hehehe ik zal eens wat zoeken

argh nee dus, pc gecrashed en op de laptop staat niks

[Dit bericht is gewijzigd door karnivoor op 19-09-2006 1:28]

quote:

---

Op 19 september 2006 1:27 schreef karnivoor het volgende:
hehehe ik zal eens wat zoeken

argh nee dus, pc gecrashed en op de laptop staat niks

---

Kut he, dat je je zieligste zielespinsels niet meer hebt

hehe klopt maar ze staan nog wel in cd boekjes en tapehoesjes gelukkig

Gelukkig!

ja!

maar geen zin in overtypen

Het beest in de kelder, is het beest van vuil verlangen
Onder vloeren van onze liefde kwam bezit te liggen
Bezit om de schoonheid, bezitten van de tijd
Het verlangen maakt vuil waar schoonheid is geweest

In de kelder ligt het beest.

Achter iedere deur hoor ik haar,
zij wacht niet en mijn wachten is een vloek
Het doek wordt opengetrokken en kind is bijna lijk,
schreeuwend teken van een nieuwe geboorte uit pijn

Waar zij is daar wil ik zijn,
maar waar zij is moet ik niet verblijven
Waar zij is glinsteren mijn ogen,
maar waar zij is neem ik haar voor bezit

Het beest glimlacht in het donker.

"Slechts", denkt het beest, "alleen"
maar de slechtheid wordt uit jaloezie gewonnen

Ongeronnen bloed dwingt de slapeloze voort,

als hij man is, zal hij geen bloed verlangen
als hij man is, zal hij haar niet bezitten
als hij man is, zal hij haar niet eisen
als hij man is, zal hij haar niet...
als hij man is, zal hij haar niet...

als hij man is, geen beest,

dan zal hij niet,

niet haar,

Da's briljant, man.

Dat is best goed Phriar

Zeker gaaf, alleen nog wat werken aan de flow/metrum/dictie (pick your favorite!).

nee man zeikwijf

quote:

---

Op 26 september 2006 19:15 schreef spectre het volgende:
nee man zeikwijf

---

Ja wel man, lul.

Dat is wat uiteindelijk een tekst kan maken of breken, de voordracht!

en dat je kut voelen ergens zo zijn positieve uitkomst heeft.... in woorden dus.

thanks

quote:

---

Op 26 september 2006 23:58 schreef Phriar het volgende:
en dat je kut voelen ergens zo zijn positieve uitkomst heeft.... in woorden dus.

thanks

---

Kunst gedijt wel bij kommer en kwel

...als het zwijgen...


Ik zal liggen aan je voeten
maar ik zal zwijgen als het graf
boeten zal ik, boeten

- voor wat ik je niet geven kon
maar probeerde je te ontnemen -

De koude grond,
baarde een kind van problemen
Abortus was de enige weg

Recht is mijn rug nooit geweest,
maar zo koud waren jouw ogen dus wel
En hoe sneller ik je vergeet,
hoe mooier het volgende kind zal zijn

Ik zal gelegen hebben aan je voeten,
wanneer jij in koude grond begraven bent
en je ogen voor mij
geen vonken meer zijn;

hun koelte mij veel te bekend

Een week van weke dieren die de hersenen plezieren en de gaten van de nacht verhullen onder warme dekens. Strijd de strijd en veeg de tekens van het grote zwarte bord waar de algebrasommen staan. Voort en voortgaan onder de hemel die morgen heilig is, een profeet met glazen ogen draagt zijn kinderen naar de rivier. Daar en hier en achter de heuvel hoort men stil gepraat van heilige vrouwen. Tijdens het spelen moest hij kauwen op zijn tong en zijn wangen in een poging tot rust. hij dacht aan de kust en hoe hij kon vluchten, uit alle dagen die hem voor waren gegaan. Nooit had hij bij de vuurtoren stilgestaan zoals die ene avond, nu verleden gedachte. Hij vroeg aan de wachter of hij hem mocht vervangen, maar de man had in stilte veel liefde voor zijn baan. Naar het donkere strand gaan, en de vuren uit de korven zien. Vervagen in de strafwind, zoals dat met donkervuren gaat. Nooit was hij te laat, maar toch nooit op tijd. Hij gaf zijn huis weg aan een zwerver in een nachtmerrie van spijt. Bloed en bloed kleurde zijn ogen, de hoeken die hij voorheen nooit bekeek. Zachtjes, streek hij over zijn baard, zoals zijn vader altijd deed. Slechts een rugzak en herinneringen, schoenen en een pijp. Hij was bereid te leven maar voor sterven had hij geen tijd. Oploskoffie, kranten, televisie en reclame. Spellen, spellen, spellen. Bereid de rellen voor, steek de vuren in de hoofden, van de mensen die vrijheid als een huishoudelijk artikel zien. Achter het scherm vandaan en de weide wereld in. Geen doel dat niet verbogen worden kon. Geen reis die anderen gemaakt hadden. De kans en het lot zouden zich verenigen en bundelen om een onzichtbare leidraad te worden. Stortende regens zouden voor hem geen last meer zijn. Zonder paraplu zou hij iedere bui trotseren. Hij zou slechts wandelen, en leren. reizen en verstaan. geven en ten onder gaan.

goeie shit

erg toevallig trouwens dat ik het nog niet gelezen had en dit topic op zocht vanwege een eigen tekst. en het meest aparte is dat ik er deels wel paralellen in zie qua onderwerp:

Wie weet wie ik ben
Wie weet waar ik ben
Golven omsingelen mij
Waar ik ook ben, ze zijn er, ze lachen me uit
Ik ben een hoek
Ik mis de gladde vormen die hun zo speciaal maken
Die hun zo gewelfd maken en zo vloeiend
Die hun… maken
Ik ben een constructie
Ik ben gemaakt
Maar ben ik wel goed in elkaar gezet?
Ben ik het schroefje in de IJffeltoren?
Het kleine stukje verbintenis, het stukje contact
En toch zo misbaar
De spil in een geheel?
Een spilletje?
Al is het nog zo klein als een mus
Een mus, rustend op de rand van een wolkenkrabber
Zo hoog, zulks een vrijheid
En toch, strikt weten wat hem te doen staat
Het overleven troef, hij weet niet beter
Zittend op de rand van een grote leegte
Een vacuüm van ordinaire geluidsgolven
Ver van beweging
De mieren onder hem, de massa spurt
Het gaat hem voorbij, hij weet niet beter
De geluiden storen hem, maar toch niet
Hij is het gewend, maar waarom?
Zo klopt het
Zo klopt zijn leven met wat hij denkt te weten
Wat hij voelt
Wat hij is
De onevenredige rust teleurstellend vliegt hij verder
Verder met zijn patroon, zijn leven, zijn patroon
Zijn vloeiende bewegingen in de lucht
Als een geluidsgolf, doordringend in ieders oor
Iedereen hoort het maar opmerken is een andere gratie
Is gewenning zulks een zwaar goed?
Zo gewichtig dat er tonnen in het oor verblijven?
Dat complete katoenplantages in de oorschelp lijken te zijn verdwenen?
Dat abnormaliteiten veranderen in extreme vergezichten?
Ziet niemand dan echt wat hij ziet?
Zijn de mogelijke illusies definitief in utopieën opgegaan?
Wie wil dit weten?
Verzwijgen der realiteit, verdommen der wegwijzers!
En weer die prangende vraag, wie wou kunnen dit weten?

Euh, het is Eiffeltoren.

quote:

---

Op 4 november 2006 5:14 schreef karnivoor het volgende:
goeie shit

erg toevallig trouwens dat ik het nog niet gelezen had en dit topic op zocht vanwege een eigen tekst. en het meest aparte is dat ik er deels wel paralellen in zie qua onderwerp:

Wie weet wie ik ben
Wie weet waar ik ben
Golven omsingelen mij
Waar ik ook ben, ze zijn er, ze lachen me uit
Ik ben een hoek
Ik mis de gladde vormen die hun zo speciaal maken
Die hun zo gewelfd maken en zo vloeiend
Die hun… maken
Ik ben een constructie
Ik ben gemaakt
Maar ben ik wel goed in elkaar gezet?
Ben ik het schroefje in de IJffeltoren?
Het kleine stukje verbintenis, het stukje contact
En toch zo misbaar
De spil in een geheel?
Een spilletje?
Al is het nog zo klein als een mus
Een mus, rustend op de rand van een wolkenkrabber
Zo hoog, zulks een vrijheid
En toch, strikt weten wat hem te doen staat
Het overleven troef, hij weet niet beter
Zittend op de rand van een grote leegte
Een vacuüm van ordinaire geluidsgolven
Ver van beweging
De mieren onder hem, de massa spurt
Het gaat hem voorbij, hij weet niet beter
De geluiden storen hem, maar toch niet
Hij is het gewend, maar waarom?
Zo klopt het
Zo klopt zijn leven met wat hij denkt te weten
Wat hij voelt
Wat hij is
De onevenredige rust teleurstellend vliegt hij verder
Verder met zijn patroon, zijn leven, zijn patroon
Zijn vloeiende bewegingen in de lucht
Als een geluidsgolf, doordringend in ieders oor
Iedereen hoort het maar opmerken is een andere gratie
Is gewenning zulks een zwaar goed?
Zo gewichtig dat er tonnen in het oor verblijven?
Dat complete katoenplantages in de oorschelp lijken te zijn verdwenen?
Dat abnormaliteiten veranderen in extreme vergezichten?
Ziet niemand dan echt wat hij ziet?
Zijn de mogelijke illusies definitief in utopieën opgegaan?
Wie wil dit weten?
Verzwijgen der realiteit, verdommen der wegwijzers!
En weer die prangende vraag, wie wou kunnen dit weten?

---

De precieze opzet van je schrijven is mij niet direct duidelijk. Dit kunnen mensen mij ook verwijten, dus til er vooral niet te zwaar aan. Een opeenvolging van vragen leest over het algemeen een beetje vervelend. Het is beter verschillende van die vragen te nemen en er even over door te denken, of je directe ervaringen in een sterkere vorm van stream-of-consciousness schrijven optekenen denk ik.

Positief, je beeldspraak is wel leuk en origineel. Het probeert in ieder geval buiten de traditionele paden van wat onder dichten/poëzie wordt verstaan te treden, een bewonderenswaardig streven in een tijd waarin iedereen die een sinterklaasrijm kan maken denkt een lezenswaardig dichter te zijn....

Merci pour le compliment, hier is mijn eigen sinterklaasrijm.

Noemt mij maar Jezus,
ik ben slechts een der uwen hier
Noemt mij maar Judas,
en geef mij op zijn minst een bier

De ster binnen en het glas beneden
licht zullen vanavond onze voeten treden

Noemt mij maar Zwever,
ik ben slechts wandelaar deze nacht
Noemt mij maar Zwerver
en geef mij op zijn minst een lach

De ster voorbij en het glas geheven
zwaar is de weg naar huis al vergeven

Noemt mij maar Kluizenaar
ik ben gesloten als een open deur
Noemt mij maar Leugenaar
en vergeef mij mijn eeuwig gezeur

De ster gedood en het glas in scherven
kom niet dichterbij, ik zal u slechts bederven

quote:

---

Op 4 november 2006 10:50 schreef blonde rockgod het volgende:
Euh, het is Eiffeltoren.

---

hehe er klopte al iets niet eraan maar kon het niet vinden

quote:

---

Op 4 november 2006 23:08 schreef Phriar het volgende:
De precieze opzet van je schrijven is mij niet direct duidelijk. Dit kunnen mensen mij ook verwijten, dus til er vooral niet te zwaar aan. Een opeenvolging van vragen leest over het algemeen een beetje vervelend. Het is beter verschillende van die vragen te nemen en er even over door te denken, of je directe ervaringen in een sterkere vorm van stream-of-consciousness schrijven optekenen denk ik.

Positief, je beeldspraak is wel leuk en origineel. Het probeert in ieder geval buiten de traditionele paden van wat onder dichten/poëzie wordt verstaan te treden, een bewonderenswaardig streven in een tijd waarin iedereen die een sinterklaasrijm kan maken denkt een lezenswaardig dichter te zijn....

Merci pour le compliment, hier is mijn eigen sinterklaasrijm.

Noemt mij maar Jezus,
ik ben slechts een der uwen hier
Noemt mij maar Judas,
en geef mij op zijn minst een bier

De ster binnen en het glas beneden
licht zullen vanavond onze voeten treden

Noemt mij maar Zwever,
ik ben slechts wandelaar deze nacht
Noemt mij maar Zwerver
en geef mij op zijn minst een lach

De ster voorbij en het glas geheven
zwaar is de weg naar huis al vergeven

Noemt mij maar Kluizenaar
ik ben gesloten als een open deur
Noemt mij maar Leugenaar
en vergeef mij mijn eeuwig gezeur

De ster gedood en het glas in scherven
kom niet dichterbij, ik zal u slechts bederven

---

goeie shit doch idd erg educatief

hm, mn tekst is ook niet echt met een opzet geschreven, het is geevolueerd naarmate de avond vorderde dus dit beantwoort eigenlijk al je "vragen" (kritiek punten).

pure expressie van mijn kant iig

Steek na steek

De wond
Die na tijden is geheeld.
Steek voor steek genezen.

Word nu, door jou
onbewust weer opengereten.

De pijn
die ik niet meer wil ervaren
word werkelijkheid.

Steek voor steek
gaat de wond weer open
onbewust of niet.

Maar wanneer de wond
weer op zijn ergst is
zal jij er niet meer zijn

Genezen
zal moeilijker zijn

Ik bereid me voor
de wond een tweede keer te genezen

Steek na steek

-------------------------------------------------------

Gedicht over het rouwproces van m'n moeder, die overleden is, en m'n vader die dezelfde ziekte heeft en niet weet wanneer hij zal gaan..

nouja, nog maar niet te vaak aan denken dan...

edit: spelling aids, 13 dagen later

[Dit bericht is gewijzigd door karnivoor op 18-11-2006 5:14]

emo tijd!

----

Dromen in een wereld die er niet is
Vlucht naar een oord ver weg
De oplossing rijdt langs
Ik hoor hen komen
Vonken spatten eraf als hij passeert
En weg is hij
Wat trekt me toch zo aan
En wat stoot me toch zo af
Hij kan me naar m’n oord voeren
En tevens kan hij me ontnemen
Ontnemen van m’n gedaante
Waarom zou hij
Waarom zou ik

quote:

---

Op 18 november 2006 5:14 schreef karnivoor het volgende:
emo tijd!

----

Dromen in een wereld die er niet is
Vlucht naar een oord ver weg
De oplossing rijdt langs
Ik hoor hen komen
Vonken spatten eraf als hij passeert
En weg is hij
Wat trekt me toch zo aan
En wat stoot me toch zo af
Hij kan me naar m’n oord voeren
En tevens kan hij me ontnemen
Ontnemen van m’n gedaante
Waarom zou hij
Waarom zou ik

---

Het "ontnemen van" klinkt onnederlands... Volgens mij is het meer in de richting van "Hij ontneemt me mijn gedaante"...

"Vonken spatten eraf als hij passeert" --> leuke zin.

Het eerste stuk, tot en met "en weg is hij, spreekt me het meeste aan en klinkt ook het beste, imho. Ik heb het gevoel dat je op een bepaalde manier in het Engels aan het denken bent terwijl je nederlands schrijft, maar ik kan me vergissen. Het einde is iets te open om er een goed sluitend gedicht van te maken.

Don't worry, je hebt wel goede, in gedichten omzetbare gedachten, maar dit zijn slechts wat kritiekpunten.

Keep writing!

Gisteren kreeg ik plots een deuntje in m'n hoofd, heel simpel, en het voelde een beetje middeleeuws aan om een of andere reden. Zonder echt bewust ervan te zijn ging ik m'n nederlands daarom ook een wat oudere klank meegeven. Ik hoop dat het goed over komt, hoewel het natuurlijk grotendeels zelfverzonnen taal-aanpassingen zijn, niet echt oud-nederlands.

End Sie draagte
End Sie draagte
Oh, Sie draagte sofeel
Dat Sie klaagte
Dat Sie klaagte
" Leven's Hard op d'n Peel"

End Sie daagte
End Sie daagte
Aon Kinders bie Fuur
End Sie fraagte
End Sie fraagte
D'r Man foor die Uur

End Hie seide
End Hie seide
"Froumens d'ris gen Tied"
End Hie schreide
End Hie schreide
Van Ouder Verdriet

End Hie saagte
End Hie saagte
Da sien Frou war nie meer
End Hie slaagte
End Hie slaagte
Sien Ogen moar neer

(denk een beetje in schommelend ritme)

Heerschende schrijfsels, menschen.

De laatste tijd heb ik ook weer aardig wat teksten geschreven. Jammer dat ik zelden verder dan een paar coupletten kom als ik iets schrijf.
Deze zinnen een paar weken geleden verzonnen tijdens mijn "verjaardagsdepressie";

-Gapende muilen der jaren
-Bloeddorstige vreters van zielen
-Klauwen schrapen en scheuren
-Onstilbaar en eeuwig hun honger

-Diep is de afgrond der tijd
-Vallend door de leegte van jaren
-Klauwen schrammen en scheuren
-Ongrijpbaar en eeuwig mijn ziel