Allez, blij dat alles goed gekomen is. Schoon ventje.

quote:

---

Op 28 maart 2014 15:05 schreef Hypnos het volgende:
alle buisjes eruit

---

Wat heeft je doen besluiten het toch op te geven?

neej, niet op die manier dus /hap


anyway, na 73 dagen mocht hij vandaag naar huis



eerste keer dat Amon zijn broer mocht vastnemen. De trots loopt er vanaf.

Mooi hoor Bart, eindelijk. Geniet ervan!

dankjewel!

gaat goed zo




gaat goed zo



Alfvoet³

[Dit bericht is gewijzigd door Hypnos op 08-04-2014 21:19]

*like*

normaal moest ie vandaag +/- geboren worden.

Mooi ventje man, te gek om te zien dat het goed gaat!

Hier alles weer bizar as usual. Na de miskraam in september een poosje gewacht voor we weer in de IVF-molen stapten, en toen we wilden beginnen begon mijn vrouw ineens bloed te verliezen waardoor de hele cyclus in de war werd geschopt, dus duurde allemaal langer voor we éindelijk konden beginnen. Deze maand zou het gaan gebeuren, de pillen voor dag 1 vd cyclus zaten in haar tas en we wilden er nu ook echt verder mee.

Vandaag met m'n band wezen repeteren, en toen ik naderhand even een biertje stond te doen werd ik gebeld met het verhaal dat ik naar huis moest komen, ze had honger en wilde eten. Goed, de planning was pizza en dat kan ze zelf ook nog wel klaarmaken, maar daar stond ik niet bij stil. Na thuiskomen lag er een cadeautje op de tafel, met een bijbehorende niet-thuis-te-brengen blik van mijn vrouw. Voelde al wel nattigheid, maar daar was dan wéér het onvoldongen feit: Zwanger. Een klein baby-knuffeltje in de cadeauverpakking. Goed, ik had al een paar biertjes op, maar ik had op dat moment niet direct een expressie paraat die paste bij mijn gemoedstoestand.. Tranen van geluk en angst tegelijk. Ik kan er wederom echt niet bij. Geloof het niet, durf niet blij te zijn maar inwendig wil ik het uitschreeuwen van blijdschap.. En tegelijkertijd ben ik banger dan ik ooit ben geweest.

Godverdomme wat is dit ongelofelijk tof, en wat hoop ik ongelofelijk dat het dit keer wél goed gaat.. Het is nu al 2x mis gegaan en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Na het weekend maar eens bellen naar het ziekenhuis voor een vroege echo (komen we voor in aanmerking vanwege ons verleden) en dan maar weer afwachten. Nagelbijten. Natuurlijk doe je je best met ovulatietesten en bijbehorende kalender-knuffelpartijen, maar dat doen we inmiddels al 4 jaar. Echt waar, te fucking bizar voor woorden. Kan er ook de juiste woorden niet voor vinden, maargoed.

Hebben het onze ouders inmiddels verteld (die waren er ook mee bezig, wanneer we met IVF zouden beginnen etc), had geen zin om dit voor ons te houden. Ook ivm het werk van mijn vrouw (haar vader werkt ook in haar bedrijf) was het onmogelijk dit te verzwijgen ivm zwaardere werkzaamheden die zij nou niet meer mag doen. Verder houden we het angstvallig stil tot er meer zekerheid is, maar deze thread is wel een mooie manier om alsnog mijn ei kwijt te kunnen

Echt, niet te geloven dit. Komende 3 á weken tot de echo worden een hel, maar meer als afwachten kunnen er toch niet. Fingers crossed, hopen en we zullen het wel zien.. Zou er werkelijk alles voor over hebben om te zien dat het dit keer wél goed gaat. Pff. Onbeschrijfelijk. Ik schenk me nog een borrel in en probeer het op me in te laten werken.. Als alles goed gaat.. Word ik vader.

Imo ben je al vader,
je hebt het alleen nog niet kunnen uitoefenen

Sterkte ermee Ethereal, dit keer gaat het vast goed komen.

Nora is inmiddels 10 maanden, ze is echt geweldig! Ze kan al los staan en begint het lopen ook langzaamaan door te krijgen.

Hip kapsel! En wat een enorme blauwe kijkers!

D'r haar zit gewoon warrig, dat is alles.

En hier is Nora met haar eerste chocolade paashaas.

Die blagen van mij worden komende maand alweer 8 en 5... Wat gaat dat toch snel allemaal.

Die van mij wordt al weer 20.

quote:

---

Op 19 april 2014 22:58 schreef Ethereal het volgende:
Mooi ventje man, te gek om te zien dat het goed gaat!

Hier alles weer bizar as usual. Na de miskraam in september een poosje gewacht voor we weer in de IVF-molen stapten, en toen we wilden beginnen begon mijn vrouw ineens bloed te verliezen waardoor de hele cyclus in de war werd geschopt, dus duurde allemaal langer voor we éindelijk konden beginnen. Deze maand zou het gaan gebeuren, de pillen voor dag 1 vd cyclus zaten in haar tas en we wilden er nu ook echt verder mee.

Vandaag met m'n band wezen repeteren, en toen ik naderhand even een biertje stond te doen werd ik gebeld met het verhaal dat ik naar huis moest komen, ze had honger en wilde eten. Goed, de planning was pizza en dat kan ze zelf ook nog wel klaarmaken, maar daar stond ik niet bij stil. Na thuiskomen lag er een cadeautje op de tafel, met een bijbehorende niet-thuis-te-brengen blik van mijn vrouw. Voelde al wel nattigheid, maar daar was dan wéér het onvoldongen feit: Zwanger. Een klein baby-knuffeltje in de cadeauverpakking. Goed, ik had al een paar biertjes op, maar ik had op dat moment niet direct een expressie paraat die paste bij mijn gemoedstoestand.. Tranen van geluk en angst tegelijk. Ik kan er wederom echt niet bij. Geloof het niet, durf niet blij te zijn maar inwendig wil ik het uitschreeuwen van blijdschap.. En tegelijkertijd ben ik banger dan ik ooit ben geweest.

Godverdomme wat is dit ongelofelijk tof, en wat hoop ik ongelofelijk dat het dit keer wél goed gaat.. Het is nu al 2x mis gegaan en dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Na het weekend maar eens bellen naar het ziekenhuis voor een vroege echo (komen we voor in aanmerking vanwege ons verleden) en dan maar weer afwachten. Nagelbijten. Natuurlijk doe je je best met ovulatietesten en bijbehorende kalender-knuffelpartijen, maar dat doen we inmiddels al 4 jaar. Echt waar, te fucking bizar voor woorden. Kan er ook de juiste woorden niet voor vinden, maargoed.

Hebben het onze ouders inmiddels verteld (die waren er ook mee bezig, wanneer we met IVF zouden beginnen etc), had geen zin om dit voor ons te houden. Ook ivm het werk van mijn vrouw (haar vader werkt ook in haar bedrijf) was het onmogelijk dit te verzwijgen ivm zwaardere werkzaamheden die zij nou niet meer mag doen. Verder houden we het angstvallig stil tot er meer zekerheid is, maar deze thread is wel een mooie manier om alsnog mijn ei kwijt te kunnen

Echt, niet te geloven dit. Komende 3 á weken tot de echo worden een hel, maar meer als afwachten kunnen er toch niet. Fingers crossed, hopen en we zullen het wel zien.. Zou er werkelijk alles voor over hebben om te zien dat het dit keer wél goed gaat. Pff. Onbeschrijfelijk. Ik schenk me nog een borrel in en probeer het op me in te laten werken.. Als alles goed gaat.. Word ik vader.

---

Fantastisch dit!!! Van harte!!

Leuke foto's Sgeiterdt

Ethereal, voorzichtig maar wel hartelijk gefeliciteerd!! Wat gaaf, nu inderdaad hopen dat het goed blijft gaan... die eerste weken zijn echt killing. Maar vooral in jullie situatie.

Enne... ik mag me hier ook melden...
Na bijna 3 jaar, waarvan een jaar in de medische molen... nu ZWANGER van de 4e IUI poging! Een paar dagen terug hebben we het hartje zien kloppen, ik ben nu 7 weken zwanger. Zo onwerkelijk, maar helemaal in de wolken!

Bedankt!

En jij gefeliciteerd natuurlijk, geniet ervan.

quote:

---

Op 20 april 2014 8:55 schreef Sgeiterdt het volgende:
En hier is Nora met haar eerste chocolade paashaas.

---

Godverrrrdomme..non de juh!!... Leer toch is wat schilder'n is!....ge kunt uw kindekkuh toch nie in zo'n afgeragget'n stoelkuh pleur'n?!?!?!

Nou voor een kind van 10 maanden vind ik het nog best knap gedaan.

vraagje, als ik blaas naar Arjen dan steekt hij zijn tong uit

hilarisch

is dat normaal?

Geen idee, maar lijkt me inderdaad erg grappig.