Hunting en haunting Adeline gekocht.

Er staat een enorme trigger warning lijst bij het openen van het boek, dat dus is alleen maar beter

Ik heb niet zo heel lang geleden weer een boek met columns van Youp van het Hek gekocht. Daar ga ik zeker niet slimmer van worden. En zo hoort het.

'The Handmaid's Tale' uitgelezen. Erg vlot geschreven.

De serie, die een stuk uitgebreider is, vond ik moeilijk om naar te kijken, omdat het zo fucking deprimerend was en ik er zo kwaad van werd.

Het boek gaat me beter af, omdat het hermetischer is, het is echt alleen maar die kleine wereld van het hoofdpersonage waar je in stapt.

Dat zulke zaken effectief de erg bittere realiteit zijn in landen als Afghanistan, maar ook zonder twijfel in de hoofden van erg conservatie sujets en Andrew Tate-fanboys, blijft het verhaal voor mij wel een zware zit maken. Het is te akelig echt.

Maar absoluut een klassieker wat mij betreft.

Ik ben nu bezig in de trilogie over inspecteur Zeik van Herman Brusselmans. Gaat over een inspecteur Moordzaken in Gent en zijn collega's, stuk voor stuk vervelende figuren die de meest stompzinnige dialogen voeren. Dat klinkt niet heel veelbelovend, maar ik schiet gewoon steeds in de lach om de dialogen die er gevoerd worden. In die discussies worden joden, moslims, homo's, vrouwen en allerlei andere groeperingen zelden gespaard. Een verademing tussen alle politiek-correcte literatuur.
Nu was ik vorige week bij een optreden van Urbanus, en die was ook al aan het afgeven op alle politieke correctheid. Is het ook niet zo dat groepen pas echt gelijkwaardig zijn als ze ook in de maling kunnen worden genomen? Soms wou ik dat ik in Vlaanderen woonde, waar humor nog lomp mag zijn...