Wat heb ik nu weer gemist?

Wassup met Fusion?

Same thing he does every night, Pinky.

quote:

---

Op 10 maart 2019 8:37 schreef Natural Disaster het volgende:
@faal

Opmerkelijk dat voortijdige levensbeeindiging bij mensen met erge chronische fysieke pijn wel je goedkeuring heeft en bij mensen met erge mentale pijn niet.

Evenzo opmerkelijk dat je de "leegte" die zo iemand achterlaat bij zijn/haar dierbaren zwaarder laat wegen dan de mentale pijn van die persoon. Alsof een levensmoe iemand met fysieke chronische pijn geen gat achterlaat (voor een kind).

Dat je vader er bovenop is gekomen is natuurlijk mooi voor heb en zijn dierbaren, maar dat wil niet zeggen dat iedereen die bij zo'n zielenknijper op de koffie gaat daar gebaad bij is.

Ik houd hier nu geen pleidooi vóór voortijdige levensbeeindiging hoor, maar ik vind je hele relaas gewoon te eenzijdig.

---

En ik vind jouw relaas ook te eenzijdig

Ik heb nergens beweerd dat mensen met psychische ellende nooit zelfmoord zouden "mogen" plegen. Ik vind alleen als je er voor kiest een gezin te stichten dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Je gaat een hele intense band aan met meerdere mensen, je gaat je kinderen opvoeden, etc. De impact van zelfmoord is dan vele malen groter, en ja ik vind zo'n persoon dan egoïstisch bezig. Ik zou alles voor mijn kind doen tot ik er letterlijk bij neerval.

quote:

---

Op 10 maart 2019 11:56 schreef faalhaas het volgende:
Ik zou alles voor mijn kind doen tot ik er letterlijk bij neerval.

---

Dat is toch precies wat er dan gaat gebeuren?

Hehe. We kennen het detail van de situatie niet, hoeft wat mij betreft ook niet, dus we kunnen er enkel naar raden.

Maar blijkbaar zit Fusion er zover doorheen dat ie de energie niet meer heeft om op deze aardkloot in levende lijve verder te gaan. Daarbij zal ie best wel de afweging eigen toestand vs gezin gedaan hebben.


@faal
Geen idee waar mijn relaas eenzijdig is, ik laat het aan de situatie/toestand zelf over. En die is per persoon anders dus je kunt er niet eens eenzijdig over zijn.

Je kunt zelfdoding (op welke manier ook) laf noemen vanwege het weglopen voor de problemen, maar er is anderzijds ook een dosis moed voor nodig om met alle factoren rekening houdend de knoop door te hakken en vooral om het uit te voeren.

quote:

---

Op 10 maart 2019 9:35 schreef XXL het volgende:
Wat heb ik nu weer gemist?

Wassup met Fusion?

---

aandacht vragen op een forum

quote:

---

Op 10 maart 2019 12:15 schreef bastianus het volgende:
Dat is toch precies wat er dan gaat gebeuren?

---

Wel nieuwsgierig trouwens hoe jij hier tegenaan kijkt als vader. Stel je zit in zo'n situatie, wat staat er dan voorop, je eigen welzijn of dat van je kinderen?

quote:

---

Op 10 maart 2019 12:29 schreef Natural Disaster het volgende:
Geen idee waar mijn relaas eenzijdig is, ik laat het aan de situatie/toestand zelf over. En die is per persoon anders dus je kunt er niet eens eenzijdig over zijn.

---

Dat klinkt al een stuk genuanceerder, eerder beweerde je als iemand er geen zin meer in heeft laat hem/haar dan gaan. Die stelling vond ik te eenzijdig

quote:

---

Op 10 maart 2019 12:29 schreef Natural Disaster het volgende:
Maar blijkbaar zit Fusion er zover doorheen dat ie de energie niet meer heeft om op deze aardkloot in levende lijve verder te gaan. Daarbij zal ie best wel de afweging eigen toestand vs gezin gedaan hebben.

---

Ook weer beetje kort door de bocht dit. Mensen die in een zware depressie zitten missen vaak het vermogen tot helder nadenken.

quote:

---

Op 10 maart 2019 13:38 schreef faalhaas het volgende:


Wel nieuwsgierig trouwens hoe jij hier tegenaan kijkt als vader. Stel je zit in zo'n situatie, wat staat er dan voorop, je eigen welzijn of dat van je kinderen?

---

Ik ken de situatie van beide kanten. Mijn vader had/heeft te kampen met zware depressies, maar een paar jaar terug zat ik zelf in een soort crisis. Weliswaar door PTSS, maar toch ook heftig.
Het belangrijkst vind ik, dat je de verantwoordelijkheid voor jouw problematiek niet bij je kinderen legt. Daarom snap ik het gebod “eer je vader en moeder” uit de bijbel ook niet: elk kind doet dit, hoe labiel of onverantwoord de ouder in kwestie ook is. Zo heb ik zelf een groot deel van mijn jeugd als bliksemafleider doorgebracht: door mijn vader af te leiden, aan het lachen te maken of juist op te ruien, kon hij in elk geval niet destructief richting zichzelf of andere gezinsleden zijn. Dit verklaart voor een groot deel mijn karakter, maar ook mijn gemiste jeugd.
De hardste periode in mijn leven was dan ook jaren geleden, toen ik zag dat mijn kinderen vergelijkbaar gedrag begonnen te vertonen als ik vroeger. Dit was in de tijd dat ikzelf door een traumatische ervaring soms niet mezelf was. Zelf heb ik toen onmiddellijk professionele hulp gezocht, en na een intensief traject ben ik gelukkig weer genezen verklaard.
De gedachte aan zelfmoord is gelukkig nooit in me opgekomen: ik zou niet weten in wat voor vorm dat ook maar een deel van een oplossing waarvoor zou kunnen zijn. Maar goed, ik heb dan ook geen aanleg voor depressies.

quote:

---

Op 10 maart 2019 13:38 schreef faalhaas het volgende:
Dat klinkt al een stuk genuanceerder, eerder beweerde je als iemand er geen zin meer in heeft laat hem/haar dan gaan. Die stelling vond ik te eenzijdig

---

Niet genuanceerder, die mening heb ik nog steeds. Ik ga er alleen wel vanuit dat de persoon in kwestie hier al in het stadium zit dat hij/zij geen hulp meer wil of die hulp niks uithaald. Dat had ik er ter verduidelijking misschien bij moeten vermelden.

quote:

---

Op 10 maart 2019 15:06 schreef bastianus het volgende:
Dit verklaart voor een groot deel mijn karakter

---

Nooit wat van gemerkt Nee ik zie wel dat je graag de rol van devils advocate op je neemt. Gewoon omdat je van discussiëren houdt dacht ik altijd, maar zit iets meer achter dus.

quote:

---

Op 10 maart 2019 15:06 schreef bastianus het volgende:
Maar goed, ik heb dan ook geen aanleg voor depressies.

---

Lekker lijkt me dat. Alhoewel, zonder dalen ook geen pieken voor mij. Heb er gelukkig wel redelijk mee leren dealen. En heb geen vrouw en kids, dus zelfmoord kan altijd nog, heerlijk die vrijheid

quote:

---

Op 10 maart 2019 11:56 schreef faalhaas het volgende:
En ik vind jouw relaas ook te eenzijdig

Ik heb nergens beweerd dat mensen met psychische ellende nooit zelfmoord zouden "mogen" plegen. Ik vind alleen als je er voor kiest een gezin te stichten dat je je verantwoordelijkheid moet nemen. Je gaat een hele intense band aan met meerdere mensen, je gaat je kinderen opvoeden, etc. De impact van zelfmoord is dan vele malen groter, en ja ik vind zo'n persoon dan egoïstisch bezig. Ik zou alles voor mijn kind doen tot ik er letterlijk bij neerval.

---

Helemaal mee eens, echter heb ik een héééél klein beetje ervaring. Klein dipje, noem het niet eens een echte depressie, maar wel heftig genoeg voor mij om hulp bij te zoeken. Zelfs in die relatief korte periode was helder nadenken gewoon onmogelijk. Kan gewoon niet. Ik zat gelukkig in de positie dat ik over mijn dochter wel helder na kon denken en aan zelfmoord heb ik nooit nagedacht gelukkig, maar ik begrijp wel dat je sommige dingen compleet uit het oog verliest. Hoe belangrijk ze ook zijn.

Ieder helder denkend mens zegt dat 'ie tot het gaatje gaat voor zijn kind(eren), maar dat is het probleem een beetje: op zo'n moment denk je niet na. En dan was mijn periode kort en in vergelijking tot mensen met chronische depressie ongelooflijk mild. Wil dus niet weten wat er op die momenten in het hoofd van zo'n persoon omgaat...

Ik hoop werkelijk dat Fusion hier weer uitkomt en dat hij alle hulp aanpakt die hij geboden krijgt.

[Dit bericht is gewijzigd door Ethereal op 11-03-2019 11:02]

quote:

---

Op 10 maart 2019 11:56 schreef faalhaas het volgende:
Ik zou alles voor mijn kind doen tot ik er letterlijk bij neerval.

---

Dit.

quote:

---

Op 11 maart 2019 10:24 schreef Ethereal het volgende:
Ieder helder denkend mens zegt dat 'ie tot het gaatje gaat voor zijn kind(eren), maar dat is het probleem een beetje: op zo'n moment denk je niet na. En dan was mijn periode kort en in vergelijking tot mensen met chronische depressie ongelooflijk mild. Wil dus niet weten wat er op die momenten in het hoofd van zo'n persoon omgaat...

---

Dit.

Daarom is hulp zoeken cruciaal. Je bent op een pad naar dat punt waarop je niet meer denkt. Hulp zoeken voor het zover is, is van het grootste belang. In mijn geval hebben mijn kids de doorslag gegeven om hulp te zoeken alleszins.

Als mijn vader zelfmoord zou hebben gepleegt, zou ik hem niet voor lafaard uitmaken, hoezeer ik het ook jammer vind dat hij uit het leven zou zijn gestapt. Ik zou hem dankbaar zijn voor wat hij voor me heeft gedaan toen hij hier nog was (hoe klein die bijdrage ook misschien mag zijn).

Een groot gevaar vind ik toch wel dat mensen snel anderen beoordelen op hun eigen moraliteitschaal ("ik zou nooit zelfmoord plegen, dus wanneer een ander dat doet is hij/zij een lafaard"). Voor sommigen is de grens eerder bereikt dan voor een ander, en dat maakt diegene niet zozeer "minderwaardig", slechts anders dan jij. En ja, zij zullen dan ook eerder hulp moeten zoeken met dit soort problemen.

Ik heb van mezelf altijd al veel respect voor de doden gehad, dus het idee om een chronisch geesteszieke man of vrouw op die manier te beoordelen vind ik respectloos. Zij kunnen zich immers ook niet verdedigen. Bovendien zou ik het op zijn zachts gezegt ook niet prettig vinden wanneer een ander zo over mijn vader zou praten als hij zelfmoord zou hebben gepleegt. Je doet er hoe dan ook mensen geen plezier mee, met zo'n redenering, en mijn eerdergenoemde 'schandpaal' argument staat ook nog steeds.

quote:

---

Op 11 maart 2019 23:27 schreef Count Usher het volgende:
Daarom is hulp zoeken cruciaal. Je bent op een pad naar dat punt waarop je niet meer denkt. Hulp zoeken voor het zover is, is van het grootste belang. In mijn geval hebben mijn kids de doorslag gegeven om hulp te zoeken alleszins.

---

100% mee eens. Echter kan ik me voorstellen dat je daar op dat moment helemaal aan voorbijgaat, en dat als anderen om je heen de signalen niet tijdig opmerken het ernstig mis kan gaan...

quote:

---

Op 12 maart 2019 0:38 schreef MediaPlayer het volgende:
Als mijn vader zelfmoord zou hebben gepleegt, zou ik hem niet voor lafaard uitmaken, hoezeer ik het ook jammer vind dat hij uit het leven zou zijn gestapt. Ik zou hem dankbaar zijn voor wat hij voor me heeft gedaan toen hij hier nog was (hoe klein die bijdrage ook misschien mag zijn).

Een groot gevaar vind ik toch wel dat mensen snel anderen beoordelen op hun eigen moraliteitschaal ("ik zou nooit zelfmoord plegen, dus wanneer een ander dat doet is hij/zij een lafaard"). Voor sommigen is de grens eerder bereikt dan voor een ander, en dat maakt diegene niet zozeer "minderwaardig", slechts anders dan jij. En ja, zij zullen dan ook eerder hulp moeten zoeken met dit soort problemen.

Ik heb van mezelf altijd al veel respect voor de doden gehad, dus het idee om een chronisch geesteszieke man of vrouw op die manier te beoordelen vind ik respectloos. Zij kunnen zich immers ook niet verdedigen. Bovendien zou ik het op zijn zachts gezegt ook niet prettig vinden wanneer een ander zo over mijn vader zou praten als hij zelfmoord zou hebben gepleegt. Je doet er hoe dan ook mensen geen plezier mee, met zo'n redenering, en mijn eerdergenoemde 'schandpaal' argument staat ook nog steeds.

---

Er is een verschil tussen vinden dat je geen zelfmoord pleegt omwille van je kinderen en de uitvoerders in de categorie lafaards dumpen. Daar zitten veel gradaties tussen en ieder zijn beweegreden is anders.

quote:

---

Op 12 maart 2019 0:38 schreef MediaPlayer het volgende:
Als mijn vader zelfmoord zou hebben gepleegt, zou ik hem niet voor lafaard uitmaken, hoezeer ik het ook jammer vind dat hij uit het leven zou zijn gestapt. Ik zou hem dankbaar zijn voor wat hij voor me heeft gedaan toen hij hier nog was (hoe klein die bijdrage ook misschien mag zijn).

---

De praktijk leert dat je daar toch wel iets anders in staat als zoiets je is overkomen.

quote:

---

Op 12 maart 2019 0:38 schreef MediaPlayer het volgende:
Een groot gevaar vind ik toch wel dat mensen snel anderen beoordelen op hun eigen moraliteitschaal ("ik zou nooit zelfmoord plegen, dus wanneer een ander dat doet is hij/zij een lafaard"). Voor sommigen is de grens eerder bereikt dan voor een ander, en dat maakt diegene niet zozeer "minderwaardig", slechts anders dan jij. En ja, zij zullen dan ook eerder hulp moeten zoeken met dit soort problemen.

Ik heb van mezelf altijd al veel respect voor de doden gehad, dus het idee om een chronisch geesteszieke man of vrouw op die manier te beoordelen vind ik respectloos. Zij kunnen zich immers ook niet verdedigen. Bovendien zou ik het op zijn zachts gezegt ook niet prettig vinden wanneer een ander zo over mijn vader zou praten als hij zelfmoord zou hebben gepleegt. Je doet er hoe dan ook mensen geen plezier mee, met zo'n redenering, en mijn eerdergenoemde 'schandpaal' argument staat ook nog steeds.

---

Dit klinkt haast alsof je iemand niet op zijn verantwoordelijkheden kan wijzen. Iemand die van het padje afraakt heeft een omgeving nodig die hem wakker schudt. Desnoods met flink wat confronterende woorden. Om professionele hulp te krijgen. Ik vraag me of dat met jouw insteek "iemands grens kan nu eenmaal eerder bereikt zijn" gaat lukken.

[Dit bericht is gewijzigd door faalhaas op 12-03-2019 13:06]

Het wordt een beetje een slachtoffer-daderdiscussie onderhand. En volgens mij is dat nu juist in dit geval niet helemaal duidelijk:
Fusion is natuurlijk deels slachtoffer van iets depressief-achtigs, net zoals b.v. mijn vader dat vroeger ook was. In die zin is het hem moeilijk aan te rekenen als hij iets drastisch gaat doen.
Aan de andere kant is hij wel degelijk een dader wat betreft het iets aandoen van zijn omgeving als hij iets drastisch gaat doen. Om jezelf van kant te maken moet je altijd nog een stuk regie in handen nemen. Zeker omdat ik merk dat hij in dit topic al allerlei manieren heeft overwogen om de uiteindelijke stap te zetten. Blijkbaar is hij nog wel rationeel genoeg om een pijnloze dood te creëren. Of om zijn omgeving zo min mogelijk te belasten. Behalve zijn virtuele omgeving dan, blijkbaar. Hoe dan ook:
Op verstandelijke basis lijkt hij me nog wel enigszins aanspreekbaar. Lijkt me dat Faalhaas dit met de beste bedoelingen doet. De omgang met psychisch getroubleerde gevallen is altijd ambivalent: soms is een schop onder het hol het beste wat je kunt doen, soms is die schop juist het laatste zetje wat iemand nodig heeft. Hoe dan ook: een psychiatrische patiënt is nooit alleen maar slachtoffer of dader.

allemaal aandachtvragerij, trap er toch niet in

ik heb beide situaties meegemaakt (niet per se in eigen kring). Zowel mensen die met wat support en netwerk geen zelfmoord hadden moeten plegen, als mensen die dat beter hadden gedaan voor hun omgeving (om minder kwaad en pijn te blijven veroorzaken).


Net zoals sommige ouderparen beter uit elkaar gaan dan samen blijven. Daar hangt ook zo een dogma boven dat je beter samen blijft "voor de kinderen".

quote:

---

Op 9 maart 2019 23:51 schreef faalhaas het volgende:
Ik weet niet hoe het met jou zit ND maar ik keek als kind enorm tegen mij pa op, hij was mijn grote held. Ik denk dat dat voor de meeste kinderen geldt. Mijn hele wereld zou ingestort zijn als hij zelfmoord gepleegd zou hebben.

---

papa papa geen zelfmoord plegen, ik kan niet zonder je.
Lijd maar lekker veel pijn, you owe me old man, als je me op de wereld zet dan kies je daar voor, als omgekeerde erfzonde of zo.

emotionele chantage much?


tuurlijk kun je zonder je vader eens je een job hebt en op eigen benen staat, ik heb nog nooit gehoord van iemand die gestorven is omdat zijn vader stierf.
Fusion zijn dochter is wellicht niet meerderjarig, dus dat is niet zo fijn, maar misschien zijn de grootouders of pluspapa er al. En misschien weet hij van zichzelf dat hij met bepaald bipolair gedrag of ongeneselijke psychotische aanvallen meer kwaad dan goed doet. In dat geval vind ik het begrijpelijk (ook al kun je gewoon ergens anders gaan wonen ook, je hoeft niet per se dood).
En ok, makkelijker wordt het er niet op, maar liefde betekent ook iemand kunnen loslaten als die er niet meer wil zijn. Dat is bij relaties ook zo. En als hij nu sterft door hartstilstand of zelfmoord, dood is hij toch.

Grootvader heeft paar weken geleden euthanasie aangevraagd en gekregen. Fysiek volledig kapot, mentaal nog vrij goed. En dan heb je ook van die familieleden die smeken dat ze voor hem zouden in leven blijven. Vette egoïsten. Die man mag toch wel zelf bepalen wat hij wil, zijn verplichtingen zijn voorbij eens zijn kinderen op eigen benen staan.

quote:

---

Op 12 maart 2019 13:05 schreef faalhaas het volgende:
Dit klinkt haast alsof je iemand niet op zijn verantwoordelijkheden kan wijzen. Iemand die van het padje afraakt heeft een omgeving nodig die hem wakker schudt. Desnoods met flink wat confronterende woorden. Om professionele hulp te krijgen. Ik vraag me of dat met jouw insteek "iemands grens kan nu eenmaal eerder bereikt zijn" gaat lukken.

---

Vreemde persoonlijke beschuldingen daargelaten: Dit is niet zozeer iemand op zijn verantwoordelijkheden wijzen (sowieso, wie ben jij om dat te doen?), maar dit komt in dit geval eerder over als een dode natrappen. Daarom stuit mij dit juist zo op de borst; jij hebt absoluut geen flauw idee wat er in zo'n persoon's hoofd omgaat, dus waarom zo'n iemand nog even naroepen?

En maar schreeuwen: "oh wee als jij denkt aan zelfmoord, jij vuile egoist". Hier is een idee: Misschien is het beter om de empathie te verplaatsen naar de persoon die het moeilijk heeft in dat scenario? Iemand tegen de schandpaal plaatsen "schud" hem niet wakker; het maakt het voor hem/haar alleen maar erger, omdat jij diegene (indien nog in leven) nu in principe laat boeten omdat diegene voor zijn of haar psychische problemen uit kwam.

Waarom zou je een dode niet mogen natrappen? Mijn moeder is vandaag een jaar dood, ik neem haar nog steeds van alles kwalijk.