Verslag van de week en de wedstrijd, even gekopieerd van mtb forum.
Zo'n twee jaar terug vernam ik via hier van deze wedstrijd, ik fietste toen ongeveer een half tot driekwart jaar, maar ik had meteen dat ik deze heel graag wilde rijden. De verhalen, reputatie van de wedstrijd en foto's maakten veel indruk, onder andere van Jeroenk en mtbdriver. Voor mezelf had ik deze al voorzichtig voor 2014 op de agenda gezet, eerder zou niet worden had ik al gedacht.
In de tussentijd veel gefietst/getraind en ook mooie ritten en vakantie/trips gemaakt. In november aardig serieus gaan trainen voor dit seizoen, planning gemaakt op BikePlanner zelfs. Begin januari zag ik op facebook dat je je kon inschrijven en dat mtbdriver en Brum dat al gedaan hadden, niet langer gewacht en in een dappere bui meteen ingeschreven. Dan kun je niet zo snel meer terug en anders word het zo weer een jaar later. Ondertussen flink aan het trainen, af en toe naar het buitenland voor klim- en technisch werk. Als de race nadert het materiaal uitgekozen, vooral van de banden veel plezier gehad.
Nog even kritisch of ik wel mee zou kunnen doen in verband met vervoer en verblijf, maar is allemaal goed gekomen. Naar Nice gevlogen en in een heel goed chalet terecht gekomen, ontzettend aardige mensen, werd zo ongeveer voor me gezorgd! Expres de week van te voren al gegaan om wat te verkennen, wennen aan het terrein en ook meteen vakantie. Die week een paar mooie ritten gemaakt, op woensdag de eerste 20-25km verkend tot Col d'Andrion en de afdaling daarna. Vertrokken met goed weer, maar dat sloeg al snel om. Enorm gladde ondergrond in de klim al, gladde stenen, wortels en een bult klei en af en toe een sneeuwveld.
In de afdaling van de Col d'Andrion, alleen maar gladde stenen en wortels en klei, dat word nog wat als er een paar honderd man voor je geweest zijn, hopen dat het weer dan wat beter is geweest. Even verderop, word het een stuk steiler, erg krappe switchbacks en zo mogelijk nog gladdere stenen en rotsen.
Op donderdag met mtbdriver en Brum ook het eerste stuk verkend en een heel stuk daarna, dat was wel een epische rit, een avontuur zelfs.
En de wedstrijd.
Ontbijt in het chalet gepland om 04:30, al eerder op om verder klaar te maken en alles bij elkaar te pakken. Net als mtbdriver gek genoeg helemaal niet duf, haha.
Er zijn nog drie andere deelnemers die dag, flink ontbeten, geen overbodige luxe. Samen met een Zwitser naar de start gereden, zat in St. Dalmas, 20 minuten in rustig tempo naar de start op de fiets, dus meteen infietsen. Om 05:45 moest je aanwezig zijn voor de start om 06:15, gelukkig is het niet al te koud dus met blote benen starten. Had de dag er voor nog een stuk isolatieschuim om de onderbuis getapet voor het dragen, geen slecht idee bleek wel. Zo'n massa start heeft ook wel wat, allemaal in spanning wachten tot het startschot en de piste af, maar de klim volgt al snel, een zwaar en steil stuk skipiste. Gelukkig de woensdag er voor al verkend, dus ik wist hoe die liep, sommige deelnemers ook al naast de fiets. Nou ja even doorbijten dit stuk, niet heel leuk, maar mooi om op gang te komen, en je kunt toch geen kant op.
Bovenaan beginnen de eerste stukje singletrack, allemaal glad van de klei en de vele regen van de week ervoor, gelukkig dat de twee dagen ervoor het weer aardig goed was. De verwachting voor die dag is ook niet gek. Hier is het aardig wat wachten en steppen, veel lopers en je kunt er ook niet echt langs. Niet dat je daar ook veel tijd kunt winnen, dus maar geduldig afwachten, geeft meteen de gelegenheid wat te herstellen van de klim en het heeft wel wat. De klim/traverse die volgt naar de Col d'Andrion geeft gelegenheid wat meer door te fietsen, al mag er nog genoeg gelopen en gewacht worden. De stukken singeltrack die wat afdalen zijn enorme modder paden geworden en het valt me mee hoeveel last ik er van heb, modder is vaak mijn minder sterke kant. Maar als ik naar mijn voorgangers kijk, gaat het zo slecht nog niet. Kan er ook mee te maken hebben dat ik banden uit de Michelin landbouw categorie heb gekozen...
Een paar minuten na de geschatte doorkomst tijd voor het peloton (08:15 bij gunstig weer) ben ik bij Col d'Andrion, de eerste ravito ook. Dat geeft moed, veel rijders en en geen ideale condities, maar zonder al te veel moeite boven. Wel een klein materiaal probleempje. De dag ervoor naar de briefing gefietst hoorde ik al een klik toen ik ging zitten op het zadel, ik dacht het zadel of de klemming die zich zette, had alles nagekeken en nagetrokken de dag ervoor. Bleek in de eerste klim dat de schaal van mijn zadel het begeven had, waardoor en een knik omhoog stond. Op het moment niks aan te doen dus maar door, we zien wel.
Bij de ravito snel wat eten gepakt, zag ik Brum al voorbij komen, die had ik een klim een stukje achter gelaten, dus hop op de fiets en die afdaling af. Dat ging best lekker, beter dan twee keer ervoor en het veld lag al wat meer open, dus niet heel veel rijders achter en dicht op elkaar. Goed beneden gekomen en door met de klim naar de Brec d'Utelle, die vond ik donderdag erg zwaar, last van mijn buik bleek achteraf en de klim loopt ook niet echt lekker, steeds beetje op en neer en op 26" HT hard werken (de eerste keer dat ik 29" of een fully zo gek nog niet vond...), ook zat er iemand voor me die me in de klim voorbij reed, maar zodra het technischer werd constant met zijn voeten aan de grond zat en dat rijd niet echt lekker door, ging een paar keer zelf bijna van de track af. Op de pauze plaats van donderdag snel mijn extra shirt uit, het word nu zo warm dat een kort shirt genoeg is, een reep erin en door met de 'beklimming' van de Brec d'Utelle, dat betekent lopen met de fiets op de nek.
Het bovenste stuk van de afdaling is best lastig, krappe switchbacks met alleen maar rollende losse keien en de boel is nu goed uitgespoeld, fietsen ging nu beter ware het niet dat er altijd iemand voor je of achter je loopt en er langs wil. Gevolgd door een snelle flowy sectie, smal pad langs een wand en daarnaast een beste afgrond, die erg steil en diep was, denk ik, niet gekeken haha. De rest van de afdaling is erg grof en technisch, maar wel solide ondergrond, donderdag ook veel plezier gehad, dat liep lekker, zat een goede rijder voor me, dat rijd altijd wel fijn.
Nog een klein stukje naar Utelle village voor ravito 2, via een soort boomgaard en stukken gras met puin. Die goede rijder die voor me zat ging nog aardig lelijk tegen de grond op een steil stukje, ik kon gelukkig op tijd stoppen en heb zijn fiets die op het pad lag maar aan de kant gedaan en de rijders die achterop kwamen even geseind rustig aan te doen. Ook bij dit pauzepunt niet te lang gewacht, de volgende tijdslimiet is krap vanwege de afdaling, in de klim lopen die weer uit. Het volgende stuk vond ik erg zwaar donderdag, maar het is nu een stuk droger gelukkig. Voelde wel opeens een bidonhouder tegen mijn been, was een boutje los getrild en de bidon was al lang vertrokken. Snel de boel los gehaald en maar weer door, 3L drinkzak is ook voldoende en je kan bij elke verzorgingspost wel bijvullen. Het afdalen is vrij ruig, en je handen en armen zijn goed gaar als je benden bent.
Nu volgen flink wat loop stukken en via een rivier bij het volgende controle punt (een rugnummer op je tas met RFID tag zorgt voor de registratie). Als ik op de gps voor de tijd kijk, lijkt het erg krap, aanmaken dan maar. Even later bedenk ik me dat ik nog aardig in de buurt van geschatte doorkomst tijd van het peloton zit, na een afdaling worden de tijden wat krapper en in de klimmen lopen ze weer aardig uit, geen zorgen maken dus nog. Na nog een rivieroversteek volgt een heel lange en steile loop passage, lijkt wel onmogelijk hier omhoog te fietsen. Een lange sliert fietsers loopt omhoog, ik ben nu wel blij met het stuk schuim om mijn onderbuis en het geoefend hebben van de juiste draagtechniek, ook niet altijd even comfortabel, maar duwen is al helemaal vervelend. Na eindelijk boven te zijn gekomen, relatief wat rust via een milde asfalt klim, nut zit het zadel me toch aardig in de weg.
En de ketting begint ook nare geluiden te maken. Het stuk hierna lijkt eindeloos te duren, de klim naar Col de la Porte en ravito 3. Het gaat steeds wat op en neer, door het bos en stroompjes, gladde stenen en technische klimmetjes. Een geruststelling is dat ik nog wel aardig technisch kan klimmen, de meeste lopen hier maar de in mijn ogen lastige stukjes kom ik gek genoeg wel vaak omhoog. Ook hier te danken aan de banden denk ik en een heel licht verzet van 22-36 en 26". Ook de wat mooi flowende stukjes gravel zijn welkom. Maar 's ochtends had ik toch even andere sokken uit de tas moeten pakken, er zat een paar tussen wat dun aan het worden was en dat merkte ik aan mij hak, waar van het vele lopen een blaar aan het vormen was. Een hele opluchting als ik bij het volgende punt ben. Brum zit zich goed vol te stouwen (de verzorging is echt goed, veel en van alles veel, en de juiste dingen, Tuc is echt lekker! Goede sfeer ook). Daar neem ik meteen een voorbeeld aan, de drinkzak vol gegooid, pleister op de hiel en wat kettingsmering gebietst.
Het stuk erna ziet er zwaar uit op het hoogteprofiel, maar ik lijk hernieuwde krachten gevonden te hebben, ook na het zien van de tijd en het gaat best lekker. Wel wat stukken lopen tegen steile rotsondergrond op. Maar de beloning is goed, een heel mooie en technische afdaling met net als bij Utelle wel wat lijpe stukken, haha. Maar het gaat goed, lekkere flow en zit goed op de fiets. Ik kan bijna alles fietsen en met alleen wat minder subtiel afstappen blijf ik op de fiets. Als ik dan ook nog voorgelaten word door lui op AM fullies is het toch een beetje genieten.
De volgende klim is ook vrij mild, schotter, wel aardig lang en met mijn zadel niet altijd even fijn. Mooi moment als er iemand langs gepuft komt. Waarom met die snelheid omhoog? Blijkt hij single speed te rijden.
Inmiddels bijna boven is de zee al te zien.
Bij ravito 4, Chappele Ferion, kom ik Brum weer tegen, nog een keer goed eten, en met zijn tweeën op naar de afdaling. Ik raak al snel achterop. Het begin is niet echt een afdaling maar meer een plateau, met rotsen, keien en kammen van rots, waar ik enorm achter blijf haken en wat voor geen meter loopt. Nou ja volgens het hoogteprofiel moet het het eens een keer gaan dalen. En hoe, nog zo'n gave afdaling als de vorige, maar gaat bijna nog fijner. Er zit bijna niemand voor of achter me en kan lekker mijn gang gaan, de keer dat ik iemand tegen kom, mag ik nog voor ook en krijg ik ook nog aanmoediging. Als ik beneden een mooie 'front wheel pivot' inzet en een krappe switchback haal, toch een kleine exclamatie.
Op het stuk asfalt naar het laatste controlepunt en de laatste verzorgingspost komt een Fransman op een Enduro mij voorbij even snel slipstreamen en gratis tempo maken. Nog een tijdje mee samen gefietst en wat gepraat, toch lang zo'n rit. Tijd voor de laatste klim, Aspremont/ Mt Chauve, voornamelijk te voet. Nice is in de verte al te zien.
De afdaling erna loop ook niet zo fijn, erg flauw en veel van die richels waar je kunt blijven haken. Dat gebeurd even later ook, iets teveel naar voren met het gewicht en vermoeid waarschijnlijk en niet zo scherp meer dus te laat uitgeklikt en ik tegen de rots, gelukkig alleen een beste schaafplek op mijn onderbeen en een kras op mijn onderarm, op het moment voel je dat niet zo dus meteen door.
Even later blijf ik nog een keer steken, nu kom ik beter terecht, maar met mijn voet in het pedaal slaat de fiets tegen de rots en dat klonk al niet goed, o nee! beste deuk in de bovenbuis, flink balen en rustig verder dan maar. Via wat asfalt en heel steile grasstroken kom je in Nice uit. Hier heb ik me wat zitten opvreten, baalde natuurlijk van het frame en na alle enorme gave tracks valt dit wat tegen, maar nog maar een klein stukje dus niet zeuren en doorfietsen. Via de weg, een rivierbedding/afwateringsgeul, met van dei heerlijk losse rollende keien en uiteindelijk een lange tunnel, kom je bij een splitsing van de tunnel die op het strand uitkomt. Een kort stukje door het water en de boulevard op, waar de finish wacht, mtbdriver moedigt me aan voor het laatste stukje en gehaald!
Op de Promenade des Anglais hebben de Nederlanders zich verzameld, leuke sfeer, van de Nederlanders heeft iedereen het gehaald. En leuk eens wat rijders in het echt te zien.
De val ben ik al wat vergeten, het hoort er helaas bij, dat wist ik. Ben al heel blij dat ik het gehaald heb, er zelf goed vanaf ben gekomen en ook heel belangrijk, veel plezier heb gehad. Komt vast wel een oplossing voor.
Ik kom de Zwitser ook nog tegen, voor hem ook de eerste keer, maar met een tijd van 10u09 heel erg netjes!
Als ik langs de EHBO loop op zoek naar de douche word nog gevraagd of mijn schaafplekken ontsmet moeten worden, dat valt wel mee dacht ik. O ja, maar die tunnel en die stukken ervoor waren meer een soort riool, geen slecht idee dan... Word meteen op een stoel gezet en staan er vijf man om mij heen, die bloedblaar op mijn hand word ook meteen door geprikt (als je de blaren op je handen hebt staan, heb je goed afgedaald.
). Geweldige organisatie ook.
Prachtige wedstrijd, al voelde het voor mij niet eens zo, vond het een heel gave tocht, die ik zeker nog wel vaker wil rijden, misschien toch eens op een fully, haha. Leek zelfs wat over te hebben op het eind, aardig conservatief gereden met uitrijden tot doel, niet perse een tijd.
[Dit bericht is gewijzigd door Nimbus op 05-06-2014 14:40]
