quote:
Op 18 mei 2024 14:19 schreef Freduk het volgende:
Xasthur - Nocturnal Poisoning
Het enige album wat ik op cd heb. Waarschijnlijk zijn minste album ook, en tevens dan weer zijn bekendste.
Samengevat: Xasthur werd rond de release van dit album gehypted en ik was daar vatbaar voor.
Het album begint aardig, met de eerste tonen van zulk een klankaard dat er meteen een gevoel van nostalgie en weemoed wordt opgewekt.
Eigenlijk kan je het werk van Xasthur op dit album wel samenvatten tot een samenspel van klanken die verschillende emoties kunnen opwekken. Dat stuk is goed gelukt.
Als je het album een paar keer gedraaid hebt kom je (kwam ik) erachter dat er toch wel wat te weinig substantie is. Qua stemming is het album allemaal dik in orde, maar qua substantie, niet wat mij betreft.
Hoe dan ook het was de opening naar een wat groter podium voor Malefic, de persoon achter de eenmansband en in de loop der jaren zou hij een berg goede cd's releasen waaronder the funeral of being waarschijnlijk zijn beste werk is, of telepathic with the deceased.
Ondanks zijn goede werk keerde het tij voor Malefic, ergens werd besloten dat hij 'niet cool' meer was, en Xasthur kwam in het verdomhoekje, zoals je dat wel bij meer bands zag in de jaren '00. Nargaroth is daar een goed voorbeeld van.
Even goed een aardig stukje werk. Op zijn minst is het een uniek geluid, en later zou hij dit geluid verborduren in muziekstukken van wat meer houvast.
Vind dit toch echt zijn beste album, en volgens mij zijn er heeeel erg weinig mensen die daar anders over denken. Mede door de verre van optimale productie heeft het een erg duistere sfeer. Dit samen met de melancholische gitaarlijnen en iele orgelachtige keyboards geeft het wat dromerigs. Maar dan gitzwart. Een heerlijk album om bij weg te zakken en je in onder te dompelen.
A Gate Through Bloodstained Mirrors vind ik ook erg sterk, maar is eigenlijk een demo. Met zijn 'nieuwe' country, blue grass, akoestische neo-folk, post-black ben ik ik matig bekend. Heb er wel wat van gehoord. Niet slecht. Niet overtuigend. Inmiddels maakt hij (ook) weer black metal. En over twee maanden een nieuw album, waarvan de muzikale stijl mij (nog) niet duidelijk is.
Eigenlijk weer eens
Portal of Sorrow draaien. Daar speelt Marissa Nadler op mee.
quote:
Op 19 mei 2024 14:19 schreef Dypfrys het volgende:
Moeilijk ondergewaardeerde band.
[Dit bericht is gewijzigd door KwelgeestIV op 29-05-2024 9:21]
