quote:
Op 22 februari 2008 19:44 schreef XXL het volgende:
Mijn motto is echter "alleen maar niet eenzaam". Ik vind namelijk, in tegenstelling tot de text, éénzaamheid en veel sociale contacten niet samengaan.
Voor mij is eenzaamheid iets als thuis in een hoekje lopen jammeren dat je niemand hebt / kent en echt helemaal alleen op de wereld bent, hoewel ik daar waarschijnlijk zelf nog eerder de term depressief of iets dergelijks aan zou geven.
Nah, ik denk dat bijna iedereen die langdurig alleen of geïsoleerd is van andere mensen zich naar verloop van tijd zich wel eenzaam gaat voelen
quote:
Op 22 februari 2008 19:46 schreef Hypnos het volgende:
wat is het verschil tussen depressie en eenzaamheid dan?
Een depressie kan het gevolg zijn van langdurige eenzaamheid en houd vaak ook maanden tot jaren aan.
quote:
Op 25 februari 2008 11:02 schreef Rotzak het volgende:
Ik heb na vele nare ervaringen met mensen, in meerdere oogpunten (Mijn vader, relaties, vrienden) Geleerd, dat je grotendeels van je leven alleen wat aan jezelf hebt, op een enkele goeie vriend na.
Is vaak ook zo, wanneer mensen niet echt iets/veel om je geven en jij zit in moeilijkheden/niet lekker in je vel zullen uitgerekend die mensen je laten stikken gewoon puur uit gemakzucht omdat ze geen zin hebben in problemen/droevig gezeur/moeilijkheden etc. Het lichtpuntje in zo'n situatie is dan dat je vaak ook er achterkomt aan wie je WEL iets hebt dan en die wel om je geven. Uiteindelijk is het inderdaad aan jezelf om uit die put te klimmen.
quote:
Op 26 februari 2008 18:52 schreef blonde rockgod het volgende:
Hmmmmm, ik ben er nu behoorlijk vanaf gestapt om mensen te helpen. Kost alleen maar energie, en die ben jij kwijt terwijl de ander vrolijker weghuppeld. Ik sta nog wel klaar voor bepaalde mensen, maar niet meer zo als een tijd geleden. Komt ook doordat ik heb gemerkt dat sommige mensen bodemloze putten zijn...
Bodemloze putten worden helemaal vervelend als er geen water uit komt. Dat soort mensen moet je gewoon geen energie in steken.
quote:
Op 25 februari 2008 22:29 schreef SmashedWindow het volgende:
Het kan ook maar zo zijn dat mensen lang op zorg moeten wachten vanwege stupiditeiten bij zorg instellingen
Herkenbaar! Ik moest ook iets van een half jaar wachten op therapie voor m'n depressie (van november 2005 t/m april 2006 moeten wachten maar inmiddels ben ik er aardig overheen aan t groeien, denk ik).
quote:
Op 6 juli 2008 18:58 schreef Reddy het volgende:
Ik ben vroeger vaak verraden door mijn vermeende vrienden. Zo hadden we ooit het idee om naar het plaatsje Nes, in Friesland, te fietsen, gewoon vanwege de naam. Iedereen dolenthousiast, maar een week later had niemand zin meer. Een maand of wat later kom ik er achter dat ze toch naar Nes zijn gefietst en mij daar helemaal niks over verteld hadden.
Ze hadden meer van dat soort fratsen. Dan gingen ze met z'n allen poolen o.i.d. en dan deden ze er alles aan zodat ik er niets vanaf wist.
Als je niet met me om wil gaan, wees dat godverdomme mans genoeg om dat ik m'n gezicht te zeggen! 
Op een gegeven moment was ik op een punt dat wildvreemden beter te vertrouwen waren dan mijn "vrienden".
Dat soort mensen zijn echt om van te kotsen
, tegenwoordig ben ik een heel stuk voorzichtiger met wie ik 'vrienden' noem.
quote:
Op 6 juli 2008 18:58 schreef Reddy het volgende:Die Asperger maakt het er ook niet makkelijker op om vrienden te maken, dus leek het mij een goed idee om een veilige omgeving als het internet te proberen."Goh, Zware metalen; allemaal metal liefhebbrs, gelijkgestemden, dat klinkt leuk, misschien dat ik daar wat acceptatie vind". Dat verhaal is duidelijk.
Samengevat: Ik ben fucking eenzaam, maar vanwege mijn Asperger kan ik bijzonder moeilijk nieuwe contacten maken. Een behoorlijk uitzichtloze boel dus.
Ik dacht heel even dat ik hier de enige was met Asperger, kennelijk niet dus... Wanneer ik langdurig met mensen om moet gaan vertel ik ze gewoon eerlijk dat ik Asperger heb, wat het inhoud etc. en of ze een
klein beetje rekening willen houden met het feit dat het bij mij bovenin dus net ietsjes anders werkt dan bij anderen. Contact zoeken via internet doe ik trouwens niet meer aan, je kent elkaar niet in real life en bent op internet sneller geneigd om meer te zeggen dan goed voor je is of feller te reageren (waarschijnlijk door de anonimiteit) waardoor anderen vaak een vervormd beeld van je kunnen gaan vormen (althans dat is mijn ervaring). Ik zie het internet meer als discussiepunt. Om eenzaamheid tegen te gaan; zorg dat je altijd iets te doen hebt ook al ben je alleen. Niets versterkt het gevoel van eenzaamheid meer dan verveling.
Wat mijzelf betreft; het gevoel van eenzaamheid ervaar ik al een hele tijd niet meer. In de tijd dat ik echt eenzaam was en me zo voelde kwam dat voornamelijk doordat ik me ook zo'n 80% van de tijd kapot verveelde. De grootte verandering was toen ik nieuwe interesses ging zoeken, het vertikte om nog langer hele dagen thuis te zitten en vrijwilligerswerk ging doen. Ik leerde nieuwe mensen kennen, kreeg bijna 7 maand terug een relatie en heb sinds 6-7 weken 2 lieve katten die me gezelschap houden. Sinds ik mijn leven ben gaan veranderen voel ik me bijna nooit meer eenzaam en als ik dat gevoel wel voel ligt dat meer aan het feit dat ik die dag gewoon te weinig buiten ben geweest.
[Dit bericht is gewijzigd door Li1986 op 15-10-2008 9:52]
