Dat is bij mij langzaam maar zeker ook zo aan het evolueren. Maar dat is deels ook een bewuste keuze.

Ik wil het over het algemeen niet te snel opgeven met iemand. Want dan blijft er niemand over. Ja ik ben nogal vaak teleurgesteld geraakt

Ik doe dat eigenlijk wel. Heb heel snel een oordeel klaar over mensen. Soms te snel, maar dat wijst zichzelf na een tijd wel automatisch uit.

edit: En ja, het maakt dat ik minder snel teleurgesteld ben in mensen. Vaak (niet altijd) zie je zoiets van mijlenver aankomen.

[Dit bericht is gewijzigd door BenKnuckles op 11-10-2013 23:42]

Dat is waar. Je eerste gut feeling over iemand klopt eigenlijk altijd.

[Dit bericht is gewijzigd door faalhaas op 11-10-2013 23:45]

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:21 schreef Sisyphos het volgende:
Right.

---

Ja. Hoezo?

Hee moet jij niet gamen?

Jazeker, we zijn van spel aan het wisselen en duurt even

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:46 schreef faalhaas het volgende:
Hee moet jij niet gamen?

---

Ze is net van achter genknifed en daarna geteabagged. Even 10 minuten in de hoek.

Ok

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:45 schreef faalhaas het volgende:
Dat is waar. Je eerste gut feeling over iemand klopt eigenlijk altijd.

---

Vaker wel dan niet, ja. Is ook zo met verandering in levensfases: je laat enorm veel van je kennissen achter samen met die fase. En je voelt van tevoren ongeveer aan wie je wel en niet zal achterlaten.

[Dit bericht is gewijzigd door BenKnuckles op 11-10-2013 23:49]

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:47 schreef Lijdend Voorwerp het volgende:
Ze is net van achter genknifed en daarna geteabagged. Even 10 minuten in de hoek.

---

Ja, we zijn net in een lage ronde op een ontstellend lame manier gepakt door de zombies. Echt dom. Maar we gaan nu wat special ops doen.

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:46 schreef Hérésie het volgende:
Ja. Hoezo?

---

Als hij denkt wat ik denk, vindt hij het enigszins grappig (kan geen betere term verzinnen) om te horen van een 14-jarige dat die een 'existentiële crisis' heeft.

De daden zullen daarom misschien niet minder ernstig zijn, maar toch...

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:49 schreef Hérésie het volgende:
Ja, we zijn net in een lage ronde op een ontstellend lame manier gepakt door de zombies. Echt dom. Maar we gaan nu wat special ops doen.

---

ALT + F4 is een special move.

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:50 schreef BenKnuckles het volgende:
Als hij denkt wat ik denk, vindt hij het enigszins grappig (kan geen betere term verzinnen) om te horen van een 14-jarige dat die een 'existentiële crisis' heeft.

De daden zullen daarom misschien niet minder ernstig zijn, maar toch...

---

Dat lijkt me net dé leeftijd om een existentiële crisis door te maken eigenlijk. Tijdens je kinderjaren maak je wilde plannen en lijkt alles mogelijk, en op een bepaalde leeftijd komt plots het besef dat je hele leven al voor jou vastgelegd is door de maatschappij en dat je in een anonieme massa de dingen gaat doen die van jou verwacht worden om dan te sterven en vergeten te worden. Nu kan ik daarmee leven, maar toen zag ik daar de zin niet van in. Ik vroeg me toen af of je dan niet beter meteen zelfmoord kon plegen. Maar zo denk ik intussen dus niet meer hoor

Gelukkig

quote:

---

Op 11 oktober 2013 23:46 schreef Hérésie het volgende:
Ja. Hoezo?

---

Sorry, dat was een beetje kortaf.

Mijn sceptische koffiemoksmiley kwam voort uit het idee dat, naar mijns inzien, een 14-jarige wel de nodige vraagtekens bij zijn/haar kan existentie zetten, maar nog beschikt over het literaire vermogen deze crisis daadwerkelijk te lijf te gaan.
Verder dacht ik in je bericht te lezen dat je hier na niet al te lang tobben een naar onverschilligheid riekende uitweg in vond.
Iets wat wellicht een hele verademing voor velen kan zijn, maar mij niet weet te bevredigen.
Zo dwaal ik zelf nog vrij regelmatig in existentialistische problematiek.

Kinds als ik ben.

quote:

---

Op 12 oktober 2013 13:51 schreef Sisyphos het volgende:
Zo dwaal ik zelf nog vrij regelmatig in existentialistische problematiek.

---

http://www.smbc-comics.com/?id=2719

[Dit bericht is gewijzigd door Helvete op 12-10-2013 13:58]

quote:

---

Op 12 oktober 2013 13:51 schreef Sisyphos het volgende:
Mijn sceptische koffiemoksmiley kwam voort uit het idee dat, naar mijns inzien, een 14-jarige wel de nodige vraagtekens bij zijn/haar kan existentie zetten, maar nog beschikt over het literaire vermogen deze crisis daadwerkelijk te lijf te gaan.

---

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt denk ik... Waarom is een 14-jarige beter geplaatst dan een ander om deze crisis te lijf te gaan? Net dit lijkt me dé periode in je leven waarin je moet overgaan van veel te hoge verwachtingen van het leven naar een realistischer beeld, in mijn geval toch. En dat je het daar moeilijk mee hebt, en op zoek moet gaan naar andere manieren van zingeving.

quote:

---

Op 12 oktober 2013 13:51 schreef Sisyphos het volgende:
Verder dacht ik in je bericht te lezen dat je hier na niet al te lang tobben een naar onverschilligheid riekende uitweg in vond.
Iets wat wellicht een hele verademing voor velen kan zijn, maar mij niet weet te bevredigen.
Zo dwaal ik zelf nog vrij regelmatig in existentialistische problematiek.

Kinds als ik ben.

---

In mijn geval heeft die crisis inderdaad niet al te lang geduurd. Uiteraard heb ik nadien wel nog veel lopen piekeren. Maar ik heb intussen aanvaard dat ons leven niets betekent, behalve wat we er zelf van maken, en dan enkel voor onszelf. Kan best nogal cynisch klinken, maar ik heb daar vrede mee. Vroeger kon het me weleens overweldigen (in sombere buien) wanneer ik naar de sterren keek om de nietigheid van ons bestaan te beseffen, maar nu leef ik een beetje vanuit dat uitgangspunt. Om te leren relativeren helpt dat alvast ^^ En ik dacht dus dat iedereen wel een beetje diezelfde fases doorliep: je verwachtingen van het leven gaan bijstellen.

In welke zin dwaal jij dan nog rond in existentialistische problematiek? Waar heb je het precies moeilijk mee?

quote:

---

Op 12 oktober 2013 14:18 schreef Hérésie het volgende:
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt denk ik... Waarom is een 14-jarige beter geplaatst dan een ander om deze crisis te lijf te gaan? Net dit lijkt me dé periode in je leven waarin je moet overgaan van veel te hoge verwachtingen van het leven naar een realistischer beeld, in mijn geval toch. En dat je het daar moeilijk mee hebt, en op zoek moet gaan naar andere manieren van zingeving.

---

Ik snap dat die vragen op deze leeftijd naar boven komen, maar bij mij (integenstelling tot jouw eigen ervaring) vielen deze vragen in het niet door een overweldigende interesse in seksualiteit, politiek, theologie en samenleving.
Pas veel later (laten we zeggen rond 17 jaar) bekroop mij de leegte die we hier existentiële crisis noemen.
Wellicht was ik de uitzondering die zich wat langer liet afleiden door de buitenwereld en daarom niet zo vroeg naar binnen keek, wellicht was jij de uitzondering omdat je ondanks alle prikkels op jonge leeftijd al naar binnen wist te kijken.

quote:

---

In mijn geval heeft die crisis inderdaad niet al te lang geduurd. Uiteraard heb ik nadien wel nog veel lopen piekeren. Maar ik heb intussen aanvaard dat ons leven niets betekent, behalve wat we er zelf van maken, en dan enkel voor onszelf. Kan best nogal cynisch klinken, maar ik heb daar vrede mee. Vroeger kon het me weleens overweldigen (in sombere buien) wanneer ik naar de sterren keek om de nietigheid van ons bestaan te beseffen, maar nu leef ik een beetje vanuit dat uitgangspunt. Om te leren relativeren helpt dat alvast ^^ En ik dacht dus dat iedereen wel een beetje diezelfde fases doorliep: je verwachtingen van het leven gaan bijstellen.

In welke zin dwaal jij dan nog rond in existentialistische problematiek? Waar heb je het precies moeilijk mee?

---

Ik geloof dus niet dat existentie enkel betrekking heeft op mijzelf, maar ga met vlagen gebukt onder een voor mij uitzonderlijke verantwoordelijkheid betrefende de hele wereld om me heen. Wellicht dat dit in het eerste opzicht hilarisch klinkt, ik bedoel dan ook niet dat ik in de veronderstelling ben dat mijn acties echt impact maken, maar meer dat ik dagelijks word geconfronteerd met het invullen van mijn eigen existentie en het nodige getouwtrek dat hier bij komt kijken.

Hoe ervaar ik de wereld om mij heen en hoe wil ik mij daartussen positioneren?
Twee vragen die ik nog niet op mijn 14de wist te beantwoorden en nu slechts voor een klein deel vat op begin te krijgen.

PS. SMBC is zaaaaaaalig


[Dit bericht is gewijzigd door Sisyphos op 12-10-2013 14:41]

quote:

---

Op 12 oktober 2013 14:38 schreef Sisyphos het volgende:
wellicht was jij de uitzondering omdat je ondanks alle prikkels op jonge leeftijd al naar binnen wist te kijken.

---

Ik was er kort gezegd voor mijn tiende al klaar mee, alleen dat sexuele stuk blijf ik moeite mee hebben (of meer juist het ontbreken ervan).

Het seksuele stuk wist ik al vrij snel te verhelpen m.b.v. repetitieve handbewegingen.

Manuele therapie...




Lastig terugkomend onderwerp verder.

quote:

---

Op 12 oktober 2013 17:05 schreef bastianus het volgende:
Het seksuele stuk wist ik al vrij snel te verhelpen m.b.v. repetitieve handbewegingen.

---

Beginnen als Black Sabbath, eindigen als Black Flag.

Bedacht mij dat ik vorig weekend niemand gesproken heb, op de caissière bij de supermarkt na, maar dat kun je niet echt een gesprek noemen en is op professionele basis.
Ook via internet minimaal contact, geen chats, alleen paar berichten via een forum, kun je amper contact noemen.

Toen mijn vrouw laatst 2 weken op zakenreis was, sprak ik alleen mijn collegae overdag, en welgeteld 2x mijn moeder. Voor de rest he-le-maal niemand. Heerlijk