Toch wel megaverliefd op dit album, hoor, WTF Moet wel plaat van het jaar blijken te zijn.

Ik ben inmiddels ook helemaal om. Superveel variatie en details, maar luister ook heel erg makkelijk weg. Ben inmiddels ook fan van de zang. Probeer er nu voor te waken hem niet kapot te draaien, maar heb de afgelopen weken in bijna niets anders zin gehad.

quote:

---

Op 4 juni 2023 20:42 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
Toch wel megaverliefd op dit album, hoor, WTF Moet wel plaat van het jaar blijken te zijn.

---

Ik kwam het gisteren tegen, WTF is dit? echt geniaal

Ik ben toch niet mee hoor, eerste nrs zijn wel leuk, maar dan begint het langs alle kanten te meanderen, hetgeen soms spannende en verrassende albums oplevert, maar voor mijn oren gaat het nergens heen. Ik ga telkens kijken hoe lang het nog duurt, weet me dus niet blijvend te boeien. Tot nader order blijf ik dus zweren bij de absoluut geniale eerste twee albums van hen.

Ja dit is enkel leuk als je vroeger een fan van blackmetal was en nu nog maar een select aantal albums per jaar een fatsoenlijke luisterbeurt kan geven omdat je tyfuskoter zoveel aandacht opeist.

Nauwelijks daadwerkelijk buiten reeds kapotgetreden paden tredend. Wel nog steeds een redelijk DHG album, daar waar ze altijd al een tikje overrated waren.

De band wordt te oud, net als Deathspell Omega.

Noemen we dit eigenlijk nog wel blackmetal?

Ik zet 666 International nog eens op, dat was wel een hele goeie

quote:

---

Op 14 juli 2023 17:02 schreef Tanteloos het volgende:
Ja dit is enkel leuk als je vroeger een fan van blackmetal was en nu nog maar een select aantal albums per jaar een fatsoenlijke luisterbeurt kan geven omdat je tyfuskoter zoveel aandacht opeist.

---

quote:

---

Op 4 juni 2023 21:08 schreef Sater het volgende:
Ik ben inmiddels ook helemaal om. Superveel variatie en details, maar luister ook heel erg makkelijk weg. Ben inmiddels ook fan van de zang. Probeer er nu voor te waken hem niet kapot te draaien, maar heb de afgelopen weken in bijna niets anders zin gehad.

---

Bijna 3 maanden later ben ik (nog steeds) hier. Jij?

Blijf het dus maar opzetten, en het verveelt maar niet.

Doet er niet toe, uiteindelijk, maar ben nog op zoek waarom het dan zo anders is dan A Umbra Omega en ik ze toch allebei gaaf vind. Het is minder agressief, minder waanzinnig, kabbelt meer voort. Waardoor ik er eerst moeite mee had. Maar zoveel detail te ontdekken dus... En het nieuwe album geeft veel meer introspectie of psychedelica, lijkt wat... Serieuzer is niet het goede woord, want AUO was ook serieus, maar wat... Beheerster? Persoonlijker?

Fuck het ook, ijzersterk ongeacht de geschiedenis. Verrassend, gedetailleerd, origineel, psychedelisch; en bij elkaar gehouden met goede songwriting en meesterlijke compositie/arrangementen.

Heb de mazzel dat ik relatief vaak op de fiets zit; dat soort aandacht is wel even nodig om dit soort albums echt te ontdekken.

quote:

---

Op 15 april 2023 2:15 schreef Steel Jaw het volgende:
Mijn review die ik op Facebook plaatste:

Daarnet de nieuwe plaat van het almachtige Dødheimsgard beluisterd. Wat een plaat!

Dødheimsgard (ook gekend als DHG) zag midden jaren '90 het levenslicht. Op hun eerste plaat uit 1995 speelden ze nog pure black metal, maar een jaar later switchten ze voor de eerste keer van genre en brachten ze een black/thrash album uit.
Maar het was eind jaren '90 dat de genialiteit van deze Noorse bende volop tot uiting kwam. Eerst was er de magistrale 'Satanic Art' EP uit 1998, waarop de band duidelijk voor een meer avant-garde en industriële aanpak had gekozen.
In 1999 brachten ze dan hun eerste full-length plaat in deze stijl uit; het baanbrekende '666 International'. Een plaat die destijds met de grond werd gelijk gemaakt omdat ze te vernieuwend was. Een album waar menig reviewer eind jaren '90 nog niet klaar voor was.
Ook 'Obscura', het magnum opus van de dissonante death metal meesters Gorguts werd destijds totaal verkeerd begrepen, terwijl dat toch één van de beste death metal albums aller tijden is.

Maar goed, we hadden het dus over de nieuwste van DHG.
Toen in 2015 'A Umbra Omega' uitkwam blies deze plaat mij van mijn sokken. Nog nooit had ik een metal-album gehoord dat zo ongelooflijk avontuurlijk was. De band koos op deze plaat voluit om de avant-garde richting uit te gaan.
Waar zou het na deze plaat heengaan, dacht ik. Beter doen dan 'A Umbra Omega' is zo goed als onmogelijk.
Wel, onze Noorse vrienden zijn er op één of andere manier toch in geslaagd om die geniale plaat uit 2015 te evenaren.

Wat opvalt aan 'Black Medium Current', is dat alles veel vloeiender in elkaar overloopt. Op hun vorige album was duidelijk te horen wanneer je black metal aan het luisteren was, en wanneer je in de meer experimentele stukken was belandt.
Hier vormt alles meer één geheel, het is minder hoekig en meer rond als het ware.

Dødheimsgard experimenteert op deze nieuwe langspeler weer volop met het doorbreken van de grenzen van metal. Furieuze black metal stukken kunnen in een vingerknip omslaan in psychedelische prog-rock die je recht naar de jaren '70 katapulteert.
Ook is er terug meer elektronica te horen op deze plaat. Dat gaat van het gebruik van synthesizers tot pompende beats.

Het mag duidelijk zijn dat dit nieuwe album een meer volwassen sound laat horen dan op de vorige plaat. 'A Umbra Omega' was enorm verknipt en maniakaal. Op 'Black Medium Current' toont de band op vele momenten een softere, melancholische kant.

Album van het jaar? Ik kan mij echt niet inbeelden welke band dit jaar en de vele komende jaren beter gaat doen

---

Basically had Steel Jaw al die tijd al gelijk

Ik mis de alien-achtige klanken van DHG, om heel eerlijk te zijn. Het nieuwe werk is absoluut niet slecht, maar het klinkt vooral als het liefdeskindje van Shining en een 70s prog-rock band en ik zou liegen als ik zeg dat me dat heel erg boeit.

quote:

---

Op 15 augustus 2023 14:56 schreef Ascendant Grotesque het volgende:
Bijna 3 maanden later ben ik (nog steeds) hier. Jij?

---

Draai hem iets minder vaak, ook omdat ik het alleen met volle aandacht wil consumeren, maar blijft op eenzame hoogte staan qua 2023 releases.

quote:

---

Op 15 augustus 2023 21:53 schreef MediaPlayer het volgende:
Het nieuwe werk is absoluut niet slecht, maar het klinkt vooral als het liefdeskindje van Shining en een 70s prog-rock band

---

Ik snap waarom je dit zegt en ben het er ook niet mee oneens, maar tegelijkertijd klinkt het ook totaal niet zo en dat vind ik het knappe van deze plaat. Er lijkt soms minuten lang niet zo heel veel in de muziek te gebeuren, maar het blijft boeien en er zit volgens mij stiekem meer in dan waar ik concreet de vinger op kan leggen. En ik snap ook niet hoe de black metal stukken zo prettig kunnen wegluisteren. Normaal gesproken breekt een harder stuk de muziek (denk bijvoorbeeld de contrasten bij Opeth van rond 2000), maar hier blijft het één aangename flow. Heel vreemd en heel knap.

.

[Dit bericht is gewijzigd door Sater op 16-08-2023 9:32]

Ik zit ook nog aan de 'twijfel kant'. Het kwartje wil niet vallen tot nu toe, al komt dat misschien ook omdat de vorige plaat en het fabeltastische 666 International niet echt te evenaren zijn.

Om even een raar voorbeeld uit mijn privesfeer te benoemen, mijn vrouw zegt eigenlijk altijd als DHG op de shuffle langskomt: Volgende nummer aub.

Bij deze plaat doet ze dat niet

Vette live performance van Aphelion Void! Alleen de schokkerige camera is bij momenten wat irritant.

quote:

---

Op 16 augustus 2023 9:31 schreef Sater het volgende:
Draai hem iets minder vaak, ook omdat ik het alleen met volle aandacht wil consumeren, maar blijft op eenzame hoogte staan qua 2023 releases.



Ik snap waarom je dit zegt en ben het er ook niet mee oneens, maar tegelijkertijd klinkt het ook totaal niet zo en dat vind ik het knappe van deze plaat. Er lijkt soms minuten lang niet zo heel veel in de muziek te gebeuren, maar het blijft boeien en er zit volgens mij stiekem meer in dan waar ik concreet de vinger op kan leggen. En ik snap ook niet hoe de black metal stukken zo prettig kunnen wegluisteren. Normaal gesproken breekt een harder stuk de muziek (denk bijvoorbeeld de contrasten bij Opeth van rond 2000), maar hier blijft het één aangename flow. Heel vreemd en heel knap.

---

Bizar he dit album, Ik snap ook niet of het nu wat vage pop is dat je aan iedereen kan laten luisteren of dat het de meest obscure vage shit is. Ik ben al maanden zwaar onder de indruk.

Ok, benieuwd, zet hem in de te beluisteren dinges.