Vier dagen Le Guess Who?. Mooie, uiteenlopende dingen gezien. Dit was de eerste keer dat ik er écht helemaal bij was (in plaats van een gratis losse avond in dB's) en het is me goed bevallen. Hier ga ik volgende edities ook van bijwonen.

Hoogtepunten: Föllakzoid, Holly Herndon, Moon Duo, Godflesh, Bbymutha, Quelle Chris en Kali Malone. Dieptepunten: COUCOU CHLOE, Tropical Fuck Storm en Caspar Brötzmann Massaker. Ook gezien: AEAEA, Earth, Zonal ft. Moor Mother, Girl Band, Mythic Sunship, The Bug, Acid Mothers Temple, Blazing Suns, J-E-T-S, Michele Mercure, Cate le Bon en Kevin Richard Martin & Hatis Noit.

Per ongeluk ook nog een glimp van de DJ-set van Björk gevangen. Om hare majesteit te accommoderen werd Lafwandah naar een later tijdstip verplaatst, waardoor ik die artiest niet kon zien vanwege overlap met Mythic Sunship. Jammer, want ik had Lafawndah ook graag gezien. Volgens mij begrijp je als organisatie je eigen festival-slogan 'representing the underrepresented' dan ook niet.

[Dit bericht is gewijzigd door iPim op 11-11-2019 2:32]

quote:

---

Op 11 november 2019 2:26 schreef iPim het volgende:
Dieptepunten: [..] Caspar Brötzmann Massaker.

---

Heh? Dat was te gek!

Verder genoten van: Lightning Bolt (!!), Träd, Gräs och Stenar, Tengger, Moon Duo, Acid Mother's Temple, The Ex, Acid Rooster, ZONAL, William Tyler & Mary Lattimore, Jah Shakah Soundsystem, The Sweet Release of Death, Robert Aiki Aubrey Lowe, Lakha Khan en JK Flesh B2B Goth-Trad.

Ik kon niet veel met Efterklang, Mueran Humanos, gek genoeg Sonic Boom, Girl Band en Petbrick.

Immolation deed in Enschede gewoon waar ze goed in zijn. Laatste paar jaren niet echt meer mee bezig geweest ook al zijn 2 van de laatste 3 platen gewoon echt goed maar nu echt meteen allemaal Immolation riffjes en breakdowns in mijn hoofd.

Stef Kamiel Carlens in Depot. Viel erg goed mee. Sympathieke mens, grappige bindteksten, en uiterst onderhoudende set, variërend van rockende blues tot mooie liedjes 'uit het boek der gebroken harten' (zoals hij het zelf aankondigde). Lichte nostalgie voor mij, zeker met hits van Zita Swoon en Moondog Jr.

Een paar dagen later opnieuw in Depot, dit keer voor optreden van Life of Agony (met in het voorprogramma Doyle, wat muzikaal niet veel voorstelde, maar wel fascinerend om eens een Misfit live te zien, wat een stripfiguur met z'n opgeblazen spierballentorso, en daarboven dan zo'n Adams Family-kop en die overdreven lange vetkuif ). Zoals altijd dik in orde, ook al trekt Mina haar zangpartijen bij momenten iets te lang uit, wat - zeker bij de oude songs - niet echt past. De nieuwe nummers die ze speelden waren zeker ook dik ok, maar je merkt toch dat het publiek vooral bij de nummers van de eerste cd compleet uit z'n dak gaat. Erg geslaagde avond.

[Dit bericht is gewijzigd door PandroidJack op 18-11-2019 7:19]

Omdat ik er toch moest zijn: Daemon Metalfest in Geleen (Zaterdag 16 November)

Nu is het in Zuid-Limburg altijd al moeilijk mensen naar je festivalletje met onbekende metalbands te krijgen, maar het feit dat hemelsbreed 6 kilometer verder op hetzelfde moment Entombed en Aborted geboekt waren drukte het bezoekersaantal nog verder.

Maar niet getreurd, het knusser gemaakte zaaltje oogde geen moment echt leeg en een gemoedelijk sfeertje was de hele avond/nacht aanwezig.

Eerste bandje van de avond was de Heerlense Ghostmind. Leuk bandje. Simpele heavy metal met een fijne scheurzanger. Gitarist was nieuw, dus was meer bezig met z'n partijen dan met presentatie, maar komt vast goed. Lol hadden ze in ieder geval.

Tweede bandje was Endeavour. Modern core math djent dinges. Spelen hardstikke goed (zeker gezien de leeftijd. Piepjong). Samples en alles. Presentatie goed op orde.

Derde bandje : Bjorn Flarf! Meteen duidelijk. Lekker harde rammelslugdegrind. Drummer kreeg de prijs voor oei m'n vellen. Sjeezus. Alle energie op de juiste plaats!

Bandje vier was Under False Names. Metalcore met een meisje op zang. Met de energie zat het wel goed. Rammelde qua strakheid nog een beetje, maar dat trekt vast nog wel bij. Volgens mij ook het jongste bandje op de dag.

Nummer vijf : Divine[:]Zero. Duitse Melodic Death-metal. Zetten een uitstekende strakke geroutineerde show neer.

Nummer zes : As Night Falls. Poolse female fronted symphonic dinges. Leuk meisje op zang. Strak gespeeld. Heb er niet heel veel van gezien want wij moesten meteen erna, maar meen dat het wel goed viel.

En wij hebben gewoon lekker een setje gespeeld. Was leuk.

1) Heilung!
2) Anneke van Giersbergen!
3) Devin Townsend!

[Dit bericht is gewijzigd door Valediction op 20-11-2019 4:37]

24/11: Thor & Friends – Paradox, Tilburg

Thor Harris is natuurlijk bekend als de indrukwekkende percussionist van Swans, maar hij heeft ook een ander project dat het over een hele andere boeg slaat: minimal music à la Steve Reich en Terry Riley. Ik kon gratis naar binnen, want ik had een prijsvraag gewonnen. Paradox is een fantastische concertzaal: goede huiselijke sfeer en heerlijk zitten.

Drie percussionisten (melodieuze percussie als marimba en xylofoon), een violist en een saxofonist: dat was de bezetting van Thor & Friends gisterenavond. Een uur lang werd er zonder pauze gespeeld. Minimale percussiepatronen werden steeds verder uitgebouwd, kleine veranderingen vonden constant plaats en wanneer het patroon volledig was vastgesteld kwamen de saxofonist en violist erbij en voegde een van de percussionisten ook nog dronende synthesizernoten toe, wat een ronduit prachtige, rijke en rustgevende soundscape creëerde. De combinatie van de hoekige ritmiek en de zwierige violen en saxofoonpartijen waren heerlijk om naar te luisteren en het leek ook duidelijk een combinatie van vastgestelde stukken en improvisatie, wat het constant spannend hield. Soms kon het gezelschap ook behoorlijk schurend en dissonant uit de hoek komen, met een losgeslagen piepende en scheurende saxofoon. Ook het einde van het stuk was gestructureerd kakofonisch. Er volgde daarna terecht een hard applaus en ze speelden daarna nog een stuk van ongeveer tien minuten dat ze op de gok speelden omdat ze het niet echt hadden ingestudeerd. Je zag tijdens het gehele concert heel veel plezier en chemie tussen de bandleden.

Young Gods gisteren in het Depot in Leuven. Ik ken er niet zo veel van, maar wilde ze wel eens graag live zien. Ik had nog een gratis ticket voor Depot over, dus dat kwam goed uit.
Héérlijke avond werd het, misschien wel het optreden van het jaar voor mij. Ongelofelijk wat een uitgebreid, eclectisch repertoire dat die twee grijsaards en ene drummer ten berde brachten. Rustig beginnend met breed uitwaaierende space-rock met meditatieve soundscapes en de occasionele rock-outburst, over Lynchiaanse free-jazz tot beenharde trance techno. Heerlijk om 'Kissing the Sun' te horen, en 'Skin Flowers' als één van de vele toemaatjes (dankzij een erg dankbaar publiek zijn ze een keer of 3 terug gekomen). Wat een stem ook, die zanger. Enfin, topshow dus, zonder enige twijfel.

Wardruna TivoliVredenburg

Prachtig en erg warm.

quote:

---

Op 29 november 2019 9:24 schreef GinaG het volgende:
Wardruna TivoliVredenburg

Prachtig en erg warm.

---

Was een geweldig optreden inderdaad

28/11: GOLD - Hall of Fame, Tilburg

GOLD is een band waar je veel verschillende referenties uit kan halen, maar ze hebben toch een heel eigen en herkenbaar geluid. De droge, kille en militaire donderende precisie van Killing Joke komt naar voren, maar ook Interpol, The Cure, en het oude werk van Editors (vooral de hoge schreeuwende gitaarlijnen van Chris Urbanowicz), in combinatie met melancholische (post)-blackmetalsferen.

Het gezelschap heeft drie gitaristen en er komt dan ook een indrukwekkende en rijke muur aan geluid op je af. Veel ingenieus in elkaar verweven tremolopartijen die een sterke blackmetalinvloed met zich meebrengen, maar in een post-punkcontext worden geplaatst. De ritmesectie is rotsvast, met indrukwekkend spel van drummer Igor Wouters die vooral met donderend onheilspellend tomwerk van zich laat spreken. Milena Eva heeft een stem die ontzettend intrigerend is: stoïcijns, bijtend, maar ook zwoel en dromerig. Ze zong ontzettend goed, nog beter dan in 2017. Er werd een mooie mix gespeeld van Why Aren't You Laughing? en Optimist, maar het hoogtepunt was een ronduit meedogenloze uitvoering van Old Habits van No Image. De studioversie is al erg goed, maar live is het een heerlijke monotone stoomwals. Een van de beste optredens waar ik dit jaar naar toe ben geweest. IJzersterke liveband.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 29-11-2019 21:23]

Legion Of the Damned, in het Bolkwerk te Sneek.

De laatste keer dat ik ze zag In het Bolwerk heette ze nog Occult.
Affijn, prima avond.

Gisteren naar Barathrum ea in Baroeg geweest.

Ik viel binnen bij Adversarius. Band kende ik al en ze speelde wederom prima.

Wrok vond ik een beetje primitief en eigenlijk ook een beetje saai.

Heretic was misschien de vreemde eend in de bijt met hun Motörhead achtige muziek, maar was een welkome afwisseling tussen al het serieuze metalgeweld van deze avond.

Barathrum speelde ook een prima set. Enthousiast volk

De Lorians in de Kinky Star. Fantastisch Progrock en ook wel wat jazzachtig, veel verschillende invloeden. Alles paste maar net op het kleine podiumpje dus er was niet veel beweegruimte voor de band. Goed samenspel en veel jams en improvisatiestukken waar de bandleden echt op elkaar inspeelden. Hoogtepunt was het moment waarop de gitarist/bandleider met zijn armen naar bandleden zwabberde/dirigeerde en ze daar op moesten reageren met een solootje, ik had de tranen bijna in de ogen staan, zo mooi en gaaf. Bonuspunten voor de pratende pikachupop die door een effect gehaald werd. Jammer van de opkomst. Op zijn drukst was er een man of 20 (terwijl het gratis was) waarvan er 15 bleven staan, maar die 15 waren allemaal aan het genieten en dolenthousiast zodat er toch nog een toegift afgedwongen werd. Sympathieke bandleden ook. Lpeetje gekocht met een prachtige hoes.

Ik had het in mijn agenda staan, maar ben er helaas niet meer geraakt.

quote:

---

Op 4 december 2019 10:32 schreef bokkie666 het volgende:
De Lorians in de Kinky Star. Fantastisch

---

Die wil ik ook graag live zien! Hun debuutplaat vind ik erg goed: behoorlijk Zappa, maar ook lekker stoffige jazzy progrock (Soft Machine, Caravan).

Lamb gisteren in de Roma. Stond nog op mijn bucketlist van 'nog live te zien'. Fijn optreden, de zangeres straalt een erg aanstekelijke energie uit, de connectie met het publiek zat dan ook erg goed. Enkel spijtig dat ik nadien zo moest joggen voor mijn trein.

Ik ben ze vorige maand in Maastricht gaan kijken. Blijft een goeie band live. Nog nooit een slecht optreden van gezien (en ik heb ze nu toch wel al redelijk wat keren gezien). Huidige optredens kunnen qua energie wel niet meer toppen aan hun jaren'90 optredens, daarvoor bouwen ze tegenwoordig teveel rustpunten in (die ik trouwens ook wel zeer goed kan appreciëren). Daarnaast ziet Lou Rhodes er voor een 55-jarige nog ongelooflijk goed uit.

Serieus, is die er al 55? Nou, dat had ik gisteren inderdaad helemaal niet door.

Yep, volgens wikipedia geboren op 1 november 1964. Je zou het haar inderdaad niet geven.

Gisteravond Jo Quail en MONO: mooi, zeer mooi!

Gisteravond DJ Ötzi!

...

Was Anton aus Tirol er ook?

quote:

---

Op 14 december 2019 11:31 schreef Natural Disaster het volgende:
Was Anton aus Tirol er ook?

---

Meerdere.

Eten was wel Okee.