepaald moment weg wil uit die drukte.

It seems we all need some mass-killing here...

NP The Offspring - Genocide

quote:

---

Op 30 september 2002 14:56 schreef Shredhead het volgende:
Ik heb er ook nooit last van, eerder andersom

---

Limburgers!
De sociale mensen!

Ik snap niet wat je in een massa begeven met sociaal zijn te maken heeft.

Sterker nog: De meeste mensen in zo'n massa zijn verre van sociaal.

quote:

---

Op 30 september 2002 15:06 schreef Vargen666 het volgende:
Ik snap niet wat je in een massa begeven met sociaal zijn te maken heeft.

Sterker nog: De meeste mensen in zo'n massa zijn verre van sociaal.

---

Hoezo zijn die verre van sociaal?

quote:

---

Op 30 september 2002 15:03 schreef Slechtheid het volgende:
Ik word ongelukkig als ik gelukkige mensen zie, erg irritant.

---

dat niet maar wel als ik het idee heb dat ze gemaakt gelukkig doen. of gemaakt en nep in het algemeen.

quote:

---

Op 30 september 2002 15:07 schreef attila_de_hun het volgende:
dat niet maar wel als ik het idee heb dat ze gemaakt gelukkig doen. of gemaakt en nep in het algemeen.

---

Er bestaan ook mensen die echt gelukkig zijn hoor.

quote:

---

Op 30 september 2002 15:07 schreef attila_de_hun het volgende:
dat niet maar wel als ik het idee heb dat ze gemaakt gelukkig doen. of gemaakt en nep in het algemeen.

---

Dan vind ik hun slechts zielig... Daar kan ik zelf niet ongelukkig van worden zeg!

quote:

---

Op 30 september 2002 15:07 schreef Frietbal het volgende:
Hoezo zijn die verre van sociaal?

---

Omdat ze geen fuck om de andere mensen in die massa geven.

Als ik me kut voel hou ik niet van massa's en moet ik alleen op mijn kamer zijn.

Verder wordt het hoog tijd dat ik weer een discman koop zodat ik weer zonder ergernis boodschappen kan doen. Verder heb ik niet echt moeite om me in een menigte te begeven of zo.

Wat wel irritant is zijn van die slenterende mensen... fucking zombies .

Mensenvrees, daar heb ik ook last van, ik hou niet van ruimtes met veel mensen.
Alleen het maken van vrienden is wel enorm gestegen, vroeger was dat veel en veel erger.

quote:

---

Op 30 september 2002 13:56 schreef TNightmare het volgende:
Ik maak me er zelf niet zo druk om, ik erken dat ik sociaal gezien wat vreemd ben af en toe... Het lijkt wel alsof ik zeg maar sociaal gezien een verzadiging heb in het aantal mensen dat ik (goed) ken. Natuurlijk wil ik nog nieuwe mensen leren kennen, maar als ze me zo op het eerste gezicht oninteressant lijken vind ik het zonde van de tijd die ik er mogelijk in steek, en bouw ik automatisch een sociale barriere op voor die persoon. De ervaring leert dat goede vrienden van mij zo'n barriere langzaam kunnen afbreken, omdat zij wel met de betreffende persoon omgaan en ik dus steeds iets meer meepik over die persoon.

---

Exactly my thoughts

quote:

---

Op 30 september 2002 13:54 schreef FireFox het volgende:
Een hoop dingen die je omschrijft komen mij heel bekend voor, maar misschien is het ook wel zo (bij iig wel) hoe meer afstand je neemt van mensen hoe erger dit gevoel versterkt wordt.

---

Dat is zo.. Als je je eenmaal isoleert, is het nog moeilijker om terug te keren.

Ik heb dat gevoel overal behalve op concerten.. Het is niet zozeer mensenvrees, dan wel mensendrukte-haat. Vooral als ik in een drukke straat conversaties tussen mensen oppik, word ik misselijk.