Billie’s en Rocking Bull aangedaan. Billie’s is een leuk speciaalbier/eetcafé. Fijn terrasje,
cozy kroeggevoel. Rodenbach Grand Cru van de tap, twee glazen niet onverdienstelijke Hop Harvest gedronken. Gefrituurde spiering, varkenswangen in Rodenbach met een perfecte witlofgratinée. Ja, aanrader. Hier zou ik zeker nog eens heengaan.
Overdonderd door het aantal CD/platenzaken en antiquariaten/boekenwinkels in Antwerpen. Ik denk dat ik er oprecht 3 a 4 werkdagen mee zou kunnen vullen! Op vrijdag rondje winkels in de planning. (Helaas) bleek het Hemelvaart van Maria, waardoor niet alles open was, maar er bleef meer dan genoeg te snuffelen en geld te verbrassen over. Sowieso wel een dingetje in Antwerpen hoor, dat winkels en horeca zonder duidelijk aanleiding dicht en open zijn wanneer het hen maar blieft. En ook in een grote stad als Antwerpen musea en kerken die op zaterdag heeel beperkt openzijn.
Erg grappig om in ongeveer iedere platenzaak, zoals Banana Records, Tune up, en Grey vinyl treasures, geheel
random tussen al het reguliere, ‘normale’ werk opeens Blaze of Perdition en/of Dantalion tegen te komen. Beide bands meerdere malen totaal
out of the blue bij verschillende zaken in de bakken zien staan. Verder wil ik Record Collector nog even benoemen; want die maakt z’n naam wel waar. Bijna uitsluitend
collector’s items.
Als laatste adres Chelsea Records. Wat een bijzondere, overweldigende zaak! Echt een geval ‘door de bomen het bos niet zien’-verhaal. Een woonhuis, meerdere etages helemaal tot de nok toe gevuld met CD’s en LP’s. Zoiets eens keer eerder bij een antiquariaat gezien, maar nog nooit met geluidsdragers. Erg indrukwekkend. Om het qua overzicht (en portemonnee) nog enigszins overzichtelijk te houden alleen de rock/stoner/metal-sectie doorgespit. Daar ben denk ik toch ook nog wel zo’n twee uur mee beziggeweest. Alleen voor het verhaal/de ervaring al waard om een keer te gaan kijken.
Na rustig bij Bille’s op het terras te hebben gezeten nog even via het historisch centrum naar mijn hotel gelopen. Maar wat een wanstaltige bedoening, zeg! Overal niveau kinderdisco, maar dan gevuld door mensen van tussen de 40- 55-jaar. Wat een treurnis!
Stuitte op een café dat er qua aankleding en publiek niet onaardig uitzag, maar alleen derderangs pils; en ik had echt geen zin om bier te drinken om het bierdrinken, dus toch maar doorgelopen naar het hotel. Op de terugweg liep ik langs Wally’s groove world, die overdag gesloten was, maar nu om halfelf ’s avonds opeens twee mensen met de deur open hard plaatjes stonden te draaien. Vreemd.
Zaterdag de hoogtepunten van Museum Mayer van den Bergh wezen bekijken (museum zelf wordt gerenoveerd). Daar vallen o.a.
Dulle Griet en
Winterlandschap met schaatsers en vogelknip van Pieter Bruegel de Oude onder. Daarna de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.
Ondanks de reeds aanschafte schijfjes vrijdag toch nog even langs Big Bull Records/The Rocking Bull. Deze was vrijdag dicht ivm de hemelvaart, maar zag er toch wel interessant uit. Net als bij Chelsea Records een dag eerder een overweldigende ervaring! Wat staat daar verschrikkelijk veel muziek in de winkel! Ik vond de vinylselectie niet heel bijzonder, maar echt duizenden en duizenden tweedehands CD’s, met ook echt wel obscuur spul ertussen. (Gelukkig) geen tijd op alles ook maar enigszins te bekijken, maar desalniettemin in het uur of anderhalf dat ik binnen ben geweest toch echt leuk spul weten te scoren.
Eigenlijk zijn alleen Chelsea en Bull records de trip naar de stad al waard. Als je bij Bull alle CD’s door je vingers wil laten gaan, en laten bezinken waar je nou naar kijkt, gaan alleen al die twee winkels in één werkdag niet lukken.
Hapje bij Elfde Gebod gegeten. Onmeunige
tourist trap natuurlijk, maar m’n vriendin had deze enthousiast voor mij uitgezocht. Hun Elfde Gebod-bieren waren eigenlijk niet gek. De IPA voor een (Belgische) IPA met zo’n laag alcoholpercentage eigenlijk gewoon goed. Daarna een biertje met kaneel. Aardige smaak, maar technisch niet perfect. Waardeloze bediening, maar erg lekkere stoofpot van konijn.
Toen was het tijd om naar De Nor te gaan. Waardeloze verbinding qua OV, en gezien ik geen hekel aan wandelen heb, er maar voor gekozen lopend te gaan. Goede vijf kilometer.
Ik heb het zaterdag al aan Mikkascar en Bokkie uit de doeken gedaan, maar ik vind Antwerpen gewoon geen fijne of mooie stad. Grauw, lelijk, vies. Relatief weinig groen/bomen. De oude bebouwing oogt allemaal 19e eeuws, bombastisch en kitscherig. En deze wandeling heeft mijn beeld van de stad niet gunstiger gestemd. Volgens mijn telefoon heb ik een kleine 40 kilometer te voet door Antwerpen heen afgelegd. Daar zitten behoorlijk wat dubbele kilometers in, maar ik heb zeker wat van de stad gezien.
Zondag had ik nog flink wat uren te doden, voordat de gereserveerde trein naar Nederland vertrok. Toch maar weer een stadswandeling maken. Nu een keer zonder doel, dus gewoon heenlopen naar wat me aantrekt. Via
China Town naar het Noordwesten van het centrum/de oostkant van de stad gelopen. Daar kwam ik in het universiteitskwartier uit. Was ik dit weekend nog niet geweest. En ik moet toegeven dat deze laatste wandeling mijn beeld van de stad toch nog positief heet beïnvloed.
De universiteitsgebouwen zelf, maar ook het begijnhof, het Hessenhuis, Stadswaag en de omliggende straten lieten een heel ander gezicht zien. Oudere bebouwing, schone gevels en straten, meer bomen; proper. Vanaf daar via Hendrik Conscienceplein/Stadsbibliotheek en Wijngaardstraat naar de Schelde gelopen. Ook hier gevels, ornamenten en een bepaalde schoonheid die mij vrolijk stemden. Langs de Schelde naar M HKA gelopen. Voor dit museum bevindt zich een groot en open plein. Daar op aansluitend een paar fijn gegentrificeerde straten, met schone gevels en zonder afval en overmatig hondenstront op de stoep.
Bij nader inzien heeft Antwerpen wel een paar mooie straten/stukjes, maar het is goed zoeken, en ze bevinden zich niet rondom het station, de Diamantbuurt of als stadspoort naar het oude centrum (dat zelf ook maar matig mooi is).
M HKA wist mijn horizon met een intrigerende expositie over dekolonisatie en infrastructuur te verrijken. Op zich geen probleem. Ik ga wel vaker (alleen) naar moderne kunst om me er eens even flink over te verbazen, er de absurdistische humor van in te zien, maar ook vanuit oprechte interesse; maar toen ik opweg naar het station langs het Koninklijk Museum voor de Schone Kunsten liep, bekroop mij toch het idee dat ik naar het verkeerde museum was geweest.
Mooie bonus was dat ik met een transparante plastic tas rondliep, met daarin de LP
Death Penalty van Witchfinder General. De kenners weten het artwork. Kreeg een goede “
Met een rugzak stampvol porno dwars door Aken”-vibe bij mezelf.
Nou, hierbij mijn totaal overbodige reisverslag annex recensie van Antwerpen. Als je trouwens eens het verschil tussen Nederlands en Vlaams écht in volle glorie wil ervaren, raad ik aan om ’s nachts na zeven Duvel naar een shoarma/kebabzaak te gaan. Dan versta je echt niets meer van elkaar.
