Zo, mijn eerste kennismaking met de roemruchte Noorse schrijver Karl Knausgard. De permisse klonk veelbelovend: er verschijnt plots een nieuwe ster aan het firmament en als gevolg sterven er geen mensen meer.
Het is allesbehalve een zombie-roman. Wat het wel is, is een mozaïekvertelling; elke hoofdstuk gaat over een ander personage dat zo goed als niets met de andere personages te maken heeft. Er valt niet echt een lijn in te trekken en het is voor het grootste deel een vertelling van erg triviale gebeurtenissen in het leven van die mensen.
Interessant voor de Zware Metalen-fan: er komt een moord in voor in het black metal-milieu. Alleen spijtig dat uitgerekend in een Noors boek er gesproken wordt over 'Emporor' (kan ook een fout van de vertaler zijn).
Soit, de persmisse is dus maar een haakje waar af en toe iets aan wordt opgehangen, maar lijkt er voor de rest maar weinig toe te doen. Ik begrijp, na die boek, niet waarom deze schrijver zo geprezen wordt. Flauwe boel en niet bijzonder goed geschreven.
