dus het komt erop neer dat een tandarts ervoor gezorgd heeft dat je geen yoghurt ofzo eet omdat je t idee heb dat je gaat ??

Wat heeft die kerel toch met je gedaan...??

ik moest een appareil laten maken (soort tandrechttrekker) en ben bijna gestikt in die roze blubber...

sindsdien krijg ik kotsneiging bij alles tussen vast en vloeibaar

appelmoes, pap, yoghurt, teveel saus, ...

Je bent de enige niet. Het heeft zelfs een naam, namelijk emetofobie.

quote:

---

Op 8 september 2005 19:53 schreef MindlessMayo het volgende:
Denk je dat iemand met een eetstoornis het ook maar enigszins kan schelen of hij/zij onvruchtbaar wordt of wat dan ook?

---

Waarschijnlijk allesbehalve idd. Er is natuurlijk ook nog de optie dat ze daar op uit is. Ja dat kan.

Anyway, zoals Aerodis al zegt; Hier zitten niet echt de mensen met specialisme op dit gebied.

Mijn beste vriendin had/heeft Anorexia. Ik vond het heel moeilijk om haar te helpen, maar uiteindelijk heb ik haar gesteund want ze zat behoorlijk in de knoop met zichzelf. Hierbij noem ik ook automutilatie. Uiteindelijk is het vandaag de dag echt veel beter, ze loopt bij de diëtiste en dat gaat hartstikke goed!!
Ze komt verder uit een "warm nest" dus geen familie problemen. Eetstoornissen komen vaak voort uit geestelijke problemen wat de oorsprong daar ook van is.

Is Anorexia niet ook een vorm van automutilatie?

quote:

---

Op 12 september 2005 11:20 schreef Slechtheid het volgende:
Is Anorexia niet ook een vorm van automutilatie?

---

Nee, Anorexia is een eetstoornis. Als mensen aan automutilatie doen, snijden ze in zichzelf.

quote:

---

Op 12 september 2005 11:24 schreef 7th Fallen Angel het volgende:
Nee, Anorexia is een eetstoornis. Als mensen aan automutilatie doen, snijden ze in zichzelf.

---

Nee, maar denk eens iets wijder/groter.

Iemand met Anorexia wordt er niet mooier op, toch? Ze verminkt zichzelf door zichzelf uit te hongeren. M.A.W. het bewust beschadigen van het lichaam.

Automutileren is niets anders eigenlijk...

quote:

---

Op 12 september 2005 11:07 schreef Aaargh het volgende:
Je bent de enige niet. Het heeft zelfs een naam, namelijk emetofobie.

---

wow

nu voel ik mij gestigmatiseerd

Ook ik kamp al jaren met een flink overgewicht. Ook van alles geprobeerd qua diëten, e.d..

Maar op je eetpatroon letten is niet genoeg. Er zit m.i. wel degelijk een flink stuk psychologie in. En wat dat betreft is overgewicht ook wel degelijk een eetstoornis.

Als voorbeeld: Als ik 1 boterham meeneem naar mijn werk, dan eet ik die op en heb ik genoeg. Als ik er 4 meeneem, dan heb ik pas genoeg als ze alle 4 op heb.

Wat ik wel gek vind, dat er vanuit allerlei instanties en de overheid continue gehamerd wordt op de gevaren voor overgewicht (je gaat eerder dood, maar dit schijnt maar iets van 2 jaar te schelen op een mensenleven, zeggen ze). Er wordt alleen nergens hulp geboden.

Het enige wat je kunt doen is naar een diëtist gaan (die je een dieet voorschrijft, waar je niets mee kan, omdat ik een 'moeilijke eter' ben). En je kunt naar een sportschool, waar ze je a raison van 50 pleuro vertellen hoe de apparaten functioneren en hoe je moet bewegen.

Maar nergens is hulp te vinden, voor het doorbreken van 'foute' patronen.
Ik heb zelf ook altijd de neiging om alle argumenten, ter bestrijding van overgewicht kritisch te bekijken en tastbare bewijzen te verlangen.

Ik kan nl. ook zeggen dat sporten slecht is, omdat ik veel-sportende en gezond etende vrienden op hun 30-ste heb zien doodvallen, tewijl ik met mijn 'morbide obesitas' nog steeds leef en ondanks mijn gewicht toch redelijk actief ben (drummer in deathmetal band, vader van 3 kinderen, waarmee ik regelmatig speel, wandel en zwem).

Een verzekeraar kan ook moeilijk doen bij overgewicht (hogere premies, e.d.), maar ik kan geen aanspraak doen op mijn zorgverzekering om mijn overgewicht te bestrijden, wat ik krom vind.

Dus voor diegenen die mij kunnen helpen, alle hulp is welkom!

[Dit bericht is gewijzigd door Fat Bastard op 12-09-2005 11:45]

quote:

---

Op 12 september 2005 11:41 schreef Fat Bastard het volgende:
Ook ik kamp al jaren met een flink overgewicht. Ook van alles geprobeerd qua diëten, e.d..

Maar op je eetpatroon letten is niet genoeg. Er zit m.i. wel degelijk een flink stuk psychologie in. En wat dat betreft is overgewicht ook wel degelijk een eetstoornis.

Als voorbeeld: Als ik 1 boterham meeneem naar mijn werk, dan eet ik die op en heb ik genoeg. Als ik er 4 meeneem, dan heb ik pas genoeg als ze alle 4 op heb.

Wat ik wel gek vind, dat er vanuit allerlei instanties en de overheid continue gehamerd wordt op de gevaren voor overgewicht (je gaat eerder dood, maar dit schijnt maar iets van 2 jaar te schelen op een mensenleven, zeggen ze). Er wordt alleen nergens hulp geboden.

Het enige wat je kunt doen is naar een diëtist gaan (die je een dieet voorschrijft, waar je niets mee kan, omdat ik een 'moeilijke eter' ben). En je kunt naar een sportschool, waar ze je a raison van 50 pleuro vertellen hoe de apparaten functioneren en hoe je moet bewegen.

Maar nergens is hulp te vinden, voor het doorbreken van 'foute' patronen.
Ik heb zelf ook altijd de neiging om alle argumenten, ter bestrijding van overgewicht kritisch te bekijken en tastbare bewijzen te verlangen.

Ik kan nl. ook zeggen dat sporten slecht is, omdat ik veel-sportende en gezond etende vrienden op hun 30-ste heb zien doodvallen, tewijl ik met mijn 'morbide obesitas' nog steeds leef en ondanks mijn gewicht toch redelijk actief ben (drummer in deathmetal band, vader van 3 kinderen, waarmee ik regelmatig speel, wandel en zwem).

Dus voor diegenen die mij kunnen helpen, alle hulp is welkom!

---

Er wordt van overheidswege veel aandacht aan besteed omdat het duidelijk wordt dat de medische kosten die overgewicht met zich meebrengt een zware last is voor de maatschappij.


Mensen sterven niet persé van overgewicht, maar de extra kosten zoals verzorging op latere leeftijd, risico op suikerziekte, kosten bij hart-en vaataandoeningen, ... tot ant-decubitusmateriaal wegen op de ziekteverzekering (en dus de belastingen).(en ja, dat is algemeen genomen, natuurlijk zijn er mensen met een relatief gezonde levensstijl slachtoffer van)



Overgewicht is maar een probleem eens het je belemmert in je dagelijks doen en laten. Natuurlijk verhoog bij afvallen ook de kwaliteit van je fysisch leven en daar geniet je omgeving ook van. Maar het is niet alsof je kanker hebt natuurlijk

De doelstelling bij gewichtscontrole moeten vooral heel clear en ondubbelzinnig zijn: ik wil dat gewicht om die reden en die reden, haal ik dat niet dan is dat en dat het gevolg.

Meer niet. Net als bij roken.

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 12-09-2005 11:50]

quote:

---

Op 12 september 2005 11:46 schreef Hypnos het volgende:
Er wordt van overheidswege veel aandacht aan besteed omdat het duidelijk wordt dat de medische kosten die overgewicht met zich meebrengt een zware last is voor de maatschappij.


Mensen sterven niet persé van overgewicht, maar de extra kosten zoals verzorging op latere leeftijd, risico op suikerziekte, kosten bij hart-en vaataandoeningen, ... tot ant-decubitusmateriaal wegen op de ziekteverzekering (en dus de belastingen).

Natuurlijk verhoog je ook de kwaliteit van je fysisch leven en daar geniet je omgeving ook van.

De doelstelling bij gewichtscontrole moeten vooral heel clear en ondubbelzinnig zijn: ik wil dat gewicht om die reden en die reden, haal ik dat niet dan is dat en dat het gevolg.

Meer niet. Net als bij roken.

---

En da's nu precies het probleem. Ik kan veel redenen bedenken om af te vallen en veel van die redenen hebben te maken met het voldoen aan een ideaalbeeld.

Een aantal van deze redenen geven mij ook vaak de drive om weer een poging te ondernemen om er wat aan te doen, maar als ik dan na 2/3 maanden weinig of geen resultaat zie, dan verdwijnt ook de initiële drive als sneeuw voor de zon.

babysteps


deze week zoveel pakken en zoveel dozen, zoveel van dit en zoveel van dat. Met een beloning als het lukt ofcourse . Het moet realistisch blijven, idealisme is ok, maar daar kun je niet constant van leven


We zijn maar mensen nietwaar. Met een job en een leven en stress en honger.

Impulsief vermageren is niet doenbaar.

tis gelijk Flynn zei, The more the things change, the more they stay the same

little steps!

maar das natuurlijk het fysiologische aspect. Hét belangrijkste is ontdekken wat de achterliggende grond is . Impulscontroleverlies uit stress, frustratie, angst, ...
of puur lichamelijk met stofwisselingsproblemen?

Dat kun je maar weten door echt open te komen. "wat gebeurt er als ik honger heb en niet eet?" word ik boos, triest, machteloos, agressief, ... wat gebeurt er als ik dan wel eet? Triest, boos, ...? Wanneer heb ik dat nog? Welke situaties reageer ik ook zo...

EN dan kun je beginnen met die situaties in te schatten en misschien zelfs anders te gaan bekijken of beleven

quote:

---

Op 12 september 2005 11:38 schreef Hypnos het volgende:
wow

nu voel ik mij gestigmatiseerd

---

Heh heh heh, mooi hè!

@ Fat Bastard: Als je conditie goed genoeg is om te drummen en om bij te blijven met drie kinderen, dan zal het met je gezondheid wel meevallen. Mocht je toch de behoefte voelen er iets aan te veranderen, dan kan ik je de volgende site aanraden:

Profiel Overgewicht, een verzameling artikelen uit het NRC over overgewicht. Deze artikelen zetten het allemaal een beetje in perspectief en kunnen je helpen om realistische doelen te stellen. Er staat eigenlijk niets bij wat je niet al wist, maar soms is het wel lekker om weer even met beide benen op de grond gezet te worden in deze op magere mensen gefocuste maatschappij.

Ook ik heb wel wat overgewicht ik ben nu zelf puur omdat ik me eetpatroon heb veranderd 26kg afgevallen en ik moet nog 10kg van mezelf kwijt.

Anorexia zie ik niet als een vorm van automutilatie, want in hun ogen schaden zij hun lichamen niet.

@Hypnos en Aaargh

Thx, ga er eens wat mee doen!

quote:

---

Op 12 september 2005 12:13 schreef Smoochy het volgende:
Ook ik heb wel wat overgewicht ik ben nu zelf puur omdat ik me eetpatroon heb veranderd 26kg afgevallen en ik moet nog 10kg van mezelf kwijt.

Anorexia zie ik niet als een vorm van automutilatie, want in hun ogen schaden zij hun lichamen niet.

---

Ik denk persoonlijk dat mensen die aan automutilatie doen, er ook niet bij stil staan dat ze hun lichaam aan het verminken zijn.

Maar er ligt wel een andere oorzaak aan ten grondslag, dat is waar. Automutilatie wordt - voor zo ver ik weet, maar ik ben geen expert - niet veroorzaakt doordat iemand ontevreden is met zijn/haar lichaam, maar door andere psychische problemen.

quote:

---

Op 8 september 2005 20:02 schreef altx het volgende:
Die is rijp voor professionele hulp.

Op deze manier is ze langzaam aan zelfmoord aan het plegen.

Je lichaam schakelt namelijk op een gegeven moment over naar "zuinige" modus, als je niks (of veel te weinig) binnenkrijgt. Alleen is je lichaam dan zo zwak dat je - zoals al gezegd - op een gegeven moment hartklachten krijgt, omdat je lichaam het gewoon niet meer aan kan. Dus als ze graag dood wil, moet ze zo door gaan.

---

Maar ja, hoe overtuig je haar gezond te gaan eten? Hoe overtuig je haar professionele hulp te zoeken? Haar moeder is ook heel erg veel bezig met lijnen, dieeten, afvallen. Thuis gaat het er dus ook niet gezond aan toe.

quote:

---

Op 8 september 2005 20:12 schreef Zenial het volgende:
En een ding dat zeker is, is dat je iemand met een eetstoornis echt niet zomaar overtuigd dat ie fout bezig is. Daar zal je nog flink wat werk aan hebben. Maar als ze nou maar vaak genoeg van verschillende mensen te horen krijgt dat het echt gevaarlijk is helpt het misschien wel...

---

Hmhm klopt. Ik heb het er best vaak over met d'r, maar ze wil het niet horen en zwaait alles weg.

quote:

---

Op 12 september 2005 11:14 schreef Slechtheid het volgende:
Waarschijnlijk allesbehalve idd. Er is natuurlijk ook nog de optie dat ze daar op uit is. Ja dat kan.

Anyway, zoals Aerodis al zegt; Hier zitten niet echt de mensen met specialisme op dit gebied.

---

Maar wel mensen die misschien zelf het een & ander hebben meegemaakt in hun omgeving.

quote:

---

Op 12 september 2005 13:58 schreef IJsregen het volgende:
Maar ja, hoe overtuig je haar gezond te gaan eten? Hoe overtuig je haar professionele hulp te zoeken? Haar moeder is ook heel erg veel bezig met lijnen, dieeten, afvallen. Thuis gaat het er dus ook niet gezond aan toe.


Hmhm klopt. Ik heb het er best vaak over met d'r, maar ze wil het niet horen en zwaait alles weg.

Maar wel mensen die misschien zelf het een & ander hebben meegemaakt in hun omgeving.

---

Weet je wat het is? Hoe harder je zeurt, des te averechtser het werkt.

Meestal heeft een houding van "dan moet je het zelf maar weten... als je dan zo graag dood wilt, hou ik je niet tegen" vaak meer effect. Klinkt hard, maar als je dat een paar keer recht in iemand zijn gezicht zegt, wil diegene soms nog wel eens tot het besef komen dat-ie verkeerd bezig is.

Kampt haar moeder ook met gezondheidsproblemen of gaat het bij haar "toevallig" wel goed? Wat namelijk ook nog wel eens wil helpen, is voorbeelden aandragen als beargumentatie waarom lijnen zo slecht voor je is. Zeker als dat om personen gaat die heel dichtbij haar staan. Zo van, als je zo door gaat, ga je die en die achterna. Weet je heel zeker dat je dat wel wilt?

Ik eet ook gestoord. Heb altijd honger...

quote:

---

Op 12 september 2005 14:14 schreef stigma het volgende:
Ik eet ook gestoord. Heb altijd honger...

---

Lintworm?

ik heb een zweetstoornis

quote:

---

Op 12 september 2005 14:14 schreef stigma het volgende:
Ik eet ook gestoord. Heb altijd honger...

---

Lintworm?

quote:

---

Op 12 september 2005 14:23 schreef Smoochy het volgende:
Lintworm?

---

met 7 jongen