quote:

---

Op 4 maart 2004 19:43 schreef Griffin het volgende:
daar ben ik te laat voor, ik doelde op filosofie

---

Zo boeiend is de filosofie van Cicero niet hoor.. Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat als je filosofie volgt je er veel over zal krijgen, het is allemaal vreselijk logisch wat hij schrijft.. niet echt iets om over na te denken.

ahzo..
nou dan zal die mij in ieder geval geen psychische problemen opleveren

quote:

---

Op 4 maart 2004 19:48 schreef Griffin het volgende:
ahzo..
nou dan zal die mij in ieder geval geen psychische problemen opleveren

---

Subtiel

Misschien eens overwegen moderator te worden?

neen, dat zou mij psychische aandoeningen bezorgen
de maatschappelijke druk van het forum zou mij teveel worden op den duur

quote:

---

Op 4 maart 2004 19:06 schreef Griffin het volgende:
Pardon? Omdat ik in het dorp woon, heb ik geen benul daarvan? Ben ikzelf niet betrokken bij psychisch afwijkende (of 'gestoorde') mensen? Dit is wel een van de meest vreemde argumenten die ik heb gehoord wat betreft mijn visie op psychische problemen.
Overigens heb ik meer dan drie jaar in de hoofdstad van Oostenrijk gewoont, en daar is een manisch depressieve nog altijd dezelfde dan - stel - een manisch depressief iemand in mijn straat, in mijn dorp. De verschillende kansen van psychische aandoeningen of problemen lijkt me als laatst door het verschil van woonplaats; dorp of stad. In een stad zit je er niet meer middenin dan een dorpsbewoner dat zit! Dat staat er absoluut los van.

Ik ben overigens vaak genoeg in de stad te vinden, maar ook daar loopt niemand rond met stickers op hun voorhoofd over hun psychische problemen. Overal zijn mensen, overal zijn mensen met psychische problemen. Ja, zelfs in dorpen! In een stad misschien meer? Als je het in absolute termen ziet wel ja, relatief gezien lijkt me dat sterk, trouwens, zo'n aantallenverschil heeft ook weinig belang.

---

ik heb niet gezegd dat je ergens geen benul van hebt of ergens niet bij betrokken was , het was ook niet tegen jou persoonlijk gericht dat je in een dorp woont, en daarom zo zou denken , hoewel ik wel begrijp dat je je aangevallen voelt .

ik had het niet over ernstige psychische problemen die hebben andere oorzaken,denk ik ( erfelijke ).

Ik had het over ( zie eerste post van dit topic ) de extra pyschische belasting die overbevolking met zich mee kan brengen ( (hier horen ook criminalitet en drugsproblemen bij) ,als jij zegt dat dit geen rol speelt ,zou best kunnen .( hoewel ik wel denk dat deze vorm onderzocht dient te worden, naast andere vormen die overal te vinden zijn )

over bezig zijn met psyche( en catharsis) , is dat zo verkeerd ?
het kan misschien eerder leiden tot een oplossing dan je problemen verbergen voor jezelf .

los hiervan :

sinds ik op dit forum zit heb ik meer last van psychische problemen

al die rotmensen die me afflamen

*boehoehoehoehoe*

als je fysieke arbeid verricht maakt je endorfines aan, die veel psychisch leed verzachten. Is het niet zo dat we daarom nu veel meer psychische problemen hebben

Het lijkt mij dat als fysiek ingesteld ben dat je problemen die ertoe doen ook fysiek zijn, en dus als je mentaal ingesteld ben zijn je problemen ook meer psychisch.

Edit: explosieven weg gehaald

[Dit bericht is gewijzigd door ElitE op 05-03-2004 14:41]

quote:

---

Op 5 maart 2004 14:28 schreef ElitE het volgende:
als je fysieke arbeid verricht maakt je endorfines aan, die veel psychisch leed verzachten. Is het niet zo dat we daarom nu veel meer psychische problemen hebben

Het lijkt mij dat als fysiek ingesteld ben dat je problemen die ertoe doen ook fysiek zijn, en dus als je menthaal ingesteld ben zijn je problemen ook meer psychisch.

---

Eh, dude, wat een onzin

quote:

---

Op 5 maart 2004 14:32 schreef Sjaan het volgende:
Eh, dude, wat een onzin

---

geweldig onderbouwd leg het gerust uit als jij het beter weet

menthaal....? klinkt erg explosief.

quote:

---

Op 5 maart 2004 14:40 schreef Azagthoth het volgende:
menthaal....? klinkt erg explosief.

---

haal die 2 nog wel eens door elkaar

quote:

---

Op 5 maart 2004 14:37 schreef ElitE het volgende:
geweldig onderbouwd leg het gerust uit als jij het beter weet

---

Ik vraag me af waar je die wijsheid van endorfine enzo vandaan haalt. Voor de duidelijkheid, ik studeer Psychologie en heb zo'n soort verhaal nooit gelezen..

quote:

---

Op 5 maart 2004 14:43 schreef Sjaan het volgende:
Ik vraag me af waar je die wijsheid van endorfine enzo vandaan haalt. Voor de duidelijkheid, ik studeer Psychologie en heb zo'n soort verhaal nooit gelezen..

---

Krijg je dat niet eens daarzo
ik heb het van een psycholoog, maar goed je moet nog veel leren *kuch*

Endorfine verzacht fysische pijn, geen psychische pijn

Denk bijvoorbeeld aan een gevecht waarbij je de pijn van de klappen nauwelijks voelt, maar pas als het gevecht is afgelopen...

[Dit bericht is gewijzigd door Sjaan op 05-03-2004 14:49]

quote:

---

Op 5 maart 2004 14:48 schreef Sjaan het volgende:
Endorfine verzacht fysische pijn, geen psychische pijn

Denk bijvoorbeeld aan een gevecht waarbij je de pijn van de klappen nauwelijks voelt, maar pas als het gevecht is afgelopen...

---

morfine kan je lichamelijk maar ook psychische "pijn" weg nemen, niet dat het problemen oplost maar het neemt de spanningen weg, en endorfine lijkt veel op morfine dus ik denk wel dat het hetzelfde effect heeft.
Niet dat je stoned in een hoekje gaat zitten na het sporten

quote:

---

Voorbeelden van hormonen waarvan aangenomen wordt dat ze als moedermolecuul voor neuroactieve fragmenten fungeren, zijn het adrenocorticotrope hormoon ACTH, de verschillende melanocytenstimulerende hormonen (a-, b-, g-MSH) en b-lipotropine. Dit laatste hormoon is de voorloper van het morfine-achtige neuropeptide b-endorfine, dat op zijn beurt weer de voorloper is van neuropeptiden met invloed op het gedrag. Dat geldt ook voor ACTH en MSH, vasopressine en oxytocine. Neuropeptiden, afgeleid van genoemde peptiden, blijken invloed uit te oefenen op leren en geheugen, agressie, sociaal gedrag, moederlijk gedrag, seksueel gedrag en op de stemming. Bovendien lijken ze betrokken te zijn bij gestoord gedrag.

---

Encarta® - Naslagbibliotheek - Winkler Prins. © 1993-2002 Microsoft Corporation/Het Spectrum. Alle rechten voorbehouden.


[Dit bericht is gewijzigd door ElitE op 05-03-2004 14:59]

endorfine verminderd geen psychische gevoelens (deed dat het wel was heel nederland atleet, dunkt me). na zwaar sporten/intensieve lichaamsbeweging heb je door de endorfine alleen sneller het idee dat je alles aankunt - niet voor niks zijn veel sporters ook sportverslaafd, aan de endorfine dus

quote:

---

Op 7 maart 2004 22:58 schreef Griffin het volgende:
endorfine verminderd geen psychische gevoelens (deed dat het wel was heel nederland atleet, dunkt me). na zwaar sporten/intensieve lichaamsbeweging heb je door de endorfine alleen sneller het idee dat je alles aankunt - niet voor niks zijn veel sporters ook sportverslaafd, aan de endorfine dus

---

ook goed, maar dat is juist het gene wat nodig is mensen moeten de moed hebben om wat aan hun problemen te doen

quote:

---

Op 7 maart 2004 23:55 schreef ElitE het volgende:
ook goed, maar dat is juist het gene wat nodig is mensen moeten de moed hebben om wat aan hun problemen te doen

---

Precies , en vooral niet altijd zo zeuren !

quote:

---

Op 8 maart 2004 0:08 schreef BARABAS het volgende:
Precies , en vooral niet altijd zo zeuren !

---

ach zeik toch niet zo man!

quote:

---

Op 5 maart 2004 2:18 schreef Snaack het volgende:
sinds ik op dit forum zit heb ik meer last van psychische problemen

al die rotmensen die me afflamen

*boehoehoehoehoe*

---

Rot in je graf stuk opgedroogde nageboorte!


Ik heb vandaag ook psychische problemen. Poepen ging niet zo lekker als normaal.

quote:

---

Op 8 maart 2004 0:22 schreef Chelman het volgende:

Ik heb vandaag ook psychische problemen. Poepen ging niet zo lekker als normaal.

---

Ooh, wat erg voor je! Ik kan me voorstellen dat je daardoor zwaar in de psychische shit komt ja! Wil je praten?

*Bemoeit zich verder niet met dit poep-topic*

Het einde van de psychotherapie
Psycholoog en psychoanalyticus Paul Verhaeghe in Boeken

Paul Verhaeghe is klinisch psycholoog en psychoanalyticus. Hij is hoogleraar aan de Universiteit Gent. Afgelopen zondag was hij te gast in het VPRO-programma Boeken, en sprak met Wim Brands over zijn nieuwste boek, 'Het einde van de psychotherapie'.


Paul Verhaeghe schreef onder meer Tussen hysterie en vrouw (1996) en Over normaliteit en andere afwijkingen (2002), waarmee hij internationale erkenning won als Freud- en Lacankenner. Met Liefde in tijden van eenzaamheid (1998), een kritische analyse van de hedendaagse verhoudingen tussen man en vrouw, brak hij door naar een algemeen publiek. Het werd een internationale bestseller; het boek werd in acht talen vertaald. In 2009 publiceerde hij Het einde van de psychotherapie, een boek over de macht van de farmaceutische industrie en de reden waarom psychotherapie - 'praten' - een betere methode is dan domweg pillen slikken.

De theorie van Sigmund Freud is tegenwoordig niet meer zo populair, omdat algemeen wordt geloofd dat zijn ideeën geen wetenschappelijke basis hebben. Tegenwoordig ligt de nadruk op de genetische achtergrond van gedragsproblemen, die vaak wordt gepresenteerd als onweerlegbaar feit. In Het einde van de psychotherapie bewijst Paul Verhaeghe dat Freuds werk nog steeds heel waardevol en bruikbaar is en dat de genetische basis van psychologische problemen minder betrouwbaar is dan vaak wordt aangenomen.

De westerse wereld kampt met een depressie-epidemie, zoals beschreven door Trudy Dehue (eerder te zien bij Boeken). Voortbordurend op Freuds theorie over de oorzaken van depressie verklaart Verhaeghe dat deze epidemie het resultaat is van het verdwijnen van identiteit. Een vorige generatie weekte zich los van iedere soort van autoritaire inmenging met als resultaat leeglopende kerken, gebroken gezinnen en carrieremakers die zelden langer dan een paar jaar voor hetzelfde bedrijf blijven werken. Nu blijkt echter dat deze verdwenen stabiele factoren en sociale verbindingen een mens voorzien van zekerheid, bevestiging en op den duur van een identiteit. Het maakt dat je weet wie je bent ten opzichte van de ander. Depressie volgt wanneer door gebrek aan identiteit een mens zich ook niet meer zeker weet van het doel in het leven en op den duur ieder sociaal en ethisch richtingsgevoel verliest.

Verhaeghe stelt dat het gebrek aan identiteit door het verminderende aantal sociale banden heeft geresulteerd in een obsessie met het lichaam, een andere manier om een identiteit te verwerven. Kan je je immers niet vergelijken met je gezinsleden, pastoor of collega om jezelf zo te definieren, dan profileer je je door uiterlijk vertoon en seksueel gedrag. In het zoeken naar een identiteit is het eigen gender al snel een beginpunt. Door mannelijke of vrouwelijke eigenschappen extreem uit te vergroten vindt men een basis voor identiteit, maar deze blijkt minder bevrediging te geven dan een identiteit gebaseerd op sociale verbintenissen.

Deze problematiek zorgt voor een nieuw soort patienten. Waar zich vroeger patienten aandienden die een neurose of complex ontwikkelden omdat ze iedere seksuele fantasie moesten onderdrukken, is er nu een vloedgolf aan patienten die juist iedere snelle lichamelijke bevrediging aangrijpen, maar van binnen een grote leegte ervaren. Vroeger was het onderdrukken van het lichamelijk instinct een oorzaak voor problemen, nu is het gebrek aan enig andere beweegreden de oorzaak.

Het meest schrijnende aan deze nieuwe generatie patienten is dat de farmaceutische industrie gewetenloos op hun problemen inspeelt. Door ieder gevoel van eenzaamheid, verdriet, of onbehagen te labelen als ziekte wordt de oorzaak van de ellende buiten de patient gelegd. De patient is dan immers het slachtoffers van verkeerde genen, waar geen goed gesprek aan zal helpen. De oplossing staat vervolgens klaar in pilvorm.

Verhaeghe gaat zelfs zo ver te stellen dat aandoeningen zoals ADHD en PDD-NOS niet bestaan. De symptomen natuurlijk wel: drukke of verlegen kinderen zijn een feit. Het probleem ontstaat wanneer een patient niet als een persoon met een aantal eigenschappen wordt beschouwd, maar als die eigenschappen worden gefilterd tot een paar goed te classificeren afkortingen. Diagnose van zo'n soort aandoening gebeurt meestal met behulp van de DSM, een diagnostisch handboek dat niet, zoals men zou verwachten, samengesteld werd door onafhankelijke wetenschappers maar eerder een allegaartje van meningen is. De samensteller is de Amerikaanse Psychiatrische Associatie, een belangenvereniging die ooit zelfs met een stemming besloot of homoseksualiteit al dan niet een categorie moest worden. Zo worden ook te pas en te onpas aandoeningen toegevoegd, tot grote vreugde van de farmaceutische industrie. Zo kan er bijvoorbeeld weer een nieuwe pil in de markt worden gezet tegen een abnormaal lange rouwperiode. De DSM valt dus moeilijk wetenschappelijk te noemen, en blijkt in de praktijk al helemaal niet bij te dragen aan een structurele oplossing.

Verhaeghes voorstel om terug te keren naar een psychologische methode biedt een geruststelling. Hoewel de oplossing niet meer in een pilletje te vinden is, legt het de nadruk op een menselijker manier van omgaan met psychologische problemen. Niet langer regeren de zogenaamde allesbepalende genen en het wordt weer mogelijk jezelf te veranderen. Hoewel de psychiater ook niet almachtig is, kan deze in ieder geval wel helpen om van psychiatrisch ongelukkig te veranderen in 'gewoon ongelukkig'.

Bron: Noorderlicht


Hmm k ben het niet helemaal eens met zn formuleringen, maar ik kan me wel vinden in meer depressies door grotere vrijheden.

quote:

---

Op 8 september 2009 14:12 schreef ElitE het volgende:
Verhaeghe gaat zelfs zo ver te stellen dat aandoeningen zoals ADHD en PDD-NOS niet bestaan. De symptomen natuurlijk wel: drukke of verlegen kinderen zijn een feit. Het probleem ontstaat wanneer een patient niet als een persoon met een aantal eigenschappen wordt beschouwd, maar als die eigenschappen worden gefilterd tot een paar goed te classificeren afkortingen. Diagnose van zo'n soort aandoening gebeurt meestal met behulp van de DSM, een diagnostisch handboek dat niet, zoals men zou verwachten, samengesteld werd door onafhankelijke wetenschappers maar eerder een allegaartje van meningen is.

---

Ik zou het een zorgelijke ontwikkeling vinden als zijn verwachting waar wordt en de farmaceutische industrie het stokje definitief gaat overnemen.

Ouwe stijl ftw zullen we maar zeggen..