Op de nieuwe plaat zijn ze nog wat dieper in de synthpop gedoken.

Is dit hetzelfde Ulver als dat van het album Bergtatt?

quote:

---

Op 29 augustus 2020 19:39 schreef Natural Disaster het volgende:
Is dit hetzelfde Ulver als dat van het album Bergtatt?

---

Yes indeed.

Bergtatt, das war einmal. 1995. Doe mij maar de nieuwe!

Voorlopig nog meh. Hou van heel veel van hun albums (Shadows, Quick Fix, Blood Inside, Silencing, Svidd Neger, die coverplaat) en ook de vorige draai ik graag, maar hier begint het toch een beetje sleets te klinken. Met name de zanglijnen en de teksten klinken steeds meer als een maniertje. Vooral dat gedoe met die jaartallen. 1989 dit, 35 years ago dat enzovoort. Hopen dat hun synthpopfase bij het volgende album weer voorbij is.

de vorige bleef niet hangen, deze klonk daarnet voor de eerste keer niet verkeerd, maar ook niet echt beklijvend... voorlopig dus ook een redelijke meh voor hun synthpop-stuff, voor de rest wel grote fan over hun fases heen

De vorige was echt goed. Ook die show op Roadburn daarvan was super.
Deze plaat is een stuk minder.

Ik vind de nieuwe ook tegenvallen. The Assassination of Julius Caesar was ook synthpop, maar dan wel met de experimentele Ulver-stempel erop. De nieuwe is meer standaard synthpop en dan kom je er achter dat Ulver op dat gebied helemaal niet zo sterk is. Vrij monotoon, niet sprankelend, zanglijnen vallen in dezelfde patronen. Jammer.

[Dit bericht is gewijzigd door HierIsMike op 30-08-2020 16:43]

Ik vind 'm best goed. Het is allemaal wat droeviger en meer ingetogen. Beetje een mixed bag wel, sommige nummers en teksten voelen wel gerecycled aan, maar misschien is dat ook wel het hele idee. Geen directe herhaling van the Assassination of Julius Caesar, wel een logische opvolger. Soms schemert er ook wat 'Perdition City' doorheen. Het voelt ergens aan als alweer de opmaat naar een volgende plaat. Interessant, in ieder geval!

Verder best wat nummers met potentie om live behoorlijk te knallen. Ik kan me zo voorstellen dat Little Boy dan uitgroeit tot een jam van een kwartier. Of juist ontaardt in 'Drone Activity'-achtige soundscapes.

Inderdaad een logische opvolger van de vorige, maar ik mis toch de uitgesponnen melancholie en de iets meer pakkende zanglijnen van de voorganger.

Ik vind het erg lekker klinken, hou nogal van deze stijl, het blijft gewoon zo ongelofelijk smooth, suave & stylish om het maar in goed Engels te zeggen.

Vorige plaat had wel echt van die grote refreinen en nog een wat zwoelere sfeer, dit is inderdaad een stuk meer ingetogen. Minder directe impact dus, maar nog steeds erg lekker. Ik houd ervan.

quote:

---

Op 29 augustus 2020 22:03 schreef Steel Jaw het volgende:
Yes indeed.

---

Apart. Nou volg ik de band niet zo maar wat ik me ervan herinner uit een 'ver' verleden is niet echt in lijn met dat synthpop wat ze (nu) doen. Vandaar ook dat ik vroeg of het om dezelfde band gaat.

Nieuwe plaat op komst. Heel erg benieuwd!

quote:

---

Dear friends of house,

We are thrilled to share news of the new album Neverland (HOM 038) and present the first single "Weeping Stone".

The new studio album will be released digitally on December 31, 2025 with the physical release on February 27, 2026.

Photo credit: Håvard Jørgensen
Neverland, the fourteenth studio album by ULVER is the sound of an escape. A journey into undiscovered lands.

Following three albums – The Assassination of Julius Caesar (2017), Flowers of Evil (2020), and Liminal Animals (2024) – rooted in more traditional song and production structures, Neverland marks a new chapter in the revered Oslo band's history.

"With Neverland we embraced a more 'punk' spirit – more dreaming, less discipline – freer, quite simply", the band comments on the creative process behind the album.

Bursts of daybreak synths and whooshes of sound set the atmosphere, before the wolves start digging into the dynamics of ambient calm and anarchic mysticism. Dreamy and transportive textures develop into trippy percussive energies, and as the album unfolds, a lush and vibrant, and at times exotic space opens.

Apart from a few recurring distant voices and vocal chops, Neverland is a largely instrumental record, reminiscent of the mood and structure of that place where late '90s IDM sounds met the meandering structures of post-rock.

The ghost of premillennial sample culture surely haunts Neverland, and some might even hear echoes from earlier acclaimed works like Perdition City (2000), or the Silence EPs (2001), or more recently ATGCLVLSSCAP (2016).

Still, Neverland sounds and feels like something else, something fresh in ULVER's continuous journey of perennial reinvention. Pop music from in-between worlds? A sonic hallucination? Or better: a collage of dreams. It's up to you.

Written by Tore Engelsen Espedal, Oslo, October 2025

---

Muziek!

Ben over die vorige niet heel lyrisch. En over die daarvoor, die twee, drie, acht... Ook niet! Iemand Scary Muzak gehoord? Dat was natuurlijk eigenlijk een gimmick, maar zelfs daarvoor is het flinterdun en slecht.

Het beste Ulverwerk is naar mijn mening inderdaad ook al meer dan twintig jaar geleden gemaakt, maar ik vond Childhood's End, The Assassination of Julius Caesar, Messe en Hexahedron allemaal erg goed. Op de laatste twee synthpopalbums is de rek er inderdaad een beetje uit (al kennen beiden nog een aantal prima nummers), daarom benieuwd dat er nu een nieuwe weg ingeslagen wordt. Snelle beluistering doet me denken aan de Silence EPs.

En dit nummer van Liminal Animals is ook instrumentaal en het beste op die plaat.

quote:

---

Op 20 november 2025 15:08 schreef Sater het volgende:
Muziek!

---

Dit is tof! Het synthpop-werk kon ik niet echt smaken.
Dit nummer deed me direct zin krijgen in Silence Teaches You How To Sing - man, wat een nummer, kippenvel!

Geen band waar ik zo'n harde 180 op heb gemaakt als Ulver. Ik kan het niet over mn hart verkrijgen om ook maar een van hun albums slecht te vinden, maar alles is zo... netjes. Zo Noors-intellectueel-nationale-bibliotheek-inhouseresidence-netjes. Ook wel gewoon zielloos wat mij betreft. Tot in de puntjes uitgedachte 'improv' etc. Hoop ergens dat nieuw werk me weer weet te overtuigen.

quote:

---

Op 21 november 2025 9:32 schreef Dirge for november het volgende: Noors-intellectueel-nationale-bibliotheek-inhouseresidence-netjes.

---

(""":

Het lijkt zo overdreven rancuneus, maar iedereen met kennis van zaken weet exact wat je bedoelt.

Ulver is zo'n band die ik leuker wil vinden dan ik het eigenlijk vind. Alle spontaniteit, het gevoel, het organische is er professioneel uitgesteriliseerd.

Maar wat blijft Bergtatt fenomenaal.

quote:

---

Op 21 november 2025 9:50 schreef KwelgeestIV het volgende:
(""":

Het lijkt zo overdreven rancuneus, maar iedereen met kennis van zaken weet exact wat je bedoelt.

Ulver is zo'n band die ik leuker wil vinden dan ik het eigenlijk vind. Alle spontaniteit, het gevoel, het organische is er professioneel uitgesteriliseerd.

Maar wat blijft Bergtatt fenomenaal.

---

Ik vind net dat hun electronica en ambient/soundscapes werk uit de 'eerste' periode net wel organisch en spontaan klinkt, zoals de genoemde Teachings in Silence of hun soundtracks. Het is pas in latere fasen 'clean' en 'steriel' geworden.

NP: Nattens Madrigal - uiteraard is dat voor mij hun magnum opus

quote:

---

Op 21 november 2025 8:23 schreef mikkasscar het volgende:
Silence Teaches You How To Sing - man, wat een nummer, kippenvel!

---

Ja! Fantastisch.

Ik heb een jaar of wat geleden de biografie Wolves Evolve gelezen en daarbij de volledige discografie geluisterd. Er is eigenlijk, zoals Dirge al zei, geen enkel slecht album bij. Buiten Scary Muzak dan, die heb ik een halve keer geluisterd en hoef ik nooit meer te horen. Ik herken en deel de genoemde kritiek op de latere albums, maar ook daar kan ik tegelijkertijd echt van genieten. Flowers of Evil bijvoorbeeld draai ik nog zeer regelmatig.

quote:

---

Op 21 november 2025 9:50 schreef KwelgeestIV het volgende:
Ulver is zo'n band die ik leuker wil vinden dan ik het eigenlijk vind.

---

Voor mij is het haast andersom. Ik wil de laatste paar albums eigenlijk minder leuk vinden dat ik doe.

Wolves Evolve is één van de beste muziekboeken die ik heb gelezen! Is er hier eigenljik een topic over die dingen, ben nu benieuwd wat mensen nog meer gelezen hebben.

Van het vroege werk vind ik eigenlijk alleen Bergtatt écht goed. Themes is half geslaagd, maar Perdition City t/m Shadows of the Sun inc. alle EP's en soundtracks is fenomenaal - enkel Blood Inside vind ik tegenwoordig iets minder.

Bij de laatste albums bespeur ik iets van gemakzucht, maar tegelijktijd heerlijke muziek voor tijdens de afwas. Het grootste struikelblok zijn voor mij de teksten. Véél te letterlijk en opzichtig aanleunend bij Current 93 en consorten met die Manson verwijzingen etc. Voelt een beetje onoprecht. Scary Muzak zit in de doos met Halloweenversiering, maar dit jaar überhaupt niet aangezet. Maar ik heb dan ook niets met die Perturbator/Carpenter Brut versie van 80's synthmuziek.

Ik heb goede hoop voor Neverland, al zal hij de jaarlijst niet halen aangezien de fysieke release pas volgend jaar verschijnt.

[Dit bericht is gewijzigd door Sater op 21-11-2025 14:29]

Themes [...] wil ik graag leuk vinden, maar vind het gewoon niet zo bijzonder. Perdition City/Lyckantropen Themes/Svidd neger moet ik nog eens (goed) checken. Shadows of the Sun en Childhood's End vind ik leuk, goed; niet meer dan dat. Blood Inside, Wars of the Roses, ATGCLVLSSCAP, en dus Liminal Animals.., ik word er warm noch koud van. A Quick Fix of Melancholy is dan wel weer van dermate geniaal, dat het eigenhandig de gehele discografie naar een hoger niveau verheft.

quote:

---

Op 22 november 2025 17:15 schreef KwelgeestIV het volgende:
Themes [...] wil ik graag leuk vinden, maar vind het gewoon niet zo bijzonder. Perdition City/Lyckantropen Themes/Svidd neger moet ik nog eens (goed) checken. Shadows of the Sun en Childhood's End vind ik leuk, goed; niet meer dan dat. Blood Inside, Wars of the Roses, ATGCLVLSSCAP, en dus Liminal Animals.., ik word er warm noch koud van. A Quick Fix of Melancholy is dan wel weer van dermate geniaal, dat het eigenhandig de gehele discografie naar een hoger niveau verheft.

---

A Quick Fix of Melancholy is inderdaad geniaal van begin tot eind. Ik mis Teachings in Silence in je lijst, dat zijn die twee EP's samengebracht. Ook waarlijk wonderlijke muziek zit daartussen. Muziek tussen droom en realiteit, zo voelt het aan. Digitaal en toch organisch. De soundtracks zijn sterk maar wel een pak abstracter.

quote:

---

Op 22 november 2025 20:07 schreef mikkasscar het volgende:
Ik mis Teachings in Silence in je lijst, [...].

---

Ik ben niet met al hun muziek bekend.